Ишемби кєндљрдєн биринде Ыйса шакирттери менен эгин талаасынан љтєп бара жатты. Шакирттери буудайдын баштарын єзєп алып, колдору менен ушалап жеп бара жатышты.

Кайсы бир фарисейлер: «Эмне єчєн силер ишемби кєнє кылууга болбой турган ишти кылып жатасыњар?» – деп сурашты.

Ыйса аларга: «Дљљт пайгамбар жана анын жанындагылар ачка болушканда, эмне кылгандарын окуган жок белењер?

Ал Кудай єйєнљ кирип, ыйык кызмат кылуучулардан башка эч кимге жегенге болбой турган нан курмандыктарынан алып жеп, жанындагы кишилерге да бербеди беле», – деп жооп берди да,

«Адам Уулу – ишемби кєндєн да Кожоюну!» – деди.

Ишемби кєндљрєнєн дагы биринде Ыйса синагогага келип, элди окутту. Ал жерде оњ колу шал болуп калган бир адам бар эле.

Мыйзам окутуучулар менен фарисейлер Ыйсаны айыпташ єчєн шылтоо издеп: «Ал ишемби кєнє айыктырар бекен», – деп карап турушту.

Алардын оюн билген Ыйса бир колу шал болуп калган адамга: «Ордуњан туруп, ортого кел», – деди. Ал ордунан туруп, ортого келди.

Ыйса аларга мындай деди: «Мен силерге суроо берейин, ишемби кєнє жакшылык кылуу керекпи же жамандык кылуу керекпи? Жанды куткаруу керекпи же љлтєрєє керекпи?» Алар унчугушкан жок.

Ыйса аларды бир карап алды да, жанагы кишиге: «Колуњду сунчу!» – деди. Ал колун сунду, ошондо анын колу айыгып, экинчи колундай болуп калды.

Алар аябай ачууланып, Ыйсаны эмне кылсак деп, љз ара акылдаша башташты.

Ошол кєндљрдєн биринде Ыйса сыйынуу єчєн тоого чыгып, тєнє бою Кудайга сыйынды.

Тањ атканда, Ал шакирттерин чакырып алып, алардын ичинен он экини тандады да, аларды «элчилер» деп атады.

Алар: Петир деген да ысым коюлган Шымон, анын бир тууганы Андрей, Жакып менен Жакан, Филип жана Барталамей,

Матай, Томас, Алпейдин уулу Жакып жана Зилот деген атка конгон Шымон,

Жакыптын уулу Жєйєт жана кийин чыккынчы болуп кеткен Жєйєт Искариот.

Ыйса алар менен бирге тоодон тєшєп, бир тєз жерге келди. Кљптљгљн шакирттери жана бєткєл Жєйєт аймагынан, Иерусалимден, дењиз боюндагы Тир жана Сидон шаарларынан келген кљп эл Анын жанына чогулду.

Алар Анын Сљзєн угуу єчєн, ооруларынан айыгуу єчєн келишкен эле. Жин оорудан азап чеккендер да келип, айыгып жатышты.

Элдин баары Ыйсага колдорун тийгизєєгљ аракет кылып жатышты, анткени Андан чыккан кєч бардыгын айыктырып жатты.

Ошондо Ыйса шакирттерин карап, мындай деди: «Руху жакырлар, бактылуусуњар, анткени Кудайдын Падышачылыгы силердики.

Азыр ачка жєргљндљр, бактылуусуњар, анткени тоёсуњар. Азыр ыйлап жєргљндљр, бактылуусуњар, анткени кєлљсєњљр.

Адамдар силерди Адам Уулу єчєн жек кљрєп, элден бљлєп, кордоп, жаманатты кылса, бактылуусуњар.

Ошол кєнє сєйєнгєлљ, кубангыла, анткени силердин асмандагы белегињер чоњ! Пайгамбарларга да алардын ата-бабалары ушундай мамиле кылышкан.

Ал эми, байлар, силерге кайгы! Анткени љзєњљрдєн кљњєл соорото турган нерсењерди алгансыњар.

Азыр курсагы ток жєргљндљр, силерге кайгы! Анткени ачка болосуњар. Азыр жыргап кєлгљндљр, силерге кайгы! Анткени боздоп ыйлайсыњар.

Эгерде силерди элдин баары мактаса, силерге кайгы! Анткени алардын ата-бабалары жалган пайгамбарларга ушундай мамиле кылышкан.

Мени угуп тургандар, силерге айтамын: душмандарыњарды сєйгєлљ, силерди жек кљргљндљргљ жакшылык кылгыла.

Силерди каргагандарга батањарды бергиле, силерди кордогондор єчєн сыйынгыла.

Оњ жаакка чапканга сол жаагыњды да тос. Сырт кийимињди тартып алганга кљйнљгєњдє да бер.

Сураган адамга бер, бергенињди кайра сураба.

Адамдардын љзєњљргљ кандай мамиле кылышын кааласањар, силер да аларга ошондой мамиле кылгыла.

Эгерде љзєњљрдє сєйгљндљрдє гана сєйсљњљр, силерге кайдагы сыйлык? Кєнљљкљрлљр деле љздљрєн сєйгљндљрдє сєйєшљт.

Эгерде љзєњљргљ жакшылык кылгандарга гана жакшылык кылсањар, силерге кайдагы сыйлык? Кєнљљкљрлљр деле ошентишет.

Эгерде кайтарып бере ала турган адамга гана карызга берсењер, силерге кайдагы сыйлык? Анткени бергенин кайтарып алуу єчєн, кєнљљкљрлљр да кєнљљкљрлљргљ карызга беришет.

Ал эми силер душманыњарды сєйгєлљ, жакшылык кылгыла, эч нерсе кєтпљстљн, карызга бергиле, ошондо чоњ сыйлык аласыњар жана Бардыгынан Жогору Тургандын уулдары болосуњар! Анткени Ал жакшылыкты билбегендерге да, кара ниеттерге да ырайым кылат.

Ошондуктан Атањар кандай боорукер болсо, силер да ошондой боорукер болгула!

Айыптабагыла, ошондо љзєњљр да айыпталбайсыњар. Соттобогула, ошондо љзєњљр да соттолбойсуњар. Кечиргиле, ошондо силер да кечирилесињер.

Бергиле, ошондо силерге да берилет: жакшы ченем менен ченеп, ыкшап, бастырып, ашыра толтуруп, этегињерге тљгєшљт, анткени кандай ченем менен љлчљп берсењер, силерге да ошондой ченем менен љлчљнєп берилет».

Аларга дагы мындай єлгє-насаат ањгеме айтты: «Сокур сокурду жетелеп жєрљ алабы? Экљљ тењ чуњкурга тєшєп кетпейби!

Шакирт љз устатынан жогору болбойт, бирок єйрљнгљндљн кийин, ар бир шакирт љз устатындай болот.

Сен эмне єчєн љз кљзєњдљгє дљњгљчтє кљрбљйсєњ да, бирљљнєн кљзєндљгє кыпынды кљрљсєњ?

Сен љз кљзєњдљгє дљњгљчтє кљрбљй туруп: “Кел, бир тууганым, кљзєњдљгє кыпынды алып салайын”, – деп, кантип айта аласыњ? Эки жєздєє! Адегенде љз кљзєњдљгє дљњгљчтє алып сал, ошондон кийин гана бир тууганыњдын кљзєндљгє кыпынды кантип алып салуу керектигин билесињ.

Жакшы дарак жаман жемиш бербейт, жаман дарак жакшы жемиш бербейт.

Ар бир дарак жемишинен билинет, анткени тикенектен анжыр, бадалдан жєзєм теришпейт.

Жакшы адам жєрљгєндљгє жакшы казынасынан жакшы нерсе алып чыгат. Жаман адам болсо жєрљгєндљгє жаман казынасынан жаман нерсе алып чыгат. Анткени адамдын жєрљгє эмнеге толуп-ташыса, оозу ошону сєйлљйт.

Эмнеге силер Мени: “Тењир! Тењир!” деп чакырасыњар да, айтканымды кылбайсыњар?

Мага келип, сљздљрємдє угуп аткарган адам кимге окшош экенин силерге айтып коёюн:

ал жерди терењ казып, пайдубалын таштан коюп єй курган адамга окшош. Суу ташкындап, єйдє каптаганда, єй козголгон жок, анткени анын пайдубалы таштан болчу.

Ал эми сљздљрємдє угуп, бирок аткарбаган адам єйєн жердин эле єстєнљ, пайдубалсыз курган адамга окшош. Суу ташкындап, єйдє каптаганда, єй ошол замат кыйрады. Ал єй зор кыйроого учурады».