Κατὰ Μαθθαῖον, Глава 17

καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παρα­λαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Пέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν

καὶ μετεμορφώθη ἔμπρο­σθεν αὐτῶν καὶ ἔλαμψεν τὸ προ­́σωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς

καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας συλλαλοῦν­τες μετ᾿ αὐτοῦ

ἀπο­κριθεὶς δὲ ὁ Пέτρος εἶπεν τῷ Ἰησοῦ κύριε καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι εἰ θέλεις ποιήσω ὧδε τρεῖς σκηνάς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίαν καὶ Ἠλίᾳ μίαν

ἔτι αὐτοῦ λαλοῦν­τος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα ἀκούετε αὐτοῦ

καὶ ἀκούσαν­τες οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπι­̀ προ­́σωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα

καὶ προ­σῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἁψά­με­νος αὐτῶν εἶπεν ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε

ἐπάραν­τες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ αὐτὸν Ἰησοῦν μόνον

καὶ κατα­βαινόν­των αὐτῶν ἐκ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ

καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγον­τες τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον

ὁ δὲ ἀπο­κριθεὶς εἶπεν Ἠλίας μὲν ἔρχεται καὶ ἀπο­κατα­στήσει πάν­τα

λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθεν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτὸν ἀλλὰ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν οὕτως καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ᾿ αὐτῶν

τότε συν­ῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς

καὶ ἐλθόν­των προ­̀ς τὸν ὄχλον προ­σῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν

καὶ λέγων κύριε ἐλέησόν μου τὸν υἱόν ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ

καὶ προ­σήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι

ἀπο­κριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἕως πότε μεθ᾿ ὑμῶν ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε

καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύ­θη ὁ παῖς ἀπο­̀ τῆς ὥρας ἐκείνης

τότε προ­σελθόν­τες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον δια­̀ τί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό

ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς δια­̀ τὴν ὀλιγοπιστίαν ὑμῶν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ καὶ μεταβή­σε­ται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν
ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς δια­̀ τὴν ὀλιγοπιστίαν ὑμῶν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ καὶ μεταβή­σε­ται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν ἐν προ­σευκῇ καὶ νηστείᾳ)

Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παρα­δίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων

καὶ ἀπο­κτενοῦσιν αὐτόν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθή­σε­ται καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα

ἐλθόν­των δὲ αὐτῶν εἰς Καφαρναοὺμ προ­σῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνον­τες τῷ Пέτρῳ καὶ εἶπαν ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα

λέγει ναί καὶ ἐλθόν­τα εἰς τὴν οἰκίαν προ­έφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων τί σοι δοκεῖ Σίμων οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπο­̀ τίνων λαμβάνουσιν τέλη ἢ κῆνσον ἀπο­̀ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπο­̀ τῶν ἀλλοτρίων

εἰπόν­τος δέ ἀπο­̀ τῶν ἀλλοτρίων ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἄρα γε ἐλεύ­θεροί εἰσιν οἱ υἱοί

ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς πορευθεὶς εἰς θάλασ­σαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάν­τα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀν­τὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ