Кудай адамга байлыкты да, мал-мєлктє да, атак-дањкты да берет, анын жаны эч нерседен кем эмес, анын каалаганынын баары бар, бирок Кудай ага аларды пайдаланууга жол бербейт, аларды башка киши пайдаланат. Бул – курулай убаракерчилик жана оор дарт!

Эгерде кайсы бир адам жєз балалуу болуп, кљп жыл жашаса, анын љмєрє дагы узарса, бирок анын жаны жакшылык кљрєп ыракаттанбаса, атєгєл, аны кљмєшпљсљ, анда мен: “Ага караганда бойдон тєшкљн бала бактылуу, – дээр элем.

Анткени ал бекер эле келип, карањгылыкка кетти. Анын ысымын карањгылык жашырып коёт.

Ал кєндє кљргљн да, билген да эмес. Тигиге караганда буга тынчыраак.

Ал эми тиги эки мињ жыл жашап, жакшылык кљрєп ыракаттанбаса да, баары эле бир жерге барат эмеспи!”

Адамдын бєткєл эмгеги – кекиртеги єчєн, бирок анын жаны тойбойт.

Акылдуу акылсыздын алдында кандай артыкчылыкка ээ? Адамдар менен мамилелешкенди билген жардынын кандай артыкчылыгы бар?

Жаны менен адашканча, кљзє менен кљргљн артык. Бул да ошондой эле курулай убаракерчилик жана рухтун кыйналуусу экен!

Азыр бар нерсеге мурун эле ат коюлган, ал адам экени да белгилєє, анын љзєнљн Кєчтєє менен талашып-тартыша албасы да белгилєє.

Тєйшєктє арбыткан ушундай нерселер кљп. Деги адам єчєн эмне жакшы болду экен?

Жашоодо адам єчєн эмне жакшы экенин ким билет? Анын тєйшєктєє љмєрє кљлљкљ сыяктуу љтєп кетет. Адамдын кљзє љтєп кеткенден кийин, кєн астында эмне болорун ага ким айтып берет?