і кажа Яму: калі Ты Сын Божы, кінься ўніз; бо напíсана: “Ангелам Сваім Ён нака́жа пра Цябе, і на руках панясу́ць Цябе, каб не спатыкну́ўся Ты аб ка́мень нагою Тваёю”.

Казаў яму Іісус: напíсана яшчэ: “не спакуша́й Госпада Бога твайго”.

Зноў бярэ Яго дыявал на вельмі высокую гару́ і паказвае Яму ўсе царствы свету і славу іх,

і кажа Яму: усё гэта Табе дам, калі, па́ўшы, пакло́нішся мне.

Тады кажа яму Іісус: адыдзí ад Мяне, сатана; бо напíсана: “Госпаду Богу твайму пакланя́йся, і Яму аднаму служы́”.

Тады пакіда́е Яго дыявал, — і вось, Ангелы прыступíлі і служылі Яму.

Іісус, пачуўшы, што Іаан адда́дзены пад ва́рту, адышоў у Галіле́ю.

І, пакíнуўшы Назарэ́т, Ён прыйшоў і пасялíўся ў Капернау́ме прыморскім, у ме́жах Завуло́навых і Нефалíмавых,

каб збыло́ся ска́занае праз прарока Іса́ію, які кажа:

“зямля Завуло́нава і зямля Нефалíмава, на дарозе прыморскай, за Іарданам, Галіле́я язычніцкая,

народ, што сядзíць у це́мры, убачыў святло вялікае, і ўсім, хто сядзíць у краіне і це́ні смерці, заззя́ла святло”.

З таго часу Іісус пачаў прапаведаваць і казаць: пака́йцеся, бо наблíзілася Царства Нябеснае.

А прахо́дзячы каля мора Галілейскага, убачыў Ён двух братоў: Сíмана, якога завуць Пятром, і Андрэя, брата яго, якія закідвалі мярэ́жы ў мора; бо яны былí рыбакамі.

І кажа ім: ідзіце за Мною, і Я зраблю вас лаўца́мі людзей.

І яны адразу, пакíнуўшы мярэ́жы, пайшлі за Ім.

Адтуль прайшоўшы дале́й, убачыў Ён іншых двух братоў, Іакава Зевядзе́евага і Іаана, брата яго, у лодцы з Зевядзе́ем, ба́цькам іх, якія ла́дзілі мярэ́жы свае, і паклíкаў іх.

І яны адразу, пакíнуўшы лодку і бацьку свайго, пайшлі за Ім.

І хадзіў Іісус па ўсёй Галіле́і, навуча́ючы ў сінагогах іхніх і прапаве́дуючы Дабраве́сце Царства, і ацаля́ючы ўсякую хваробу і ўсякую не́мач у народзе.

І прайшоў пра Яго по́галас па ўсёй Сíрыі; і прыводзілі да Яго ўсіх нямо́глых, рознымі хваробамі і пакутамі ахо́пленых, і апанава́ных дэманамі, і лунатыкаў, і спаралізава́ных, і Ён ацаля́ў іх.

І за Ім ішло мноства люду з Галіле́і і Дзесяцігаро́ддзя, і з Іерусаліма, і з Іудзеі, і з-за Іардана.

Убачыўшы люд, Ён узышо́ў на гару; і калі сеў, прыступíлі да Яго вучні Яго.

І, адкрыўшы ву́сны Свае, Ён вучыў іх, ка́жучы:

блажэ́нныя ўбо́гія духам, бо іх ёсць Царства Нябеснае.

Блажэ́нныя тыя, што плачуць, бо яны суце́шацца.

Блажэ́нныя лаго́дныя, бо яны ўнасле́дуюць зямлю́.

Блажэ́нныя тыя, што жада́юць і пра́гнуць праўды, бо яны насы́цяцца.

Блажэ́нныя мíласцівыя, бо яны памíлаваны будуць.

Блажэ́нныя чыстыя сэ́рцам, бо яны Бога ўбачаць.

Блажэ́нныя міратво́рцы, бо яны сына́мі Божымі назаву́цца.

Блажэ́нныя гна́ныя за праўду, бо іх ёсць Царства Нябеснае.

Блажэ́нныя вы, калі будуць вас га́ньбіць і гнаць, і ўсякім словам ліхíм несправядліва зневажа́ць за Мяне.

Радуйцеся і весяліцеся, бо ўзнагарода ваша вялікая на нябёсах: так гна́лі прарокаў, што былí перад вамі.

Вы — соль зямлі. Калі ж соль стра́ціць сілу, то чым папра́віць яе? Яна ўжо ні на што не прыда́тная, хіба́ што вы́кінуць яе прэч на патапта́нне лю́дзям.

Вы — святло свету. Не можа схава́цца горад, які стаіць на гары.

І, запалíўшы све́чку, не ставяць яе пад пасу́дзінаю, а на падсве́чніку, і све́ціць усім, хто ў доме.

Так няхай све́ціць святло ваша перад людзьмí, каб яны бачылі вашы добрыя ўчы́нкі і ўслаўля́лі Айца вашага, Які на нябёсах.

Не думайце, што Я прыйшоў пару́шыць закон, альбо прарокаў: не пару́шыць прыйшоў Я, а здзе́йсніць.

Бо праўду кажу вам: пакуль не знíкнуць неба і зямля, ані ёта адна, ані ры́ска адзіная не знíкне з закона, пакуль не збу́дзецца ўсё.

Дык вось, хто пару́шыць адну з за́паведзяў гэтых найме́ншых і наву́чыць так людзей, той найме́ншым назаве́цца ў Царстве Нябесным; а хто вы́канае і наву́чыць, той вялікім назаве́цца ў Царстве Нябесным.

Бо, кажу вам, калі пра́веднасць ваша не перавы́сіць пра́веднасці кніжнікаў і фарысеяў, то не ўво́йдзеце вы ў Царства Нябеснае.

Вы чулі, што ска́зана продкам: “не забівай; а хто заб’е, падляга́е суду́”.

А Я кажу вам, што кожны, хто гне́ваецца на брата свайго ма́рна, падляга́е суду; а хто скажа брату свайму: “рака́”, падляга́е сінедрыёну; а хто скажа: “неразумны”, падляга́е гее́не вогненнай.

Дык вось, калі ты прынясе́ш дар твой да ахвя́рніка і ўспо́мніш там, што брат твой ма́е нешта су́праць цябе,

пакінь там дар твой перад ахвя́рнікам, і ідзі перш паміры́ся з братам тваім, і тады прыйдзí і прынясі дар твой.

Міры́ся з працíўнікам тваім хутчэй, пакуль ты яшчэ ў дарозе з ім, каб не аддаў цябе працíўнік суддзí, а суддзя́ не аддаў цябе слузе́, і не кíнулі цябе ў цямнíцу.

Праўду кажу табе: не вы́йдзеш адтуль, пакуль не аддасí апошняга кадра́нта.

Вы чулі, што ска́зана продкам: “не пралюбадзе́йнічай”.

А Я кажу вам, што кожны, хто глядзíць на жанчы́ну з пажа́длівасцю, ужо пралюбадзе́йнічаў з ёю ў сэ́рцы сваім.

Калі ж правае вока тваё спакуша́е цябе, вы́рві яго і кінь ад сябе; бо лепей табе, каб загінуў адзін з членаў тваіх, а не ўсё це́ла тваё было ўкíнута ў гее́ну.

І калі правая твая рука спакуша́е цябе, адсячы́ яе і кінь ад сябе; бо ле́пей табе, каб загінуў адзін з членаў тваіх, а не ўсё це́ла тваё было ўкíнута ў гее́ну.

Ска́зана таксама, што, калі хто развядзе́цца з жонкаю сваёю, няхай дасць ёй разво́дны ліст.

А Я кажу вам: кожны, хто разво́дзіцца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны блу́ду, той даво́дзіць яе да пралюбадзе́йства; і хто ажэ́ніцца з разве́дзенай, той пралюбадзе́йнічае.

Яшчэ чулі вы, што ска́зана продкам: “не паруша́й кля́твы, а выко́нвай перад Госпадам кля́твы твае”.

А Я кажу вам: не клянíся зусім: ні небам, бо яно — Прастол Божы;

ні зямлёю, бо яна — падно́жжа нага́м Яго; ні Іерусалімам, бо ён — горад Вялікага Цара;

ні галавою тваёю не клянíся, бо не можаш ніводнага воласа зрабіць белым альбо чорным.

А няхай будзе слова ваша: “так — так”, “не — не”; а што звыш гэтага, тое ад злога.

Вы чулі, што ска́зана: “вока за вока, і зуб за зуб”.

А Я кажу вам не працíвіцца злому. А калі хто цябе ўдарыць па правай шчацэ́ тваёй, падстаў яму і другую;

і калі хто захоча судзíцца з табою і ўзяць у цябе сарочку, аддай яму і вопратку;

і калі хто цябе зму́сіць ісці з ім адно по́прышча, ідзі з ім два.

Таму, хто просіць у цябе, дай; і ад таго, хто хоча пазы́чыць у цябе, не адваро́чвайся.

Вы чулі, што ска́зана: “любí блíжняга твайго і ненавíдзь ворага твайго”.

А Я кажу вам: любíце ворагаў вашых, благаслаўля́йце тых, хто пракліна́е вас, рабíце дабро тым, што ненавíдзяць вас, і маліцеся за тых, што кры́ўдзяць вас і гоняць вас;

каб сталі вы сына́мі Айца вашага, Які на нябёсах; бо Ён зага́двае сонцу Свайму ўзыхо́дзіць над злымі і добрымі і пасылае дождж на пра́ведных і няпра́ведных.

Бо, калі вы будзеце любíць тых, што лю́бяць вас, якая вам узнагарода? Ці не тое ж самае робяць і мы́тнікі?

І калі вы віта́еце толькі братоў вашых, што асаблівага робіце? Ці ж не гэтак робяць і язычнікі?

Дык вось, будзьце даскана́лыя, як даскана́лы Айцец ваш Нябесны.

Глядзíце, не давайце мíласціны вашай перад людзьмí, каб яны бачылі вас: інакш не будзе вам узнагаро́ды ад Айца вашага, Які на нябёсах.

Дык вось, калі дае́ш мíласціну, не трубі перад сабою, як робяць крываду́шнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб услаўля́лі іх людзі. Праўду кажу вам: яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

У цябе ж, калі дае́ш мíласціну, няхай не ведае левая рука твая, што робіць правая,

каб мíласціна твая была́ тайная, і Айцец твой, Які бачыць тайнае, адда́сць табе я́ўна.

І калі молішся, не будзь, як крывадушнікі, што любяць у сінагогах і на скрыжава́ннях вуліц, сто́ячы, маліцца, каб вы́ставіцца перад людзьмí. Праўду кажу вам, што яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

Ты ж, калі молішся, зайдзі ў пакой твой і, зачынíўшы дзверы твае, памалíся Айцу твайму, Які ў тайне; і Айцец твой, Які бачыць тайнае, адда́сць табе я́ўна.

А мо́лячыся, не гаварыце лішняга, як язычнікі; бо яны думаюць, што ў мнагаслоўі сваім пачу́тыя будуць.

Не будзьце ж падобнымі да іх; бо ведае Айцец ваш, у чым вы ма́еце патрэ́бу, ране́й, чым вы папро́сіце ў Яго.

Вы ж малíцеся так: Ойча наш, Які на нябёсах! няхай свяцíцца імя́ Тваё;

няхай пры́йдзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая як на небе, так і на зямлі.

Хлеб наш надзённы дай нам сёння;

і дару́й нам даўгі нашы, як і мы дару́ем даўжніка́м нашым;

і не ўвядзі нас у спаку́су, але збаў нас ад злога. Бо Тваё ёсць Царства, і сіла, і слава наве́кі. Амінь.

Бо калі вы будзеце дарава́ць лю́дзям правíннасці іх, то дару́е і вам Айцец ваш Нябесны.

А калі не будзеце дарава́ць лю́дзям правíннасцей іх, то і Айцец ваш не дару́е вам правíннасцей вашых.

І калі по́сціце, не будзьце пану́рымі, як крываду́шнікі; бо яны робяць змро́чным аблíчча сваё, каб паказаць лю́дзям, што по́сцяць. Праўду кажу вам, што яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

А ты, калі по́сціш, нама́ж галаву́ сваю і ўмый твар свой,

каб не лю́дзям паказаць, што ты по́сціш, а Айцу твайму, Які ў тайне; і Айцец твой, Які бачыць тайнае, адда́сць табе я́ўна.

Не збіра́йце сабе ска́рбаў на зямлі, дзе моль і ржа нíшчаць і дзе зладзе́і падко́пваюцца і кра́дуць;

а збірайце сабе ска́рбы на небе, дзе ні моль, ні ржа не знішча́юць і дзе зладзе́і не падко́пваюцца і не кра́дуць.

Бо дзе скарб ваш, там будзе і сэрца ваша.

Свяцíльнік целу ёсць вока. Дык вось, калі вока тваё будзе здаровае, то ўсё цела тваё светлае будзе;

калі ж вока тваё будзе нягоднае, то ўсё цела тваё цёмнае будзе. Дык вось, калі святло, якое ў табе, — цемра, тады якая ж сама цемра?

Ніхто не можа служы́ць двум гаспадара́м: бо ці аднаго будзе ненавíдзець, а другога любíць; ці аднаго будзе трыма́цца, а другім пагарджа́ць. Не можаце Богу служы́ць і мамо́не.

Таму кажу вам: не турбуйцеся для душы́ вашай, што́ вам есці і што́ піць, ні для це́ла вашага, у што апрану́цца. Ці ж душа не больш значыць за ежу, а це́ла за адзе́нне?

Зірнíце на птушак нябесных: яны не се́юць і не жнуць, і не збіра́юць у жы́тніцы; і Айцец ваш Нябесны ко́рміць іх. Хіба́ вы не намнога лепшыя за іх?

Хто ж з вас, турбу́ючыся, можа дада́ць сабе росту хоць на адзін ло́каць?

І пра вопратку чаго турбу́ецеся? Паглядзíце на ліле́і палявы́я, як яны расту́ць: не працуюць і не праду́ць.

Але кажу вам, што і Саламон ва ўсёй славе сваёй не апрана́ўся так, як кожная з іх.

Калі ж траву паляву́ю, якая сёння ёсць, а заўтра будзе кíнута ў печ, Бог так убірае, хіба́ не намнога лепш вас, малаверы?

Дык вось, не турбу́йцеся і не кажы́це: “што нам есцí” альбо: “што піць?” альбо: “у што апрану́цца?”.

Бо ўсяго гэтага шукаюць язычнікі; ведае бо Айцец ваш Нябесны, што вы ма́еце патрэ́бу ва ўсім гэтым.

Шукайце ж найперш Царства Божага і праўды Яго, і гэта ўсё дада́сца вам.

Дык вось, не турбуйцеся пра заўтрашні дзень, бо заўтрашні сам за сябе патурбуецца: досыць кожнаму дню свайго клопату.

Не судзíце, каб і вас не судзíлі.

Бо якім судом су́дзіце, такім вас судзíць будуць; і якою ме́раю ме́раеце, такою і вам адме́раецца.

Што ж ты глядзíш на парушы́нку ў во́ку брата твайго, а бервяна́ ў сваім во́ку не заўважа́еш?

Альбо, як скажаш брату свайму: “дай, я вы́му парушы́нку з вока твайго”; а вось у тваім воку бервяно́?

Крываду́шнік! вы́мі спачатку бервяно́ са свайго во́ка, і тады ўбачыш, як вы́няць парушы́нку з во́ка брата твайго.

Не давайце святога сабакам і не кíдайце пе́рлаў вашых перад свíннямі, каб яны не патапта́лі іх нагамі сваімі і, абярну́ўшыся, не разарва́лі вас.

Прасíце, і да́дзена будзе вам; шукайце, і зно́йдзеце; сту́кайцеся, і адчы́няць вам.

Бо кожны, хто про́сіць, атры́млівае, і хто шукае, знахо́дзіць, і, хто сту́каецца, таму адчы́няць.

Ці ёсць сярод вас такі чалавек, які, калі сын яго папро́сіць у яго хле́ба, ка́мень пада́сць яму?

І калі ры́бы папросіць, змяю́ пада́сць яму?

Дык вось, калі вы, бу́дучы ліхíмі, умееце дары́ добрыя даваць дзе́цям вашым, тым болей Айцец ваш, Які на нябёсах, дасць дабро́ты тым, хто про́сіць у Яго.

І вось, усё, я́к хочаце, каб рабілі вам людзі, так і вы рабіце ім; бо ў гэтым закон і прарокі.

Увахо́дзьце праз ву́зкія вароты; бо шырокія вароты і прасторная дарога вядуць у пагíбель, і многія ідуць імі.

Бо ву́зкія вароты і це́сная дарога вядуць у жыццё, і нямногія знаходзяць іх.

Асцерага́йцеся лжывых прарокаў, якія прыходзяць да вас у авечай адзе́жы, а ўнутры́ — ваўкí драпе́жныя.

Па плада́х іхніх пазна́еце іх. Хіба́ збіраюць з цярно́ўніку вінаград, альбо з дзядо́ўніку смо́квы?

Так усякае добрае дрэва ро́дзіць і плады́ добрыя, а кепскае дрэва ро́дзіць і плады кепскія.

Не можа добрае дрэва радзíць кепскія плады́, ні дрэва кепскае радзíць плады́ добрыя.

Усякае дрэва, якое не ро́дзіць плоду добрага, ссяка́юць і кíдаюць у агонь.

Дык вось, па плада́х іхніх пазна́еце іх.

Не кожны, хто кажа Мне: “Госпадзі! Госпадзі!” увойдзе ў Царства Нябеснае, а той, хто выко́нвае волю Айца Майго, Які на нябёсах.

Многія скажуць Мне ў той дзень: “Госпадзі! Госпадзі! ці не ад Твайго імя́ мы прарочылі? і ці не Тваім íмем дэманаў выганя́лі? і ці не Тваім íмем многія цу́ды рабілі?”

І тады абвяшчу́ ім: “Я ніколі не знаў вас; адыдзíце ад Мяне вы, якія чы́ніце беззаконне”.

Дык вось, кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае́ і выко́нвае іх, прыраўня́ю да му́жа разумнага, які збудаваў свой дом на ка́мені.

І пайшоў дождж, і разлілíся рэкі, і падзьму́лі вятры́, і ры́нуліся на той дом; і ён не ўпаў, бо закла́дзены быў на ка́мені.

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае́ і не выко́нвае іх, падобны будзе да му́жа неразва́жлівага, які збудава́ў свой дом на пяску́.

І пайшоў дождж, і разлілíся рэкі, і падзьму́лі вятры, і нале́глі на дом той; і ён абваліўся, і было́ падзе́нне яго вялікае.

І ста́лася, калі Іісус скончыў гэтыя словы, вельмі здзіўля́ліся людзі вучэнню Яго,

бо Ён вучыў іх як той, хто ма́е ўладу, а не як кніжнікі і фарысеі.

Калі ж Ён сышоў з гары, услед за Ім пайшло мноства лю́ду.

І вось, падышоў пракажоны і пакланіўся Яму, ка́жучы: Госпадзі! калі хочаш, можаш мяне ачы́сціць.

Іісус, працягну́ўшы руку́, дакрану́ўся да яго і сказаў: хачу, ачы́сціся. І адразу ачы́сціўся той ад праказы.

І кажа яму Іісус: глядзі, нікому не расказвай; а ідзі, пакажы́ся святару́ і прынясі дар, як загадаў Маісей, дзеля све́дчання ім.

Калі ж увайшоў Іісус у Капернау́м, падышоў да Яго сотнік і прасіў Яго,

ка́жучы: Госпадзі! слуга мой ляжыць дома спаралізава́ны і моцна паку́туе.

Іісус кажа яму: Я прыйду і ацалю́ яго.

А сотнік сказаў Яму ў адказ: Госпадзі! я не варты, каб Ты ўвайшоў пад мой дах; але скажы толькі слова, і вы́здаравее слуга мой.

Бо і я чалавек падула́дны; але, ма́ючы ў сябе паднача́леных мне воінаў, кажу аднаму: “ідзі”, і ідзе; і другому: “прыйдзí”, і прыхо́дзіць; і рабу майму: “зрабі гэта”, і робіць.

Пачуўшы гэта, Іісус здзівіўся і сказаў тым, што ішлі за Ім: праўду кажу вам: і ў Ізра́ілі не знайшоў Я такое веры.

Кажу ж вам, што многія з усходу і з за́хаду пры́йдуць і ўзля́гуць з Аўраа́мам, Ісаа́кам і Іа́кавам у Царстве Нябесным;

а сыны́ царства будуць вы́кінуты у цемру знешнюю; там будзе плач і скры́гат зубоў.

І сказаў Іісус сотніку: ідзі, і, як ты вераваў, няхай будзе табе. і вы́здаравеў слуга ягоны ў тую ж гадзíну.

Прыйшоўшы ў дом Пятра Іісус убачыў це́шчу яго, якая ляжала ў гара́чцы.

І Ён дакрану́ўся да рукí яе, і пакінула яе гарачка; і ўстала яна і прыслу́жвала ім.

Калі ж звечарэ́ла, прывялі да Яго многіх людзей, апанава́ных дэманамі; і Ён вы́гнаў духаў сло́вам і ўсіх нямо́глых ацалíў;

каб збыло́ся ска́занае праз прарока Іса́ію, які кажа: “Ён узяў на Сябе нашы не́мачы, і хваробы панёс”.

Калі ж Іісус убачыў вакол Сябе мноства люду, то загадаў вучням адплыць на другі бок.

І адзін кніжнік, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік! я пайду за Табою, куды б Ты ні пайшоў.

Кажа яму Іісус: лíсы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды; а Сын Чалавечы не ма́е, дзе галаву прытулíць.

А іншы, з вучняў Яго, сказаў Яму: Госпадзі! дазволь мне перш пайсці і пахава́ць бацьку майго.

Але Іісус сказаў Яму: ідзі за Мною, і пакінь мёртвым хава́ць сваіх паме́рлых.

І калі ўвайшоў Ён у лодку, за Ім увайшлі вучні Яго.

І вось, бура вялікая ўзняла́ся на моры, так што лодку захлíствалі хвалі; а Ён спаў.

І вучні Яго, падышоўшы, разбудзілі Яго, ка́жучы: Госпадзі! рату́й нас, гінем.

І Ён кажа ім: чаго вы такія баязлівыя, малаверы? Тады, устаўшы, забаранíў вятра́м і мору, і настала цíша вялікая.

А людзі, дзівíліся і казалі: хто Ён такі, што і вятры́, і мора слухаюцца Яго?

І калі прыплыў Ён на другі бераг, у краіну Гергесíнскую, сустрэлі Яго, вы́йшаўшы з магільных пячор, двое апанава́ных дэманамі, вельмі лю́тыя, так што ніхто не мог прахо́дзіць дарогаю тою.

І вось, яны закрычалі: што Табе да нас, Іісусе, Сыне Божы? прыйшоў Ты сюды дача́сна му́чыць нас.

А зводдаль ад іх пасвіўся вялікі ста́так свіне́й.

І дэманы прасілі Яго, ка́жучы: калі выганіш нас, то дазволь нам увайсці ў ста́так свіне́й.

І Ён сказаў ім: ідзіце. І вы́йшлі яны, і пайшлі ў ста́так свіне́й. І вось, кінуўся ўвесь ста́так свіне́й з кру́чы ў мора і загінуў у вадзе.

А пастухі паўцяка́лі і, прыйшоўшы ў горад, расказалі пра тое, што зда́рылася з апанава́нымі дэманамі.

І вось, увесь горад вы́йшаў насу́страч Іісусу; і, убачыўшы Яго, прасілі, каб Ён адышоў ад межаў іх.

І Ён, увайшоўшы ў лодку, пераправіўся назад і прыйшоў у Свой горад.

І вось, прыне́слі да Яго спаралізава́нага, які ляжаў на пасцелі. І, убачыўшы веру іх, Іісус сказаў спаралізава́наму: мацуйся, сы́не! дару́юцца табе грахі твае.

І вось, некаторыя кніжнікі сказалі самі сабе: Ён блюзне́рыць.

А Іісус, ведаючы думкі іх, сказаў: навошта вы думаеце ліхое ў сэ́рцах вашых?

Бо што лягчэй — сказаць: “адпускаюцца табе грахі” ці сказаць: “устань і хадзі”?

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы ма́е ўла́ду на зямлі адпускаць грахі, — тады кажа спаралізава́наму: устань, вазьмі пасцель тваю і ідзі ў дом твой.

І той устаў і пайшоў у дом свой.

Народ жа, убачыўшы гэта, дзіву даўся і прасла́віў Бога, Які даў такую ўла́ду лю́дзям.

Ідучы́ адтуль, убачыў Іісус чалавека, што сядзеў на мы́тні, якога звалі Матфей, і кажа яму: ідзі за Мною. І ўстаў той і пайшоў услед за Ім.

І ста́лася, калі Іісус узляжа́ў у доме, тады многія мы́тнікі і грэшнікі прыйшлі і ўзле́глі з Ім і вучнямі Яго.

І, убачыўшы гэта, фарысеі сказалі вучням Яго: чаму з мы́тнікамі і грэшнікамі есць і п’е Настаўнік ваш?

А Іісус, пачуўшы гэта, сказаў ім: не здаровыя ма́юць патрэ́бу ў ле́кары, а хворыя;

ідзіце, навучы́цеся, што азначае: “міласці хачу, а не ахвяры”, бо Я прыйшоў заклíкаць не праведнікаў, а грэшнікаў да пакая́ння.

Тады прыходзяць да Яго вучні Іаанавы і кажуць: чаму мы і фарысеі по́сцім многа, а Твае вучні не по́сцяць?

І сказаў ім Іісус: ці могуць смуткава́ць сыны́ харо́маў вясе́льных, пакуль з імі жаніх? Але пры́йдуць дні, калі будзе ўзя́ты ад іх жаніх, і тады будуць пасцíць.

І ніхто не наклада́е латкі з тканіны суровай на адзе́жыну стару́ю; бо латка парве адзе́жыну, і дзірка будзе яшчэ горшая.

Не ўліваюць таксама віна і маладога ў мяхí стары́я; а інакш прарыва́юцца мяхí, і віно выцяка́е, і мяхí прапада́юць; а ўліваюць віно маладое ў мяхí новыя, і зберага́ецца тое і другое.

Калі Ён гэта гаварыў ім, вось, прыйшоў нейкі начальнік і, кла́няючыся Яму, казаў: дачка мая́ толькі што паме́рла; але прыйдзі, ускладзі на яе руку́ Тваю, і яна будзе жыць.

І, устаўшы, Іісус пайшоў за ім, і вучні Яго.

І вось, жанчына, якая мела кровацячэ́нне дванаццаць гадоў, падышоўшы ззаду, дакрану́лася да кра́ю вопраткі Яго.

Бо яна казала сама сабе: калі толькі дакрану́ся да вопраткі Яго, вы́здаравею.

Іісус жа, абярнуўшыся і ўбачыўшы яе, сказаў: мацу́йся, дачка́! вера твая ўратава́ла цябе. І вы́здаравела жанчына з таго часу.

А калі прыйшоў Іісус у дом начальніка і ўбачыў музы́каў з жалейкамі і збянтэ́жаны люд,

то сказаў ім: вы́йдзіце; бо не паме́рла дзяўчына, а спіць. І насміха́ліся з Яго.

Калі ж людзі былí вы́праваджаны, Ён, увайшоўшы, узяў яе за руку́, і дзяўчына ўстала.

І разне́слася чутка пра гэта па ўсёй зямлі той.

І калі адыходзіў адтуль Іісус, ішлі за Ім двое сляпых і крычалі: памілуй нас, Іісусе, Сы́не Давідаў!

Калі ж Ён прыйшоў у дом, прыступíлі да Яго сляпыя. І кажа ім Іісус: ці верыце, што Я магу зрабіць гэта? Яны кажуць Яму: так, Госпадзі!

Тады Ён дакрануўся да вачэй іх і сказаў: па веры вашай няхай будзе вам.

І адкрыліся вочы ў іх; і строга наказаў ім Іісус: глядзіце, каб ніхто не даве́даўся.

А яны, выйшаўшы, разне́слі чутку пра Яго па ўсёй зямлі той.

Калі ж тыя выхо́дзілі, якраз прывялі да Яго чалавека нямога, апанава́нага дэманам.

І калі дэман быў вы́гнаны, нямы пачаў гаварыць. І люд, дзіву даючы́ся, казаў: ніколі такога не здара́лася ў Ізра́ілі.

А фарысеі казалі: сілаю князя дэманскага выганя́е Ён дэманаў.

І хадзіў Іісус па ўсіх гарадах і пасе́лішчах, ву́чачы ў сінагогах іх, прапаве́дуючы Дабраве́сце Царства і ацаляючы ўсякую хваробу і ўсякую не́мач у лю́дзях.

Убачыўшы натоўпы людзей, Ён пашкадаваў іх, бо яны былі знясíленыя і пакíнутыя, як авечкі без пастуха.

Тады кажа вучням Сваім: жніва́ многа, а работнікаў мала.

Таму малíце Гаспадара́ жніва́, каб вы́веў работнікаў на жніво́ Сваё.

І, паклíкаўшы двана́ццаць вучняў Сваіх, Ён даў ім уладу над нячыстымі ду́хамі, каб выганя́ць іх, і ацаля́ць усякую хваробу і ўсякую не́мач.

А імёны двана́ццаці Апосталаў такія: першы Сíман, якога называюць Пятром, і Андрэй, брат яго, Іакаў Зевядзе́еў і Іаан, брат яго,

Філіп і Варфаламей, Фама і Матфей мы́тнік, Іакаў Алфееў і Леўве́й, празва́ны Фадзе́ем,

Сíман Кананíт і Іуда Іскарыёт, які і здра́дзіў Яму.

Гэтых двана́ццаць паслаў Іісус і наказа́ў ім, гаворачы: на шлях язычнікаў не ідзіце і ў горад Самара́нскі не ўваходзьце;

А ідзіце найперш да загíнуўшых авечак дому Ізра́ілевага.

І ходзячы, прапаведуйце, што наблíзілася Царства Нябеснае.

Хворых ацаля́йце, пракажоных ачышча́йце, мёртвых уваскраша́йце, дэманаў выганя́йце. Да́рам атрыма́лі, да́рам дава́йце.

Не бярыце з сабою ні золата, ні срэ́бра, ні медзі ў паясы́ свае,

ні торбы ў дарогу, ні дзвюх адзежын, ні абутку, ні посаха. Бо працаўнíк ва́рты мець на пражы́так сабе.

У які б горад ці пасе́лішча вы ні ўвайшлі, даве́дайцеся, хто ў ім дастойны, і там застава́йцеся, пакуль не вы́йдзеце.

А ўваходзячы ў дом, віта́йце яго, ка́жучы: мір дому гэтаму.

І калі дом будзе дастойны, то сы́дзе мір ваш на яго; калі ж не будзе дастойны, то мір ваш да вас ве́рнецца.

А калі хто не пры́ме вас і не паслухаецца слоў вашых, то, выходзячы з дому, альбо з горада таго, абтрасíце пыл з ног вашых.

Праўду кажу вам: лягчэй будзе зямлі Садо́мскай і Гамо́рскай у дзень су́дны, чым гораду таму.

Вось, я пасылаю вас, як авечак сярод ваўкоў: дык вось, будзьце му́дрыя, як зме́і, і простыя, як галубы́.

Сцеражы́цеся ж людзей: бо яны будуць аддаваць вас на судзíлішчы і ў сінагогах сваіх будуць біць вас,

і павядуць вас да правíцеляў і да цароў за Мяне, на све́дчанне перад імі і язычнікамі.

Калі ж будуць выдава́ць вас, не турбу́йцеся, я́к ці што́ сказаць; бо да́дзена будзе вам у той час, што́ сказаць.

Бо не вы будзеце гаварыць, а Дух Айца вашага гаварыць будзе ў вас.

І вы́дасць брат брата на смерць, і бацька — дзіця; і паўста́нуць дзеці на бацькоў і заб’юць іх.

І будзеце зненавíджаныя ўсімі за імя́ Маё; але хто вы́трывае да канца, той спасёны будзе.

Калі ж будуць вас гнаць у адным горадзе, уцяка́йце ў другі. Бо праўду кажу вам: не паспееце абысцí гарадоў Ізра́ілевых, як пры́йдзе Сын Чалавечы.

Вучань не вышэйшы за настаўніка, і слуга не вышэйшы за гаспадара свайго.

Даволі вучню, каб ён быў, як настаўнік яго, і слузе — як гаспадар яго. Калі гаспадара дома назвалі веельзеву́лам, ці не тым больш дамашніх яго?

Дык вось, не бойцеся іх: бо няма нічога схава́нага, што не адкрылася б, і тае́мнага, што не стала б вядомым.

Што́ кажу вам у цемры, кажы́це пры святле́; і што́ на ву́ха чу́еце, прапаве́дуйце з дахаў.

І не бойцеся тых, што забіваюць це́ла, але ж душы́ забіць не могуць; бойцеся ж болей таго, хто можа і душу́, і це́ла загубíць у гее́не.

Ці ж не два вераб’і прадаюцца за аса́рый? І ніводны з іх не ўпадзе́ на зямлю́ без волі Айца вашага.

А ў вас і валасы́ на галаве ўсе палíчаны.

Таму не бойцеся: вы больш ва́ртыя, чым мноства вераб’ёў.

Дык вось, кожнага, хто вы́знае Мяне перад людзьмí, таго вы́знаю і Я перад Айцом Маім, Які на нябёсах.

А хто адрачэ́цца ад Мяне перад людзьмí, ад таго адраку́ся і Я перад Айцом Маім, Які на нябёсах.

Не думайце, што Я прыйшоў прыне́сці мір на зямлю; не мір прыйшоў Я прыне́сці, а меч.

Бо Я прыйшоў аддзялíць чалавека ад ба́цькі яго, і дачку́ ад маці яе, і нявестку ад свекрывí яе.

І ворагі чалавеку — дамашнія яго.

Хто лю́біць бацьку ці маці больш за Мяне, той не ва́рты Мяне; і хто лю́біць сы́на ці дачку́ больш за Мяне, той не ва́рты Мяне.

І хто не бярэ крыжа́ свайго і не ідзе следам за Мною, той не ва́рты Мяне.

Хто зберагае душу́ сваю, той загу́біць яе; а хто загубíў душу́ сваю дзе́ля Мяне, той зберажэ́ яе.

Хто прыма́е вас, той Мяне прыма́е; а хто прыма́е Мяне, прыма́е Таго, Хто паслаў Мяне.

Хто прыма́е прарока ў імя́ прарока, той узнагароду прарокаву атрыма́е; і хто прыма́е праведніка ў імя́ праведніка, той узнагароду праведнікаву атрыма́е.

І хто напо́іць аднаго з малы́х гэтых толькі чашай халоднай вады ў імя́ вучня, праўду кажу вам, той не стра́ціць узнагароды сваёй.