^123:2 Oto jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów i jak oczy służącej na ręce jej pani, tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, dopóki się nie zmiłuje nad nami.

^123:3 Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami, bo wzgardą jesteśmy nasyceni.

^123:4 Dusza nasza jest nasycona szyderstwem zarozumialców i wzgardą pyszałków.

^124:1 Pieśń stopni. Dawidowa. Gdyby Pan nie był po naszej stronie - niech to już przyzna Izrael -

^124:2 gdyby Pan nie był po naszej stronie, gdy ludzie przeciw nam powstawali,

^124:3 wtedy połknęliby nas żywcem, gdy ich gniew przeciw nam zapłonął:

^124:4 wówczas zatopiłaby nas woda, przepłynąłby nad nami potok;

^124:5 wówczas przelałyby się nad nami wezbrane wody.

^124:6 Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom.

^124:7 Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sidła ptaszników, sidło się porwało, a my jesteśmy wolni.

^124:8 Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.

^125:1 Pieśń stopni. Ci, którzy Panu ufają, są jak góra Syjon, co się nie porusza, ale trwa na wieki.

^125:2 Góry otaczają Jeruzalem: tak Pan otacza swój lud i teraz, i na wieki.

^125:3 Bo nie zaciąży bezbożne berło nad losem sprawiedliwych, by sprawiedliwi nie wyciągali rąk swoich ku nieprawości.

^125:4 Panie, dobrze czyń dobrym i ludziom prawego serca!

^125:5 A tych, co schodzą na kręte swe drogi, niech Pan odprawi wraz ze złoczyńcami: pokój nad Izraelem!

^126:1 Pieśń stopni. Gdy Pan odmienił los Syjonu, byliśmy jak we śnie.

^126:2 Wtedy usta nasze były pełne śmiechu, a język wołał pełen radości. Wtedy mówiono między poganami: Wielkodusznie postąpił z nimi Pan!

^126:3 Wielkodusznie postąpił Pan z nami: staliśmy się radośni.

^126:4 Odmień nasz los, o Panie, jak strumienie w [ziemi] Negeb.

^126:5 Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości.

^126:6 Postępują naprzód wśród płaczu, niosąc ziarno na zasiew: Z powrotem przychodzą wśród radości, przynosząc swoje snopy.

^127:1 Pieśń stopni. Salomonowa. Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą. Jeżeli Pan miasta nie ustrzeże, strażnik czuwa daremnie.

^127:2 Daremnym jest dla was wstawać przed świtem, wysiadywać do późna - dla was, którzy jecie chleb zapracowany ciężko; tyle daje On i we śnie tym, których miłuje.

^127:3 Oto synowie są darem Pana, a owoc łona nagrodą.

^127:4 Jak strzały w ręku wojownika, tak synowie za młodu zrodzeni.

^127:5 Szczęśliwy mąż, który napełnił nimi swój kołczan. Nie zawstydzi się, gdy będzie rozprawiał z nieprzyjaciółmi w bramie.

^128:1 Pieśń stopni. Szczęśliwy każdy, kto boi się Pana, który chodzi Jego drogami!

^128:2 Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał, będziesz szczęśliwy i dobrze ci będzie.

^128:3 Małżonka twoja jak płodny szczep winny we wnętrzu twojego domu. Synowie twoi jak sadzonki oliwki dokoła twojego stołu.

^128:4 Oto takie błogosławieństwo dla męża, który boi się Pana.

^128:5 Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie.

^128:6 Oglądaj dzieci twoich synów. Pokój nad Izraelem!

^129:1 Pieśń stopni. Bardzo mnie gnębili od mojej młodości - niech powie Izrael -

^129:2 bardzo mnie gnębili od mojej młodości, lecz nie zdołali mnie przemóc.

^129:3 Poorali mój grzbiet oracze, wyżłobili długie bruzdy.

^129:4 Sprawiedliwy zaś Pan pozrywał więzy występnych.

^129:5 Niech się zawstydzą i odstąpią wszyscy, co nienawidzą Syjonu.

^129:6 Niech się staną jak trawa na dachu, która usycha, zanim ją wyplenią.

^129:7 Nie napełni nią kosiarz swej ręki ani ten, co zbiera snopy - swojego zanadrza.

^129:8 Nie powiedzą także przechodnie: Błogosławieńtwo Pańskie nad wami! Błogosławimy wam w imię Pana!

^130:1 Pieśń stopni. Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,

^130:2 o Panie, słuchaj głosu mego! Nakłoń swoich uszu ku głośnemu błaganiu mojemu!

^130:3 Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi?

^130:4 Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Cię otaczano bojaźnią.

^130:5 W Panu pokładam nadzieję, nadzieję żywi moja dusza: oczekuję na Twe słowo.

^130:6 Dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu, ‹bardziej niż strażnicy świtu›.

^130:7 Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego odkupienie.

^130:8 On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.

^131:1 Pieśń stopni. Panie, moje serce się nie pyszni i oczy moje nie są wyniosłe. Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły.

^131:2 Przeciwnie: wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę - tak we mnie jest moja dusza.

^131:3 Izraelu, złóż w Panu nadzieję odtąd i aż na wieki!

^132:1 Pieśń stopni. Pamiętaj, Panie, Dawidowi cały trud jego:

^132:2 o tym, jak złożył przysięgę przed Panem, związał się ślubem przed Mocnym Jakuba:

^132:3 Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża,

^132:4 nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku,

^132:5 póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania - Mocnemu Jakuba.

^132:6 Otośmy słyszeli w Efrata o arce, znaleźliśmy ją na polach Jaaru.

^132:7 Wejdźmy do Jego mieszkania, padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego!

^132:8 Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia, Ty i Twoja arka pełna chwały!

^132:9 Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują!

^132:10 Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida, nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca!

^132:11 Pan zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę, od której nie odstąpi: [Potomstwo] z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie.

^132:12 Jeżeli zachowają twoi synowie moje przymierze i moje napomnienia, których im udzielę, także ich synowie na wieki zasiądą na twoim tronie.

^132:13 Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie:

^132:14 To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie.

^132:15 Będę szczodrze błogosławił jego zasobom, jego ubogich nasycę chlebem.

^132:16 Jego kapłanów odzieję zbawieniem, a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować.

^132:17 Wzbudzę tam moc dla Dawida, zgotuję światło dla mego pomazańca!

^132:18 Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół, a nad nim zabłyśnie jego korona.

^133:1 Pieśń stopni. Dawidowa. Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem;

^133:2 jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę, ‹brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty›

^133:3 jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon: bo tam udziela Pan błogosławieństwa, życia na wieki.

^134:1 Pieśń stopni. Oto błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, którzy trwacie nocami w domu Pańskim.

^134:2 Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana!

^134:3 Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, Ten, który uczynił niebo i ziemię!