Азбука веры » Biblia » Księga Psalmów » Псалом 48

Псалом 48

Толкования

Толкования главы

48:1

48:2

48:3

48:4

48:5

см.:Пс.77:2;Мф.13:35;

48:6

48:7

см.:Иов.36:18;Пс.51:9;Притч.11:4;

48:8

см.:1Ин.3:16;

48:9

см.:Мф.16:26;Мк.8:37;1Пет.1:19;

48:10

48:11

см.:Притч.11:4;Еккл.2:16;Еккл.6:2;

48:12

48:13

см.:Еккл.3:19;

48:14

48:15

см.:Ис.14:11;Откр.2:27;

48:16

см.:Пс.15:10;

48:17

48:18

см.:Иов.27:18;

48:19

см.:Втор.29:19;

48:20

48:21

см.:Еккл.3:19;Лк.12:20;

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

^49:1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.

^49:2 Słuchajcie tego, wszystkiego narody, nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,

^49:3 wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni, bogaty na równi z ubogim!

^49:4 Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślanie mego serca - roztropność.

^49:5 Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.

^49:6 Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych,

^49:7 którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw?

^49:8 Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu

^49:9 - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy -

^49:10 by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.

^49:11 Każdy bowiem widzi: mędrcy umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa.

^49:12 Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie.

^49:13 Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt, które giną.

^49:14 Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i taka przyszłość miłośników własnej mowy.

^49:15 Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem.

^49:16 Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mię zabierze.

^49:17 Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu:

^49:18 bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim.

^49:19 I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ się urządził,

^49:20 musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na wieki nie zobaczą światła.

^49:21 Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną.