Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco, ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: "Amice, ascende superius"; tunc erit tibi gloria coram omnibus simul discumbentibus.

Quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur; et, qui se humiliat, exaltabitur».

Dicebat autem et ei, qui se invitaverat: «Cum facis prandium aut cenam, noli vocare amicos tuos neque fratres tuos neque cognatos neque vicinos divites, ne forte et ipsi te reinvitent, et fiat tibi retributio.

Sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, caecos;

et beatus eris, quia non habent retribuere tibi. Retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum».

Haec cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: «Beatus, qui manducabit panem in regno Dei».

At ipse dixit ei: «Homo quidam fecit cenam magnam et vocavit multos;

et misit servum suum hora cenae dicere invitatis: "Venite, quia iam paratum est".

Et coeperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: "Villam emi et necesse habeo exire et videre illam; rogo te, habe me excusatum".

Et alter dixit: "Iuga boum emi quinque et eo probare illa; rogo te, habe me excusatum".

Et alius dixit: "Uxorem duxi et ideo non possum venire".

Et reversus servus nuntiavit haec domino suo. Tunc iratus pater familias dixit servo suo: "Exi cito in plateas et vicos civitatis et pauperes ac debiles et caecos et claudos introduc huc".

Et ait servus: "Domine, factum est, ut imperasti, et adhuc locus est".

Et ait dominus servo: "Exi in vias et saepes, et compelle intrare, ut impleatur domus mea.

Dico autem vobis, quod nemo virorum illorum, qui vocati sunt, gustabit cenam meam"».

Ibant autem turbae multae cum eo; et conversus dixit ad illos:

«Si quis venit ad me et non odit patrem suum et matrem et uxorem et filios et fratres et sorores, adhuc et animam suam, non potest esse meus discipulus.

Et, qui non baiulat crucem suam et venit post me, non potest esse meus discipulus.

Quis enim ex vobis volens turrem aedificare, non prius sedens computat sumptus, si habet ad perficiendum?

Ne, posteaquam posuerit fundamentum et non potuerit perficere, omnes, qui vident, incipiant illudere ei

dicentes: "Hic homo coepit aedificare et non potuit consummare".

Aut quis rex, iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem milibus occurrere ei, qui cum viginti milibus venit ad se?

Alioquin, adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea, quae pacis sunt.

Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus, quae possidet, non potest meus esse discipulus.

Bonum est sal; si autem sal quoque evanuerit, in quo condietur?

Neque in terram neque in sterquilinium utile est, sed foras proiciunt illud. Qui habet aures audiendi, audiat».

Erant autem appropinquan tes ei omnes publicani et pec catores, ut audirent illum.

Et murmurabant pharisaei et scribae dicentes: «Hic peccatores recipit et manducat cum illis».

Et ait ad illos parabolam istam dicens:

«Quis ex vobis homo, qui habet centum oves et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto et vadit ad illam, quae perierat, donec inveniat illam?

Et cum invenerit eam, imponit in umeros suos gaudens

et veniens domum convocat amicos et vicinos dicens illis: "Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quae perierat".

Dico vobis: Ita gaudium erit in caelo super uno peccatore paenitentiam agente quam super nonaginta novem iustis, qui non indigent paenitentia.

Aut quae mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam et everrit domum et quaerit diligenter, donec inveniat?

Et cum invenerit, convocat amicas et vicinas dicens: "Congratulamini mihi, quia inveni drachmam, quam perdideram".

Ita dico vobis: Gaudium fit coram angelis Dei super uno peccatore paenitentiam agente».

Ait autem: «Homo quidam habebat duos filios.

Et dixit adulescentior ex illis patri: "Pater, da mihi portionem substantiae, quae me contingit". Et divisit illis substantiam.

Et non post multos dies, congregatis omnibus, adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose.

Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse coepit egere.

Et abiit et adhaesit uni civium regionis illius, et misit illum in villam suam, ut pasceret porcos;

et cupiebat saturari de siliquis, quas porci manducabant, et nemo illi dabat.

In se autem reversus dixit: "Quanti mercennarii patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo.

Surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi: Pater, peccavi in caelum et coram te

et iam non sum dignus vocari filius tuus; fac me sicut unum de mercennariis tuis".

Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius et misericordia motus est et accurrens cecidit supra collum eius et osculatus est illum.

Dixitque ei filius: "Pater, peccavi in caelum et coram te; iam non sum dignus vocari filius tuus".

Dixit autem pater ad servos suos: "Cito proferte stolam primam et induite illum et date anulum in manum eius et calceamenta in pedes

et adducite vitulum saginatum, occidite et manducemus et epulemur,

quia hic filius meus mortuus erat et revixit, perierat et inventus est". Et coeperunt epulari.

Erat autem filius eius senior in agro et, cum veniret et appropinquaret domui, audivit symphoniam et choros

et vocavit unum de servis et interrogavit quae haec essent.

Isque dixit illi: "Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit".

Indignatus est autem et nolebat introire. Pater ergo illius egressus coepit rogare illum.

At ille respondens dixit patri suo: "Ecce tot annis servio tibi et numquam mandatum tuum praeterii, et numquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer;

sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam tuam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum".

At ipse dixit illi: "Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt;

epulari autem et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat et revixit, perierat et inventus est"».

Et ad discipulos suos ait: «Impossibile est ut non ve niant scandala; vae autem illi, per quem veniunt!

Utilius est illi, si lapis molaris imponatur circa collum eius et proiciatur in mare, quam ut scandalizet unum de pusillis istis.

Attendite vobis! Si peccaverit frater tuus, increpa illum et, si paenitentiam egerit, dimitte illi;

et si septies in die peccaverit in te et septies conversus fuerit ad te dicens: "Paenitet me", dimittes illi».

Et dixerunt apostoli Domino: «Adauge nobis fidem!».

Dixit autem Dominus: «Si haberetis fidem sicut granum sinapis, diceretis huic arbori moro: "Eradicare et transplantare in mare", et oboediret vobis.

Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem, qui regresso de agro dicet illi: "Statim transi, recumbe",

et non dicet ei: "Para, quod cenem, et praecinge te et ministra mihi, donec manducem et bibam, et post haec tu manducabis et bibes"?

Numquid gratiam habet servo illi, quia fecit, quae praecepta sunt?

Sic et vos, cum feceritis omnia, quae praecepta sunt vobis, dicite: "Servi inutiles sumus; quod debuimus facere, fecimus"».

Et factum est, dum iret in Ierusalem, et ipse transibat per mediam Samariam et Galilaeam.

Et cum ingrederetur quoddam castellum, occurrerunt ei decem viri leprosi, qui steterunt a longe

et levaverunt vocem dicentes: «Iesu praeceptor, miserere nostri!».

Quos ut vidit, dixit: «Ite, ostendite vos sacerdotibus». Et factum est, dum irent, mundati sunt.

Unus autem ex illis, ut vidit quia sanatus est, regressus est cum magna voce magnificans Deum

et cecidit in faciem ante pedes eius gratias agens ei; et hic erat Samaritanus.

Respondens autem Iesus dixit: «Nonne decem mundati sunt? Et novem ubi sunt?

Non sunt inventi qui redirent, ut darent gloriam Deo, nisi hic alienigena?».

Et ait illi: «Surge, vade; fides tua te salvum fecit».

Interrogatus autem a pharisaeis: «Quando venit regnum Dei?», respondit eis et dixit: «Non venit regnum Dei cum observatione,

neque dicent: "Ecce hic" aut: "Illic"; ecce enim regnum Dei intra vos est».

Et ait ad discipulos: «Venient dies, quando desideretis videre unum diem Filii hominis et non videbitis.

Et dicent vobis: "Ecce hic", "Ecce illic"; nolite ire neque sectemini.

Nam sicut fulgur coruscans de sub caelo in ea, quae sub caelo sunt, fulget, ita erit Filius hominis in die sua.

Primum autem oportet illum multa pati et reprobari a generatione hac.

Et sicut factum est in diebus Noe, ita erit et in diebus Filii hominis:

edebant, bibebant, uxores ducebant, dabantur ad nuptias, usque in diem, qua intravit Noe in arcam, et venit diluvium et perdidit omnes.

Similiter sicut factum est in diebus Lot: edebant, bibebant, emebant, vendebant, plantabant, aedificabant;

qua die autem exiit Lot a Sodomis, pluit ignem et sulphur de caelo et omnes perdidit.

Secundum haec erit, qua die Filius hominis revelabitur.

In illa die, qui fuerit in tecto, et vasa eius in domo, ne descendat tollere illa; et, qui in agro, similiter non redeat retro.

Memores estote uxoris Lot.

Quicumque quaesierit animam suam salvam facere, perdet illam; et, quicumque perdiderit illam, vivificabit eam.

Dico vobis: Illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumetur, et alter relinquetur;

duae erunt molentes in unum: una assumetur, et altera relinquetur».

Respondentes dicunt illi: «Ubi, Domine?». Qui dixit eis: «Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilae».