Скрыть
141:0
141:6
141:8
142:0 Ο Κύριος ύστατο καταφύγιο του καταδιωγμένου
142:1 ΜασχίλΜασχίλ. του Δαβίδ. Προσευχή όταν ήταν στη σπηλιά.
142:2 Με δυνατή φωνή κράζω στον Κύριο και φωναχτά τον Κύριο ικετεύω.
142:3 Σκορπώ μπροστά του το παράπονό μου, μπροστά του εκθέτω εγώ τη θλίψη μου.
142:4 Όταν λιγοψυχώ, ξέρεις εσύ πού πάω. Στο δρόμο ετούτον που πορεύομαι μου στήσανε παγίδα.
142:5 Δεξιά μου κοίταξα και είδα πως κανείς δεν ήταν που να με γνωρίζει· για μένα εχάθη κάθε καταφύγιο, κανένας που για τη ζωή μου να νοιαστεί.
142:6 Σ’ εσένα, Κύριε, φώναξα! Είπα: Εσύ ’σαι ο προστάτης μου, ό,τι μου ανήκει στη γη των ζωντανών.
142:7 Στη δέησή μου δώσε προσοχή, γιατί πολύ εξασθένησα· απάλλαξέ με απ’ τους διώκτες μου, γιατ’ είναι δυνατότεροι από μένα.
142:8 Λευτέρωσέ με από τη φυλακή μου. Και τότε στων δικαίων τη σύναξη θα σε δοξολογήσω γιατί με φρόντισες.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible