Азбука веры » Біблія » Святое Евангелле паводле Лукі » гл.15

Святое Евангелле паводле Лукі, Глава 15

Толкования

Толкования главы

15:1

15:2

15:3

15:4

см.:Мф.18:12;

15:5

15:6

15:7

15:8

15:9

15:10

15:11

15:12

15:13

15:14

15:15

15:16

15:17

15:18

15:19

15:20

15:21

15:22

15:23

15:24

см.:Еф.2:1;Еф.5:14;Кол.2:13;Откр.3:1;

15:25

15:26

15:27

15:28

15:29

15:30

15:31

15:32

Белорусский

Языки

Набліжа́ліся да Яго ўсе мы́тнікі і грэшнікі, каб слу́хаць Яго.

І нарака́лі фарысеі і кніжнікі, ка́жучы: Ён прыма́е грэшнікаў і есць з імі.

А Ён сказаў ім такую прытчу, гаворачы:

хто з вас, ма́ючы сто авечак і згубíўшы адну з іх, не пакіда́е дзевяно́ста дзевяцí ў пусты́ні і не ідзе па тую, што згубíлася, пакуль не зно́йдзе яе?

І, знайшо́ўшы, усклада́е на пле́чы свае, ра́дуючыся;

і, прыйшо́ўшы дадому, скліка́е сябро́ў і суседзяў, ка́жучы ім: пара́дуйцеся са мною, бо я знайшоў сваю згу́бленую авечку.

Кажу вам, што гэтак бо́льшая радасць будзе на небе за аднаго грэшніка, які ка́ецца, чым за дзевяноста дзевяць пра́веднікаў, якія не ма́юць патрэ́бы ў пакая́нні.

Альбо якая жанчына, ма́ючы дзесяць дра́хмаў, калі згу́біць адну дра́хму, не запа́львае свяцíльнік і не мяце́ ха́ту, і не шука́е стара́нна, пакуль не зно́йдзе?

І, знайшо́ўшы, скліка́е сябро́вак і сусе́дак, ка́жучы: пара́дуйцеся са мною, бо я знайшла згу́бленую дра́хму.

Так, кажу вам, бывае радасць у Ангелаў Божых і за аднаго грэшніка, які ка́ецца.

І Ён сказаў: у аднаго чалавека было́ два сыны́;

і сказаў мало́дшы з іх бацьку: бацька, дай мне нале́жную частку маёмасці. І той падзялíў ім маёмасць.

І праз некалькі дзён, сабра́ўшы ўсё, малодшы сын адышоў у далёкую краíну і там растра́ціў маёмасць сваю, жывучы́ распу́сна.

Калі ж ён патра́ціў усё, настаў голад вялікі ў той краíне, і ён пачаў цярпе́ць няста́чу;

і, пайшоўшы, прыста́ў да аднаго з жыхароў той краíны, а той паслаў яго на свае палí па́свіць свіне́й;

і ён жада́ў напоўніць жывот свой ражка́мі , якія елі свíнні, але ніхто не даваў яму.

І, прыйшо́ўшы да розуму, сказаў: колькі на́ймітаў у ба́цькі майго ма́юць хле́ба ўдо́сталь, а я з голаду гíну;

устану, пайду да ба́цькі майго і скажу яму: бацька, я саграшы́ў су́праць неба і перад табою,

і ўжо не ва́рты называ́цца сы́нам тваім; прымí мяне як аднаго з на́ймітаў тваіх.

І, устаўшы, пайшоў да ба́цькі свайго. І калі ён яшчэ быў далёка, убачыў яго бацька ягоны і зжа́ліўся; і, пабе́гшы, кінуўся на шы́ю яму і пацалава́ў яго.

Сын жа сказаў яму: бацька, я саграшы́ў су́праць неба і перад табою і ўжо не ва́рты называцца сы́нам тваім.

А бацька сказаў рабам сваім: прынясíце найлепшае адзе́нне і апранíце яго, і дайце пе́рсцень на руку́ яго і абу́так на но́гі;

і прывядзíце ўко́рмленае цяля́ і зарэ́жце, будзем есці і весяліцца,

бо сын мой гэты быў мёртвы і ажы́ў, прапада́ў і знайшоўся. І пачалí весяліцца.

А яго старэйшы сын быў на полі; і калі, вярта́ючыся, наблíзіўся да дому, пачуў му́зыку і танцы,

і, паклíкаўшы аднаго са слуг, пытаўся: што гэта такое?

Той жа сказаў яму: брат твой прыйшоў, і твой бацька зарэ́заў уко́рмленае цяля́, бо здаровым яго спатка́ў.

І ён разгневаўся і не хацеў увайсцí. Бацька ж яго вы́йшаў і прасіў яго.

А ён сказаў бацьку ў адказ: вось, я столькі гадоў служу́ табе і ніколі загаду твайго не пераступíў, а ты мне ніколі не даў казляня́ці, каб я з сябра́мі сваімі павесялíўся;

а калі прыйшоў гэты сын твой, што прае́ў тваю маёмасць з блуднíцамі, ты закалоў яму ўко́рмленае цяля́.

Ён жа сказаў яму: дзіця́, ты заўсёды са мною, і ўсё маё — гэта тваё;

а ўзвесялíцца і ўзра́давацца трэ́ба было́, што гэты брат твой мёртвы быў і ажы́ў, прапада́ў і знайшо́ўся.