^138:2 Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi. I będę dziękował Twemu imieniu za łaskę Twoją i wierność, bo wywyższyłeś ponad wszystko Twoje imię i obietnicę.

^138:3 Kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie, pomnożyłeś siłę mej duszy.

^138:4 Wszyscy królowie ziemi będą Ci dziękować, Panie, gdy posłyszą słowa ust Twoich;

^138:5 i będą opiewać drogi Pańskie: Prawdziwie, chwała Pańska jest wielka.

^138:6 Prawdziwie, Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego, pyszałka zaś dostrzega z daleka.

^138:7 Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty zapewniasz mi życie, wbrew gniewowi mych wrogów; wyciągasz swą rękę, Twoja prawica mnie wybawia.

^138:8 Pan za mnie [wszystkiego] dokona. Panie, na wieki trwa Twoja łaska, nie porzucaj dzieła rąk Twoich!

^139:1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Panie, przenikasz i znasz mnie,

^139:2 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły,

^139:3 widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane.

^139:4 Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości.

^139:5 Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę.

^139:6 Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.

^139:7 Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza?

^139:8 Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.

^139:9 Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza:

^139:10 tam również Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica.

^139:11 Jeśli powiem: Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło:

^139:12 sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: ‹mrok jest dla Ciebie jak światło›.

^139:13 Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.

^139:14 Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę,

^139:15 nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi.

^139:16 Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze; dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.

^139:17 Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże, jak jest ogromna ich ilość!

^139:18 Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku; gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.

^139:19 O Boże, obyś zgładził bezbożnego, niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!

^139:20 Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie, za nic mają Twoje myśli.

^139:21 Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie, oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?

^139:22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści; stali się moimi wrogami.

^139:23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce; doświadcz i poznaj moje troski,

^139:24 i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na drogę odwieczną!

^140:1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.

^140:2 Wybaw mię, Panie, od człowieka złego, strzeż mnie od gwałtownika:

^140:3 od tych, którzy w sercu knują złe zamiary, każdego dnia wzniecają spory.

^140:4 Ostre jak u węża ich języki, a jad żmijowy pod ich wargami.

^140:5 Od rąk grzesznika ustrzeż mię, Panie, zachowaj mnie od gwałtownika, od tych, co zamyślają z nóg mnie zwalić.

^140:6 Pyszni sidło na mnie skrycie zastawiają: złoczyńcy rozciągają powrozy, umieszczają pułapki na mojej drodze.

^140:7 Mówię Panu: Jesteś moim Bogiem; usłysz, o Panie, moje głośne błaganie.

^140:8 Panie, mój Panie, potężna moja pomocy, osłaniasz w dniu walki moją głowę.

^140:9 Nie dawaj tego, Panie, czego pragnie niegodziwiec, nie spełniaj jego zamiarów! Niech nie podnoszą Sela

^140:10 głowy ci, którzy mnie otaczają, niech dzieło ich warg przygniecie ich samych!

^140:11 Niech spadnie na nich deszcz węgli ognistych; niech zwali ich do dołu, by się nie dźwignęli!

^140:12 Niech nie ostanie się w kraju mąż złego języka; gwałtownika niech ogarną nieszczęścia.

^140:13 Wiem, że Pan oddaje sprawiedliwość ubogiemu, biednemu - słuszność.

^140:14 Tylko sprawiedliwi będą sławili Twe imię, prawi mieszkać będą przed Twoim obliczem.

^141:1 Psalm. Dawidowy. Do Ciebie wołam, Panie, prędko mi dopomóż; usłysz głos mój, gdy wołam do Ciebie.

^141:2 Niech moja modlitwa będzie stale przed Tobą jak kadzidło; wzniesienie rąk moich - jak ofiara wieczorna!

^141:3 Postaw, Panie, straż moim ustom i wartę przy bramie warg moich!

^141:4 Mojego serca nie skłaniaj do złego słowa, do popełniania czynów niegodziwych, bym nigdy z ludźmi, co czynią nieprawość, nie jadł ich potraw wybornych.

^141:5 Niech sprawiedliwy mię bije: to czyn miłości; olejek występnego niech nigdy nie ozdabia mojej głowy! Nieustannie przeciwstawiam swą modlitwę ich złości.

^141:6 Popadli w moc Skały ich sędziowie i usłyszeli, jak łagodne były moje słowa.

^141:7 Jak kamień młyński rozbija się o ziemię, tak rozrzucono ich kości nad czeluścią Szeolu.

^141:8 Do Ciebie bowiem, Panie mój, Panie, (zwracam) moje oczy; do Ciebie się uciekam: Ty nie gub mej duszy.

^141:9 Strzeż mnie od sidła, które zastawili ma mnie, i od pułapek złoczyńców.

^141:10 Niechaj występni wpadną w swoje sieci, podczas gdy ja ujdę cało.

^142:1 Pieśń pouczająca. Dawidowa - gdy był w jaskini. Modlitwa.

^142:2 Głośno wołam do Pana, głośno błagam Pana.

^142:3 Wylewam przed Nim swą troskę, wyjawiam przed Nim swą udrękę.

^142:4 Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której kroczę, ukryli na mnie sidło.

^142:5 Oglądam się w prawo i patrzę: a nie ma nikogo, kto by miał wzgląd na mnie. Znikła dla mnie możność pomocy, nie ma nikogo, kto by dbał o moje życie.

^142:6 Do Ciebie wołam, o Panie, mówię: Ty jesteś moją ucieczką, udziałem moim w ziemi żyjących.

^142:7 Zważ na moje wołanie, bo jestem bardzo słaby. Wybaw mię od prześladowców, gdyż są ode mnie mocniejsi.

^142:8 Wyprowadź mnie z więzienia, bym dziękował imieniu Twojemu. Otoczą mnie sprawiedliwi, gdy okażesz mi dobroć.

^143:1 Psalm. Dawidowy. Usłysz, o Panie, moją modlitwę, przyjm moje błaganie w wierności swojej, wysłuchaj mnie w swej sprawiedliwości!

^143:2 Nie pozywaj na sąd swojego sługi, bo nikt żyjący nie jest sprawiedliwy przed Tobą.

^143:3 Albowiem nieprzyjaciel mnie prześladuje: moje życie na ziemię powalił, pogrążył mnie w ciemnościach jak dawno umarłych.

^143:4 A we mnie duch mój omdlewa, serce we mnie zamiera.

^143:5 Pamiętam dni starodawne, rozmyślam o wszystkich Twych dziełach, rozważam dzieło rąk Twoich.

^143:6 Wyciągam ręce do Ciebie; moja dusza pragnie Ciebie jak zeschła ziemia.

^143:7 Prędko wysłuchaj mnie, Panie, albowiem duch mój omdlewa. Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, bym się nie stał podobny do tych, co schodzą do grobu.

^143:8 Spraw, bym rychło doznał Twojej łaski, bo w Tobie pokładam nadzieję. Oznajmij, jaką drogą mam kroczyć, bo wznoszę do Ciebie moją duszę.

^143:9 Wybaw mnie, Panie, od moich wrogów, do Ciebie się uciekam.

^143:10 Naucz mnie czynić Twą wolę, bo Ty jesteś moim Bogiem. Twój dobry duch niech mnie prowadzi po równej ziemi.

^143:11 Przez wzgląd na Twoje imię, Panie, zachowaj mię przy życiu; w swej sprawiedliwości wyprowadź mnie z utrapień!

^143:12 A w swojej łaskawości zniszcz moich wrogów i wytrać wszystkich, którzy mnie dręczą, albowiem jestem Twoim sługą.