^123:2 Ecce sicut oculi servorum ad manus dominorum suorum, sicut oculi ancillae ad manus dominae suae, ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri.

^123:3 Miserere nostri, Domine, miserere nostri, quia multum repleti sumus despectione;

^123:4 quia multum repleta est anima nostra derisione abundantium et despectione superborum.

^124:1 Canticum ascensionum. David. Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israel,

^124:2 nisi quia Dominus erat in nobis, cum exsurgerent homines in nos:

^124:3 forte vivos deglutissent nos, cum irasceretur furor eorum in nos.

^124:4 Forsitan aqua absorbuisset nos, torrens pertransisset animam nostram;

^124:5 forsitan pertransissent animam nostram aquae intumescentes.

^124:6 Benedictus Dominus, qui non dedit nos in direptionem dentibus eorum.

^124:7 Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium: laqueus contritus est, et nos erepti sumus.

^124:8 Adiutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit caelum et terram.

^125:1 Canticum ascensionum. Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion: non commovebitur, in aeternum manet.

^125:2 Ierusalem, montes in circuitu eius, et Dominus in circuitu populi sui ex hoc nunc et usque in saeculum.

^125:3 Quia non requiescet virga iniquitatis super sortem iustorum, ut non extendant iusti ad iniquitatem manus suas.

^125:4 Benefac, Domine, bonis et rectis corde.

^125:5 Declinantes autem per vias pravas adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. Pax super Israel!

^126:1 Canticum ascensionum. In convertendo Dominus captivitatem Sion, facti sumus quasi somniantes.

^126:2 Tunc repletum est gaudio os nostrum, et lingua nostra exsultatione. Tunc dicebant inter gentes: «Magnificavit Dominus facere cum eis».

^126:3 Magnificavit Dominus facere nobiscum; facti sumus laetantes.

^126:4 Converte, Domine, captivitatem nostram, sicut torrentes in austro.

^126:5 Qui seminant in lacrimis, in exsultatione metent.

^126:6 Euntes ibant et flebant semen spargendum portantes; venientes autem venient in exsultatione portantes manipulos suos.

^127:1 Canticum ascensionum. Salomonis. Nisi Dominus aedificaverit domum, in vanum laborant, qui aedificant eam. Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat, qui custodit eam.

^127:2 Vanum est vobis ante lucem surgere et sero quiescere, qui manducatis panem laboris, quia dabit dilectis suis somnum.

^127:3 Ecce hereditas Domini filii, merces fructus ventris.

^127:4 Sicut sagittae in manu potentis, ita filii iuventutis.

^127:5 Beatus vir, qui implevit pharetram suam ex ipsis: non confundetur, cum loquetur inimicis suis in porta.

^128:1 Canticum ascensionum. Beatus omnis, qui timet Dominum, qui ambulat in viis eius.

^128:2 Labores manuum tuarum manducabis, beatus es, et bene tibi erit.

^128:3 Uxor tua sicut vitis fructifera in lateribus domus tuae; filii tui sicut novellae olivarum in circuitu mensae tuae.

^128:4 Ecce sic benedicetur homo, qui timet Dominum.

^128:5 Benedicat tibi Dominus ex Sion, et videas bona Ierusalem omnibus diebus vitae tuae;

^128:6 et videas filios filiorum tuorum. Pax super Israel!

^129:1 Canticum ascensionum. Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, dicat nunc Israel,

^129:2 saepe expugnaverunt me a iuventute mea, etenim non potuerunt adversum me.

^129:3 Supra dorsum meum araverunt aratores, prolongaverunt sulcos suos.

^129:4 Dominus autem iustus concidit cervices peccatorum.

^129:5 Confundantur et convertantur retrorsum omnes, qui oderunt Sion.

^129:6 Fiant sicut fenum tectorum, quod, priusquam evellatur, exaruit;

^129:7 de quo non implevit manum suam, qui metit, et sinum suum, qui manipulos colligit.

^129:8 Et non dixerunt, qui praeteribant: «Benedictio Domini super vos, benedicimus vobis in nomine Domini».

^130:1 Canticum ascensionum. De profundis clamavi ad te, Domine;

^130:2 Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuae intendentes in vocem deprecationis meae.

^130:3 Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?

^130:4 Quia apud te propitiatio est, ut timeamus te.

^130:5 Sustinui te, Domine, sustinuit anima mea in verbo eius; speravit

^130:6 anima mea in Domino magis quam custodes auroram. Magis quam custodes auroram

^130:7 speret Israel in Domino, quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio.

^130:8 Et ipse redimet Israel ex omnibus iniquitatibus eius.

^131:1 Canticum ascensionum. David. Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis neque in mirabilibus super me.

^131:2 Vere pacatam et quietam feci animam meam; sicut ablactatus in sinu matris suae, sicut ablactatus, ita in me est anima mea.

^131:3 Speret Israel in Domino ex hoc nunc et usque in saeculum.

^132:1 Canticum ascensionum. Memento, Domine, David et omnis mansuetudinis eius,

^132:2 quia iuravit Domino, votum vovit Potenti Iacob:

^132:3 «Non introibo in tabernaculum domus meae, non ascendam in lectum strati mei,

^132:4 non dabo somnum oculis meis et palpebris meis dormitationem,

^132:5 donec inveniam locum Domino, tabernaculum Potenti Iacob».

^132:6 Ecce audivimus eam esse in Ephratha, invenimus eam in campis Iaar.

^132:7 Ingrediamur in tabernaculum eius, adoremus ad scabellum pedum eius. -

^132:8 Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca fortitudinis tuae.

^132:9 Sacerdotes tui induantur iustitiam, et sancti tui exsultent.

^132:10 Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui.

^132:11 Iuravit Dominus David veritatem et non recedet ab ea: «De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.

^132:12 Si custodierint filii tui testamentum meum et testimonia mea, quae docebo eos, filii eorum usque in saeculum sedebunt super sedem tuam».

^132:13 Quoniam elegit Dominus Sion, desideravit eam in habitationem sibi:

^132:14 «Haec requies mea in saeculum saeculi; hic habitabo, quoniam desideravi eam.

^132:15 Cibaria eius benedicens benedicam, pauperes eius saturabo panibus.

^132:16 Sacerdotes eius induam salutari, et sancti eius exsultatione exsultabunt.

^132:17 Illic germinare faciam cornu David, parabo lucernam christo meo.

^132:18 Inimicos eius induam confusione, super ipsum autem efflorebit diadema eius».

^133:1 Canticum ascensionum. David. Ecce quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum:

^133:2 sicut unguentum optimum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, quod descendit in oram vestimenti eius;

^133:3 sicut ros Hermon, qui descendit in montes Sion, quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, vitam usque in saeculum.

^134:1 Canticum ascensionum. Ecce benedicite Dominum, omnes servi Domini, qui statis in domo Domini per noctes.

^134:2 Extollite manus vestras ad sanctuarium et benedicite Dominum.

^134:3 Benedicat te Dominus ex Sion, qui fecit caelum et terram.