Азбука веры » Би́блия » იობი » гл.21-30

იობი, Главы 21-30

Толкования

Толкования главы

21:1

21:2

21:3

21:4

21:5

см.:Мих.7:16;

21:6

21:7

см.:Иер.12:1;Авв.1:13;

21:8

21:9

см.:Пс.72:4;Пс.143:12;

21:10

21:11

21:12

см.:Ис.5:12;Ам.6:5-6;

21:13

21:14

см.:Иов.22:17;Иер.2:20;

21:15

см.:Мал.3:14;

21:16

см.:Иов.22:18;

21:17

см.:Иов.18:5-6;Иов.29:3;Иов.38:15;

21:18

см.:Пс.1:4;Ис.29:5;Ос.13:3;

21:19

21:20

21:21

см.:Пс.54:24;Пс.57:10;

21:22

21:23

21:24

21:25

21:26

см.:Иов.17:14;

21:27

21:28

21:29

21:30

см.:Пс.72:18-19;Притч.16:4;

21:31

21:32

21:33

21:34

см.:Иов.16:2;

Глава 30

30:1

30:2

30:3

30:4

30:5

30:6

30:7

30:8

30:9

см.:Иов.17:6;

30:10

см.:Иов.19:19;Чис.12:14;

30:11

30:12

30:13

30:14

см.:Иов.6:4;

30:15

30:16

см.:Пс.21:15;Пс.41:5;Плач.2:19;

30:17

30:18

30:19

см.:Быт.18:27;Иов.16:15;Сир.10:9;

30:20

см.:Иов.19:7;

30:21

30:22

см.:Евр.9:27;

см.:Иов.3:17;

см.:Рим.12:15;

см.:Иер.14:19;

30:27

30:28

30:29

см.:Пс.101:7-8;Ис.38:14;Мих.1:8;

30:30

см.:Пс.118:83;

30:31

см.:Ам.8:10;Вар.4:34;

Грузинский

Языки

მიუგო იობმა და უთხრა:

კარგად მოისმინეთ ჩემი სიტყვა და ეს იყოს თქვენგან ნუგეშისცემა:

ჯერ მე დამაცადეთ ლაპარაკი და, როცა ვიტყვი სათქმელს, დამცინეთ.

განა ადამიანს ვუჩივივარ მე? როგორ შევძლია, რომ სულმოკლე არ ვიყო?

შემომხედეთ და შეძრწუნდით; პირზე დაიდევით ხელი.

ამის გაფიქრებაც კი მზარავს, შიშისზარი იპყრობს ჩემს ხორცს.

რატომ არის, რომ ბოროტეულნი ცოცხლობენ, ბერდებიან და უფრო მძლავრდებიან?

მათი მონაგარი მყარად დგას მათ წინაშე და მათი შთამომავლობა მათ თვალწინაა.

მათი სახლები შიშისგან დაცულია და არც ღვთის კვერთხია მათზე დაღირებული;

მისი ბუღა ბუღობს, არ ააცდენს; მისი ფური იგებს, არ უკვდება;

ცხვრებივით გარეკავენ თავიანთ ბავშვებს და კუნტრუშობენ მათი შვილები;

უკრავენ დოლსა და ქნარს და მხიარულობენ სალამურის ხმაზე;

განლევენ განცხრომით თავიანთ დღეებს და ანაზდეულად ჩახდებიან შავეთში;

ღმერთს ეუბნებიან: ჩამოგვეცალე! არ გვსურს ვიცოდეთ შენი გზებიო;

რა არის ყოვლადძლიერი, რომ ვემსახუროთ? რას გვარგებს, რომ ვეხვეწოთო?

აჰა, მათ ხელში არ არის მათი კეთილდღეობა? ბოროტეულთა რჩევა შორს არის ჩემგან!

რამდენგზის ჩამქრალა ბოროტეულთა ლამპარი? რამდენგზის დასტეხიათ უბედურება? ის ანაწილებს ხვედრს თავის რისხვის ჟამს.

იქნებიან ჩალასავით ქარის წინაშე და ქარბორბალასგან მოტაცებულ ბზესავით.

განა ინახავს ღმერთი სატანჯველს მისი შვილებისთვის? მხოლოდ მას მიუზღავს და ეცოდინება.

მისმა თვალებმა იხილონ მისი თასი და თავად შესვას ყოვლადძლიერის რისხვა.

რადგან რაღა საზრუნავი ექნება თავის სახლში სიკვდილის შემდეგ, რადგან მისი თვეები უკვე დათვლილია?

განა ღმერთს ესწავლება ჭკუა, როცა ის ანგელოზებს ასამართლებს?

ზოგი სრულ სიმრთელეში კვდება, ყოვლად მშვიდი და უზრუნველი;

მისი შიგანი სავსეა ქონით და მისი ძვლები ტვინით არის დაპოხილი.

ზოგი სულგამწარებული კვდება და არ უნახავს სიკეთის გემო.

ერთად წვანან ისინი მიწაში და ჭიაღუებით არიან დაფარულნი.

აჰა, მიგიხვდით ფიქრებს და მზაკვრობას, რასაც მიმზადებთ.

რადგან ამბობთ: სად არის ქველი კაცის სახლი და სად არის ბოროტეულთა კარავ-სადგომიო?

შეეკითხეთ გზაზე ჩამვლელებს და მათ მოწმეებს ნუ უარყოფთ:

დაღუპვის დღეს დაცულია ბოროტი კაცი, გარიდებულია რისხვის დღეს.

ვინ ამხილებს მას პირში მისი საქციელის გამო? ვინ მიუზღავს ნამოქმედარისთვის?

სასაფლაოზე წაასვენებენ და მცველად დაუდგება საფლავის ბორცვი.

ეამება ხევის კოლბოხები და ყოველი კაცი მას მიჰყვება. იმათ კი სათვალავი არა აქვთ, ვინც მის წინ იყვნენ.

როგორღა მანუგეშებთ ამაოებით? მტკნარი სიცრუეა თქვენი პასუხები.

დამცინიან ჩემზე უმრწემესნიც, რომელთა მამებსაც ჩემი ფარის ძაღლებში არ გავრევდი;

რაღაში მარგია მათი მკლავის ძალა? სიბერე ეწია მათ.

შიმშილისგან გაძვალტყავებულნი გარბიან გვალვიან უდაბნოში, დიდი ხნის მიტოვებულ ტრამალებში;

ქათანაცარას წიწკნიან ბუჩქებდაან და კურდღლისცოცხას ფესვებია მათი პური;

ადამიანთაგან აძევებენ და, როგორც ქურდს, ისე მიჰყვებიან;

რომ ხევ-ხუვებში და მიწის მღვიმეებში იცხოვრონ;

ბუჩქებს შორის ყროყინებენ და ჯაგნარების ქვეშ იყუჟებიან;

არამზადებივით, უგვანი ბრბოსავით, განიდევნენ ქვეყნიდან;

ახლა მათი სამღერელი და სალაპარაკო გავხდი;

ვეზიზღები, გარბიან ჩემგან და წამდაუწუმ მაფურთხებენ სახეში,

რადგან ახსნეს ჩემი თოკი და შემაჭირვეს, ლაგამი დამიგდეს წინ.

მარჯვნივ ნაბიჭვარი აღმიდგა და ფეხებში მცემენ, ჩემი დაღუპველი გზები მოასწორეს;

დამინგრიეს გზა-სავალი ჩემს დასამხობად, შემწეც არ უნდათ;

თითქოს ფართე ხვრელით მოდიან, გრიალით მოექანებიან;

საშინელებები დამატყდა თავს, ქარივით გაიქროლა ჩემბა დიდებამ და ღრუბელივით გადავიდა ჩემი დოვლათი;

და ახლა იღვრება ჩემი სული, გაჭირვების დღეები მეწიენ მე;

ღამით მტეხავს ძვლები და მოსვენება არა აქვს ჩემს სახსრებს;

ძლივძლივობით მეხდება ტანსაცმელი, პერანგის საყელოსავით მაქვს შემოჭერილი;

ტალახში მისროლა და მტვერსა და ნაცარს დავემსგავსე;

შველას გთხოვ და ხმას არ მცემ, ვდგავარ შენს წინაშე და ვერ მამჩნევ;

მტარვალად მექეცი, შენი ძლიერი მკლავით მებრძვი;

ამწიე და ქარზე შემაგდე, ქარიშხალს მიმეცი გასაცამტერებლად.

ვიცი, სასიკვდილოდ მიგყევარ ყოველი ცოცხალის შესაკრებელ სახლში;

განა ნანგრევიდან არ იწვდიან ხელს და უბედურებაში არ ითხოვენ შველას?

განა არ მიტირია ბედშავზე? განა არ მიწუხნია გაჭირვებულზე?

ჰოდა, სიკეთეს ველოდი და ბოროტება მოვიდა, ნათელს ვთესავდი და ბნელი მოვიდა;

შიგნეული მიდუღს შეუწყვეტლივ, ვაების დღეები დამიდგა;

ჩაშავებული დავდივარ - არა მზისგან, კრებულში ვდგავარ და შველას ვითხოვ;

ტურებს ძმად გავუხდი და მეგობრად - სირაქლემებს;

კანი გამიშავდა და ამეტყავა, სიცხისაგან მივარვარებს ძვლები;

მოთქმად იქცა ჩემი ქნარი და მოტირალთა ხმად ჩემი სალამური!