Stary Testament:
Быт.
Исх.
Лев.
Числ.
Втор.
Нав.
Суд.
Руфь.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
Тов.
Иудифь.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плач.
Посл.Иер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоиль.
Ам.
Авд.
Иона.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Агг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
Nowy Testament: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Nowy Testament: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 105
105:8
105:12
105:18
105:21
105:22
105:27
105:29
105:33
105:38
105:39
105:41
105:42
105:43
105:44
105:45
см.:Втор.30:1-3;
105:46
Псалом 106
106:1
см.:Иудифь.16:1;
106:3
106:5
106:7
106:8
106:11
106:12
см.:4Цар.14:26;
106:13
106:14
106:15
106:17
106:19
106:20
см.:Прем.16:12;
106:21
106:23
106:26
106:28
106:30
106:31
106:32
106:33
106:36
106:37
106:38
Псалом 107
107:1
107:3
107:4
107:10
107:13
Псалом 108
108:1
108:3
108:7
108:9
см.:Втор.28:32;
108:11
см.:Втор.28:43;
108:12
108:18
108:19
108:20
108:21
108:22
108:24
108:26
108:29
Польский (Biblia Tysiąclecia)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (NT Byz)
- Greek (TGV)
- Greek (LXX, Rahlfs)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
106:1 Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.
106:2 Któż opowie dzieła potęgi Pana, ogłosi wszystkie Jego pochwały?
106:3 Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań, w każdym czasie czynią to, co sprawiedliwe.
106:4 Pamiętaj o nas, Panie, gdyż masz upodobanie w swym ludzie. Przyjdź nam z pomocą,
106:5 abyśmy ujrzeli szczęście Twych wybranych, radowali się radością Twojego ludu, chlubili się razem z Twoim dziedzictwem.
106:6 Zgrzeszyliśmy, wraz z naszymi przodkami, popełniliśmy nieprawość, żyliśmy występnie.
106:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie pojęli Twych cudów, nie pamiętali ogromu łask Twoich, lecz zbuntowali się przeciw Najwyższemu nad Morzem Czerwonym.
106:8 Ale ocalił ich przez wzgląd na swoje imię, aby objawić swoją potęgę.
106:9 Zgromił Morze Czerwone i wyschło, i poprowadził ich przez fale jakby przez pustynię.
106:10 I ocalił ich z ręki ciemięzcy, i z ręki przeciwnika uwolnił.
106:11 Wody pokryły ich wrogów: ani jeden z nich nie pozostał.
106:12 Słowom więc Jego uwierzyli i śpiewali Jemu pochwały.
106:13 Szybko o dziełach Jego zapomnieli: na Jego radę nie czekali.
106:14 Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na odludziu.
106:15 Uczynił zadość ich żądaniu, lecz zesłał na nich zarazę.
106:16 Zazdrościli Mojżeszowi w obozie, Aaronowi, świętemu Pańskiemu.
106:17 Otwarła się ziemia i połknęła Datana, i nakryła zgraje Abirama.
106:18 I ogień zapłonął przeciw ich zgrai, i płomień spalił bezecnych.
106:19 U stóp Horebu zrobili cielca i oddawali pokłon ulanemu posągowi.
106:20 Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano.
106:21 Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie,
106:22 dziwów - w krainie Chama, zdumiewających - nad Morzem Czerwonym.
106:23 Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby gniew Jego odwrócić, by ich nie wyniszczył.
106:24 I wzgardzili wspaniałą ziemią, nie uwierzyli Jego słowu.
106:25 Ale szemrali w swoich namiotach, nie słuchali głosu Pańskiego.
106:26 I przysiągł im z ręką podniesioną, że powali ich na pustyni,
106:27 że ich potomstwo rozproszy wśród ludów, że ich rozsypie po krajach.
106:28 Potem przystali do Baal-Peora, spożywali z ofiar dla [bogów] umarłych.
106:29 Drażnili Go swymi postępkami i spadła na nich plaga.
106:30 Lecz powstał Pinchas, odbył sąd i zaraza ustąpiła.
106:31 Uznano mu to za czyn sprawiedliwy z pokolenia na pokolenie, na zawsze.
106:32 Rozdrażnili Go znowu przy wodach Meriba; przez nich nieszczęście spotkało Mojżesza,
106:33 bo rozgoryczyli jego ducha i nierozważnie powiedział swymi wargami.
106:34 Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał.
106:35 Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków;
106:36 poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką.
106:37 I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom.
106:38 I krew niewinną przelali: ‹krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim›. I ziemia krwią się skalała,
106:39 a oni się splamili swoimi czynami i swoimi występkami dopuścili się wiarołomstwa.
106:40 Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi, tak iż poczuł wstręt do swego dziedzictwa.
106:41 I wydał ich w ręce pogan, a zapanowali nad nimi ich przeciwnicy.
106:42 Ich wrogowie znęcali się nad nimi; pod ręką ich doznawali ucisku.
106:43 Wielokrotnie ich uwalniał, oni zaś sprzeciwiali się Jego planom, ginęli zatem przez swe nieprawości.
106:44 Lecz wejrzał na ich utrapienie, gdy wysłuchiwał ich błagań.
106:45 I wspomniał dla ich dobra na swoje przymierze i pożałował [ich] w swej wielkiej łaskawości.
106:46 I wzbudził dla nich litość u wszystkich, co ich uprowadzili w niewolę.
106:47 Ratuj nas, Panie, Boże nasz, zgromadź spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.
106:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja!
107:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.
107:2 Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika
107:3 i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
107:4 Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
107:5 Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.
107:6 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:7 I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.
107:8 Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,
107:9 bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.
107:10 Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem,
107:11 gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego.
107:12 Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
107:13 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:14 I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.
107:15 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,
107:16 gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.
107:17 Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;
107:18 obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci.
107:19 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:20 Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać z zagłady ich życie.
107:21 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
107:22 I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła!
107:23 Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,
107:24 ci widzieli działa Pana i Jego cuda wśród głębiny.
107:25 Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.
107:26 Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.
107:27 Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła.
107:28 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:29 Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.
107:30 Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
107:31 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
107:32 I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą!
107:33 Rzeki zamienia On w pustynię, oazy na ziemię spragnioną,
107:34 ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
107:35 Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.
107:36 I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.
107:37 Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców.
107:38 Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.
107:39 Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.
107:40 Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,
107:41 podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.
107:42 Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
107:43 Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana!
108:1 Pieśń. Psalm. Dawidowy.
108:2 Gotowe jest serce moje, Boże, zaśpiewam i zagram. Zbudź się, chwało moja,
108:3 zbudź się, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę.
108:4 Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie, zagram Ci wśród narodów,
108:5 bo Twoja łaskawość [sięga] aż do niebios, a wierność Twoja po chmury.
108:6 Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię!
108:7 Aby ocaleli, których miłujesz, wspomóż nas Twą prawicą i wysłuchaj!
108:8 Bóg przemówił w swojej świątyni: Będę triumfował i podzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę.
108:9 Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses, Efraim jest szyszakiem mojej głowy, Juda moim berłem,
108:10 Moab jest dla Mnie misą do mycia; na Edom but mój rzucę, nad Filisteą będę triumfował.
108:11 Któż mnie wprowadzi do miasta warownego? Któż aż do Edomu mię odprowadzi?
108:12 Czyż nie Ty, o Boże, nas odrzuciłeś i już nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?
108:13 Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, bo ludzkie ocalenie jest zawodne.
108:14 W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy i On podepcze naszych nieprzyjaciół.
109:1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Nie milcz, o Boże, którego wychwalam,
109:2 bo rozwarli na mnie usta niecne i podstępne. Mówili ze mną językiem kłamliwym,
109:3 osaczyli mnie nienawistnymi słowami i bez przyczyny mnie napastowali.
109:4 Oskarżali mnie w zamian za miłość moją; a ja się modliłem.
109:5 Odpłacili mi złem za dobre i nienawiścią za moją miłość.
109:6 Pobudź przeciwko niemu grzesznika, niech stanie po prawicy jego oskarżyciel!
109:7 Gdy go sądzić będą, niech wyjdzie jako przestępca, niech prośba jego stanie się winą.
109:8 Niech dni jego będą nieliczne, a urząd jego niech przejmie kto inny!
109:9 Niechaj jego synowie będą sierotami, a jego żona niech zostanie wdową!
109:10 Niech jego dzieci wciąż się tułają i żebrzą, i niech zostaną wygnane z rumowisk!
109:11 Niechaj lichwiarz czyha na całą jego posiadłość, a obcy niech rozdrapią owoc jego pracy!
109:12 Niech nikt nie okaże mu życzliwości, niech nikt się nie zlituje nad jego dziećmi!
109:13 Niech jego potomstwo ulegnie zatracie; niech w drugim pokoleniu zaginie ich imię!
109:14 Niech Pan zapamięta winę jego ojców, niech grzech jego matki nie będzie zgładzony!
109:15 Niech zawsze stoją przed Panem i niech On wykorzeni z ziemi pamięć o nim,
109:16 za to, że nie pomyślał, by okazać życzliwość, lecz prześladował biedaka i nieszczęśliwego, i w sercu strapionego śmiertelnie.
109:17 Miłował złorzeczenie: niech się nań obróci; w błogosławieństwie nie miał upodobania: niech od niego odstąpi!
109:18 Niech się odzieje przekleństwem jak szatą; niech ono przeniknie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa [wejdzie] w jego kości!
109:19 Niech mu będzie jak odzienie, które go okrywa, i pas, którym stale się opina.
109:20 Taką niech mają zapłatę od Pana moi oskarżyciele, którzy przeciw mnie mówią złe rzeczy.
109:21 Lecz Ty, Panie, mój Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię; wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć.
109:22 Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy, a serce jest we mnie zranione.
109:23 Niknę jak cień, co się nachyla, strząsają mnie jak szarańczę.
109:24 Kolana mi się chwieją od postu i ciało moje schnie bez tłuszczu.
109:25 Dla tamtych stałem się urągowiskiem; widząc mnie potrząsają głowami.
109:26 Dopomóż mi, Panie, mój Boże; ocal mnie w swej łaskawości,
109:27 aby poznali, że to Twoja ręka, żeś Ty, o Panie, tego dokonał.
109:28 Niech oni złorzeczą, ale Ty błogosław! Niech się zawstydzą powstający na mnie, Twój sługa zaś niechaj się cieszy!
109:29 Niech moi oskarżyciele odzieją się hańbą, niech się wstydem okryją jak płaszczem!
109:30 Chcę wielce dziękować Panu swoimi ustami i chwalić Go w pośrodku tłumów;
109:31 bo stanął po prawicy biednego, aby go wybawić od sądzących jego życie.
