^59:6 bo Ty, Panie, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela. Przebudź się, by skarcić wszystkie ludy, nie miej litości dla wszystkich podłych buntowników.

^59:7 Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście.

^59:8 Oto się chełpią swoimi ustami; na ich wargach obelgi: Któż bowiem słyszy?

^59:9 Lecz Ty, o Panie, z nich się śmiejesz, szydzisz ze wszystkich pogan.

^59:10 Będę baczył na Ciebie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią.

^59:11 W swej łaskawości Bóg wychodzi mi naprzeciw, Bóg sprawia, że mogę patrzeć na [klęskę] moich wrogów.

^59:12 Wytrać ich, o Boże, niech lud mój nie zapomina! Twoją mocą rozprosz ich i powal, o Panie, nasza Tarczo!

^59:13 Grzech na ich ustach: to słowo ich warg. Niech spęta ich własna pycha, za złorzeczenia i kłamstwa, które rozgłaszają.

^59:14 Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było, by wiedziano, że Bóg króluje w Jakubie i po krańce ziemi.

^59:15 Wracają wieczorem, warczą jak psy i krążą po mieście.

^59:16 Włóczą się, szukając żeru; skowyczą, gdy się nie nasycą.

^59:17 A ja opiewać będę Twą potęgę i rankiem będę się weselić z Twojej łaskawości, bo stałeś się dla mnie warownią i ucieczką w dniu mego ucisku.

^59:18 Będę śpiewał Tobie, Mocy moja, bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią, mój łaskawy Boże.

^60:1 Kierownikowi chóru. Na melodię: Lilia Prawa. Miktam. Dawidowy. Celem pouczenia.

^60:2 Gdy walczył z Aram-Nacharaim i z Aram-Sobą i gdy powracający Joab zwyciężył Edomitów w Dolinie Soli - dwanaście tysięcy [ludzi].

^60:3 Odrzuciłeś nas, o Boże, starłeś nas, rozgniewałeś się, lecz powróć do nas!

^60:4 Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię: ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje.

^60:5 Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu, napoiłeś nas winem oszałamiającym.

^60:6 Postawiłeś znak dla tych, co boją się Ciebie, by uciekali przed łukiem.

^60:7 Aby ocaleli, których Ty miłujesz, wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas!

^60:8 Bóg przemówił w swojej świątyni: Będę się radował i podzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę.

^60:9 Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses, Efraim jest szyszakiem mej głowy, Juda moim berłem,

^60:10 Moab jest dla Mnie misą do mycia, na Edom but mój rzucę, nad Filisteą będę triumfował.

^60:11 Któż mię wprowadzi do miasta warownego? Któż aż do Edomu mię doprowadzi?

^60:12 Czyż nie Ty, o Boże, nas odrzuciłeś i [już] nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?

^60:13 Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, bo ludzkie ocalenie jest zawodne.

^60:14 W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy: i On podepcze naszych nieprzyjaciół.

^61:1 Kierownikowi chóru. Na instrumentach strunowych. Dawidowy.

^61:2 Słuchaj, o Boże, mojego wołania, zważ na moją modlitwę!

^61:3 Wołam do Ciebie z krańców ziemi, gdy słabnie moje serce: na skałę zbyt dla mnie wysoką wprowadź mnie,

^61:4 bo Ty jesteś dla mnie obroną, wieżą warowną przeciwko wrogowi.

^61:5 Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, uciekać się pod cień Twoich skrzydeł!

^61:6 Bo Ty, o Boże, wysłuchujesz mych ślubów i wypełniasz życzenia tych, co się boją Twojego imienia.

^61:7 Przymnażaj dni do dni króla, lata jego przedłuż z pokolenia na pokolenia!

^61:8 Niech na wieki króluje przed Bogiem; ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.

^61:9 Wówczas będę zawsze imię Twe opiewał i dnia każdego wypełniał me śluby.

^62:1 Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Psalm. Dawidowy.

^62:2 Dusza moja spoczywa tylko w Bogu, od Niego przychodzi moje zbawienie.

^62:3 On jedynie skałą i zbawieniem moim, twierdzą moją, więc się nie zachwieję.

^62:4 Dokądże będziecie napadać na człowieka i wszyscy go przewracać jak ścianę pochyloną, jak mur, co się wali?

^62:5 Oni tylko knują podstępy i lubią zwodzić; kłamliwymi ustami swymi błogosławią, a przeklinają w sercu.

^62:6 Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja, bo od Niego pochodzi moja nadzieja.

^62:7 On jedynie skałą i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję.

^62:8 W Bogu jest zbawienie moje i moja chwała, skała mojej mocy, w Bogu moja ucieczka.

^62:9 W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie: Bóg jest dla nas ucieczką!

^62:10 Synowie ludzcy są tylko jak tchnienie, synowie mężów - kłamliwi; na wadze w górę się wznoszą: wszyscy razem są lżejsi niż tchnienie.

^62:11 Nie pokładajcie ufności w przemocy ani się łudźcie na próżno rabunkiem; do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie.

^62:12 Bóg raz powiedział, dwa razy to słyszałem: Bóg jest potężny.

^62:13 I Ty, Panie, jesteś łaskawy, bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.

^63:1 Psalm Dawidowy. Gdy przebywał na Pustyni Judzkiej.

^63:2 Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody.

^63:3 W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę.

^63:4 Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić.

^63:5 Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje.

^63:6 Dusza moja się syci niby sadłem i tłustością, radosnymi okrzykami warg moje usta Cię chwalą,

^63:7 gdy wspominam Cię na moim posłaniu i myślę o Tobie podczas moich czuwań.

^63:8 Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:

^63:9 do Ciebie lgnie moja dusza, prawica Twoja mnie wspiera.

^63:10 A ci, którzy szukają zguby mojej duszy, niech zejdą w głębiny ziemi.

^63:11 Niech będą wydani pod miecze i staną się łupem szakali.

^63:12 A król niech się raduje w Bogu, niech chlubi się każdy, który nań przysięga, tak niech się zamkną usta mówiących kłamliwie.

^64:1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.

^64:2 Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę; zachowaj me życie od strachu przed wrogiem.

^64:3 Chroń mnie przed gromadą złoczyńców i przed zgrają źle postępujących.

^64:4 Oni ostrzą jak miecz swe języki, a gorzkie słowa kierują jak strzały,

^64:5 by ugodzić niewinnego z ukrycia, znienacka strzelają, wcale się nie boją.

^64:6 Umacniają się w złym zamiarze, zamyślają potajemnie zastawić sidła i mówią sobie: Któż nas zobaczy

^64:7 i zgłębi nasze tajemnice? Zamach został obmyślony, ale wnętrze człowieka - serce jest niezgłębione.

^64:8 Lecz Bóg strzałami w nich godzi, nagle odnoszą rany,

^64:9 własny język im gotuje upadek: wszyscy, co ich widzą, potrząsają głowami.

^64:10 Ludzie zdjęci bojaźnią sławią dzieło Boga i rozważają Jego zrządzenia.

^64:11 Sprawiedliwy weseli się w Panu, do Niego się ucieka, a wszyscy prawego serca się chlubią.