усе косці мае скажуць: "Госпадзі, хто падобны да Цябе? Ты вызваляеш убогага ад рукі дужэйшых за яго, а ўбогага і гаротнага — ад тых, што рабуюць яго".

Паўсталі супраць мяне сведкі няправедныя; пра тое, чаго я не ведаў, пыталіся ў мяне;

адплацілі мне злом за дабро, і бясплоднасцю — душы маёй.

Я ж, калі яны даймалі мяне, апранаўся ў зрэб’е, упакорваў по́стам душу́ маю́, і малітва мая вярталася ў гру́дзі мае́.

Як бліжняму, як брату нашаму, так я дагаджаў ім; як той, хто плача і гаруе, так я ўпакорваўся.

А яны ўзрадаваліся і сабра́ліся супраць мяне; сабра́ліся, каб параніць мяне, а я не ведаў; яны раздзяліліся, але не змякчыліся.

Спакушалі мяне, насміхаліся з мяне пагардліва, скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

Госпадзі! Калі Ты ўбачыш гэта? Адвядзі душу́ маю ад злобы іх, ад ільвоў — адзіную маю́.

Буду праслаўляць Цябе на сходзе вялікім, сярод народа шматлікага буду ўсхваляць Цябе.

Няхай не пацяшаюцца з мяне тыя, што ваявалі супраць мяне несправядліва, што без прычыны ненавідзяць мяне і перамігваюцца вачыма.

Бо са мною міралюбна размаўлялі яны, а ў гневе задумвалі каварства.

Адкрывалі супраць мяне вусны свае, казалі: "Добра, добра6, бачылі вочы нашы".

Ты бачыў, Госпадзі, не змаўчы; Госпадзі, не адступі ад мяне.

Устань, Госпадзі, і звярні ўвагу на судовую справу маю́, Божа мой і Госпадзі мой, будзь уважлівы да ця́жбы маёй.

Судзі мяне, Госпадзі, па праўдзе Тваёй, Госпадзі Божа мой, і няхай не ўзрадуюцца яны перамозе нада мною;

няхай не скажуць у сэрцах сваіх: "Добра, добра душы́ нашай"; няхай не скажуць: "Мы праглынулі яго".

Няхай будуць пасаромлены і зганьбава́ны ўсе, хто радуецца няшчасцям маім; няхай пакрыюцца сорамам і ганьбай тыя, хто ўзвышае сябе нада мною.

Няхай узрадуюцца і ўзвесяляцца тыя, хто жадае майго апраўдання, і няхай гавораць заўсёды: "Няхай праславіцца Гасподзь!” — тыя, хто жадае міру рабу Яго.

І язык мой будзе навуча́цца праўдзе Тваёй, увесь дзень абвяшчаць хвалу Табе.