^18:1 Στον πρωτοψάλτη. Ύμνος του Δαβίδ, δούλου του Κυρίου, που τον απήγγειλε στον Κύριο όταν τον έσωσε από το Σαούλ κι από την εξουσία των άλλων εχθρών του.

^18:2 Τότε ο Δαβίδ είπε: Σε αγαπώ, Κύριε, δύναμή μου!

^18:3 Εσύ είσαι, Κύριε, το καταφύγιό μου, το φρούριό μου κι ο ελευθερωτής μου. Θεέ μου, είσ’ ο βράχος μου, όπου και καταφεύγω· η ασπίδα μου κι η δύναμη που με λυτρώνει· είσαι ο ψηλός ο πύργος μου, το καταφύγιό μου. Είσ’ ο σωτήρας που με σώζει από την αδικία.

^18:4 Στον Κύριο ανήκει κάθε ύμνος. Αυτόν καλώ να με βοηθήσει κι απ’ τους εχθρούς μου σώζομαι.

^18:5 Κύματα με περικύκλωσαν θανάτου, ποταμοί ολέθρου με κατατρόμαξαν.

^18:6 Με ζώσαν τα δεσμά του άδη, κι ο θάνατος μου ’στησε τις παγίδες του.

^18:7 Φώναξα μες στη θλίψη μου στον Κύριο απ’ το Θεό μου ζήτησα βοήθεια. Άκουσε τη φωνή μου απ’ το ναό του, κι η έκκλησή μου προς εκείνον για βοήθεια έγινε δεκτή.

^18:8 Τότε η γη σαλεύτηκε και άρχισε να τρέμει. Ταράχτηκαν τα ουρανοθέμελα και σείστηκαν, γιατ’ ήταν οργισμένος.

^18:9 Βγήκε καπνός απ’ τους μυκτήρες του κι από το στόμα του μια καταλυτική φωτιά, ανάμικτη με κάρβουνα αναμμένα.

^18:10 Χαμήλωσε τα ουράνια και κατέβηκε, κάτω απ’ τα πόδια του το σύννεφο του γνόφου.

^18:11 Ανέβηκε στα χερουβίμ και πέταξε, όρμησε με του ανέμου τα φτερά.

^18:12 Έκανε το σκοτάδι κάλυμμά του, που τον περιτυλίγει, σκηνή του τα τρισκότεινα νερά και τα πυκνά τα σύννεφα.

^18:13 Με μια μπροστά του αστραπή πέρασαν σύννεφα πυκνά, χαλάζι κι αναμμένα κάρβουνα.

^18:14 Και βρόντησε απ’ τους ουρανούς ο Κύριος, και τη φωνή του ο Ύψιστος άφησε ν’ ακουστεί ωσάν χαλάζι κι αναμμένα κάρβουνα.

^18:15 Τα βέλη του ξαπόστειλε και τους εχθρούς του σκόρπισε, τις αστραπές του έστειλε και τους κατατρόμαξε.

^18:16 Τότε οι πυθμένες φάνηκαν της θάλασσας και ξεσκεπάστηκαν της οικουμένης τα θεμέλια από την απειλή σου, Κύριε, κι από την οργισμένη αναπνοή σου.

^18:17 Άπλωσε από ψηλά το χέρι του και μ’ έπιασε, με τράβηξε απ’ την πλημμύρα των νερών.

^18:18 Από τους δυνατούς εχθρούς μου μ’ ελευθέρωσε από τους αντιπάλους μου, που ήταν από μένα πιο ισχυροί.

^18:19 Της συμφοράς μου την ημέρα μ’ αιφνιδίασαν, αλλά ο Κύριος στάθηκε στήριγμά μου.

^18:20 Σε τόπο μ’ έβγαλε ανοιχτό, με γλίτωσε, γιατί με αποδέχεται με καλοσύνη.

^18:21 Ο Κύριος με αντάμειψε γιατί του στάθηκα πιστός. μου ανταπέδωσε ό,τι ταιριάζει στην αθωότητά μου.

^18:22 Γιατί ακολούθησα τους δρόμους που όρισε ο Κύριος και στο Θεό μου δεν ασέβησα.

^18:23 Για οδηγό μου είχα όλα του τα προστάγματα, και δεν απομακρύνθηκα απ’ τους νόμους του.

^18:24 Απέναντί του στάθηκα άψογος, και φυλαγόμουν να μην ανομήσω.

^18:25 Ο Κύριος με αντάμειψε γιατί του στάθηκα πιστός, και για την αθωότητά μου, που την ξέρει.

^18:26 Με τον πιστό, Κύριε, είσαι πιστός, τέλειος είσαι με τον τέλειο.

^18:27 Με τον καθάριο καθαρός μα φέρεσαι εχθρικά στον διεστραμμένο.

^18:28 Σώζεις εσύ όλους τους ταπεινωμένους, μα ταπεινώνεις όσους φέρνονται υπερήφανα.

^18:29 Εσύ, Κύριε, φως δίνεις στο λυχνάρι μου, και το σκοτάδι μου φωτίζεις, Θεέ μου.

^18:30 Μαζί μ’ εσένα ορμώ σ’ εχθρικό στράτευμα, με το Θεό μου διασκελίζω τείχος.

^18:31 Τέλειες είναι του Θεού μου οι ενέργειες, ο λόγος του Κυρίου είν’ αξιόπιστος· αυτός ασπίδα γίνεται σ’ όλους που καταφεύγουνε σ’ αυτόν.

^18:32 Γιατί ποιος άλλος απ’ τον Κύριο είναι Θεός; Ποιος είναι βράχος αν δεν είναι ο Θεός μας;

^18:33 Με περιζώνει ο Θεός με δύναμη κάνει να πετυχαίνει ό,τι επιχειρώ.

^18:34 Κάνει τα πόδια μου σαν ελαφίνας γρήγορα και με κρατάει όρθιο στους ψηλούς μου τόπους.

^18:35 Γυμνάζει για τον πόλεμο τα χέρια μου, για να τεντώνουν άτρεμα τα μπράτσα μου το τόξο τ’ ορειχάλκινο.

^18:36 Μου ’δωσες, Κύριε, την ασπίδα που μ’ αυτήν με σώζεις και το χέρι το δεξί σου με στηρίζει. Στην προσευχή μου η απάντησή σου με κάνει δυνατό.

^18:37 Ανοίγεις δρόμο μπρος στα βήματά μου και σταθερά τα πόδια μου πατούν.

^18:38 Παίρνω κυνήγι τους εχθρούς μου και τους φτάνω, και δε γυρίζω πίσω ώσπου ν’ αφανιστούν.

^18:39 Τους εξοντώνω και δεν μπορούν να σηκωθούν· πέφτουν κάτω απ’ τα πόδια μου.

^18:40 Με ζώνεις για τον πόλεμο με δύναμη και κάνεις να λυγίζουν κάτωθέ μου όσοι ξεσηκωθήκαν εναντίον μου.

^18:41 Σε φυγή τρέπεις τους εχθρούς μου από μπρος μου κι εξολοθρεύω αυτούς που με μισούν.

^18:42 Ζητούν βοήθεια, μα δε βρίσκουνε σωτήρα· στον Κύριο φωνάζουν, μα δεν τους αποκρίνεται.

^18:43 Και τους σκορπίζω όπως το χώμα ο άνεμος, όπως τη λάσπη τούς τινάζω, που ’ναι στους δρόμους.

^18:44 Μ’ έσωσες απ’ τη φιλονεικία του λαού μου, μ’ έκανες αρχηγό εθνών· λαοί που δεν τους γνώριζα, έγιναν τώρα υποτελείς μου.

^18:45 Έρχονται ξένοι και με κολακεύουν στον πρώτο λόγο μου γίνονται υπάκουοι.

^18:46 Οι ξένοι καταρρέουν και βγαίνουν απ’ τα οχυρά τους τρέμοντας.

^18:47 Ο Κύριος ζει! Ο βράχος μου ας είναι ευλογημένος και δοξασμένος ο Θεός, ο λυτρωτής μου.

^18:48 Είν’ ο Θεός που παίρνει εκδίκηση για χάρη μου που υποτάζει κάτωθέ μου τους λαούς,

^18:49 και που με σώζει απ’ τους εχθρούς μου. Κύριε, με υψώνεις πάνω απ’ τους αντιπάλους μου, μ’ ελευθερώνεις απ’ τους βίαιους ανθρώπους.

^18:50 Γι’ αυτό μέσα στα έθνη θα σε δοξάζω, Κύριε, κι ύμνους θα ψάλλω στ’ όνομά σου.

^18:51 Μεγάλες νίκες δίνει στο βασιλιά του ο Κύριος· και δείχνει αγάπη για τον εκλεκτό του, για το Δαβίδ και για τους απογόνους του αιώνια.

^19:0 Η δόξα του Θεού μέσα στο σύμπαν. Ο νόμος του Κυρίου

^19:1 Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ.

^19:2 Τα ουράνια φανερώνουνε το μεγαλείο του Θεού και δείχνει το στερέωμα τα έργα που έχει φτιάξει.

^19:3 Η μια στην άλλη μέρα μεταδίδει αυτό το μήνυμα κι η μια στην άλλη νύχτα μεταφέρει αυτή τη γνώση.

^19:4 Χωρίς να ’χουν μιλιά και δίχως λόγια· η φωνή τους δεν ακούγεται.

^19:5 Κι όμως σ’ όλη τη γη απλώθηκε η λαλιά τους, οι λέξεις τους στα πέρατα της οικουμένης. Στον ουρανό τον ήλιο εγκατέστησε.

^19:6 Κι αυτός σαν νιόγαμπρος που βγαίνει απ’ τον κοιτώνα του· χαίρεται σαν τον αθλητή το δρόμο του που τρέχει.

^19:7 Απ’ τη μια άκρη τ’ ουρανού η ανατολή του κι η τροχιά του ως την άλλη άκρη του· τίποτ’ από τη θέρμη του δεν μπορεί να κρυφτεί.

^19:8 Ο νόμος του Κυρίου είναι τέλειος, ανανεώνει τη ζωή· η μαρτυρία του αληθινή, σοφό κάνει τον άσοφο.

^19:9 Σωστοί είναι οι δρόμοι του Κυρίου, ευφραίνουν την καρδιά· οι εντολές του καθαρές, φωτίζουν τη διάνοια.

^19:10 Ο λόγος του Κυρίου καθαρός, κρατάει αιώνια· οι αποφάσεις του αληθινές· οι μόνες δίκαιες.

^19:11 Πιο επιθυμητές απ’ το χρυσάφι, κι απ’ το πολύ το μάλαμα· από το μέλι πιο γλυκές, κι από κερήθρας στάλαγμα.

^19:12 Κι εγώ, ο δούλος του, φωτίστηκα απ’ αυτές! Όποιος τις τηρεί, μεγάλη θα ’ναι η ανταμοιβή του.

^19:13 Ποιος συναισθάνεται τα σφάλματά του; Καθάρισέ με, Κύριε, απ’ τους κρυφούς διαλογισμούς!

^19:14 Συγκράτησε το δούλο σου, έτσι που η έπαρση να μη με κυριέψει· τότε θα είμαι τέλειος κι ελεύθερος απ’ τη μεγάλη πλάνη.

^19:15 Τα λόγια μου μακάρι να ’ναι ευπρόσδεκτα ενώπιόν σου, όπως κι οι σκέψεις της καρδιάς μου, Κύριε, καταφυγή και λυτρωτή μου!

^62:0 Κοντά στο Θεό βρίσκει η ψυχή μου τη γαλήνη

^62:1 Στον πρωτοψάλτη· όπως ο «Ιεδουθούν».Ιεδουθούν Ψαλμός του Δαβίδ.

^62:2 Μονάχα στο Θεό βρίσκει η ψυχή μου τη γαλήνη· μόνο από κείνον έρχεται η σωτηρία μου.

^62:3 Μονάχα εκείνος είναι προστάτης και σωτήρας μου και κάστρο μου· μπορεί να κλονιστώ, μα δε θα πέσω.

^62:4 Ως πότε θα τα βάζετε όλοι σας μ’ έναν άνθρωπο και θα ζητάτε να τον ρίξετε καθώς τον τοίχο οπού γέρνει, καθώς το φράχτη τον ετοιμόρροπο;

^62:5 Αυτό που θέλουν είναι να τον ρίξουν απ’ την τιμητική του θέση· το ψέμα τούς αρέσει· με το στόμα τους ευλογούν, μέσα τους καταριούνται. (Διάψαλμα) .

^62:6 Μονάχα στο Θεό βρίσκει η ψυχή μου τη γαλήνη· γιατί αυτός μου δίνει την ελπίδα μου.

^62:7 Μονάχα εκείνος είναι προστάτης και σωτήρας μου και κάστρο μου· καθόλου δε θα κλονιστώ.

^62:8 Η σωτηρία κι η δόξα μου βρίσκονται στο Θεό· αυτός είναι ο δυνατός προστάτης μου, το καταφύγιό μου είναι στο Θεό.

^62:9 Σ’ εκείνον έλπιζε κάθε στιγμή, λαέ μου, μπροστά του ανοίξτε τις καρδιές σας· το καταφύγιό μας είν’ ο Θεός. (Διάψαλμα)

^62:10 Πνοή τ’ ανέμου οι επιφανείς και σαν καπνός οι άσημοι· στης ζυγαριάς το δίσκο όλοι μαζί λιγότερο θα ζύγιζαν απ’ την πνοή του ανέμου.

^62:11 Στη βία μην εμπιστεύεστε, μάταια μην ελπίζετε στην αρπαγή· κι ο πλούτος αν πληθαίνει μην προσηλώνεστε σ’ αυτόν.

^62:12 Μία φορά μίλησε ο Θεός κι εγώ άκουσα δύο πράγματα: Πως στο Θεό ανήκει η δύναμη,

^62:13 σ’ εσένα, Κύριε, η καλοσύνη· και πως εσύ ανταποδίδεις στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του.