Бо агрубе́ла сэ́рца ў людзей гэтых, і вуша́мі цяжка чуюць, і вочы свае заплю́шчылі, каб не ўбачыць вачы́ма, і вуша́мі не пачуць, і сэ́рцам не зразумець, і не звярну́цца, каб Я ацаліў іх”.

А вашы вочы блажэ́нныя, таму што бачаць, і ву́шы вашы, таму што чуюць.

Бо праўду кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жада́лі бачыць тое, што вы бачыце, і не бачылі, і чуць тое, што вы чу́еце, і не чулі.

Вы ж паслухайце сэнс прытчы пра се́йбіта.

Да кожнага, хто слухае слова пра Царства і не разумее, прыходзіць ліхí і кра́дзе пасе́янае ў сэрцы яго; вось каго азначае пасе́янае пры дарозе.

А пасе́янае на камянíстых месцах азначае таго, хто чуе слова і адразу з радасцю прыма́е яго;

але не ма́е кораня ў сабе і нетрыва́лы: калі настане ўціск альбо гане́нне за слова, ён адразу спакуша́ецца.

А пасе́янае ў це́рнях азначае таго, хто чуе слова, але клопат веку гэтага і зма́нлівасць багацця заглуша́юць сло́ва, і яно становіцца бясплодным.

А пасе́янае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее; ён і плод прыно́сіць і дае́ адзін сто, другі шэсцьдзеся́т, а іншы трыццаць.

Другую прытчу прапанаваў Ён ім, ка́жучы: Царства Нябеснае падобна да чалавека, які пасеяў добрае насе́нне на по́лі сваім.

Калі ж людзі спалі, прыйшоў вораг яго і пасеяў пустазелле сярод пшаніцы, і пайшоў.

Калі ўзышла́ збажына́ і завязала плод, тады з’явілася і пустазе́лле.

Прыйшлі рабы́ гаспадара́ дома і сказалі яму: гаспадар! хіба́ не добрае насе́нне пасеяў ты на по́лі сваім? адкуль жа на ім пустазе́лле?

Ён сказаў ім: варожы чалавек гэта зрабіў. а рабы́ сказалі яму: дык хочаш, мы пойдзем, вы́палем яго?

Але ён сказаў: не, каб, выпо́лваючы пустазе́лле, вы не павырыва́лі разам з ім і пшаніцы.

Пакіньце расці разам тое і другое да жніва́; а ў час жніва́ я скажу жняца́м: вы́берыце перш пустазе́лле і звяжы́це яго ў снапы́, каб спалíць яго; а пшаніцу збяры́це ў жы́тніцу маю́.

Іншую прытчу прапанаваў Ён ім, ка́жучы: падобна Царства Нябеснае да зярня́ці гарчы́чнага, якое чалавек узяў і пасеяў на по́лі сваім;

яно, хоць і меншае за ўсякае насе́нне, але, калі вы́расце, бывае бо́льшым за ўсякую траву і робіцца дрэвам, так што прылята́юць птушкі нябесныя і се́ляцца ў го́ллі яго.

Іншую прытчу сказаў Ён ім: падобна Царства Нябеснае да заква́скі, якую жанчына, узяўшы, пакла́ла ў тры меры мукі, пакуль не ўкісла ўсё.

Гэта ўсё сказаў Іісус прытчамі народу, і без прытчы нічога не гаварыў ім,

каб збыло́ся ска́занае праз прарока, які кажа: “адкры́ю ў прытчах вусны Мае́; вы́кажу скры́тае ад стварэ́ння свету”.

Тады Іісус, адпусцíўшы народ, увайшоў у дом. і прыступілі да Яго вучні Яго, ка́жучы: растлума́ч нам прытчу пра пустазе́лле на полі.

Ён жа сказаў ім у адказ: Се́йбіт добрага насе́ння ёсць Сын Чалавечы;

поле ёсць свет; добрае насе́нне гэта — сыны́ Царства, а пустазе́лле — сыны́ ліхога;

вораг, які пасеяў яго, ёсць дыявал; жніво́ ёсць сканчэ́нне веку, а жняцы́ — Ангелы.

І вось, як збіраюць пустазе́лле і агнём па́ляць, гэтакса́ма будзе пры сканчэ́нні веку гэтага.

Пашле Сын Чалавечы Ангелаў Сваіх, і збяруць з Царства Яго ўсе спаку́сы і тых, што чы́няць беззаконне,

і ўкíнуць іх у печ вогненную; там будзе плач і скры́гат зубоў.

Тады пра́веднікі заззя́юць, як сонца, у Царстве Айца іх. Хто ма́е вушы, каб чуць, няхай чуе!

Яшчэ падобна Царства Нябеснае да схава́нага на полі скарбу, знайшоўшы які, чалавек утаíў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае́ ўсё, што ма́е, і купля́е поле тое.

Яшчэ падобна Царства Нябеснае да купца, які шукае прыгожых жамчу́жын,

і, знайшоўшы адну шматкашто́ўную жамчу́жыну, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

Яшчэ падобна Царства Нябеснае да не́вада, які быў закíнуты ў мора і набраў усяго ўсялякага,

і калі ён напоўніўся, яго вы́цягнулі на бераг і, сеўшы, добрае скла́лі ў по́суд, а дрэннае выкінулі прэч.

Так будзе пры сканчэнні веку: вы́йдуць Ангелы і аддзе́ляць ліхíх з асяро́ддзя пра́ведных,

і ўкінуць іх у печ вогненную: там будзе плач і скры́гат зубоў.

Кажа ім Іісус: ці зразумелі вы гэта ўсё? Яны кажуць Яму: так, Госпадзі!

А Ён сказаў ім: таму ўсякі кніжнік, наву́чаны Царству Нябеснаму, падобны да гаспадара́ дома, які выносіць са ска́рбніцы сваёй новае і старо́е.

І ста́лася, калі скончыў Іісус прытчы гэтыя, Ён пайшоў адтуль.

І прыйшоўшы на бацькаўшчыну Сваю, вучыў іх у сінагозе іхняй, так што яны здзіўляліся і казалі: адкуль у Яго гэтая мудрасць і сілы?

Ці не цесляро́ў Ён Сын? Ці не Яго Маці завуць Марыя, і браты Яго — Іа́каў, і Іасíй, і Сíман, і Іуда?

І сёстры Яго ці не ўсе сярод нас? Адкуль жа ў Яго ўсё гэта?

І сумнява́ліся ў Ім. Іісус жа сказаў ім: не бывае прарока без пашаны, хіба́ толькі на бацькаўшчыне сваёй і ў доме сваім.

І не ўчынíў там многіх цудаў з-за няве́р’я іх.

І, выйшаўшы, Іісус ішоў ад храма. І падышлі вучні Яго, каб паказаць Яму збудава́нні храма.

Іісус жа сказаў ім: ці бачыце ўсё гэта? Праўду кажу вам: не застане́цца тут ка́меня на ка́мені; усё будзе зруйнава́на.

Калі ж сядзеў Ён на гары Елеонскай, падышлі да Яго вучні асобна, гаворачы: скажы нам, калі гэта будзе? і якое знаме́нне Твайго прышэ́сця і сканчэ́ння веку?

І ў адказ Іісус сказаў ім: сцеражы́цеся, каб хто вас не ўвёў у зман.

Бо многія пры́йдуць пад íмем Маім і будуць казаць: “я Хрыстос”, — і многіх увядуць у зман.

Пачуеце таксама пра войны і чуткі аб войнах. Глядзіце, не жаха́йцеся; бо павінна ўсё тое быць. Але гэта яшчэ не канец.

Бо паўста́не народ на народ і царства на царства; і будзе голад і мор, і землятру́сы ме́сцамі.

А ўсё гэта — пачатак пакут.

Тады будуць аддаваць вас на му́кі і забіваць вас; і вы будзеце зненавíджаныя ўсімі народамі за імя́ Маё.

І тады спаку́сяцца многія; і адзін аднаго будуць выдаваць, і ўзненавíдзяць адзін аднаго.

І многія лжэпрарокі паўста́нуць і ўвядуць у зман многіх.

І з-за памнажэ́ння беззаконня астыне любоў у многіх.

А хто вы́церпіць да канца, той спасёны будзе.

І прапаве́дана будзе гэтае Ева́нгелле Царства па ўсім свеце, дзе́ля све́дчання ўсім народам; і тады пры́йдзе канец.

Дык вось, калі ўбачыце мярзо́ту спусташэ́ння, пра якую ска́зана Даніілам прарокам і якая паўста́не на святым месцы, — хто чытае, няхай разумее, —

тады тыя, што ў Іудзеі, няхай уцякаюць у горы;

і хто на да́ху, няхай не спуска́ецца, каб узяць што-небудзь з дому свайго;

і хто ў полі, няхай не вярта́ецца назад, каб узяць вопратку сваю.

Го́ра ж цяжа́рным і тым, што кормяць грудзьмí, у тыя дні!

Маліцеся, каб не зда́рыліся ўцёкі вашы зімою, а таксама ў суботу.

Бо тады будзе вялікае лíха, якога не было́ ад пачатку свету да гэтага часу, і не будзе.

І калі б не былí скаро́чаны тыя дні, то не ўратава́лася б ніякая плоць; але дзе́ля абра́ных будуць скаро́чаны тыя дні.

Тады, калі хто скажа вам: “вось, тут Хрыстос” альбо: “там”, — не верце.

Бо паўста́нуць ілжэхрысты́ ды лжэпрарокі і дадуць знаме́нні вялікія і цуды, каб увесці ў зман, калі магчыма, і абра́ных.

Вось, Я наперад сказаў вам.

Таму, калі скажуць вам: “вось Ён у пустыні”, — не выходзьце; “вось, Ён у патайны́х пакоях”, — не верце.

Бо, як маланка блíскае з усходу і відна́ бывае аж да за́хаду, такім будзе прышэ́сце Сына Чалавечага.

Бо дзе будзе труп, там збяруцца арлы.

І адразу, пасля лíха дзён тых, сонца паме́ркне, і месяц не дасць святла свайго, і зоркі спаду́ць з неба, і сілы нябесныя пахісну́цца.

І тады я́віцца знаме́нне Сына Чалавечага на небе; і тады зарыдаюць усе плямёны зямныя і ўбачаць Сына Чалавечага, Які будзе ісці на воблаках нябесных з сілаю і славаю вялікаю.

І пашле Ангелаў Сваіх з трубою гучнагало́саю, і збяруць абра́ных Яго ад чатырох вятроў, ад краю нябёсаў да краю іх.

Ад смакоўніцы навучы́цеся праз параўнанне: калі голле яе ўжо мякчэ́е і пускае лíсце, вы ведаеце, што блізка лета;

так і вы, калі ўбачыце ўсё гэта, ведайце, што блізка, пры дзвярах.

Праўду кажу вам: не міне́ род гэты, як усё гэта будзе.

Неба і зямля міну́ць, а словы Мае не міну́ць.

А пра дзень той і гадзíну ніхто не ведае, нават Ангелы нябесныя, а толькі Айцец Мой адзін.

Але як было́ ў дні Ноя, так будзе і ў прышэсце Сына Чалавечага:

бо як у дні перад патопам елі, пілí, жаніліся і выхо́дзілі замуж да таго дня, як увайшоў Ной у каўчэг,

і не разумелі, пакуль не прыйшоў патоп і не забраў усіх, — так будзе і прышэсце Сына Чалавечага.

Тады будуць двое на полі: адзін будзе ўзя́ты, а другі пакíнуты;

дзве будуць малоць у жорнах: адна будзе ўзя́та, а другая пакíнута.

Дык будзьце пíльныя, бо не ведаеце, у якую гадзíну Гасподзь ваш пры́йдзе.

Але тое вы знайце, што калі б ведаў гаспадар дома, у якую варту пры́йдзе зло́дзей, дык не спаў бы і не дазволіў бы падкапа́ць дом свой.

Таму і вы будзьце гатовы, бо ў час, пра які не думаеце, Сын Чалавечы пры́йдзе.

Хто ж ёсць верны і разумны раб, якога гаспадар яго паставіў над слу́гамі сваімі, каб даваў ім ежу ў свой час?

Блажэ́нны той раб, якога гаспадар яго, прыйшоўшы, заста́не, што ён робіць так.

Праўду кажу вам, што над усёй маёмасцю сваёю паставіць яго.

А калі скажа ліхí раб той у сэ́рцы сваім: “не хутка пры́йдзе гаспадар мой”,

і пачне біць тава́рышаў сваіх, і есці і піць з п’яніцамі, —

то пры́йдзе гаспадар раба́ таго ў дзень, у які ён не чакае, і ў гадзíну, якой ён не ведае,

і рассячэ́ яго напала́м, і вы́значыць яму адзін лёс з крываду́шнымі; там будзе плач і скры́гат зубоў.