ста́ни во вратѣ́хъ до́му Госпо́дня и проповѣ́ждь та́мо сло́во то́ и глаго́ли: ^*слы́шите сло́во Госпо́дне, вся́ Иуде́а,^* ходя́щiи сквозѣ́ врата́ сiя́, да покло́нитеся Го́споду:

сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: испра́вите пути́ ва́шя и начина́нiя ва́ша, и вселю́ вы на мѣ́стѣ се́мъ.

Не надѣ́йтеся на себе́ во словесѣ́хъ лжи́выхъ, поне́же весьма́ не упо́льзуютъ ва́съ, глаго́люще: хра́мъ Госпо́день, хра́мъ Госпо́день, хра́мъ Госпо́день е́сть.

Я́ко а́ще исправля́юще испра́вите пути́ ва́шя и умышле́нiя ва́ша, и творя́ще сотворите́ су́дъ посредѣ́ му́жа и посредѣ́ и́скренняго его́,

и прише́лцу и си́ру и вдови́цѣ не сотвори́те наси́лiя, и кро́ве непови́нныя не излiе́те на мѣ́стѣ се́мъ, и вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ не по́йдете на зло́ ва́мъ,

вселю́ ва́съ на мѣ́стѣ се́мъ, въ земли́, ю́же да́хъ отце́мъ ва́шымъ от вѣ́ка да́же и до вѣ́ка.

А́ще же вы́ надѣ́етеся на словеса́ лжи́вая, отону́дуже не бу́детъ ва́мъ по́льзы,

и кра́дете и убива́ете, и блу́дствуете и клене́теся лжи́во, и жрете́ Ваа́лу и хо́дите вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ, и́хже не вѣ́сте, я́ко во зло́ ва́мъ су́ть,

и прiидо́сте и ста́сте предо мно́ю въ дому́ се́мъ, въ не́мже при́звано е́сть и́мя мое́, и рекли́ есте́: удали́хомся, е́же не твори́ти вся́ ме́рзости сiя́:

еда́ верте́пъ разбо́йникомъ е́сть до́мъ мо́й, въ не́мже призва́ся и́мя мое́ та́мо во о́чiю ва́шею? И се́, а́зъ ви́дѣхъ, глаго́летъ Госпо́дь.

Сего́ ра́ди иди́те къ мѣ́сту моему́, е́же въ Сило́мѣ, идѣ́же всели́хъ и́мя мое́ от нача́ла, и ви́дите, что́ сотвори́хъ ему́ лука́вствъ ра́ди люді́й мои́хъ Изра́иля.

И ны́нѣ, поне́же сотвори́сте вся́ дѣла́ сiя́, рече́ Госпо́дь, и глаго́лахъ къ ва́мъ ра́но востаю́щь и глаго́лющь, и не услы́шасте мене́, и зва́хъ ва́съ, и не отвѣща́сте:

у́бо и а́зъ сотворю́ до́му сему́, въ не́мже при́звано е́сть и́мя мое́, на него́же вы́ упова́сте, и мѣ́сту, е́же да́хъ ва́мъ и отце́мъ ва́шымъ, я́коже сотвори́хъ Сило́му.

И отве́ргу ва́съ от лица́ моего́, я́коже отверго́хъ всю́ бра́тiю ва́шу, все́ сѣ́мя Ефре́мово.

Ты́ же не моли́ся о лю́дехъ си́хъ и не проси́ е́же поми́лованымъ бы́ти и́мъ, и не моли́, ниже́ приступа́й ко мнѣ́ о ни́хъ, я́ко не услы́шу тя́.

Еда́ не ви́диши, что́ сі́и творя́тъ во градѣ́хъ Иу́диныхъ и на путе́хъ Иерусали́мскихъ?

Сы́нове и́хъ собира́ютъ дрова́, и отцы́ и́хъ зажига́ютъ о́гнь, и жены́ и́хъ мѣ́сятъ муку́, да сотворя́тъ опрѣсно́ки во́инству небе́сному {Евр.: цари́цѣ небе́снѣй.}, и возлiя́ша возлiя́нiя бого́мъ чужди́мъ, да прогнѣ́ваютъ мя́.

Мене́ ли ті́и прогнѣвля́ютъ? глаго́летъ Госпо́дь: еда́ не себе́ сами́хъ? да постыдя́тся ли́ца и́хъ.

Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, гнѣ́въ и я́рость моя́ Лiе́тся на мѣ́сто сiе́ и на лю́ди, и на скоты́ и на вся́ко дре́во страны́ и́хъ и на плоды́ земны́я, и возжже́тся и не уга́снетъ.

Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: всесожже́нiя ва́ша собери́те со же́ртвами ва́шими и изъяди́те мяса́:

я́ко не глаго́лахъ ко отце́мъ ва́шымъ и не заповѣ́дахъ и́мъ въ де́нь, въ о́ньже изведо́хъ и́хъ от земли́ Еги́петскiя, о всесожже́нiихъ и же́ртвахъ,

но [то́кмо] сло́во сiе́ заповѣ́дахъ и́мъ, рекі́й: услы́шите гла́съ мо́й, и бу́ду ва́мъ въ Бо́га, и вы́ бу́дете мнѣ́ въ лю́ди, и ходи́те во всѣ́хъ путе́хъ мои́хъ, въ ни́хже повелѣ́хъ ва́мъ, да бла́го бу́детъ ва́мъ.

И не услы́шаша мене́, и не вня́тъ у́хо и́хъ: но поидо́ша въ по́хотехъ и стро́потствѣ се́рдца своего́ лука́ваго, и сотвори́шася на за́дняя, а не на пре́дняя,

от дне́, въ о́ньже изыдо́ша отцы́ и́хъ от земли́ Еги́петскiя, и да́же до дне́ сего́: и посла́хъ къ ва́мъ вся́ рабы́ моя́ проро́ки, въ де́нь и ра́но востая́ и посыла́я:

и не услы́шаша мя́, ни приклони́ша у́хо свое́, но ожесточи́ша вы́ю свою́ па́че оте́цъ свои́хъ.

И рече́ши къ ни́мъ вся́ словеса́ сiя́,^* и не услы́шатъ тя́, и воззове́ши и́хъ, и не отвѣща́ютъ тебѣ́.

И рече́ши къ ни́мъ: се́й язы́къ, и́же не послу́ша гла́са Го́спода Бо́га своего́, ни воспрiя́тъ наказа́нiя: поги́бе вѣ́ра и отъя́та е́сть от у́стъ и́хъ.

Остризи́ главу́ твою́ и отме́тни, и воспрiими́ во устнѣ́ рыда́нiе, я́ко отве́рже Госпо́дь и отри́ну ро́дъ творя́й сiя́.

Поне́же сотвори́ша сы́нове Иу́дины лука́вое во о́чiю мое́ю, рече́ Госпо́дь: поста́виша ме́рзости своя́ въ дому́, въ не́мже при́звано е́сть и́мя мое́, да оскверня́тъ его́,

и созда́ша тре́бище тафе́ѳу, е́же е́сть во юдо́ли сы́на енно́мля, да сожига́ютъ сы́ны своя́ и дще́ри своя́ огне́мъ, его́же не повелѣ́хъ и́мъ, ниже́ помы́слихъ въ се́рдцы мое́мъ:

сего́ ра́ди се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и не реку́тъ ктому́: тре́бище тафе́ѳово и юдо́ль сы́на енно́мля, но юдо́ль закла́ныхъ: и погребу́тся во тафе́ѳѣ, зане́же нѣ́сть мѣ́ста.

И бу́дутъ тру́пiе люді́й си́хъ во снѣ́дь пти́цамъ небе́снымъ и звѣре́мъ земны́мъ, и не бу́детъ отгоня́ющаго.

И упраздню́ от градо́въ Иу́диныхъ и от путі́й Иерусали́млихъ гла́съ ра́дующихся и гла́съ веселя́щихся, гла́съ жениха́ и гла́съ невѣ́сты, во опустѣ́нiи бо бу́детъ вся́ земля́.

Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь ко мнѣ́: иди́ и стяжи́ себѣ́ чре́сленикъ льня́ный и препоя́ши того́ на чре́слѣхъ твои́хъ, и въ во́ду да не внесе́ши того́.

И стяжа́хъ чре́сленикъ по словеси́ Госпо́дню и обложи́хъ о́крестъ чре́слъ мои́хъ.

И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ втори́цею, реку́щее:

возми́ чре́сленикъ, его́же стяжа́лъ еси́, и́же е́сть о́крестъ чре́слъ твои́хъ, и воста́ни и иди́ ко Евфра́ту, и скры́й того́ та́мо во разсѣ́линѣ ка́меннѣ.

И идо́хъ и скры́хъ того́ во Евфра́тѣ, я́коже заповѣ́да мнѣ́ Госпо́дь.

И бы́сть по дне́хъ мно́зѣхъ, и рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: воста́ни и иди́ ко Евфра́ту, и возми́ отту́ду чре́сленикъ, его́же заповѣ́дахъ тебѣ́ скры́ти та́мо.

И идо́хъ ко Евфра́ту и раскопа́хъ, и взя́хъ чре́сленикъ от мѣ́ста, идѣ́же скры́хъ его́, и се́, изгни́лъ бѣ́ [чре́сленикъ], я́ко ни на что́же бы́ти потре́бну ему́.

И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́, реку́щее: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь:

та́ко согни́ти сотворю́ горды́ню Иу́дину и горды́ню Иерусали́млю, мно́гую горды́ню сiю́ люді́й си́хъ стропти́выхъ,

и́же не хотя́тъ послу́шати слове́съ мои́хъ, ходя́щихъ во стропти́вствѣ се́рдца своего́ и ше́дшихъ вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ, да слу́жатъ и́мъ и да покланя́ются и́мъ: и бу́дутъ я́коже чре́сленикъ то́й, и́же ни къ чему́ потре́бенъ.

Зане́, я́коже придержи́тся чре́сленикъ ко чресло́мъ му́жа, та́ко прилѣпи́хъ мнѣ́ [ве́сь] до́мъ Изра́илевъ и ве́сь до́мъ Иу́динъ, рече́ Госпо́дь: да бу́дутъ мнѣ́ въ лю́ди имени́ты, и въ хвалу́ и въ сла́ву, и не послу́шаша мене́.

И рече́ши къ лю́демъ си́мъ словеса́ сiя́: та́ко рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: вся́къ мѣ́хъ испо́лнится вина́. И бу́детъ, а́ще реку́тъ къ тебѣ́: еда́ вѣ́дяще не увѣ́мы, я́ко вся́къ мѣ́хъ испо́лнится вина́?

и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ испо́лню всѣ́хъ обита́телей земли́ сея́, и царе́й и́хъ сѣдя́щихъ от колѣ́на дави́дова на престо́лѣ и́хъ, и свяще́нники и проро́ки, и Иу́ду и всѣ́хъ обита́ющихъ во Иерусали́мѣ пiя́нствомъ,

и расточу́ и́хъ, му́жа и бра́та его́, и отцы́ и́хъ и сы́ны и́хъ вку́пѣ: не пожела́ю, рече́ Госпо́дь, не пощажу́, и не умилосе́рдюся, е́же не погуби́ти и́хъ.

Слы́шите и внемли́те, и не возноси́теся, я́ко Госпо́дь глаго́лалъ е́сть.

Дади́те Го́споду Бо́гу ва́шему сла́ву пре́жде да́же не сме́ркнется и пре́жде да́же не пре́ткнутся но́зѣ ва́ши ко гора́мъ те́мнымъ: и пождете́ свѣ́та, и та́мо сѣ́нь сме́ртная, и положе́ни бу́дутъ во мра́къ.

А́ще же не послу́шаете, въ та́йнѣ воспла́чется душа́ ва́ша от лица́ горды́ни и пла́чя воспла́четъ, и изведу́тъ о́чи ва́ши сле́зы, я́ко сотре́но е́сть ста́до Госпо́дне.

Рцы́те царю́ и влады́камъ: смири́теся, ся́дите, я́ко взя́тся от главы́ ва́шея вѣне́цъ сла́вы ва́шея.

Гра́ды ю́жнiи затворе́ни су́ть, и нѣ́сть отверза́яй: преведе́нъ е́сть ве́сь Иу́да, соверши́ша преселе́нiе соверше́нное.

Воздви́гни о́чи твои́, Иерусали́ме, и ви́ждь приходя́щыя от сѣ́вера: гдѣ́ ста́до да́ное тебѣ́, о́вцы сла́вы твоея́?

Что́ рече́ши, егда́ посѣтя́тъ тя́? и ты́ научи́лъ еси́ и́хъ на тя́ уче́нiемъ въ нача́лство: еда́ не объи́мутъ тя́ болѣ́зни я́ко жену́ родя́щую?

А́ще же рече́ши въ се́рдцы твое́мъ: почто́ прiидо́ша ми́ сiя́? за мно́жество беззако́нiя твоего́ открове́на су́ть за́дняя твоя́, да обру́ганы бу́дутъ стопы́ твоя́.

А́ще премѣни́тъ еѳiо́плянинъ ко́жу свою́, и ры́сь пестроты́ своя́, и вы́ мо́жете благотвори́ти научи́вшеся злу́.

И развѣ́ю и́хъ, я́ко сте́блiе носи́мое вѣ́тромъ въ пусты́ню.

Се́й жре́бiй тво́й и ча́сть непоко́рства твоего́ на мя́, глаго́летъ Госпо́дь, я́ко забы́лъ еси́ мя́ и надѣ́ялся на лжу́:

тѣ́мже и а́зъ обнажу́ бе́дры твоя́ проти́ву лица́ твоего́, и яви́тся срамота́ твоя́

и прелюбодѣ́йство твое́, и ржа́нiе твое́ и отчужде́нiе блуда́ твоего́: на гора́хъ и на се́лѣхъ ви́дѣхъ ме́рзости твоя́. Го́ре тебѣ́, Иерусали́ме, я́ко не очи́стился еси́, послѣ́дуя мнѣ́. Доко́лѣ еще́?

Грѣ́хъ Иу́динъ напи́санъ е́сть писа́ломъ желѣ́знымъ на но́гти адама́нтовѣ, начерта́нъ на скрижа́ли се́рдца и́хъ и на ро́зѣхъ олтаре́й и́хъ.

Егда́ воспомя́нутъ сы́нове и́хъ олтари́ своя́ и дубра́вы своя́ при дре́вѣ ли́ственнѣ и на холмѣ́хъ высо́кихъ,

о, наго́рный [жи́телю]! крѣ́пость твою́ и сокро́вища твоя́ въ расхище́нiе да́мъ, и высо́кая твоя́, грѣ́хъ ра́ди твои́хъ, я́же во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ твои́хъ,

и оста́нешися еди́нъ от наслѣ́дiя твоего́, е́же да́хъ тебѣ́: и служи́ти тя́ сотворю́ враго́мъ твои́мъ въ земли́, ея́же не вѣ́си: я́ко о́гнь разже́глъ еси́ въ я́рости мое́й, да́же во вѣ́къ горѣ́ти бу́детъ. Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь:

про́клятъ человѣ́къ, и́же надѣ́ется на человѣ́ка и утверди́тъ пло́ть мы́шцы своея́ на не́мъ, и от Го́спода отсту́питъ се́рдце его́:

и бу́детъ я́ко ди́вiя мири́ка въ пусты́ни и не у́зритъ, егда́ прiи́дутъ блага́я, и обита́ти бу́детъ въ сухотѣ́ и въ пусты́ни, въ земли́ сла́нѣй и необита́емѣй.

И благослове́нъ человѣ́къ, и́же надѣ́ется на Го́спода, и бу́детъ Госпо́дь упова́нiе его́:

и бу́детъ я́ко дре́во насажде́нное при вода́хъ, и во вла́гѣ пу́ститъ коре́нiе свое́: не убои́тся, егда́ прiи́детъ зно́й, и бу́детъ на не́мъ сте́блiе зеле́но, и во вре́мя бездо́ждiя не устраши́тся и не преста́нетъ твори́ти плода́.

Глубоко́ се́рдце [человѣ́ку] па́че всѣ́хъ, и человѣ́къ е́сть, и кто́ позна́етъ его́?

А́зъ Госпо́дь испыту́яй сердца́ и искуша́яй утро́бы, е́же возда́ти кому́ждо по пути́ его́ по плодо́мъ изобрѣ́тенiй его́.

Возгласи́ ря́бъ, собра́, и́хже не роди́, творя́й бога́тство свое́ не съ судо́мъ: въ преполове́нiи дні́й свои́хъ оста́витъ е́ и на послѣ́докъ сво́й бу́детъ безу́менъ.

Престо́лъ сла́вы возвыше́нъ от нача́ла, мѣ́сто святы́ни на́шея.

Ча́янiе Изра́илево, Го́споди! вси́ оставля́ющiи тя́ да постыдя́тся, отступа́ющiи [от тебе́] на земли́ да напи́шутся, я́ко оста́виша исто́чникъ живы́хъ во́дъ, Го́спода.

Исцѣли́ мя, Го́споди, и исцѣлѣ́ю: спаси́ мя, и спасе́нъ бу́ду, я́ко хвала́ моя́ ты́ еси́.

Се́, ті́и глаго́лютъ ко мнѣ́: гдѣ́ е́сть сло́во Госпо́дне? да прiи́детъ.

А́зъ же не утруди́хся, тебѣ́ [па́стырю] послѣ́дуяй, и дне́ человѣ́ча не пожела́хъ: ты́ вѣ́си исходя́щая от усте́нъ мои́хъ, предъ лице́мъ твои́мъ су́ть:

не бу́ди ми́ во отчужде́нiе, упова́нiе мое́ ты́ въ де́нь лю́тъ.

Да постыдя́тся гоня́щiи мя́, а́зъ же да не постыжду́ся: да устраша́тся ті́и, а́зъ же да не устрашу́ся: наведи́ на ни́хъ де́нь озлобле́нiя, сугу́бымъ сокруше́нiемъ сотри́ и́хъ.

Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь ко мнѣ́: иди́ и ста́ни во вратѣ́хъ сыно́въ люді́й твои́хъ, и́миже вхо́дятъ ца́рiе Иу́дины и исхо́дятъ, и во всѣ́хъ вратѣ́хъ Иерусали́мскихъ и рече́ши къ ни́мъ:

слы́шите сло́во Госпо́дне, ца́рiе Иу́дины и вся́ Иуде́а и ве́сь Иерусали́мъ, входя́щiи во врата́ сiя́.

Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: сохрани́те ду́шы ва́шя и не носи́те бреме́нъ въ де́нь суббо́тъ, и не исходи́те враты́ Иерусали́ма,

и не износи́те бреме́нъ изъ домо́въ ва́шихъ въ де́нь суббо́тный, и вся́каго дѣ́ла не твори́те: освяти́те де́нь суббо́тный, я́коже заповѣ́дахъ отце́мъ ва́шымъ:

и не услы́шаша, ни приклони́ша у́ха своего́, но ожесточи́ша вы́и своя́ па́че оте́цъ свои́хъ, да не услы́шатъ мя́ и да не прiи́мути наказа́нiя.

И бу́детъ, а́ще послу́шаете мене́, глаго́летъ Госпо́дь, е́же не вноси́ти бреме́нъ во врата́ гра́да сего́ въ де́нь суббо́тный, и святи́ти де́нь суббо́тный, не твори́ти въ о́нь вся́каго дѣ́ла,

и вни́дутъ во врата́ гра́да сего́ ца́рiе и нача́лницы, сѣдя́щiи на престо́лѣ дави́довѣ и восходя́щiи на колесни́цахъ и ко́нехъ свои́хъ, ті́и и нача́лницы и́хъ, му́жiе Иу́дины и обита́телiе Иерусали́ма: и обита́ти бу́дутъ во гра́дѣ се́мъ во вѣ́ки:

и прiи́дутъ от градо́въ Иу́диныхъ и от окре́стныхъ Иерусали́ма, и от земли́ Венiами́ни и от по́льныхъ, и от го́рнихъ и от ю́га, нося́ще всесожже́нiя и же́ртву, и ѳимiа́мъ и манау́ {да́ръ} и Лива́нъ, нося́ще хвалу́ въ до́мъ Госпо́день.

И бу́детъ, а́ще не послу́шаете мене́ е́же святи́ти де́нь суббо́тный и не носи́ти бреме́нъ, ниже́ входи́ти врата́ми Иерусали́ма въ де́нь суббо́тный, то́ зажгу́ о́гнь во вратѣ́хъ его́, и пожре́тъ до́мы Иерусали́мли и не уга́снетъ.

Сiя́ рече́ Госпо́дь: иди́ и вни́ди въ до́мъ царя́ Иу́дина и рцы́ та́мо сло́во сiе́,

и рече́ши: слы́ши сло́во Госпо́дне, царю́ Иу́динъ, и́же сѣди́ши на престо́лѣ дави́довѣ, ты́ и до́мъ тво́й, и раби́ твои́ и лю́дiе твои́ и входя́щiи две́рьми си́ми:

сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: твори́те су́дъ и пра́вду, и изба́вите си́лою угнете́на от руку́ оби́дящаго и́, и прише́лца и си́ра и вдови́цы не оскорбля́йте, не угнета́йте беззако́нно, и кро́ве непови́нныя не излива́йте на мѣ́стѣ се́мъ.

А́ще бо творя́ще сотворите́ сло́во сiе́, то́ вни́дутъ врата́ми до́му сего́ ца́рiе сѣдя́щiи на престо́лѣ дави́довѣ и всѣда́ющiи на колесни́цы и на ко́ни, ті́и и раби́ и́хъ и лю́дiе и́хъ.

А́ще же не послу́шаете слове́съ си́хъ, са́мъ собо́ю закля́хся, рече́ Госпо́дь, я́ко въ пусты́ню бу́детъ до́мъ се́й.

Поне́же та́ко глаго́летъ Госпо́дь на до́мъ царя́ Иу́дина: Галаа́дъ ты́ мнѣ́, глава́ Лива́нская, а́ще не поста́влю тебе́ въ пусты́ню, во гра́ды необита́нны,

и наведу́ на тя́ убива́юща му́жа и сѣки́ру его́, и посѣку́тъ избра́нныя ке́дры твоя́ и ве́ргутъ на о́гнь.

И про́йдутъ язы́цы мно́зи сквозѣ́ гра́дъ се́й, и рече́тъ кі́йждо и́скреннему своему́: вску́ю сотвори́ Госпо́дь та́ко гра́ду сему́ вели́кому?

И отвѣща́ютъ: сего́ ра́ди, я́ко оста́виша завѣ́тъ Го́спода Бо́га своего́ и поклони́шася бого́мъ чужди́мъ и послужи́ша и́мъ.

Не пла́чите ме́ртваго, ниже́ рыда́йте о не́мъ: пла́чите пла́чемъ о исходя́щемъ, я́ко не возврати́тся ктому́, ниже́ уви́дитъ земли́ рожде́нiя своего́.

Поне́же сiя́ рече́ Госпо́дь къ Селли́му сы́ну Иосі́ину царю́ Иу́дину ца́рствующему вмѣ́сто Иосі́и отца́ своего́, и́же изше́лъ е́сть от мѣ́ста сего́: не возврати́тся ктому́ сѣ́мо,

но на мѣ́стѣ то́мъ, а́може преведо́хъ его́, та́мо у́мретъ и земли́ сея́ не у́зритъ ктому́.

Го́ре созида́ющему до́мъ сво́й съ непра́вдою и го́рницы своя́ не въ судѣ́, у него́же бли́жнiй его́ дѣ́лаетъ ту́не, и мзды́ его́ не возда́стъ ему́:

и́же рече́: сози́жду себѣ́ до́мъ простра́ненъ, и го́рницы широ́ки со отве́рстыми о́кнами и сво́ды ке́дровыми, и распи́саны че́рвленцемъ.

Еда́ ца́рствовати бу́деши, я́ко ты́ поощря́ешися о Аха́зѣ отцѣ́ твое́мъ? не ядя́тъ, ниже́ пiю́тъ: лу́чше тебѣ́ бы́ло твори́ти су́дъ и пра́вду бла́гу.

Не позна́ша, не суди́ша суда́ смире́нныхъ, ниже́ суда́ ни́ща: не сiе́ ли тебѣ́ е́сть, е́же не зна́ти тебѣ́ мене́, рече́ Госпо́дь?

Се́, не су́ть о́чи твои́, ниже́ се́рдце твое́ бла́го, но къ сребролю́бiю твоему́ и кро́ве непови́нныя пролiя́нiю, и ко оби́дамъ и ко убі́йству, е́же твори́ти я́.

Сего́ ра́ди сiя́ рече́ Госпо́дь ко Иоаки́му сы́ну Иосі́ину царю́ Иу́дину: го́ре му́жу сему́, не опла́чутъ его́: го́ре, бра́те! ниже́ возрыда́ютъ о не́мъ: увы́ мнѣ́, господи́не!

Погребе́нiемъ о́слимъ погребе́тся, влачи́мь изве́рженъ бу́детъ внѣ́ вра́тъ Иерусали́ма.

Взы́ди на Лива́нъ и возопі́й, и въ Васа́нъ да́ждь гла́съ тво́й, и возопі́й на о́нъ по́лъ мо́ря, я́ко сотре́ни су́ть вси́ любо́внiи твои́.

Глаго́лахъ къ тебѣ́ въ паде́нiи твое́мъ, и ре́клъ еси́: не услы́шу. Се́й пу́ть тво́й от ю́ности твоея́, я́ко не послу́шалъ еси́ гла́са моего́.

Всѣ́хъ па́стырей твои́хъ упасе́тъ вѣ́тръ, и любо́внiи твои́ во плѣне́нiе по́йдутъ, и тогда́ постыди́шися и посрами́шися от всѣ́хъ лю́бящихъ тя́:

и́же сѣди́ши въ Лива́нѣ и гнѣзди́шися въ ке́дрѣхъ, возстене́ши, егда́ прiи́дутъ къ тебѣ́ болѣ́зни, я́ко ражда́ющiя.

Живу́ а́зъ, рече́ Госпо́дь, а́ще бу́детъ Иехоні́а сы́нъ Иоаки́ма ца́рь Иу́динъ, пе́рстень на руцѣ́ деснѣ́й мое́й, отту́ду исто́ргну тя́

и преда́мъ тя́ въ ру́ки и́щущихъ души́ твоея́ и въ ру́ки, и́хже ты́ бои́шися лица́, и въ ру́ки Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска и въ ру́ки халде́омъ,

и отве́ргу тя́ и ма́терь твою́, я́же роди́ тя, въ зе́млю чу́жду, въ не́йже нѣ́сте рожде́ни, и та́мо у́мрете:

а въ зе́млю, въ ню́же ті́и жела́ютъ душа́ми свои́ми возврати́тися, не возвратя́тся.

Обезче́стися Иехоні́а, а́ки сосу́дъ непотре́бенъ, я́ко отринове́нъ бы́сть то́й и сѣ́мя его́, и изве́рженъ въ зе́млю, ея́же не вѣ́дяше.

Земле́, земле́, земле́, слы́ши сло́во Госпо́дне!

Сiя́ рече́ Госпо́дь: напиши́ му́жа сего́ отве́ржена, му́жа, и́же во дне́хъ свои́хъ не предуспѣ́етъ: ниже́ бо бу́детъ от сѣ́мене его́ му́жъ, и́же ся́детъ на престо́лѣ дави́довѣ, и вла́сть имѣ́яй ктому́ во Иу́дѣ.

Сло́во бы́вшее ко иеремі́и [от Го́спода] и ко всѣ́мъ Иуде́емъ су́щымъ въ земли́ Еги́петстѣй и сѣдя́щымъ во Магда́лѣ и во тафна́сѣ, и во мемфи́сѣ и въ земли́ паѳу́рстѣ, глаго́ля:

та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: вы́ ви́дѣсте вся́ зла́я, я́же наведо́хъ на Иерусали́мъ и на гра́ды Иу́дины: и се́, пу́сти су́ть ны́нѣ от живу́щихъ,

от лица́ зло́бы и́хъ, ю́же сотвори́ша разгнѣ́вати мя́, ходя́ще кади́ти бого́мъ чужди́мъ, и́хже не вѣ́дѣсте вы́ са́ми и отцы́ ва́ши.

И посла́хъ къ ва́мъ о́троки моя́ проро́ки зау́тра, и посыла́хъ я́, глаго́ля: не твори́те дѣ́ла оскверне́нiя сего́, его́же возненави́дѣхъ.

И не послу́шаша мене́, ни приклони́ша у́ха своего́ обрати́тися от зло́бъ свои́хъ, е́же не кади́ти бого́мъ инѣ́мъ.

И вска́па я́рость моя́ и гнѣ́въ мо́й и разгорѣ́ся во вратѣ́хъ Иу́диныхъ и внѣ́ Иерусали́ма: и бы́ша во опустѣ́нiе и въ непроходи́мую до сего́ дне́.

И ны́нѣ си́це рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: вску́ю вы́ творите́ зло́бы вели́ки на ду́шы своя́, е́же изсѣщи́ ва́мъ му́жы и жены́, младе́нца и ссу́щаго от среды́ Иу́ды, да не оста́нется ни еди́нъ от ва́съ,

разгнѣ́вати мя́ въ дѣ́лѣхъ ру́къ ва́шихъ, кади́ти бого́мъ инѣ́мъ въ земли́ Еги́петстѣй, въ ню́же прiидо́сте жи́ти та́мо, да изсѣ́чени бу́дете и въ прокля́тiе да бу́дете и на укори́зну во всѣ́хъ язы́цѣхъ земли́?

еда́ забы́сте зло́бы оте́цъ ва́шихъ и зло́бы царе́й Иу́диныхъ, и зло́бы князе́й ва́шихъ и зло́бы ва́шя, и зло́бы же́нъ ва́шихъ, я́же сотвори́ша въ земли́ Иу́динѣ и внѣ́ Иерусали́ма?

И не преста́ша да́же до сего́ дне́ и не убоя́шася, и не держа́хуся зако́новъ мои́хъ и повелѣ́нiй мои́хъ, я́же да́хъ предъ лице́мъ ва́шимъ и предъ очи́ма оте́цъ ва́шихъ.

Того́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ приста́влю лице́ мое́ на вы́ во зло́, е́же погуби́ти вся́ лю́ди Иу́дины:

и возму́ оста́нки Иу́дины, и́же поста́виша ли́ца своя́, е́же вни́ти въ зе́млю Еги́петску и жи́ти та́мо, и исче́знутъ вси́ въ земли́ Еги́петстѣй, и паду́тъ мече́мъ и гла́домъ, и исче́знутъ от ма́ла да́же до вели́ка: и бу́дутъ на укори́зну и въ па́губу и въ прокля́тiе:

и посѣщу́ на сѣдя́щихъ въ земли́ Еги́петстѣй, я́коже посѣти́хъ на Иерусали́мъ, мече́мъ и гла́домъ и сме́ртiю,

и не бу́детъ уцѣлѣ́вша ни еди́наго же от оста́вшихъ Иу́диныхъ, обита́ющихъ въ земли́ Еги́петстѣй, е́же возврати́тися на зе́млю Иу́дину, къ не́йже ті́и надѣ́ются душа́ми свои́ми возврати́тися та́мо: не возвратя́тся, ра́звѣ избѣ́гшiи.

И отвѣща́ша иеремі́и вси́ му́жiе разумѣ́ющiи, я́ко кадя́тъ жены́ и́хъ бого́мъ ины́мъ, и вся́ жены́ собо́ръ вели́къ, и вси́ лю́дiе сѣдя́щiи въ земли́ Еги́петстѣй, въ земли́ паѳу́рстѣ, глаго́люще:

сло́во, е́же глаго́лалъ еси́ къ на́мъ во и́мя Госпо́дне, не послу́шаемъ тебе́,

я́ко творя́ще сотвори́мъ вся́кое сло́во, е́же изы́детъ изъ у́стъ на́шихъ, кади́ти цари́цѣ небе́снѣй и возлива́ти е́й возлiя́нiя, я́коже сотвори́хомъ мы́ и отцы́ на́ши, и ца́рiе на́ши и кня́зи на́ши во градѣ́хъ Иу́диныхъ и внѣ́ Иерусали́ма: и насы́тихомся хлѣ́бовъ, и бла́го на́мъ бы́сть, и зла́ не ви́дѣхомъ.

И егда́ преста́хомъ кади́ти цари́цѣ небе́снѣй и возлива́ти возлiя́нiя, оскудѣ́хомъ хлѣ́бы вси́ мы́, и мече́мъ и гла́домъ сконча́хомся.

И егда́ кади́хомъ мы́ цари́цѣ небе́снѣй и возлива́хомъ е́й возлiя́нiя, еда́ безъ муже́й на́шихъ твори́хомъ е́й опрѣсно́ки и возлива́хомъ е́й возлiя́нiя?

И рече́ Иеремі́а всѣ́мъ лю́демъ си́льнымъ и всѣ́мъ жена́мъ и всѣ́мъ лю́демъ отвѣща́вшымъ ему́ словеса́, глаго́ля:

не кажде́нiе ли, е́же кади́сте во градѣ́хъ Иу́диныхъ и внѣу́ду Иерусали́ма вы́ и отцы́ ва́ши, и ца́рiе ва́ши и кня́зи ва́ши и лю́дiе земли́, помяну́ Госпо́дь, и взы́де на се́рдце его́?

И не можа́ше Госпо́дь терпѣ́ти ктому́ от лица́ зло́бы дѣя́нiй ва́шихъ и от гну́сностей, я́же сотвори́сте: и бы́сть земля́ ва́ша во опустѣ́нiе и въ непрохожде́нiе и въ кля́тву, е́же не бы́ти живу́щымъ, я́коже е́сть де́нь се́й,

от лица́ си́хъ, и́мже кади́сте [и́доломъ] и и́миже согрѣши́сте Го́сподеви: и не послу́шасте гла́са Госпо́дня, и въ повелѣ́нiихъ его́ и въ зако́нѣ и во свидѣ́нiихъ его́ не ходи́сте, и пости́гнуша вы́ зла́я сiя́, я́коже де́нь се́й.

И рече́ Иеремі́а лю́демъ и жена́мъ: слы́шите сло́во Госпо́дне, ве́сь Иу́да, и́же есте́ въ земли́ Еги́петстѣй:

та́ко рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ, глаго́ля: вы́ и жены́ ва́шя усты́ ва́шими соглаго́ласте и рука́ми ва́шими испо́лнисте, глаго́люще: творя́ще сотвори́мъ исповѣ́данiя на́ша, я́же обѣща́хомъ кади́ти цари́цѣ небе́снѣй и возлива́ти возлiя́нiя е́й: пребыва́юще пребы́сте во обѣ́тѣхъ ва́шихъ и творя́ще сотвори́сте я́.

Того́ ра́ди слы́шите сло́во Госпо́дне: ве́сь Иу́да, сѣдя́щiи въ земли́ Еги́петстѣй: се́, кля́хся и́менемъ мои́мъ вели́кимъ, рече́ Госпо́дь, а́ще бу́детъ ктому́ и́мя мое́ во устѣ́хъ всего́ Иу́ды, е́же рещи́, жи́въ Госпо́дь Бо́гъ, во все́й земли́ Еги́петстѣй.

Я́ко се́, а́зъ возбуди́хся на ня́ озло́бити и́хъ, а не благосотвори́ти, и исче́знутъ ве́сь Иу́да живу́щiи въ земли́ Еги́петстѣй мече́мъ и гла́домъ, до́ндеже сконча́ются.

И уцѣлѣ́вшiи от меча́ возвратя́тся на зе́млю Иу́дину ма́лымъ число́мъ: и увѣ́дятъ оста́вшiи Иу́дины, пресели́вшiися въ зе́млю Еги́петску обита́ти та́мо, сло́во чiе́ пребу́детъ, мое́, или́ и́хъ?

И сiе́ ва́мъ зна́менiе, глаго́летъ Госпо́дь, я́ко посѣщу́ а́зъ на вы́ на мѣ́стѣ се́мъ, да увѣ́дите, я́ко вои́стинну испо́лнятся словеса́ моя́ на ва́съ во зла́я.

Та́ко рече́ Госпо́дь: се́, а́зъ предаю́ фарао́на вафрі́а царя́ Еги́петска въ ру́цѣ врага́ его́ и въ ру́цѣ и́щущихъ души́ его́, я́коже да́хъ седекі́ю царя́ Иу́дина въ ру́цѣ Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска врага́ его́ и и́щущаго души́ его́.

Грузинский

Языки

სიტყვა, რომელიც იყო იერემიას მიმართ უფლისგან თქმული:

დადექი უფლის სახლის კარიბჭესთან და გამოაცხადე იქ ეს სიტყვა, თქვი: ისმინე უფლის სიტყვა, მთელო იუდა, ვინც ამ კარიბჭეებით შემოდიხართ უფლის თაყვანისსაცემად.

ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: გამოისწორეთ თქვენი ზნე და საქციელი, რათა მტკიცედ დაგასახლოთ ამ ადგილზე.

ნუ დაენდობით ცრუ სიტყვებს, რომ ამბობენ: უფლის ტაძარია, უფლის ტაძარია, უფლის ტაძარიაო აქ!

თუ გამოისწორებთ ზნესა და საქციელს, თუ სამართლიანად მოექცევით ერთმანეთს,

არ შეავიწროვებთ ხიზანს, ობოლსა და ქვრივს, არ დაღვრით უბრალო სისხლს ამ ადგილზე, არ გაჰყვებით უცხო ღმერთებს თქვენდა საზიანოდ,

მაშინ დაგასახლებთ ამ ადგილზე, ქვეყანაში, რომელიც მივეცი თქვენს მამა-პაპას უკუნითი უკუნისამდე.

თქვენ კი დანდობილხართ ცრუ სიტყვებს, რომელთაც სარგებლობა არ მოაქვს.

ქურდობთ, კაცისმკვლელობთ, ბოზობთ, ცრუდ იფიცავთ, ბაალს უკმევთ, მისდევთ უცხო ღმერთებს, რომელთაც არც იცნობდით,

მერე კი მოდიხართ, დგებით ჩემს წინაშე ამ სახლში, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება, და ამბობთ; გადავრჩითო, რათა კვლავ აკეთოთ ყველა ეს სისაძაგლე.

ავაზაკების ბუნაგი ხომ არ გგონიათ ეს სახლი, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება? აჰა, მეც ვხედავ, რომ ასეა, ამბობს უფალი.

აბა, წადით ჩემს ადგილზე, სილოამში, სადაც თავდაპირველად დავამკვიდრე ჩემი სახელი, და ნახეთ, რა დავმართე მას ჩემი ერის, ისრაელის, უკეთურების გამო.

ახლა, რაკი ყველაფერს ამას სჩადიხართ, ამბობს უფალი, არ გესმით, რასაც დილიდან გელაპარაკებით, გეძახით და პასუხს არ მაგონებთ,

რაც სილოამს დავმართე, იმასვე დავმართებ ამ სახლს, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება რიშელსაც ესავთ, და ამ ადგილს, რომელიც მოგეცით თქვენ და თქვენს მამა-პაპას.

მოგისვრით ჩემს თვალთაგან, როგორც ყველა შენი ძმა, ეფრემის მთელი მოდგმა მოვისროლე.

შენ კი, ნუ ილოცებ ამ ხალხისთეის, ნუ აღავლენ ლოცვა-ვედრებას, ნუ შემეხვეწები, რადგან არ მოგისმენ.

განა ვერ ხედავ, რას სჩადიან იუდას ქალაქებში და იერუსალიმის ქუჩებში?

შვილები შეშას აგროვებენ, მამები ცეცხლს ანთებენ, დედაკაცები ცომს ზელენ ცის დედოფლისთვის კოტორების გამოსაცხობად; საღვრელს უღვრიან უცხო ღმერთებს ჩემს გასაჯავრებლად.

განა მე მაჯავრებენ, ამბობს უფალი, უფრო თავის თავს არცხვენენ.

ამიტომაც, ასე თქვა უფალმა ღმერთმა, აჰა, გადმოინთხევა ჩემი რისხვა და ბრაზი ამ ადგილზე, ადამიანზე და პირუტყვზე, მინდვრის ხეებზე და მიწის ნაყოფზე, აბრიალდება და არ ჩაქრება.

ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: მიუმატეთ აღსავლენი სხვა საკლავს და ჭამეთ ხორცი.

რადგან არაფერი მითქვამს თქვენი მამა-პაპისთვის, არ მომითხოვია მათგან აღსავლენი და საკლავი, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოვიყვანე ისინი.

მხოლოდ ეს ვუბრძანე: გაიგონეთ ჩემი ხმა და მე ვიქნები თქვენი ღმერთი-მეთქი, ხოლო თქვენ ჩემი ერი იქნებით; იარეთ ყველა გზაზე, რომელსაც მიგასწავლით, რათა სიკეთეს ეწიოთ-მეთქი.

არ გამიგონეს, ყური არ მათხოვეს, აჰყვნენ თავიანთ ზრახვებსა და ბოროტ გულისთქმას; უკან წავიდნენ და არა წინ.

იმ დღიდან, რაც თქვენი მამა-პაპა ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოვიდა, დღემდე გიგზავნით და გიგზავნით გამუდმებით ჩემს მორჩილთ - წინასწარმეტყველებს.

მაგრამ არ მიგონებდნენ და ყურს არ მათხოვებდნენ, ჯიუტობდნენ და თავიანთ მამებზე უფრო უკუღმართად იქცეოდნენ.

ეტყვი მათ ყველა ამ სიტყვას, მაგრამ არ მოგისმენენ; დაუძახებ და არ გაგაგონებენ.

უთხარი მათ: ეს არის ხალხი, რომელსაც უფლის, თავისი ღვთის ხმა არ ეყურება და ჭკუას არ სწავლობს. სიწრფელე გაქრა, წაერთვა მათ ბაგეებს.

თმა მოიკვეცე და გადაუარე; გლოვა გამართე ხმელგორებზე, რადგან უფალმა უარყო და მიატოვა მისგან შერისხული მოდგმა.

რადგან ბოროტებას სჩადიან იუდაელნი ჩემს თვალში, ამბობს უფალი; თავიანთი სიბილწეები შეიტანეს სახლში, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება, რათა წაბილწონ.

ააშენეს თოფეთის საკერპო ბენ-ჰინომის ველზე, რათა თავიანთი ვაჟები და ასულები მსხვერპლად დასწვან, რაც არ მიბრძანებია მათთვის და ფიქრადაც არ მომსვლია.

ამიტომაც დადგება ჟამი, ამბობს უფალი, და აღარ ერქმევა ამ ადგილს თოფეთი და ბენ-ჰიმონის ველი, არამედ სასაკლაო ველი, თოფეთში დამარხავენ მკვდრებს უადგილობის გამო.

ამ ხალხის გვამები ცის ფრინველთა და ველის მხეცთა საჯიჯგნი გახდება, და არავინ იქნება მომგერიებელი.

გავაუქმებ იუდას ქალაქებში და იერუსალიმის ქუჩებში ხმას მხიარულებისას და ხმას სიხარულისას, ხმას სიძისას და ხმას პატარძლისას, რადგან გაუდაბურდება მთელი ქვეყანა.

ასე მითხრა უფალმა: წადი, იყიდე ტილოს სარტყელი და წელზე შემოირტყი, წყალში არ ჩადო.

ვიყიდე სარტყელი უფლის სიტყვისამებრ, და შემოვირტყი წელზე.

მეორეგზის იყო უფლის სიტყვა ჩემს მომართ ნათქვამი:

აიღე სარტყელი, რომელიც იყიდე და წელზე გაქვს. ადექი, წადი ფერათს და დამალე იქ, კლდის ნაპრალში.

წავედი და დავმალე იგი ფერათში, როგორც უფალმა მიბრძანა.

გამოხდა ხანი მრავალი და მითხრა უფალმა: ადექი, წადი ფერათს და აიღე იქიდან სარტყელი, რომლის დამალვა მე გიბრძანე.

წავედი ფერათს, გავთხარე და ამოვიღე სარტყელი იმ ადგილიდან, სადაც დამალული მქონდა. აჰა, დამპალიყო სარტყელი, აღარაფრად ვარგოდა.

იყო უფლის სიტყვა ჩემს მომართ ნათქვამი:

ასე ამბობს უფალი: ასევე ფუჭად ვაქცევ იუდას მედიდურობას და იერუსალიმის უზომო ამპარტავნობას.

ეს ბოროტი ხალხი, რომელსაც არ უნდა ჩემი სიტყვის გაგონება, აჰყოლია თავის გულისთქმას და მისდევს სხვა ღმერთებს, რომ ემსახუროს და თაყვანისცეს მათ, დაემსგავსება ამ სარტყელს, რომელიც არაფრად აღარ ვარგა.

რადგან როგორც კაცის წელზეა მიკრული სარტყელი, ასევე მივიკარი მე ისრაელის მთელი სახლი და იუდას მთელი სახლი, ამბობს უფალი, რათა ქცეულიყვნენ ჩემს ერად, სახელად და დიდებად და მშვენებად. მაგრამ არ ისმინეს.

უთხარი მათ ეს სიტყვა: ასე თქვა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა: ყველა ტიკი ღვინით ივსება. გეტყვიან: განა არ ვიცით, რომ ღვინით ივსება ყველა ტიკი?

უთხარი მათ: ასე ამბობს-თქო უფალი: აჰა, დათრობამდე ავავსებ ამ ქვეყნის ყველა მკვიდრს, მეფეებს, რომელნიც დავითის ტახტზე სხედან, მღვდლებს, წინასწარმეტყველებს და იერუსალიმის ყველა მკვიდრს,

ერთმანეთზე შევაჭყლეტ მამებსა და შვილებს, ამბობს უფალი. არ შევიწყალებ, არ შევიბრალებ და არ დავინდობ დაღუპვისგან.

ისმინეთ და ყურადიღეთ, ნუ გამედიდურდებით, რადგან უფალი ლაპარაკობს.

მიაგეთ პატივი უფალს, თქვენს ღმერთს, ვიდრე არ ჩამოუბნელებია, ვიდრე არ წაფორხილებულხართ მწუხრის მთებზე. სინათლის იმედი გექნებათ, მაგრამ წყვდიადად გადააქცევს, სიბნელედ შეცვლის.

თუ ამას არ გაიგონებთ, იდუმალ იტირებს ჩემი სული თქვენი სიჯიუტის გამო, მწარედ აქვითინდება, ცრემლები წასკდება ჩემს თვალებს, რადგან ტყვედ წაასხამენ უფლის სამწყსოს.

უთხარი მეფეს და დედოფალს: ჩამოდით ტახტიდან და ძირს დასხედით, რადგან მოგეხადათ თქვენი მშვენიერი გვირგვინი.

სამხრეთის ქალაქები ჩაკეტილია და არავინაა გამღები. განდევნილია მთელი იუდა, პირწმინდად განდევნილი.

აახილეთ თვალი და შეხედეთ ჩრდილოეთიდან მომავალთ. სად არის სამწყსო, შენ რომ ჩაგაბარეს, შენი მშვენიერი ფარა?

რას იტყვი, როცა მოგთხოვენ პასუხს? შენ თავად ასწავლე მათ, როგორ ებატონათ შენზე. განა კრუნჩხვები არ გაგტანჯავს მშობიარე ქალივით?

იტყვი გულში: რატომ მეწია ეს ყველაფერი? - დიდი დანაშაულის გამოა, რომ გაგშიშვლებია კალთები და ქუსლები გამოგჩენია.

თუ შეიცვლის ზანგი თავის კანს და ვეფხვი თავის აჭრელებულ ბეწვს? თქვენც, სიბოროტეს დაჩვეულნი, თუ შეძლებდით სიკეთის ქმნას?

გავანიავებ მათ ბზესავით უდაბნოს ქარში.

ეს არის შენი წილი. ეს ხვედრი გეკუთვნის ჩემგან, ამბობს უფალი, რაკი დამივიწყე და სიცრუის იმედი გქონდა.

მეც აგიწევ კალთებს პირისახემდე და გამოჩნდება შენი სირცხვილი,

შენი გარყვნილება, ავხორცობა, და ბილწი ზრახვები. ველის ბორცვებზე დავინახე შენი სიბილწენი. ვაი შენ, იერუსალიმო! ნუთუ აღარ გასუფთავდები? როდემდის?

რკინის საჭრეთელით არის დაწერილი იუდაელთა ცოდვები და ალმასის წვერით არის ამოკვეთილი მათი გულის ფიცარზე და თქვენს სამსხვერპლოთა რქებზე.

ამიტომაც ახსოვთ მათ შვილებს თავიანთი სამსხვერპლოები და აშერები ხემხვივანებთან და მაღალ ბორცვებზე.

ჩემს მთას მინდვრად, შენს დოვლათს და მთელს განძეულობას დავატაცებინებ, შენს გორაკებს ცოდვის გამო მთელს შენს საზღვრებში.

შენც წაგერთმევა სამკვიდრო, რთშელიც შენთვის მქონდა მოცემული, და დაგამორჩილებ შენს მტრებს იმ ქვეყანაში, რომელსაც არ იცნობ, რადგან აღაგზნეთ ჩემი რისხვის ცეცხლი, რომელიც საუკუნოდ იგიზგიზებს.

ასე ამბობს უფალი: დაწყევლილია კაცი, რომელსაც ადამიანის იმედი აქვს და ხორციელში ეძებს შემწეობას, გულით კი შორდება უფალს.

იქნება იგი მარტოხელა ბუჩქივით უდაბნოში, ვერსაიდან მოელოდება სიკეთეს, რადგან იცხოვრებს გადახრუკულ ტრამალზე, მარილიან, უკაცრიელ ქვეყანაში.

კურთხეულია კაცი, რომელიც ესავს უფალს და უფალია მისი საესავი.

იქნება იგი წყლის პირას დარგულ ხესავით, რომელსაც მდინარესთან აქვს ფესვები გადგმული; არ უყურებს, რომ დადგება ხვატი, მწვანე ფოთლები ექნება მუდამ, არ უფრთხის გვალვიან წელიწადს და არასოდეს ელევა ნაყოფი.

უნდოა ყველას გული და უკურნებელი, ვინ შეიცნობს მას?

მე, უფალი, გულთამხილავი ვარ და ზრახვათა გამომცნობელი, რათა თითოეულს მივაგო თავისი საქციელის მიხედვით, როგორც მისი მოქმედება იმსახურებს.

მწყერი აზის კვერცხებს, რომლებიც თავად არ დაუდვია. ასეთია კაცი, რომელიც უსამართლოდ იხვეჭს ქონებას; ცხოვრების შუაძალზე გამოეცლება ხელიდან და საბოლოოდ ცარიელზე დარჩება.

დიდების ტახტი ამაღლებულია დასაბამიდან, ჩვენი საწმიდარის ადგილსამყოფელი.
13 ისრაელის სასოებავ, უფალო! ყველა შერცხვება, ვინც კი მიგატოვებს. შენგან განდგომილნი ქვიშაზე დაიწერებიან, რადგან მიატოვეს ცხოველმყოფელი წყაროსთვალი - უფალი.

განმკურნე, უფალო, და განვიკურნები! გადამარჩინე და გადავრჩები, რადგან შენა ხარ ჩემი დიდება.

აჰა, მეუბნებიან ისინი: სად არის უფლის სიტყვა? აბა, ახდესო!

არ გაგგქცევივარ მწყემსობისგან; შენ იცი, შავი დღე არ მსურდა. შენს წინაშეა, რაც გამოდის ჩემი პირიდან.

ნუ მექმნები დამღუპველად, ჩემო საყუდარო გასაჭირში!

სირცხვილი ჭამონ ჩემმა მდევრებმა, მე ნუ შევრცხვები! შიში ჭამონ, მე ნუ შევშინდები! შავი დღე მოუტანე, ლეწე და კვლავ ლეწე ისინი.

ასე მითხრა უფალმა: წადი და დადექი საერთო კარიბჭესთან, რომლითაც შემოდიან და გადიან იუდას მეფეები, და იერუსალიმის ყველა კარიბჭესთან,

უთხარი მათ: გაიგონეთ უფლის სიტყვა, იუდას მეფეებო, მთელო იუდავ და იერუსალიმის მკვიდრნო, ამ კარიბჭეებში შემომსვლელნო!

ასე ამბობს უფალი: თავს გაუფრთხილდით, შაბათ დღეს ტვირთს ნუ აიკიდებთ და იერუსალიმის კარიბჭეებში ნუ შემოიტანთ.

ნუ გამოიტანთ ტვირთს სახლიდან შაბათ დღეს და ნურაფერ საქმეს ნუ გააკეთებთ. იუქმეთ შაბათი დღე, როგორც თქვენი მამა-პაპისთვის მქონდა ნაბრძანები,

მაგრამ არ ისმინეს და ყური არ მომაპყრეს; გაჯიუტდნენ, რომ არ ესმინათ და ჭკუა არ ესწავლათ.

თუ ახლა კარგად გამიგონებთ, ამბობს უფალი, და არ შემოიტანთ ამ ქალაქის კარიბჭეებში შაბათ დღეს ტვირთს, იუქმებთ შაბათ დღეს, არაფერ საქმეს არ გააკეთებთ ამ დღეს,

შემოვლენ ამ ქალაქის კარიბჭეებში მეფეები და მთავრები, დავითის ტახტზე მსხდომარენი, ეტლებზე და ცხენებზე ამხედრებულნი, როგორც თვითონ, ისე მათი მთავრები, იუდაელნი და იერუსალიმის მკვიდრნი, და უკუნისამდე იარსებებს ეს ქალაქი.

მოვლენ იუდას ქალაქებიდან და იერუსალიმის შემოგარენიდან, ბენიამინის ქვეყნიდან, ბარიდან და მთიდან, და სამხრეთოდან მოიტანენ აღსავლენს, საკლავს და შესაწირავს, გუნდრუკს და სამადლობელ ძღვენს უფლის სახლში.

თუ არ გამიგონებთ - არ იუქმებთ შაბათ დღეს და აიკიდებთ ტვირთს, შემოხვალთ შაბათ დღეს იერუსალიმის კარიბჭეებში, მაშინ ცეცხლს წავუკიდებ მის კარიბჭეებს და ცეცხლი შეჭამს იერუსალიმის სასახლეებს და არ ჩაქრება.

ასე ამბობს უფალი: ჩადი იუდას მეფის სახლში და გამოაცხადე იქ ეს სიტყვა.

თქვი: გაიგონეთ უფლის სიტყვა, იუდას მეფევ, დავითის მოსაყდრევ, შენ და შენმა მორჩილებმა, და ხალხმა, ამ კარიბჭეებში შემომსვლელმა.

ასე ამბობს უფალი: ქმენით სამართალი და სიმართლე, იხსენით გაძარცული მოძალადის ხელიდან, ნუ დაჩაგრავთ და ნუ გაღლეტთ ხიზანს, ობოლსა და ქვრივს, ნუ დაღვრით ამ ადგილზე უბრალო სისხლს.

რადგან თუ აასრულებთ ამ სიტყვას, ივლიან ამ სახლის კარიბჭეებით დავითის მოსაყდრე მეფეები, ეტლზე და ცხენებზე ამხედრებულნი, თავად იგი და მისი მორჩილნი და მისი ხალხი.

თუ არ გაიგონებთ ამ სიტყვებს, ჩემს თავს ვფიცავ, ამბობს უფალი, გაუკაცრიელდება ეს სახლი.

რადგან ასე ამბობს უფალი იუდას მეფის სახლზე: თუმცა გალაადი ხარ შენ ჩემთვის, ლიბანის მწვერვალი, მაინც უდაბნოდ გაქცევ, მიტოვებულ ქალაქად.

გაგიმზადებ ამაოხრებლებს - თითოეულს თავისი იარაღით, რომ გაგიჩეხონ საუკეთესო კედრები და ცეცხლს მისცენ.

ბევრი ხალხები ჩაუვლიან ამ ქალაქს და გამოიკითხავენ ერთმანეთში: რისთვის მოექცა ასე უფალი ამ დიდებულ ქალაქს?

იტყვიან: იმისთვის, რომ მიატოვეს უფლის, თავიანთი ღვთის აღთქმა და უცხო ღმერთებს დაუწყეს თაყვანისცემა და მსახაურება.

ნუ სტირით მკვდარს, ნუ მოთქვამთ მასზე, იტირეთ წასული, რადგან არასოდეს დაბრუნდება და ვერ იხილავს მშობელ ქვეყანას.

რადგან ასე ამბობს უფალი შალუმზე, იოშიას ძეზე, იუდას მეფეზე, რომელიც მეფობდა მამამისის, იოშიას, ნაცვლად; ვინც გავიდა ამ ადგილიდან, აღარ დაბრუნდება აქ,

არამედ მოკვდება იმ ადგილზე, სადაც გადაასახლეს და ვეღარ იხილავს ამ ქვეყანას.

ვაი იმას, ვინც უსამართლობით იშენებს სახლს და უკანონოდ - ზემოთვალებს; ვინც მუქთად ამუშავებს თავის ახლობელს და გასამრჯელოს არ აძლევს!

ვინც ამბობს: ავიშენებ ფართო სახლს და ვრცელ ზემოთვალს, და გამოჭრის თვისთვის სარკმლებს, კედრით მოაპირკეთებს და წითლად შეღებავს.

იმიტომ ხომ არ მეფობ, რომ კედარზე შეიშალო? მამაშენიც ხომ ჭამდა და სვამდა, მაგრამ წესსა და სამართალს იცავდა, და სიკეთე იყო მისთვის.

დაჩაგრულისა და უპოვარის სამართალს განიკითხავდა, და სიკეთე იყო. განა ეს არ არის ჩემი ცოდნა? ამბობს უფალი.

შენი თვალი და გული კი სარგებელს ეძებს, უბრალოთა სისხლის ღვრას, ძარცვა-გლეჯასა და ძალადობას.

ამიტომ ასე ამბობს უფალი იეჰოაკიმ იოშიას ძეზე, იუდას მეფეზე: არ იგლოვებენ მას: ვაი, ჩემო ძმაო, და ვაი, ჩემო დაო! არ იგლოვებენ მას: ვაი, ხელმწიფევ, და ვაი, მისო დიდებულებავ!

ვირის დამარხვით დაიმარხება. წაათრევენ და იერუსალიმის კარიბჭეთა იქით გადააგდებენ.

ადი ლიბანზე და მორთე კივილი, ბაშანზე აუწიე ხმას და იკივლე ყაბარიმის მთებიდან, რადგან გაცამტვერდნენ შენი მოყვარულნი!

გელაპარაკებოდი, როცა უზრუნველად იყავი, მპასუხობდი: არ მესმისო. ასეთი იყო შენი საქციელი სიყრმითგანვე, არ გესმოდა ჩემი სიტყვა.

ყველა შენს მწყემსს ქარი გარეკავს, და შენი მოყვარულნი ტყვეობაში წავლენ. მაშინ შერცხვები და გაწბილდები ყველა შენი უკეთურების გამო.

დამჯდარხარ ლიბანში, დაბუდრებულხარ კედართა შორის! როგორ გასაწყლდები, როცა ტკივილები შეგიპყრობს მშობიარე ქალივით.

თავს ვფიცავ, ამბობს უფალი, ჩემი მარჯვენა ხელის ბეჭედიც რომ იყო შენ, ქონიაჰუ იეჰოაკიმის ძევ, იუდას მეფევ, წაგაძრობდი აქედან

და მიგცემდი ხელში შენს მესისხლეს და შენს შემაშინებლებს - ნაბუქოდონოსორს, ბაბილონის მეფეს და ქალდეველებს.

გაგაგდებთ შენ და შენს მშობელ დედას სხვა ქვეყანაში, სადაც არ შობილხართ, და იქ დაიხოცებით.

იმ ქვეყნისკენ, საითკენაც გული გაუწევთ დასაბრუნებლად, ვეღარ დაბრუნდებიან.

ნუთუ უღირსი ქმნილებაა, ნუთუ გადასაგდებია ეს კაცი ქონიაჰუ, როგორც უსარგებლო რამ ნივთი? რისთვის არიან გაგდებულნი ის და მისი თესლი და გადაყრილნი ისეთ ქვეყანაში, რომელიც არ იცოდნენ?

ქვეყანავ, ქვეყანავ, ქვეყანავ! ისმინე უფლის სიტყვა.

ასე ამბობს უფალი: ჩაწერეთ ეს კაცი როგორც უმემკვიდრო, რომელმაც ვერ გაიხარა თავის დღეში; რადგან ვერ გაიხარებს მისი თესლიდან დავითის მოსაყდრე და იუდას განმგებელი.

სიტყვა, რომელიც იყო იერემიას მიმართ ნათქვამი ყველა იუდაელზე, ვინც ეგვიპტის ქვეყანაში ცხოვრობდა - მიგდოლში, თახფანხესში, ნოფში და ფათროსის მხარეში.

ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: თქვენ თავად ნახეთ ყველა უბედურება, რაც იერუსალიმს და იუდას ქალაქებს დავათიე. აჰა, უკვე დანგრეულია და უკაცრიელი

იმ ბოროტების გამო, რასაც ჩემს გასაჯავრებლად ჩადიოდნენ, რომ უკმევდნენ და ემსახურებოდნენ უცხო ღმერთებს, რომელთაც არც თვითონ იცნობდნენ და არც მათი მამა-პაპა იცნობდა.

ვგზავნიდი მათთან ჩემს მორჩილთ, წინასწარმეტყველთ, გამუდმებით ვგზავნიდი და ვაბარებდი: ნუ ჩაიდენთ სიბილწეს, რომელიც მე მძულს-მეთქი;

მაგრამ არ გაიგონეს და ყური არ მათხოვეს, რომ მოქცეულიყვნენ ბოროტებისგან და აღარ ეკმიათ უცხო ღმერთებისთვის.

გადმოინთხა ჩემი რისხვა და წყრომა, და მოედო იუდას ქალაქებს და იერუსალიმის ქუჩებს; ნანგრევებად იქცნენ და გაუდაბურდნენ, როგორც დღეს არის.

ახლა ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: რატომ სჩადიხართ დიდ ბოროტებას თქვენივე თავის წინააღმდეგ, რომ ამოგეძირკვოთ იუდადან მამრი და დედრი, ბავშვები და ძუძუმწოვრები, ისე რომ თქვენი ნატამალიც აღარ დარჩეს?

რატომ მაჯავრებთ თქვენი ხელის ნამოქმედარით, რომ უკმევთ უცხო ღმერთებს ეგვიპტის ქვეყანაში, სადაც საცხოვრებლად მოხვედით? რად გინდათ რთმ ამოიძირკვოთ და შესაჩვენებელი და შესარცხვენელი გახდეთ ქვეყნის ყველა ხალხს შორის?

ხომ არ დაგვიწყნიათ ბოროტებანი, რომელთაც თქვენი მამა-პაპა, იუდას მეფეები, მათი ცოლები, თქვენ და თქვენი ცოლები სჩადიოდით იუდას ქვეყანაში და იერუსალიმის ქუჩებში?

დღემდე არ გამტყდარან და არ შეშინებულან, არ შედგომიან ჩემს რჯულსა და წესს, რომელიც თქვენთვის და თქვენი მამა-პაპისთვის მაქვს მიცემული.

ამიტომ ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი; აჰა, საუბედუროდ და ამოსაძირკვად მივაქცევ პირს მთელი იუდასკენ.

ავიყვან იუდას ნატამალს, რომელმაც პირი მიაქცია ეგვიპტეში წასასვლელად და იქ საცხოვრებლად, და გაწყდება ყველა ეგვიპტის ქვეყანაში. დაეცემიან მახვილით და შიმშილით გაწყდებიან; დიდიან-პატარიანად მახვილით და შიმშილით დაიხოცებიან; შესაჩვენებელი, შესაზარებელი, შესაგინებელი და შესარცხვენელი გახდებიან.

დავსჯი ეგვიპტის ქვეყანაში მცხოვრებლებსაც, როგორც იერუსალიმი დავსაჯე მახვილით, შიმშილითა და შავი ჭირით.

არავინ დარჩება იუდას ნატამალიდან, ვინც ეგიპტეში ჩავიდა საცხოვრებლად, რომ უკან დაბრუნდეს იუდას ქვეყანაში, საითკენაც ეწევა მათ გული, რომ დაბრუნდეს იქ დასასახლებლად; რადგან ვერავინ დაბრუნდება ლტოლვილთა გარდა.

მაშინ კაცებმა, რომელთაც იცოდნენ, რომ მათი ცოლები უცხო ღმერთებს უკმევდნენ, და იქ დიდ ჯგუფად მდგარმა დედროვანმა - მთელმა ხალხმა, ვინც ეგვიპტის ქვეყანაში, ფათროსში ცხოვრობდა, მიუგეს იერემიას:

არ ვაპირებთ დავუჯეროთ შენს სიტყვას, რაც უფლის სახელით გვითხარი,

არამედ ყველაფერს ჩვენი სიტყვისამებრ გავაკეთებთ. კვლავაც ვუკმევთ საკმეველს ცის დედოფალს და საღვრელს დავუღვრით, როგორც ვაკეთებდით ჩვენ და ჩვენი მამა-პაპა, ჩვენი მეფეები და მთავრები იუდას ქალაქებში და იერუსალიმის ქუჩებში. ვძღებოდით პურით, კარგად ვიყავით და უბედურება არ გვინახავს.

რაც ცის დედოფლისადმი კმევა შევწყვიტეთ და საღვრელს აღარ ვუღვრით, ყველაფერი დაგვაკლდა და მახვილით და შიმშილით ვიხოცებით.

როცა ვუკმევთ ცის დედოფალს და საღვრელს ვუღვრით, განა ჩვენი ქმრების უჩუმრად ვუცხობთ მოხატულ კვერებს და ვუღვრით საღვრელს?

უთხრა იერემიამ მთელს ხალხს - მამროვანს და დედროვანს, და ყველას, ვინც ამგვარად უპასუხა მას:

განა არ გაიხსენა უფალმა, განა არ მოაგონდა, რომ აკმევდით თქვენ და თქვენი მამა-პაპა, თქვენი მეფეები და მთავრები იუდას ქალაქებში და იერუსალიმის ქაჩებში?

აღარ შეეძლო უფალს მოეთმინა თქვენი ავი საქმეები და სისაძაგლენი, რასაც სჩადიოდით, და შეიქნა თქვენი ქვეყანა უდაბური, გატიალებული, დაწყევლილი და უკაცრიელი, როგორც დღეს არის.

იმის გამო, რომ აკმევდით და სცოდავდით უფალს, არ გესმოდათ უფლის ხმა და არ მისდევდით მის რჯულს, მის წესებს და დარიგებებს. ამის გამო გეწიათ თქვენ ეს უბედურება, დღეს რომ გჭირთ.

უთხრა იერემიამ მთელს ხალხს და მთელს დედროვანს: ისმინე უფლის სიტყვა, მთელო იუდა, ვინც კი ხართ ეგვიპტის ქვეყანაში.

ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: დედროვანო რასაც თქვენი ბაგეები ამბობდნენ, თქვენი ხელებიც იმას აკეთებდნენ: აღთქმები უნდა შევასრულოთ, უნდა ვუკმიოთ ცის დედოფალს და საღვრელი უნდა დავუღვაროთო! კარგადაც დაგიცავთ აღთქმები, ბეჯითად შეგისრულებიათ!

ამიტომ ისმინე უფლის სიტყვა, მთელო იუდავ, ეგვიპტის ქვეყნად მცხოვრებო! აჰა, ჩემს დიად სახელს ვფიცავ, ამბობს უფალი, თუ ამიერიდან ერთმა იუდაელმა მაინც ახსენოს მთელს ეგვიპტეში ჩემი სახელი, ისე უფალმა იცოცხლოსო.

აჰა, თქვენს საუბედუროდ ვიზრუნებ თქვენზე, არა სასიკეთოდ, და მახვილით, შიმშილით და შავი ჭირით დაილევა ეგვიპტეში მყოფი ყველა იუდაელი, ვიდრე საბოლოოდ არ დაილევიან.

მახვილს გადარჩენილნი, ძალზე მცირენი, დაბრუნდებიან ეგვიპტიდან იუდას ქვეყნად; მაშინ გაიგებს იუდას ნატამალი, რომელიც ეგვიპტეში ჩავიდა, საცხოვრებლად, ვისი სიტყვა ახდება: ჩემი თუ მათი?

ეს იყოს იმის ნიშნად, ამბობს უფალი, რომ დაგსჯით ამ ადგილზე, რათა იცოდეთ, რომ უსათუოდ ახდება ჩემი სიტყვები თქვენდა საუბედუროდ.

ასე თქვა უფალმა: აჰა, ჩავაგდებ ფარაონ ხოფრას, ეგვიპტის მეფეს, მისი მტრებისა და მესისხლეების ხელში, როგორც ციდკია იუდას მეფე ჩავაგდე ნაბუქოდონოსორის, ბაბილონის მეფის - მისი მტრისა და მესისხლის ხელში.