Азбука веры » Biblia » Księga Przysłów » гл.6

Księga Przysłów, Rozdział 6

Толкования

Толкования главы

6:1

см.:Сир.29:18;

6:2

6:3

см.:Сир.29:21;

6:4

см.:Пс.131:4;

6:5

см.:Пс.123:7;

6:6

6:7

6:8

6:9

см.:Притч.26:14;

6:10

см.:Притч.24:33;

6:11

6:12

6:13

см.:Притч.10:10;

6:14

см.:Притч.17:20;

6:15

см.:Пс.57:9;

6:16

6:17

см.:Притч.30:13;

6:18

см.:Притч.19:5;

см.:Притч.1:8;

см.:Втор.6:8;

см.:Притч.3:23;

см.:Пс.118:105;2Пет.1:19;

6:24

см.:Притч.7:5;

6:25

см.:Сир.9:8;

6:26

см.:Притч.5:10;

6:27

6:28

6:29

см.:Евр.13:4;

6:30

6:31

см.:Исх.22:1;

6:32

см.:Лев.20:10;

6:33

6:34

6:35

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Gdy za bliźniego ręczyłeś, mój synu, gdy za obcego ręką świadczyłeś -

słowami swych ust się związałeś, mową warg własnych jesteś schwytany.

Uwolnij się, uczyń to, synu, boś dostał się w ręce bliźniego: idź, biegnij i na bliźniego nalegaj;

oczom swym zamknąć się nie daj, powiekom nie dozwól odpocząć;

jak gazela wyrwij się z ręki, jak ptaszek z potrzasku ptasznika.

Do mrówki się udaj, leniwcze, patrz na jej drogi - bądź mądry:

nie znajdziesz u niej zwierzchnika ni stróża żadnego, ni pana,

a w lecie gromadzi swą żywność i zbiera swój pokarm we żniwa.

Jak długo, leniwcze, chcesz leżeć? A kiedyż ze snu powstaniesz?

Trochę snu i trochę drzemania, trochę założenia rąk, aby zasnąć:

a przyjdzie na ciebie nędza jak włóczęga i niedostatek - jak biedak żebrzący.

Człowiekiem nikczemnym jest i nicponiem: kto chodzi z kłamstwem na ustach,

oczyma strzela, szurga nogami, palcami swymi wskazuje;

a w sercu podstęp ukrywa, stale przemyśliwa zło, jest podnietą do kłótni.

Dlatego nagle zagłada nań przyjdzie: w mgnieniu oka zniszczony - i nieodwracalnie.

Tych sześć rzeczy w nienawiści ma Pan, a siedem budzi u Niego odrazę:

wyniosłe oczy, kłamliwy język, ręce, co krew niewinną wylały,

serce knujące złe plany, nogi, co biegną prędko do zbrodni,

świadek fałszywy, co kłamie, i ten, kto wznieca kłótnie wśród braci.

Strzeż, synu, nakazów ojca, nie gardź nauką matki,

w sercu je wyryj na zawsze i zawieś sobie na szyi!

Gdy idziesz, niech one cię wiodą, czuwają nad tobą, gdy zaśniesz; gdy budzisz się - mówią do ciebie:

bo lampą jest nakaz, a światłem Prawo, drogą do życia - upomnienie, nagana.

One cię strzegą przed złą kobietą, przed obcą, choć język ma gładki:

jej wdzięków niech serce twoje nie pragnie, powiekami jej nie daj się złowić,

bo nierządnicy wystarczy kęs chleba, zamężna zaś czyha na cenne życie.

Czy schowa kto ogień w zanadrzu, by nie zajęły się jego szaty?

Czy kto pójdzie po węglach ognistych, a stóp nie poparzy?

Tak ten, kto idzie do żony bliźniego, kto jej dotknie, nie ujdzie karania.

Nie ma hańby dla tego, kto kradnie, by wnętrze napełnić, gdy głodny;

a siedmiokrotnie zwróci złapany , wszystko, co w domu ma, odda.

Lecz kto cudzołoży, ten jest niemądry: na własną zgubę to czyni.

Chłostę i wstyd on tu znajdzie, a jego hańba się nie zmaże:

bo zazdrość pobudza gniew męża, nie okaże litości w dniu pomsty,

na okup za winę nie spojrzy, dary odrzuci, choćbyś je mnożył.