Умно́жишася па́че вла́съ главы́ моея́ ненави́дящiи мя́ ту́не: укрѣпи́шася врази́ мои́, изгоня́щiи мя́ непра́ведно: я́же не восхища́хъ, тогда́ воздая́хъ.

Бо́же, Ты́ увѣ́дѣлъ еси́ безу́мiе мое́, и прегрѣше́нiя моя́ от Тебе́ не утаи́шася.

Да не постыдя́тся о мнѣ́ терпя́щiи Тебе́, Го́споди, Го́споди си́лъ: ниже́ да посра́мятся о мнѣ́ и́щущiи Тебе́, Бо́же Изра́илевъ.

Я́ко Тебе́ ра́ди претерпѣ́хъ поноше́нiе, покры́ срамота́ лице́ мое́.

Чу́ждь бы́хъ бра́тiи мое́й и стра́ненъ сыново́мъ ма́тере моея́:

я́ко ре́вность до́му Твоего́ снѣде́ мя, и поноше́нiя понося́щихъ Ти́ нападо́ша на мя́.

И покры́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и бы́сть въ поноше́нiе мнѣ́:

и положи́хъ одѣя́нiе мое́ вре́тище, и бы́хъ и́мъ въ при́тчу.

О мнѣ́ глумля́хуся сѣдя́щiи во вратѣ́хъ, и о мнѣ́ поя́ху пiю́щiи вино́.

А́зъ же моли́твою мое́ю къ Тебѣ́, Бо́же: вре́мя благоволе́нiя, Бо́же: во мно́жествѣ ми́лости Твоея́ услы́ши мя́, во и́стинѣ спасе́нiя Твоего́.

Спаси́ мя от бре́нiя, да не углѣ́бну: да изба́влюся от ненави́дящихъ мя́ и от глубо́кихъ во́дъ.

Да не потопи́тъ мене́ бу́ря водна́я, ниже́ да пожре́тъ мене́ глубина́, ниже́ сведе́тъ о мнѣ́ рове́нникъ у́стъ свои́хъ.

Услы́ши мя́, Го́споди, я́ко бла́га ми́лость Твоя́: по мно́жеству щедро́тъ Твои́хъ при́зри на мя́.

Не отврати́ лица́ Твоего́ от о́трока Твоего́, я́ко скорблю́: ско́ро услы́ши мя́.

Вонми́ души́ мое́й и изба́ви ю́: вра́гъ мои́хъ ра́ди изба́ви мя́.

Ты́ бо вѣ́си поноше́нiе мое́, и сту́дъ мо́й, и срамоту́ мою́: предъ Тобо́ю вси́ оскорбля́ющiи мя́.

Поноше́нiе ча́яше душа́ моя́ и стра́сть: и жда́хъ соскорбя́щаго, и не бѣ́, и утѣша́ющихъ, и не обрѣто́хъ.

И да́ша въ снѣ́дь мою́ же́лчь, и въ жа́жду мою́ напои́ша мя́ о́цта.

Да бу́детъ трапе́за и́хъ предъ ни́ми въ сѣ́ть и въ воздая́нiе и въ собла́знъ.

Да помрача́тся о́чи и́хъ, е́же не ви́дѣти, и хребе́тъ и́хъ вы́ну сляцы́.

Пролі́й на ня́ гнѣ́въ Тво́й, и я́рость гнѣ́ва Твоего́ да пости́гнетъ и́хъ.

Да бу́детъ дво́ръ и́хъ пу́стъ, и въ жили́щихъ и́хъ да не бу́детъ живы́й.

Зане́ его́же Ты́ порази́лъ еси́, ті́и погна́ша, и къ болѣ́зни я́звъ мои́хъ приложи́ша.

Приложи́ беззако́нiе къ беззако́нiю и́хъ, и да не вни́дутъ въ пра́вду Твою́.

Да потребя́тся от кни́ги живы́хъ, и съ пра́ведными да не напи́шутся.

Ни́щъ и боля́й е́смь а́зъ: спасе́нiе Твое́, Бо́же, да прiи́метъ мя́.

Восхвалю́ и́мя Бо́га моего́ съ пѣ́снiю, возвели́чу Его́ во хвале́нiи:

и уго́дно бу́детъ Бо́гу па́че телца́ ю́на, ро́ги износя́ща и па́знокти.

Да у́зрятъ ни́щiи и возвеселя́тся: взыщи́те Бо́га, и жива́ бу́детъ душа́ ва́ша.

Я́ко услы́ша убо́гiя Госпо́дь, и окова́нныя Своя́ не уничижи́.

Да восхва́лятъ Его́ небеса́ и земля́, мо́ре и вся́ живу́щая въ не́мъ.

Я́ко Бо́гъ спасе́тъ Сiо́на, и сози́ждутся гра́ди Иуде́йстiи, и вселя́тся та́мо и наслѣ́дятъ и́:

и сѣ́мя рабо́въ Твои́хъ удержи́тъ и́, и лю́бящiи и́мя Твое́ вселя́тся въ не́мъ.

Аллилу́iа.

Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.

Кто́ возглаго́летъ си́лы Госпо́дни, слы́шаны сотвори́тъ вся́ хвалы́ Его́?

Блаже́ни храня́щiи су́дъ и творя́щiи пра́вду во вся́кое вре́мя.

Помяни́ на́съ, Го́споди, во благоволе́нiи люді́й Твои́хъ, посѣти́ на́съ спасе́нiемъ Твои́мъ,

ви́дѣти во бла́гости избра́нныя Твоя́, возвесели́тися въ весе́лiи язы́ка Твоего́, хвали́тися съ достоя́нiемъ Твои́мъ.

Согрѣши́хомъ со отцы́ на́шими, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ:

отцы́ на́ши во Еги́птѣ не разумѣ́ша чуде́съ Твои́хъ, ни помяну́ша мно́жества ми́лости Твоея́: и преогорчи́ша восходя́ще въ Чермно́е мо́ре.

И спасе́ и́хъ и́мене Своего́ ра́ди, сказа́ти си́лу Свою́:

и запрети́ Чермно́му мо́рю, и изся́че: и наста́ви {преведе́} я́ въ бе́зднѣ я́ко въ пусты́ни.

И спасе́ я́ изъ руки́ ненави́дящихъ и изба́ви я́ изъ руки́ враго́въ.

Покры́ вода́ стужа́ющыя и́мъ: ни еди́нъ от ни́хъ избы́сть.

И вѣ́роваша словеси́ Его́ и воспѣ́ша хвалу́ Его́.

Ускори́ша, забы́ша дѣла́ Его́, не стерпѣ́ша совѣ́та Его́:

и похотѣ́ша жела́нiю въ пусты́ни и искуси́ша Бо́га въ безво́днѣй.

И даде́ и́мъ проше́нiе и́хъ, посла́ сы́тость въ ду́шы и́хъ.

И прогнѣ́ваша Моисе́а въ стану́, Ааро́на свята́го Госпо́дня.

Отве́рзеся земля́ и пожре́ Даѳа́на и покры́ на со́нмищи Авиро́на:

и разжже́ся о́гнь въ со́нмѣ и́хъ, пла́мень попали́ грѣ́шники.

И сотвори́ша телца́ въ Хори́вѣ и поклони́шася истука́нному:

и измѣни́ша сла́ву Его́ въ подо́бiе телца́ яду́щаго траву́.

И забы́ша Бо́га спаса́ющаго и́хъ, сотво́ршаго ве́лiя во Еги́птѣ,

чудеса́ въ земли́ Ха́мовѣ, стра́шная въ мо́ри Чермнѣ́мъ.

И рече́ потреби́ти и́хъ, а́ще не бы́ Моисе́й избра́нный Его́ ста́лъ въ сокруше́нiи предъ Ни́мъ, возврати́ти я́рость Его́, да не погуби́тъ и́хъ.

И уничижи́ша зе́млю жела́нную, не я́ша вѣ́ры словеси́ Его́:

и поропта́ша въ селе́нiихъ свои́хъ, не услы́шаша гла́са Госпо́дня.

И воздви́же ру́ку Свою́ на ня́, низложи́ти я́ въ пусты́ни,

и низложи́ти сѣ́мя и́хъ во язы́цѣхъ, и расточи́ти я́ въ страны́.

И причасти́шася Веельфего́ру и снѣдо́ша же́ртвы ме́ртвыхъ:

и раздражи́ша Его́ въ начина́нiихъ свои́хъ, и умно́жися въ ни́хъ паде́нiе.

И ста́ Финее́съ и уми́лостиви, и преста́ сѣ́чь:

и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, въ ро́дъ и ро́дъ до вѣ́ка.

И прогнѣ́ваша Его́ на водѣ́ Прерѣка́нiя, и озло́бленъ бы́сть Моисе́й и́хъ ра́ди:

я́ко преогорчи́ша ду́хъ его́ и ра́знствова устна́ма свои́ма.

Не потреби́ша язы́ки, я́же рече́ Госпо́дь и́мъ.

И смѣси́шася во язы́цѣхъ и навыко́ша дѣло́мъ и́хъ:

и порабо́таша истука́ннымъ и́хъ, и бы́сть и́мъ въ собла́знъ.

И пожро́ша сы́ны своя́ и дще́ри своя́ бѣсово́мъ,

и пролiя́ша кро́вь непови́нную, кро́вь сыно́въ свои́хъ и дще́рей, я́же пожро́ша истука́ннымъ Ханаа́нскимъ: и убiе́на бы́сть земля́ и́хъ кровьми́

и оскверни́ся въ дѣ́лѣхъ и́хъ: и соблуди́ша въ начина́нiихъ свои́хъ.

И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на лю́ди Своя́ и омерзи́ достоя́нiе Свое́:

и предаде́ я́ въ ру́ки враго́въ, и облада́ша и́ми ненави́дящiи и́хъ.

И стужи́ша и́мъ врази́ и́хъ: и смири́шася подъ рука́ми и́хъ.

Мно́жицею изба́ви я́: ті́и же преогорчи́ша Его́ совѣ́томъ свои́мъ, и смири́шася въ беззако́нiихъ свои́хъ.

И ви́дѣ Госпо́дь, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, внегда́ услы́шаше моле́нiе и́хъ:

и помяну́ завѣ́тъ Сво́й, и раска́яся по мно́жеству ми́лости Своея́:

и даде́ я́ въ щедро́ты предъ всѣ́ми плѣни́вшими я́.

Спаси́ ны, Го́споди, Бо́же на́шъ, и собери́ ны от язы́къ, исповѣ́датися и́мени Твоему́ свято́му, хвали́тися во хвалѣ́ Твое́й.

Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: бу́ди, бу́ди.

Грузинский

Языки

გუნდის ლოტბარს, დავითის ფსალმუნი.

რაჟამს მივიდა მასთან ნათან წინასწარმეტყველი, მას შემდეგ, როცა ბათ-შებაყთან შევიდა.

შემიწყალე, ღმერთო, შენი წყალობისამებრ, შენი მრავალი შებრალებისამებრ წაშალე ჩემი დანაშაული.

მრავლად განმბანე ჩემი ბრალისაგან და ჩემი ცოდვისაგან განმწმინდე.

რადგან ვიცი ჩემი დანაშაული და ჩემი ცოდვა მუდამ თვალწინ მიდგას.

შენ, მხოლოდ შენ შეგცოდე და ბოროტება ჩავიდინე შენს თვალში, ამიტომ მართალი ხარ შენს სიტყვებში და სწორი - შენს სამართალში.

აჰა, უკანონოდ ჩავისახე და ცოდვით დაორსულდა ჩემზე დედაჩემი.

აჰა, შენ შეიყვარე ჭეშმარიტება გულით და გამაგებინე სიბრძნე ფარული.

მასხურე უსუპი და განვიწმინდები; განმბანე და თოვლზე მეტად გავსპეტაკდები.

მომასმენინე ლხინი და მხიარულება, გაახარე ჩემი ძვლები, შენ რომ დათრგუნე.

სახე არიდე ჩემს შეცოდებებს და ყველა ჩემი ბრალი წაშალე.

სუფთა გული შეჰქმენი ჩემში, ღმერთო, და წრფელი სული განაახლე ჩემს სხეულში.

ნუ უკუმაგდებ შენგან და ნუ წამართმევ შენი სიწმიდის სულს.

დამიბრუნე სიხარული შენი ხსნით და დიდებული სულით გამამაგრე.

ვასწავლი დამნაშავეებს შენს გზებს და ცოდვილნი დაბრუნდებიან შენთან.

მიხსენ სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ჩემი ხსნისა, და ჩემი ენა ხოტბას შეასხამს შენს სიმართლეს.

უფალო! გახსენი ჩემი ბაგენი და ჩემი პირი იტყვის შენს ქებას.

რადგან მსხვერპლი არა გსურს, რომ შემოგწირო, და აღსავლენს არ ინებებ.

შესაწირავი ღმერთისა - სული მოდრეკილი; მოდრეკილისა და მორჩილის გული არ დაამცირო, ღმერთო.

კეთილი უყავ შენი სურვილით სიონს, ააშენე გალავნები იერუსალიმისა.

მაშინ ისურვებ სიმართლის შესაწირავებს, აღსავლენსა და მთლად დასაწველს; მაშინ აიტანენ შენს სამსხვერპლოზე ზვარაკებს.

გუნდის ლოტბარს. შოშანის საკრავზე, დავითის ფსალმუნი.

მიხსენი, ღმერთო, რადგან სულამდე მოვიდა წყალი.

ჩავიძირე გაუვალ ლაფში და არ არსებობს დასადგომი; შევედი წყლის სიღრმეში და სწრაფმა დინებამ წამიღო.

მოვიქანცე ღაღადით, ყელი გამიშრა, თვალები ამომიღამდა ჩემი ღმერთის მოლოდინში.

ჩემი თავის ბალანზე მეტია ჩემი უმიზეზოდ მოძულენი; გაძლიერდნენ ჩემი მოსპობის მსურველნი, ჩემზე ტყუილ-უბრალოდ გადამტერებულნი; რაც არ წამირთმევია, ის უნდა დავუბრუნო.

ღმერთო, შენ უწყი ჩემი უვიცობა და ჩემი დანაშაული დაფარული არ არის შენგან.

ნუ შერცხვებიან ჩემს გამო შენი მოიმედენი, უფალო, ღმერთო ძალთა; ნუ გაწბილდებიან ჩემს გამო, ვინც შენ გეძებს, ღმერთო ისრაელისა.

რადგანაც შენი გულისათვის მივიღე ლანძღვა, სირცხვილმა დაფარა ჩემი სახე.

შორეული გავხდი ჩემი ძმებისათვის და უცხო - დედაჩემის შვილთათვის.

რადგან შენი სახელის შურმა დამღრღნა მე და შენთა მლანძღველთა ლანძღვა დამატყდა თავს.

და ვტირი ჩემი სულის მარხვით, და მათი სალანძღავი გავხდი.

და ჩავიცვი სამოსად ძაძა და იგავად ვიქეცი მათთვის.

ჩემზე ლაპარაკობენ კარიბჭესთან მსხდომნი და მღერიან ღვინის მსმელნი.

და მე ვლოცულობ შენს მიმართ, უფალო, სასურველ დროს; ღმერთო, შენი დიდი წყალობით მიპასუხე შენი შველის ჭეშმარიტებით.

მიხსენი ლაფისგან და არ დავინთქა, გადამარჩინე ჩემთა მოძულეთა და წყლის სიღრმეთაგან.

ნუ გამიტაცებს წყლის ტალღა და ნუ ჩამყლაპავს მორევი და ნუ შეიკრავს ჩემზე პირს ჭა.

მიპასუხე, უფალო, რადგან კარგია შენი წყალობა; შენი დიდი სიბრალულით გადმომხედე.

ნუ დაფარავ სახეს შენი მორჩილისგან, რადგან მიჭირს; სწრაფად მიპასუხე.

მოუახლოვდი ჩემს სულს, გადაარჩინე; ჩემი მტრების ჯიბრით მიხსენი.

შენ იცი ჩემი გალანძღვა, ჩემი გაწბილება და ჩემი შერცხვენა; შენს თვალწინ არიან ჩემი მტრები.

დამცირებამ დაამსხვრია ჩემი გული და ქანცი გამიწყდა; ველოდი თანამგრძნობლებს და არავინ იყო, მანუგეშებელს და - ვერ ვპოვე.

და აურიეს ჩემს საჭმელში ძირმწარე და წყურვილის დროს მასვეს ძმარი.

იყოს მათი ტაბლა მათთვის ხაფანგად და სიმშვიდის ჟამს - მახედ.

დაბნელდეს თვალნი მათნი და წელი მათი სამუდამოდ მოადუნე.

გადმოაფრქვიე მათზე შენი მრისხანება და შენი რისხვის ალი ეწიოთ მათ.

სამკვიდრებელი მათი გაპარტახდეს, მათ კარვებში არ იყოს მკვიდრი.

ვინაიდან, ვინც შენ გვემე, დევნიან, და შენს გვემილთა სატკივარს ამრავლებენ.

დაურთე ცოდვა მათს ცოდვას და ნუმც შეაღწევენ შენს სიმართლეში.

ამოიშალონ ცოცხალთა წიგნიდან და წმიდანებთან ნუ ჩაიწერებიან.

ხოლო მე ღარიბი და დავრდომილი ვარ. შენმა შველამ, ღმერთო, დამიფაროს მე.

ვაქებ ღმერთის სახელს; გალობით განვადიდებ, მადლიერებით.

და უფრო მოეწონება ეს უფალს, ვიდრე ხარი, მოზვერი რქიანი და ჩლიქიანი.

რადგან მოუსმენს ღატაკებს უფალი და თავის ტყვეებს არ უგულებელყოფს.

ნახავენ მოკრძალებულნი, გაიხარებენ და გაცოცხლდება გული თქვენი, მაძიებელნო ღმერთისა.

განადიდებენ მას ცა და დედამიწა, ზღვები და ყოველი, მათში მოძრავი.

რადგანაც ღმერთი დაიხსნის სიონს და ააშენებს იუდას ქალაქებს, და დასახლდებიან იქ და დაიმკვიდრებენ.

მის მორჩილთა შთამომავლობა დაეუფლება მას და მისი სახელის მოყვარულნი დაბინავდებიან მასში.

ადიდეთ უფალი. ქებით შემოსეთ უფალი, რადგან კეთილია, რადგან მარადიულია წყალობა მისი.

ვის ძალუძს გამოთქვას უფლის სიძლიერე, სასმენელ-ქმნას მისი ქება-დიდება?

ნეტარ არიან სამართლის დამცველნი და სიმართლის მოქმედნი ყოველ ჟამს.

გამიხსენე, უფალო, შენი ხალხისადმი კეთილგანწყობილებისას, მომხედე შენმიერი შეწევნით.

რათა ვიხილო სიკეთე შენთა რჩეულთა, გავიხარო შენი ხალხის სიხარულით, დავიქადო შენს სამკვიდროსთან ერთად.

შევცოდეთ ჩვენს მამებთან ერთად, სიმრუდე და ბოროტება ჩავიდინეთ.

ჩვენმა მამებმა ეგვიპტეში ვერ შეიგნეს შენი სასწაულები, არ გაიხსენეს შენი მრავალი წყალობა და გაგიურჩდნენ ზღვაზე, მეწამულ ზღვაზე.

მაგრამ მან იხსნა თავისი სახელის გულისათვის, რათა გაეგოთ ძლიერება მისი.

და შეუტია მეწამულ ზღვას და დაშრა, და წაიყვანა ისინი უფსკრულებში, როგორც უდაბნოში.

და იხსნა მოძულის ხელიდან და გადაარჩინა მტრის ხელიდან.

წყალმა დაფარა მათი მტრები, ერთი მათგანიც არ გადარჩენილა.

და ირწმუნეს სიტყვანი მისნი, იმღერეს მისი ქება.

აჩქარდნენ, დაივიწყეს საქმენი მისნი, არ დაელოდნენ მის რჩევას.

და აჰყვნენ გულისთქმას უდაბნოში და გამოსცადეს ღმერთი უკაცრიელ ადგილას.

და შეუსრულა თხოვნა მათი და მოუვლინა სიმჭლევე მათ სულებს.

და შური აღეძრათ მოსეს მიმართ ბანაკში, უფლის წმიდანის აარონის მიმართ.

გაიპო მიწა და ჩაყლაპა დათანი, და დაფარა ხროვა აბირამისა.

და მოედო ცეცხლი მათ ხროვას, ალი მოეკიდა ბოროტებს.

გააკეთეს ხბო ხორებთან და თაყვანი სცეს კერპებს.

და გაცვალეს თავიანთი დიდება ბალახის მძოველ ხარის გამოსახულებაში.

დაივიწყეს ღმერთი, თავიანთი მხსნელი, დიდთა მოქმედი ეგვიპტეში.

საოცრებანი ხამის ქვეყანაში, საშინელებანი მეწამულ ზღვაზე.

დათქმული ჰქონდა მათი მოსპობა, რომ მოსე, მისი რჩეული, არ დამდგარიყო ნაპრალთან მის წინაშე, რათა გაებრუნებინა რისხვა მისი, და აღარ მოესრა ისინი.

მათ დაიწუნეს ქვეყანა სასურველი, აღარ ირწმუნეს ნათქვამი მისი.

დრტვინავდნენ თავიანთ ბანაკებში, არ უსმენდნენ უფლის ხმას.

მაშინ ზეაღმართა თავისი ხელი, რომ დაეხოცა ისინი უდაბნოში;

და გაეფანტა მათი ნაშიერი ხალხებში და განებნია ისინი ქვეყნებში.

დაუკავშირდნენ ბაყალ-ფეღორს და ჭამეს მკვდართა შესაწირავი.

განარისხეს თავიანთი მოქმედებით და თავს დაატყდათ მომსრველი სენი.

წამოდგა ფინხასი და ილოცა, და შეჩერდა მომსრველი სენი.

ჩაეთვალა მას მოწყალებად თაობიდან თაობამდე, სამარადჟამოდ.

გააჯავრეს მერიბის წყალზე და დაისაჯა მოსე მათ გამო.

რადგანაც სული გაუმწარეს და გამოთქვა თავისი ბაგეებით.

არ მოსპეს ხალხები, უფალმა რომ უთხრა მათ.

აირივნენ ხალხებში და შეისწავლეს მათი საქმეები.

ემსახურებოდნენ მათ კერპებს, რომლებიც მახედ გადიქცნენ მათთვის.

შესწირეს თავიანთი ძენი და ასულნი ეშმაკებს.

დაღვარეს სისხლი უცოდველი, თავიანთ ძეთა და ასულთა სისხლი, რომელიც შესწირეს ქანაანის კერპებს, და შეირყვნა ქვეყანა სისხლით.

შეიბილწნენ თავიანთი საქმეებით და იმრუშეს თავიანთი მოქმედებით.

მაშინ აღეგზნო რისხვა უფლისა თავის ხალხზე და შესძაგდა მას სამკვიდრო თვისი.

და ხელში ჩაუგდო ისინი ხალხებს და გაბატონდნენ მათზე მოძულენი მათი.

ავიწროებდნენ მათ მტრები და მოიდრიკნენ მათ ხელქვეით.

მრავალგზის იხსნა ისინი, მაგრამ ისინი აბრაზებდნენ საკუთარი ზრახვებით და მდაბლდებოდნენ ბრალით.

იხილა მათი გაჭირვება, როცა მოისმინა მათი ღაღადისი.

გაუხსენა აღთქმა თავისი და ანუგეშა თავისი მრავალმოწყალეობით.

აღვიძებდა მათდამი თანაგრძნობას ყველა მათი დამტყვევებლის წინაშე.

გვიხსენი, უფალო, ღმერთო ჩვენო, და გამოგვკრიბე ხალხთაგან, რათა ვადიდოთ შენი წმიდა სახელი, ვიამაყოთ შენი ქება-დიდებით.

კურთხეულ არს უფალი, ღმერთი ისრაელისა, ამიერიდან და უკუნისამდე! და თქვას მთელმა ხალხმა: ამინ! ადიდეთ უფალი!