Vetus Testamentum: Gen. Ex. Lev. Num. Deut. Josh. Judg. Rut. 1Sam. 2Sam. 1Ki. 2Ki. 1Chr. 2Chr. Ezr. Neh. 2Ezr. Tob. Judith. Eath. Job. Ps. Prov. Eccl. S. of S. Wis. Sir. Is. Jer. Lam. L. o. Jer. Bar. Ezek. Dan. Hos. Joel. Am. Obad. Joh. Mic. Nah. Hab. Zeph. Hag. Zech. Mal. 1Mac. 2Mac.
Novum Testamentum: Mat. Mark. Luke. John. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Apoc.
 Скрыть
Азбука веры » Biblia » Ioannes » гл.10-17

Ioannes, Главы 10-17

Толкования
Толкования главы
10:1
10:2
10:3
10:4
10:5
10:6
10:7
10:8
см.:Иер.23:1;Иер.50:6;Иез.34:2;
10:9
см.:Пс.22:2;
10:10
10:11
см.:Пс.22:1;Ис.40:11;Иез.34:13;Иез.37:24;1Пет.2:25;1Пет.5:4;
10:12
10:13
10:14
см.:Иез.34:11;2Тим.2:19;
10:15
10:16
см.:Иез.37:22;
10:17
см.:Ис.53:11;
10:18
см.:Ин.2:19;Ин.14:31;
10:19
10:20
см.:Мк.3:21;Ин.7:20;
10:21
10:22
см.:1Мак.4:59;
10:23
10:24
10:25
см.:Ин.5:36;
10:26
см.:Ин.8:19;1Ин.4:6;
10:27
10:28
10:29
см.:Втор.33:3;
10:30
10:31
см.:Ин.5:18;
10:32
10:33
10:34
см.:Пс.81:6;
10:35
10:36
см.:Ин.6:27;
10:37
10:38
см.:Ин.14:10;Ин.17:21;
10:39
10:40
см.:Ин.1:28;
10:41
см.:Ин.5:33;
10:42
Глава 17 
17:1
см.:Ин.12:23;
17:2
см.:Дан.7:14;Мф.28:18;Евр.2:5-8;
17:3
см.:Ин.6:29;1Ин.3:23;
17:4
17:5
см.:Откр.5:12;
17:6
см.:Ин.18:9;
17:7
17:8
см.:Ин.16:27;
17:9
17:10
см.:Ин.16:15;
17:11
см.:Ин.10:30;Еф.4:3;
17:12
см.:Пс.108:17:8;Ин.18:9;
17:13
17:14
см.:Ин.8:23;
17:15
17:16
17:17
см.:Пс.118:142;Ин.14:6;
17:18
см.:Ис.61:1;
17:19
см.:Евр.9:14;
17:20
17:21
см.:Ин.17:11;
17:22
17:23
17:24
см.:Ин.12:26;
17:25
17:26
см.:Ин.15:15;
«Amen, amen dico vobis: Qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit aliunde, ille fur est et latro;
qui autem intrat per ostium, pastor est ovium.
Huic ostiarius aperit, et oves vocem eius audiunt, et proprias oves vocat nominatim et educit eas.
Cum proprias omnes emiserit, ante eas vadit, et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem eius;
alienum autem non sequentur, sed fugient ab eo, quia non noverunt vocem alienorum».
Hoc proverbium dixit eis Iesus; illi autem non cognoverunt quid esset, quod loquebatur eis.
Dixit ergo iterum Iesus: «Amen, amen dico vobis: Ego sum ostium ovium.
Omnes, quotquot venerunt ante me, fures sunt et latrones, sed non audierunt eos oves.
Ego sum ostium; per me, si quis introierit, salvabitur et ingredietur et egredietur et pascua inveniet.
Fur non venit, nisi ut furetur et mactet et perdat; ego veni, ut vitam habeant et abundantius habeant.
Ego sum pastor bonus; bonus pastor animam suam ponit pro ovibus;
mercennarius et, qui non est pastor, cuius non sunt oves propriae, videt lupum venientem et dimittit oves et fugit — et lupus rapit eas et dispergit —
quia mercennarius est et non pertinet ad eum de ovibus.
Ego sum pastor bonus et cognosco meas, et cognoscunt me meae,
sicut cognoscit me Pater, et ego cognosco Patrem; et animam meam pono pro ovibus.
Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili, et illas oportet me adducere, et vocem meam audient et fient unus grex, unus pastor.
Propterea me Pater diligit, quia ego pono animam meam, ut iterum sumam eam.
Nemo tollit eam a me, sed ego pono eam a meipso. Potestatem habeo ponendi eam et potestatem habeo iterum sumendi eam. Hoc mandatum accepi a Patre meo».
Dissensio iterum facta est inter Iudaeos propter sermones hos.
Dicebant autem multi ex ipsis: «Daemonium habet et insanit! Quid eum auditis?».
Alii dicebant: «Haec verba non sunt daemonium habentis! Numquid daemonium potest caecorum oculos aperire?».
Facta sunt tunc Encaenia in Hierosolymis. Hiems erat;
et ambulabat Iesus in templo in porticu Salomonis.
Circumdederunt ergo eum Iudaei et dicebant ei: «Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus, dic nobis palam!».
Respondit eis Iesus: «Dixi vobis, et non creditis; opera, quae ego facio in nomine Patris mei, haec testimonium perhibent de me.
Sed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis.
Oves meae vocem meam audiunt, et ego cognosco eas, et sequuntur me;
et ego vitam aeternam do eis, et non peribunt in aeternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea.
Pater meus quod dedit mihi, maius omnibus est, et nemo potest rapere de manu Patris.
Ego et Pater unum sumus».
Sustulerunt iterum lapides Iudaei, ut lapidarent eum.
Respondit eis Iesus: «Multa opera bona ostendi vobis ex Patre; propter quod eorum opus me lapidatis?».
Responderunt ei Iudaei: «De bono opere non lapidamus te sed de blasphemia, et quia tu, homo cum sis, facis teipsum Deum».
Respondit eis Iesus: «Nonne scriptum est in lege vestra: "Ego dixi: Dii estis?".
Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi Scriptura,
quem Pater sanctificavit et misit in mundum, vos dicitis: "Blasphemas!", quia dixi: Filius Dei sum?
Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi;
si autem facio, et si mihi non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis et sciatis quia in me est Pater, et ego in Patre».
Quaerebant ergo iterum eum prehendere; et exivit de manibus eorum.
Et abiit iterum trans Iordanem in eum locum, ubi erat Ioannes baptizans primum, et mansit illic.
Et multi venerunt ad eum et dicebant: «Ioannes quidem signum fecit nullum; omnia autem, quaecumque dixit Ioannes de hoc, vera erant».
Et multi crediderunt in eum illic.
Haec locutus est Iesus; et, sublevatis oculis suis in cae lum, dixit: «Pater, venit hora: clarifica Filium tuum, ut Filius clarificet te,
sicut dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne, quod dedisti ei, det eis vitam aeternam.
Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te solum verum Deum et, quem misisti, Iesum Christum.
Ego te clarificavi super terram; opus consummavi, quod dedisti mihi, ut faciam;
et nunc clarifica me tu, Pater, apud temetipsum claritate, quam habebam, priusquam mundus esset, apud te.
Manifestavi nomen tuum hominibus, quos dedisti mihi de mundo. Tui erant, et mihi eos dedisti, et sermonem tuum servaverunt.
Nunc cognoverunt quia omnia, quae dedisti mihi, abs te sunt,
quia verba, quae dedisti mihi, dedi eis; et ipsi acceperunt et cognoverunt vere quia a te exivi et crediderunt quia tu me misisti.
Ego pro eis rogo; non pro mundo rogo, sed pro his, quos dedisti mihi, quia tui sunt;
et mea omnia tua sunt, et tua mea; et clarificatus sum in eis.
Et iam non sum in mundo, et hi in mundo sunt, et ego ad te venio. Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quod dedisti mihi, ut sint unum sicut nos.
Cum essem cum eis, ego servabam eos in nomine tuo, quod dedisti mihi, et custodivi, et nemo ex his periit, nisi filius perditionis, ut Scriptura impleatur.
Nunc autem ad te venio et haec loquor in mundo, ut habeant gaudium meum impletum in semetipsis.
Ego dedi eis sermonem tuum, et mundus odio eos habuit, quia non sunt de mundo, sicut ego non sum de mundo.
Non rogo, ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos ex Malo.
De mundo non sunt, sicut ego non sum de mundo.
Sanctifica eos in veritate; sermo tuus veritas est.
Sicut me misisti in mundum, et ego misi eos in mundum;
et pro eis ego sanctifico meipsum, ut sint et ipsi sanctificati in veritate.
Non pro his autem rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me,
ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint; ut mundus credat quia tu me misisti.
Et ego claritatem, quam dedisti mihi, dedi illis, ut sint unum, sicut nos unum sumus;
ego in eis, et tu in me, ut sint consummati in unum; ut cognoscat mundus, quia tu me misisti et dilexisti eos, sicut me dilexisti.
Pater, quod dedisti mihi, volo, ut ubi ego sum, et illi sint mecum, ut videant claritatem meam, quam dedisti mihi, quia dilexisti me ante constitutionem mundi.
Pater iuste, et mundus te non cognovit; ego autem te cognovi, et hi cognoverunt quia tu me misisti;
et notum feci eis nomen tuum et notum faciam, ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis».
Глава:
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония

Настройки

Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible