Алар Менсиз эле падышаларды коюп жатышты. Тљрљлљрдє коюп жатышты, бирок Мага билдиришкен жок. Кємєштљрє менен алтындарынан љздљрєнљ буркандарды жасашты: алардын љлємє ошондон болду.

Самария, сени љзєњдєн музооњ таштады! Аларга Менин каарым жалындады. Качанга чейин алар тазалана алышпайт?

Анткени ал да – Ысрайылдын иши. Аны сєрљтчє жасады, ошондуктан ал кудай эмес. Самариянын музоосу сыныкка айланат!

Алар шамал себишкендиктен, бороон оруп алышат: алардын эгини дан байлабайт, даны ун бербейт, берсе да, аны башкалар жутат.

Ысрайыл жутулду. Азыр алар элдер арасында жараксыз идиштей болуп калышты.

Алар жалгыз тентип жєргљн жапайы эшектей болуп, Ашурга жљнљштє. Эпрайым белектер менен жагынды.

Алар башка элдерге белек жиберишкенине карабастан, Мен аларды жакында чогултам, ошондо алар тљрљлљрдєн падышасынын эзєєсє астында жабыр тарта башташат.

Анткени Эпрайым кєнљљгљ батыш єчєн, курмандык чалынуучу жайларды кљбљйттє, ошол курмандык чалынуучу жайлар анын кєнљљ кылуусуна тєрткє болду.

Мен аларга Љзємдєн мыйзамдарымдын негиздерин жазып бердим, бирок алар аны бљтљн мыйзам катары эсептешти.

Алар курмандыкка Мага арнап эт алып келишет да, аны жешет. Бирок алардын курмандыктары Тењирге жакпайт. Азыр Ал алардын кылмыштарын эстейт, аларды љздљрєнєн кєнљљсє єчєн жазалайт: алар Мисирге кайтышат.

Анткени Ысрайыл љз Жаратканын унутту, бутканаларды курду, Жєйєт болсо чептєє шаарларды кљбљйттє. Бирок Мен анын шаарларына от жиберем, ал анын падыша сарайларын жалмайт».