Новый Завет. События по Воскресении Господа Иисуса Христа

46 (XXX). Уверение Апостола Фомы

46.t.1

Κοντάκιον εἰς τὴν καινὴν κυριακὴν καὶ εἰς τὸν Θωμν, φέρον ἀκροστιχίδα

τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ]

χος πλάγιος δʹ, ἰδιόμελον. Προοίμιον I

46.pro 1.1 Τφιλοπράγμονι δεξιτὴν ζωοπάροχόν σου πλευρὰν   ὁ Θωμς ἐξηρεύνησε, Χριστὲ ὁ Θεός·συγκεκλεισμένων γὰρ τῶν θυρῶνς εἰσῆλθες,σύν τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις ἐβόα·

46.pro 1.5«Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν

Προοίμιον II

46.pro 2.1

τοῦ Θωμδισταγμὸς πίστις ἀναμφίβολος   οἰκονομήθη, σωτήρ, ὄντως βουλήσει σου, ἵνα μηδείς σου ποτὲ ἐνδοιάστὴν ἀνάστασιν·  ἑαυτὸν γὰρ μόνον οὐκ ἔδειξας αὐτῷ,

46.pro 2.5 ἀλλὰ τύπους λων καὶ λόγχης τὴν νυγμήν· διὸ σὲ καὶ μολόγησε· «Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν

Προοίμιον III Τὴν ἐκ νεκρῶν σου ἀνάστασιν ἀπιστῶν   καὶ τὴν πλευράν σου τὴν θείαν ἐξερευνῶνἐν πίστει ἔλεγεν ὁ Δίδυμος Θωμς·"Συμπάθησόν μοι, δέσποτα, θρασέως ψηλαφήσαντι

46.pro 3.5 καὶ πρόσδεξαι, φιλάνθρωπε, μηκέτι με διστάζονταἀλλὰ ἐν πίστει βοῶντα· ‘Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’"

46.1.1 Τίς ἐφύλαξε τὴν τοῦ μαθητοῦ παλάμην τότε ἀχώνευτον, ὅτε τπυρίνπλευρπροσῆλθε τοῦ κυρίου;Τίς ἔδωκε ταύττόνον, καὶ ἴσχυσε ψηλαφῆσαι   φλόγεον ὀστοῦν; Πάντως ἡ ψηλαφηθεῖσα.

46.1.5 Εἰ μὴ γὰρ ἡ πλευρὰ δύναμιν ἐχορήγησεπηλίνη δεξιὰ πῶς εχε ψηλαφῆσαι   παθήματα σαλεύσαντα τὰ ἄνω καὶ τὰ κάτω;   Ατη ἡ χάρις Θώμἐδόθη   τὸ αὐτὴν ψηλαφῆσαι, Χριστῷ δὲ βοῆσαι·

46.1.10 «Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν

46.2.1

ντως φέρουσα ἡ βάτος τὸ πῦρ ἐκαίετο κα[ὶ ο]ὐ κατεφλέγετο· ἐκ γὰρ τῆς τοῦ Θώμα χειρὸς πιστεύω τοῖς Μωσέως·σαθρὰ γὰρ καὶ ἀκανθώδης ὑπάρχουσα, οὐκ ἐφλέχθη   ψαύσασα πλευρςσπερ φλογὸς καιομένης·

46.2.5 καὶ τότε μὲν τὸ πῦρλθεν ἐπὶ τὴν ἄκανθαν· νυνὶ δὲ πρὸς τὸ πῦρ ἔδραμεν ἡ βατώδηςκαὶ φθη ὁ αὐτὸς Θεὸς ἀμφότερα φυλάττων. Οτω πιστεύω, οτω δοξάζω   τὸν αὐτὸν Θεὸν μα καὶ ἄνθρωπον λέγων·

46.2.10 "Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.» 46.3.1

πεγράφη γὰρ βεβαίως ἐμοὶ ρος ταύτης τῆς πίστεως   διὰ τῆς τοῦ Θώμα χειρός· Χριστοῦ γὰρ ψαμένη,ὡς κάλαμος γραμματέως ἐγένετο ὀξυγράφου   γράφουσα πιστοῖς ἔνθεν ἡ πίστις πηγάζει·

46.3.5 ἐκεῖθεν ὁ λστὴς ἔπιε καὶ ἀνένηψενἐκεῖθεν μαθηταὶρδευσαν τὴν καρδίανἐκεῖθεν Θώμας ντλησε τὴν γνῶσιν ν ἐζήτει· πίνει ον πρῶτος, ετα ποτίζει· ἀπιστήσας μικρὸν πολλούς ἔπεισε λέγειν·

46.3.10 «Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν

46.4.1 Τίνος νεκενπόθεν πῶςπίστησεν ὁ ἀπόστολοςἘρωτήσωμεν, εἰ δοκεῖ, τὸν γόνον Ζεβεδαίου·τρανῶς γὰρ ὁ ωάννης τὰ ήματα τοῦ Διδύμου   ἔγραψεν ἐν τβίβλτοῦ εὐαγγελίου.  

46.4.5 Φησὶ γὰρ ὁ σοφός· μετὰ τὴν Χριστοῦ ἔγερσινοἱ ἄλλοι μαθηταὶ ἔφησαν πρὸς τὸν Θώμαν· "Ὦ φίλε, ἑωράκαμεν τὸν κύριον ἐνταῦθαΘώμας δὲ επε τάχα πρὸς τούτους· "Οἱ ἰδόντες μὴ κρύπτεσθε, ἀλλὰ βοτε·

46.4.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’

46.5.1 Ἀπαγγείλατε παντὶ τῷ λαῷεἴδετε καὶ κούσατε· μὴ καλύψητε, μαθηταί, τὸν λύχνον τῷ μοδίῳ·ἃ λέγετε ἐν τῷ σκότει κηρύξατε ἐν τῷ φέγγει· δεῦτε μετ᾿ ἐμοῦ ἔξω μετὰ παρρησίας·

46.5.5 ἀκμὴν ἐν φωλεῷ πέλετε, καὶ θρασύνεσθεΛαλεῖτε ὑψηλὰ τῶν θυρῶν κεκλεισμένωνβοτε· ‘Ἑωράκαμεν ἐν γωνίτὸν κτίστην’·   φαίνηται πσι, μάθἡ κτίσιςδιδαχθῶσι θνητοὶ βον τῷ ἀναστάντι·

46.5.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’

46.6.1 Πῶς δυνήσομαι πιστεῦσαι ὑμῖν, ἀκούων ἄπιστα ήματαΕἰ γὰρ λθεν ὁ λυτρωτής, ἐζήτει τὸν οἰκέτην·εἰ ἔλαμψεν ἡ ἡμέρα, οὐκ ἔφαινε παρὰ ραν· εἴπερ ὁ ποιμὴνφθη, ἐκάλει τὸν ἄρνα·

46.6.5

ρώτησέ ποτε· ‘Ποῦ τεθείκατε Λάζαρον;’ καὶ νῦν οὐκ ἔφησε· ‘Ποῦ ἀφήκατε Θώμαν;’, ἀλλ᾿ ἔλαθε τοῦ θέλοντος μετὰ τούτου τεθνάναι;

πιστος μένωως ν ἴδω· ὅταν ἴδω καὶ ψαύσω, πιστεύσω καὶ λέξω·

46.6.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’"

46.7.1

τι λέγοντος τοῦ Θώμα ποτὲ τοιαῦτα τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦπαρεγένετο ὁ σωτήρ, τὸ θάρσος τῶν ἐν φόβῳ,  ἡ ἄμεμπτος παρρησία τῶν ἐν φυγκαὶ δειλίᾳ· μέσον μαθητῶνφθη θυρῶν κεκλεισμένων.

46.7.5

δν δὲ ὁ Θωμς κάτω κάμπτει τὸ πρόσωπον   καὶ ἔνδον τῆς ψυχῆς ἔλεγε· "Τί τελέσωΠῶς νῦν ἀπολογήσομαι ος πίστησα πρώην; Τί εἴπω Πέτρῳ; τί φῶ τοῖς ἄλλοιςΟς νείδισα πάλαι πῶς πείσω καὶ κράξω·

46.7.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς [ἡμῶν]’;

46.8.1 Εἴθε σκησα κἀγσιωπήν, ὡς ησοῦς ἐν τῷ κρίνεσθαι· ἀλλ᾿ρέθισέ με λαλεῖν ἡ θέα τῶν χαιρόντων·τοῖς ήμασιν ὑπεκνίσθην τῶν ἐν χαρκραυγαζόντων· Ἐἴδομεν σαφῶς ζῶντα τὸν γνώμθανέντα’.

46.8.5

ρῶν ον ἱλαρὸν Πέτρον τὸν ἀρνησάμενον   καὶ πάλιν χαριεῖς τούς σύν αὐτῷ φυγόντας   ἐζήλωσα· ἐζήτουν γὰρ μετὰ τούτων χορεύειν·   ζηλῶν ον επονπερ προεῖπον· μὴ μεμφθῶ, Ἰησοῦ μου, προσδεχθῶ δὲ βοῶν σοι·

46.8.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’

46.9.1 Νύξ μοι γέγονε καὶ σκότος βαθύ τὰ ήματα τῶν συνδούλων μου· οὐκ ἐφώτισαν γὰρ αὐτά, οὐχ ψαν τψυχμου  τοῦ θαύματος τὴν λαμπάδα, ἣν νῦν ὁρῶ παρ᾿ ἐλπίδα· βλέπω γὰρ Χριστὸν πάλιν θυρῶν κεκλεισμένων·

46.9.5 εἰ δ᾿ ἔφθασα μαθεῖντι οτως ἐλήλυθενοὐκ ν πίστησα· εχον γὰρ ἐννοῆσαι   τὴν εἴσοδον καὶ ἔξοδον αὐτοῦ τὴν ἐκ Μαρίας·   μόνον γὰρ εποντι κατεῖδον· τὶς δὲ τοῦτον οὐκ εδε πῶς δυνήσεται λέγειν·

46.9.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς [ἡμῶν]’;"

46.10.1 Οτω Δίδυμος λαλῶν ἑαυτῷ ἐλάλει καὶ τῷ Θεῷ ἡμῶν· ὁ ἐτάζων δὲ τούς νεφρούς, τὸν Θώμαν θεωρήσας  συντριβέντα τὴν καρδίαν, καθώς ποτε τὸν τελώνην  ᾤκτειρε βοῶν· "Φέρε τὴν χεῖρά σου δε·

46.10.5 εἰς τί ἐδίστασας, λέγε μοι, ὀλιγόπιστε; ἢ ποῖον τῶν ἐμῶν ἄπιστόν σοι ἐφάνηἡ σταύρωσις, ἡ νέκρωσις, ἡ ἀνάστασις αὐτή;   Μέχρι δὲ τίνος ἀμφισβητεῖς μοι; Ὃν ἐπόθεις ἰδεῖν ἰδού βλέπων με, κράξον·

46.10.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’

46.11.1

πνον πνωσα ἐν τάφμικρὸν καὶ μετὰ τρεῖς ἀνεβίωσα· διὰ σὲ καὶ τούς κατὰ σὲ ἐκείμην ἐν μνημείῳ,καὶ σύ ἀντ᾿ εὐχαριστίας προσῆξάς μοι ἀπιστίαν· ̝#7972;κουσα γὰρ ν επας πρὸς τούς ἀδελφούς σου."

46.11.5 Πρὸς ταῦτα ὁ Θωμς ἔπτηξε καὶ ἀνέκραξε· "Μὴ μέμψμοι, σωτήρ· σοὶ γὰρ ἀεὶ πιστεύωτῷ Πέτρδὲ καὶ τοῖς λοιποῖς δυσχεραίνω πιστεύειν· οδα γὰρ τούτους σοὶ ψευσαμένους   καὶ ἐν ρκακῶν φοβουμένους εἰπεῖν σοι·

46.11.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’ 46.12.1

ῖψαι θέλοντα τὸν Θώμαν ποτὲ τῆς ἀπιστίας τὸ ἔγκλημα   θεωρῶν ὁ πάντα ὁρῶν πρὸς τοῦτον ἀπεκρίθη·"Καὶ σύ μετὰ τούτων σθα ἐν τῷ καιρῷ ᾧ ᾐνίξω·πάντες γὰρ ἐμὲ μόνον ἀφήκατε πάσχειν·

46.12.5 καιρὸς ν χαλεπός, Δίδυμε, μὴ ὀνείδιζεδι᾿ν καὶ ἡ γραφή· ‘Πατάξω τὸν ποιμένα   καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης.’ Νόει λέγω, ποίει επας· ψηλαφῆσαί με θέλεις; Ψηλάφησον λέγων·

46.12.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’"

46.13.1

τοῦ θαύματος, ὢ τῆς ἀνοχῆς, ὢ τῆς ἀμέτρου πραότητος· ψηλαφται ὁ ἀνάφης, κρατεῖται ὑπὸ δούλου  καὶ δείκνυσι τῷ οἰκέττὰ τραύματα ὁ δεσπότης  ὧν ἐν τῷ καιρῷ πσα ἡ κτίσις ἐσείσθη.

46.13.5 Τοιούτων δὲ Θωμς δωρεῶν ἀξιούμενος   τῷ ἀξιώσαντι δέησιν ἀνατείνει, "Ἀνάσχου, λέγων, δέσποτα, τῆς ἐμῆς προπετείας, φεῖσαι τοῦ χόρτου, ῥῦσαί με φόρτου· κουφισθῶ ἀπιστίας, ἵνα ψάλλω καὶ λέξω·

46.13.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’ 46.14.1 Μεῖνον μερος, ἕως ν ἐγκατατρυφήσω σου, κύριε· πληροφόρησόν με τὸν σόν· ἠνέσχου ἀλλοτρίων,ἀνάσχου καὶ τοῦ ἰδίου καὶ δεῖξόν μοι τὰς πληγάς σου, ἵνα ς πηγὰς ταύτας ἀντλήσω καὶ πίω.

46.14.5 Μὴ φλέξς με, σωτήρ· πῦρ γὰρ εκαθ᾿ ὑπόστασινκατὰ δὲ βούλησιν σῶμα εἶ ὃ ἐγένου· ἀπόκρυψον ον, δέομαι, ἑαυτὸν σον σον· δέξαι, σωτήρ μου, ὡς τὴν αἱμόρρουν· οὐ κρατῶ τοῦ κρασπέδου, σοῦ πτομαι λέγων·

46.14.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν.’

46.15.1

– Ἅπαξ κουσας, καλὲ μαθητά, γενοῦ πιστὸς καὶ μὴ ἄπιστος· μὴ φοβοῦ· οὐ φλέγω σε γάρ, φυλάττω τούς ἐντός μου·τὴν κάμινον Βαβυλῶνος ἐδίδαξα τοῦτο πράττεινμλλον ον ἐγτοῦτο ποιῶ καὶ διδάσκω.  

46.15.5 Μὴ τῆς μαρτωλοῦ πόρνης σύ εσαθρώτερος  ἥτις ἐπήλειψε μύρτὴν κεφαλήν μου   καὶ ταῖς θριξὶν ἐξέμαξε τούς γίους μου πόδας; Δεῦρο ον, φίλε, μή με μυρίσς· ἑαυτὸν εὐωδίασον πίστει βοῶν μοι·

46.15.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς [ἡμῶν].’

46.16.1 – Ναί, φιλάνθρωπε, μυρίσω κἀγώ, οὐχ ς ἡ πόρνη τὸ πρότερον· οὐ προσέρχομαι μυρεψῷ κραυγάζων· ‘Δός μοι μύρον’,τὴν πίστιν σοι προσκομίζω τῷ ἔχοντι ὑπὲρ μύρον   χάριν, τὴν πλευρὰννπερ κρατῶν ἀπολαύω.

46.16.5 Δοξάζω σου, Χριστέ, τὴν πιστὴν συγκατάβασινπῶς ἐνηνθρώπησαςνα τῆς τῶν εἰδώλων   τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασας, ματαιότητος ύσῃ· καὶ απισθῆναι [σύ] κατεδέξω  ἵν᾿ ἐμ[ὲ ἐ]λευθερώσς παθῶν, τοῦ βον σοι·

46.16.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς ἡμῶν’.

46.16bis.1 [Νῦν ον, δέσποτα, εἰδς τι ἐμφαίνω σοι τὴν καρδίαν μουκαθορς καὶ τούς λογισμούς γινώσκων τὰς ἐννοίας·ἀλλ᾿μως σοι ἀπαγγέλλω· προδεις [με] τὸν πιστόν σου· ἴδω τὴν πλευράν, ἵνα τούς πάντας διδάξω·

46.16bis.5 ὀστέα ψηλαφῶ καὶ τούς τύπους τῶν λων σουκαὶ κύριον ἐγκαὶ Θεόν σε κηρύττω· ὡς κύριος τῆς δόξης γὰρ τὴν σταύρωσιν νέσχου, ἐπὶ τοῦ ξύλου πσι δεικνύων   ἐν ἀμέμπτκαρδίκαὶ πίστει βον σοι·

46.16bis.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεός μου.’]

46.17.1

– Ὅμως ἄκουσον καὶ μάθε σαφῶς· σοφοῦ γὰρ γέγονας μέτοχος· ἡ σοφία ἡ τοῦ πατρὸς ἐγνώσθην τοῖς ἀνθρώποις·μακάριος εἐν πίστει, καὶ μλλον δὲ μακαρίζω  τούς ἐξ ἀκοῆς μόνης ἐμοὶ προσελθόντας·

46.17.5 αὐτός με ψηλαφῶν νῦν ἐπέγνως τὴν δόξαν μουἐκεῖνοι δὲ φωνλόγων μοι προσκυνοῦσι· μεγάλη δὲ ἡ ἔννοια τῶν οτω πιστευόντων· σοὶ θεωροῦμαις μαθητμου   καὶ ἐκείνοις ς δούλοις γίοις βοῶσι·

46.17.10 ’Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς [ἡμῶν].’» 46.18.1

πὸ χάριτος ψυχκαὶ σαρκὶ στηρίξας σῶσόν με, ὕψιστε, ἵνα πτωμαι τῆς πλευρς· λαμβάνων σου τὴν χάριν,τὸ αμά σου καὶ τὸ σῶμα, λυτροῦμαι ἐκ τῶν κακῶν μουἄφεσιν ἱνὰ ερω τῶν παραπτωμάτων.

46.18.5

Θώμας ψηλαφῶν νῦν ἐπέγνω τὴν δόξαν σου· ἐγδὲ δειλιῶ, οδα γὰρ τὰς βουλάς σουἐπίσταμαι τὰ ἔργα μου· συνειδός με ταράττει· φεῖσαι, οἰκτίρμων, φεῖσαι, σωτήρ μου, ἵνα ἔργοις καὶ λόγοις ἐν πίστει βοῶ σοι·

46.18.10 "Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεὸς [ἡμῶν].»

47 (XXXI). Отправление Апостолов на проповедь

47.t.1

Μηνὶ ἰουνίλʹ, κονδάκιον τῶν γίων ἀποστόλων, ἦχος βʹ.

Προοίμιον I

47.pro 1.1 Τούς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκαςτὴν κορυφὴν τῶν μαθητῶν σου, κύριεπροσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν  τούς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον

47.pro 1.5 ἐδέξω ὑπὲρ πσαν ὁλοκάρπωσινὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Προοίμιον II

47.pro 2.1

σοφίσας ὑπὲρ ήτορας τούς λιεῖς   καὶ ἐκπέμψαςσπερ κήρυκας πάστγῇ τἀφάτφιλανθρωπίσου, Χριστὲ ὁ Θεός,δι᾿ αὐτῶν κραταίωσον τὴν ἐκκλησίαν σου

47.pro 2.5 καὶ τοῖς πιστοῖς κατάπεμψον τὴν εὐλογίαν σουὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.1.1 Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν, σωτήρ μου,πλάτυνόν μου τὸ στόμα, καὶ πληρώσας αὐτὸ  κατάνυξον τὴν καρδίαν μου,  

να ος λέγω ἀκολουθήσω

47.1.5καὶ δῆθεν διδάσκω ποιήσω πρῶτος· πς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οτος μέγας ἐστίν·ἐὰν ον λέγων μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ὁ χῶν λογισθήσομαι·διὸ λαλεῖν με τὰ δέοντα καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαιὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.2.1 Οτω ποτὲ καὶ οἱ μαθηταί σου,ἐκτελέσαντες πρῶτον τὰ προστάγματά σου,ἐδίδασκον περ ἔπραττον, πάσδυνάμει ὁμοῦ κυροῦντες

47.2.5τὴν [αὐτῶν] διδασκαλίαν τπ&##959;λιτείᾳ,

ν ὁ ὁρῶν καὶ ζηλῶν ς αὐτοὶ οτος μέγας ἐστίν· γυμνοῦσθαι τῶν ἐν τῷ βίκαὶ τῶν ἄνω φροντίζειν ἑκάστοτε, σταυρὸν βαστάζειν ἐπ᾿μοισιν, ἐντρυφν τὸ θανεῖν, ὡς προσέταξας,ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.3.1

λτοσαύττῶν ἐναρέτων  ὁ κατάλογος οτος τῶν ἀποστόλων κομῶν  πσαν τὴν γῆν εὐωδίασε, τὰ κλήματα Χριστοῦ τῆς ἀμπέλου,

47.3.5τὸ γεώργιον τοῦ ἄνω καλλιέργου, οἱ πρὸ Χριστοῦλιεῖς καὶ μετὰ τὸν Χριστὸν λιεῖς,οἱ λμσυνομιλοῦντες καὶ γλυκύ ῆμα νῦν ἐρευγόμενοι,οἱ πρὶν ἰχθύας ἀγρεύοντες καὶ βροτούς νῦν θηροῦντες, ὡς ἔφησεν   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια. 47.4.1 Τούτους τούς ἄρνας ὁ ἀγελάρχης  ος ἐσκόρπισε φόβος ἐν καιρῷ τοῦ σταυροῦ  συνήγαγε μετ᾿ ἀνάστασιν· στὰς γὰρ εἰς ψος ἐπὶ τοῦ ὄρους

47.4.5ἐκελάδησε μέλος γλυκύ τποίμνῃ· θάρσος διδούς καὶ μικρὸν ς δειλοῖς αἰνιττόμενος  ἐβόα λέγων· "Θαρσεῖτε· ἐγμόνος τὸν κόσμον νενίκηκα,ἐγτούς λύκους ἐσκόρπισα· μετ᾿ ἐμοῦ ν οὐδείς, μόνος μην ὁ νὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.5.1

πιτε ον εἰς πάντα τὰ ἔθνη·μετανοίας τὸν σπόρον ἐμβαλόντες τγδιδασκαλίαις ἀρδεύσατε. Βλέπε μοι, Πέτρε, πῶς ἐκπαιδεύεις·

47.5.5ἐννοῶν σου τὸ πταῖσμα συμπάθει πσι   μὴ αὐστηρός, δι᾿ ἐκείνην τὴν κόρην τὴν σείσασάν σε·ἐάν σοι τῦφος εἰσπέσῃ, τῆς φωνῆς τοῦ ἀλέκτορος ἄκουσον  καὶ τῶν δακρύων μνημόνευεν ἐγώ σε τοῖς είθροις ἀπέπλυνα   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.6.1 Πέτρε, φιλεῖς με; Ποίει λέγω·ποίμαινέ μου τὴν ποίμνην καὶ φίλει ος φιλῶ,συμπάσχων τοῖς μαρτάνουσιν μνησθείς μου τῆς πρὸς σὲ εὐσπλαγχνίας,

47.6.5ὅτι τρὶς ἀρνησάμενόν σε ἐδεξάμην· ἔχεις λστὴν θυρωρὸν παραδείσου θαρρύνοντά σε,ἐκείνπέμπε ος θέλεις· δι᾿ ὑμῶν πρὸς ἐμὲ ἀναστρέφει Ἀδὰμ  βοῶν· ‘Ὁ πλάστης παρέσχε μοι τὸν λστὴν πυλωρὸν καὶ κλειδοῦχον Κηφνὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.’  

47.7.1

σχυέ μοι καὶ σύ, ὦ Ἀνδρέα·ὥσπερ ερές με πρῶτος εὑρεθεὶς παρ᾿ ἐμοῦ,εὑρὲ καὶ σύ τὸ πλανώμενον. Μὴ ἐπιλάθτῆς πρώτης τέχνης·

47.7.5ἐξ αὐτῆς γὰρ εἰς ταύτην σε μεταπαιδεύσω· πρώην γυμνὸς εἰς βυθὸν καὶ νυνὶ πρὸς τὸν βίον γυμνός,καλάμπρὶν λιεύων, τῷ σταυρῷ λιεύειν διδάχθητι·τῷ σκώληκι ἐδελέαζες, τσαρκί μου θηρν παραγγέλλω σοι   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια. 47.8.1 Νῦν δεῖξον ἔργον, ὦ Ἰωάννη·πάντες μάθωσιν ἄρτις οὐ μάτην τὸ πρὶν  ἀνέκλινά σε τῷ στήθει μου· ποίησον αλακας τπηγμου

47.8.5ἦς τὰ νάματα ντλησεν ἡ στοργή σου· ὄρυξόν μοις δικέλλτγλώττδιέξοδον,καὶ ξω οἐὰν θέλς καὶ ποτίσας μεθύσω τὸν σπόρον σου·ὡς κόκκους λόγους κατάβαλε, καὶ αὐξήσας πληθύνω τὰ λήϊά σου   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.9.1 Οτω καὶ σύ, Ἰάκωβε, πράττε·μὴ τὸ κήρυγμα λείψας Ζεβεδαίου μνησθς,οπρὶν ἐμὲ προετίμησας· οδα γὰρ πῶς ἀφῆκας ἐν σκάφ

47.9.5τὸν γενέτην, τὸν πλάστην ἐμὲ ποθήσας. Πλήρωσόν μου τὴν βουλὴν μετὰ τῶν ὁμοδούλων σου·  μὴ πτήξς τούς ἐπιβούλους· τὰς βουλὰς γὰρ αὐτῶν διεσκέδασα·μαχαίραις σε ταν τέμνωσιν, νόει τίς ὁ τλόγχνυγεὶς τὴν πλευράνὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.10.1

παγε, Φίλιππε, ἅμα τούτοις·κήρυξόν με ς βλέπεις καὶ ἀκούεις μου νῦν·μὴ τοῦ πατρός μου χωρίσς με· μὴ εἴπς τι τὸν γόνον εδον,

47.10.5τὸν δὲ τούτου γενέτην οὐδ᾿λως εδον’· ἔδειξά σοι ἐν ἐμοὶ τὸν πατέρα κἀμὲ ἐν αὐτῷ· οὐκ λθον παρὲξ ἐκείνου· ὃ γὰρ θέλει τελῶ καὶ θέλω τελεῖ·ἐν τῷ αὐτῷ ἐσμεν πνεύματι· τούτου κήρυκα ήτορα πέμπω σε   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.11.1

ήματα τῆς ποτε ἀπιστίας  διὰ πίστεως ἄρτι ἀπαλείψας, Θωμᾶ,ὃν ἐψηλάφησας κήρυξον· ἦλθε καιρὸς ν ἀεὶ ἐπόθεις,

47.11.5παρατάξασθαι δήμτῷ τῶν βραίων· ἔχεις σαφῶς τῆς ἐγέρσεώς μου τὰ ἐνέχυρα·τούς τύπους εδες τῶν λων καὶ τῆς λόγχης κατεῖδες τούς μώλωπας·οὐκ ἔστι σοὶ λοιπὸν πρόφασις· πσαν γὰρ ἀφορμὴν περιεῖλόν σοι   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.12.1

σπερ τελώνης μεῖνον, Ματθαῖε,καὶ τελώνει ἐκεῖνον τὸν ἐχθρὸν τοῦ Ἀδὰμ ς πρώην τούς διοδεύοντας· μὴ φείσῃ ἕως ν ἀπολάβς

47.12.5καὶ τὸν ἔσχατον κοδράντην παρ᾿ ἐκείνου· κάθου τηρῶν τὴν ὁδὸν τὴν πρὸς ιδην ἀπάγουσαν,κν ερς τὸν ὀλετῆρα ἀπὸ τῶν ἐμῶν ἐκπορευόμενον,ἐπίστηθι καὶ τελώνησον καὶ γυμνὸν τοῦτον δεῖξον, ὡς λέγω σοι   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια. 47.13.1 Μίαν φωνὴν ἀφίημι πσιν,ἵνα μὴ τὸν καθένα ἐκδιδάσκων κοπῶ·ἅπαξ λαλῶ τοῖς γίοις μου· πορευθέντες εἰς πάντα τὸν κόσμον

47.13.5μαθητεύσατε ἔθνη καὶ βασιλείας. Πάντα γάρ μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ γεννήσαντός με,τὰ ἄνωμα τοῖς κάτω, ὧν καὶ πρὶν λάβω σάρκα ἐδέσποζον·καὶ πάντων νῦν βεβασίλευκα καὶ ὑμς ἱερὰν ἔχω σύγκλητον   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

πιτε ον εἰς πάντα τὰ ἔθνη·μετανοίας τὸν σπόρον ἐμβαλόντες τγδιδασκαλίαις ἀρδεύσατεΤούτων δ᾿ ἀκούσαντες οἱ συμμύσται

47.14.5πρὸς ἀλλήλους ἑώρων κινοῦντες κάρας· "Πόθεν ἡμῖν ἡ φωνὴ καὶ ἡ γλῶσσα πρὸς πάντας λαλεῖν;Ἰσχύν δὲ τίς ἡμῖν δώσει ἀντιστῆναι λαοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν,ἀγράμματοι καὶ ἀπαίδευτοι, ἁλιεῖς ἀσθενεῖς, ὡς προσέταξαςὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια;

47.15.1 – Νῦν μὴ ταράσσεσθε τκαρδίᾳ,μὴ θολώστὰς φρένας ὑμῶν ὁ δυσμενής·ὡς νήπιοι μὴ λογίζεσθε, γίνεσθε φρόνιμοι ς οἱ ὄφεις·

47.15.5δι᾿ ὑμς γὰρ ς ὄφις ἐγὑψώθην· μὴ ἑαυτούς ἐκφοβοῦντες τὸ κήρυγμα λίπητε·   οὐ θέλω σθένει νικῆσαι, διὰ τῶν ἀσθενῶν περιγίνομαι· οὐ χαίρω τοῖς πλατωνίζουσι· τὰ μωρὰ γὰρ τοῦ κόσμου γάπησα  ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.16.1

μως ὑμῖν καὶ δύναμιν δώσω,δύναμιν ἐν τῷ πίπτειν ἀνιστῶσαν πολλούς,καὶ γλῶσσαν δὲ τὴν σοφίζουσαν· δῆμος ὑμῶν σοβεῖ Δημοσθένην

47.16.5καὶ ἡττῶνται Ἀθηναῖοι Γαλιλαίοις· παύσει λοιπὸν συγγραφὰς ὁ Κηφς ἐξαγγέλλων ἐμέ·ἀμέτρους λέξεις καὶ μύθους ἀμαυροῖ τὸ ητὸν τοῦ μαραναθά·ἡ Ναζαρὲτ δονεῖ Κόρινθον· οἱ λαλοῦντες ὑμεῖς, καὶ ὁ πείθων ἐγὼ ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.  

47.17.1

βρεσι πάντες ὑμς πλυνοῦσι·φυλακαῖς ἐμβαλόντες καὶ δεσμοῦντες πικρῶς  τοῖς ἄρχουσι παραδώσουσιν· ἀλλ᾿ ὀρφανούς ὑμς οὐκ ἐάσω·

47.17.5μεθ᾿ ὑμῶν γάρ εἰμι μέχρι συντελείας·

ταν κριταῖς παραστήκετε, μέσον με ὄψεσθε·δεσμεῖτε, καὶ συνδεσμοῦμαι· σύν ἐμοὶ δι᾿ ἐμὲ πάντα πάσχετε·ὑμεῖς τὴν γνώμην προτείνατε, καὶ ἐγδι᾿ ὑμῶν ἀγωνίζομαι   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια."

47.18.1

τε δὲ κουσαν τῶν ημάτων  τοῦ σοφοῦ διδασκάλου οἱ σοφοὶ μαθηταί,πρὸς ταῦτα ἀνταπεκρίθησαν· "Πάντα σκληρὰ ἡμῖν ἐπηγγείλω

47.18.5καὶ δειλίας ἀνάμεστα καὶ θανάτου· τούτων δὲ νῦν ἐνομίζομεν φεύγειν κολλώμενοι σοί,  καὶ ἄρτι τοῖς σκληροτέροις παραδίδεις ἡμς, ὁ σωτὴρ ἡμῶν·ἐκάλεσας εἰς ἀνάπαυσιν, καὶ ἰδού προαλείφεις εἰς ἄθλησιν   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.19.1 – Ψῆφος ὑμς καλεῖ πρὸς ἀγῶνας·ὁ κανν τῆς ἀγάπης ἀπαιτεῖ παρ᾿ ὑμῶν  φιλίας ἔργον ἐνδείξασθαι· πάθετε ὑπὲρ ἐμοῦ ς φίλοι,

47.19.5ὡς κἀγὑπὲρ φίλων καὶ μὴ ὀφείλων· χρέος οὐδὲν οὐχ εὑρέθη καλοῦν με πρὸς θάνατον,ἀλλ᾿μως κατεδεξάμην καὶ σταυρὸν ς χρεώστης ὑπέμεινα·τὸ πατρικὸν ὑμῶν δάνειον ὁ ἀνεύθυνος θέλων ἀπέδωκαὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.20.1

πιτε ον εἰς πάντα τὸν κόσμον·μετανοίας τὸν σπόρον ἐμβαλόντες τγδιδασκαλίαις ἀρδεύσατε. Βλέπετε μή τις μετανοήσας

47.20.5ἔξω τῆς ὑμετέρας σαγήνης μείνῃ· χαίρω γὰρ τοῖς ἐπιστρέφουσιν, ὡς οἴδατε καὶ ὑμεῖς·ὡς εἴθοις καὶ ὁ προδούς με εἰς ἐμὲ μετὰ πρσιν ὑπέστρεψεν,κἀγαὐτοῦ τὸ μάρτημα ἐξαλείψας ὑμῖν τοῦτον νωσα   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.21.1 Λύπην μισήσατε καὶ δειλίαν·ατη γὰρ παραπέμπει τῷ θανάτπολλούς,ὡς τὸν ούδαν ἀπέδειξεν· οἴδατε πῶς ἀγχόνης σχοινίον

47.21.5ἡ ἀπόγνωσις ἔπλεξε τῷ προδότῃ· ὅμως κενὴ καὶ ἐν τούτἡ τοῦ διαβόλου παγίς·μικρὸν γὰρ καὶ ἀποτίσει ἀντὶ τοῦ σκαρ[ιώ]του τὸν Κίλικα,ἀντὶ δολίου τὸν δόκιμον, ἀντὶ πράτου τὸν Παῦλον κομίσομαι   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

47.22.1 Μύσται μου, φίλοι καὶ ἀδελφοί μου μύστας γὰρ ὑμς λέγω, οὐχὶ δούλους λοιπόν,υἱούς καὶ συγκληρονόμους μου – , φωστῆρες τῆς οἰκουμένης λης

47.22.5καὶ ἐμοῦ τοῦ ἡλίου φαιδραὶ ἀκτῖνες, τῶν θησαυρῶν τῶν ἐμῶν οἱ πιστοὶ κλειδοφύλακες,μεσῖται τῶν δωρουμένων παρ᾿ ἐμοῦ τῷ Ἀδὰμ ὑποστρέφοντι,οἱ στῦλοι τῆς ἐκκλησίας μου ος ἐγἐκ θαλάσσης ἀνήγαγον   ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια. 47.23.1 Οτως κηρύξατέ με τῷ κόσμῳ,φανεροῦντες πέλω καὶ μισοῦντες λοιπὸν  παραβολὰς καὶ αἰνίγματα· εἴπατε τι Θεὸς ὑπάρχω

47.23.5καὶ ἀνέκφραστος μορφὴν ἔλαβον δούλου· δείξατε πῶς τὰς πληγὰς τῆς σαρκὸς οἰκειούμην ἑκών·Θεὸς ν, καίπερ μὴ θνσκων σύν τῷ σώματι λθον εἰς θάνατον  καὶ ὁ ταφεὶς ς κατάκριτος ἐξεπόρθουν τὸν ιδην ς κύριοςὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.   Σώσατε ον ἐν τούτοις τὸν κόσμον  βαπτίζοντες εἰς ὄνομα Πατρὸς καὶ Yἱοῦ  καὶ τοῦ γίου ΠνεύματοςΤούτοις τοῖς λόγοις κραταιωθέντες

47.24.5οἱ ἀπόστολοι ἔλεγον πρὸς τὸν πλάστην· "Σύ εΘεὸς προαιώνιος καὶ ἀτελεύτητος·σὲ να κύριον γνόντεςμα τῷ σῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι  κηρύσσομεν ς προσέταξας· σύ γενοῦ μεθ᾿ ἡμῶν τε καὶ ὑπὲρ ἡμῶνὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.»  

48 (XXXII). Вознесение Господне

48.t.1

Τεʹ τῆς ϛʹ ἑβδομάδος, κοντάκιον εἰς τὴν ἀνάληψιν τοῦ κυρίου καὶ Θεοῦ

καὶ σωτῆρος ἡμῶν ησοῦ Χριστοῦ, φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ]

χος πλάγιος βʹ.  

Προοίμιον I

48.pro 1.1 Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν   καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις  ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεόςοὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος

48.pro 1.5 καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· "Ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν."

Προοίμιον II

48.pro 2.1

Ἐν τῷ ὄρει τῶν ἐλαιῶνγιάσας τούς μαθητὰς  εἰς οὐρανούς ἀνελήφθης, κύριε,ἐπαγγειλάμενος αὐτοῖς διδασκαλίαν καὶ βοήσας αὐτοῖς·"Οὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν."

48.1.1 Τὰ τῆς γῆς ἐπὶ τῆς γῆς καταλιπόντεςτὰ τῆς τέφρας τῷ χοπαραχωροῦντες,  δεῦτε, ἀνανήψωμεν   καὶ εἰς ψος ἐπάρωμεν ὄμματα καὶ νοήματα·

48.1.5 πετάσωμεν τὰς ὄψεις ὁμοῦ καὶ τὰς αἰσθήσεις   ἐπὶ τὰς οὐρανίους πύλας οἱ θνητοί· νομίσωμεν εναι τοῦ ἐλαιῶνος εἰς ὄρος   καὶ ἀτενίζειν τῷ λυτρουμένἐπὶ νεφέλης ἐποχουμένῳ· ἐκεῖθεν γὰρ ὁ κύριος εἰς οὐρανούς ἀνέδραμεν,

48.1.10 ἐκεῖ καὶ ὁ φιλόδωρος τὰς δωρεὰς διένειμεν  τοῖς ἀποστόλοις αὐτοῦκολακεύσας ς πατὴρ καὶ βοήσας αὐτοῖςὁδηγήσας ς υἱούς καὶ λέξας πρὸς αὐτούς· "Οὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν."

48.2.1

τὴν γῆν καταλαβών, ὡς μόνος οδενἀναβαίνων ἐξ αὐτῆς πάλιν, ὡς οδεν,ἦρεν ος γάπησεν   καὶ εἰς ὄρος μετέωρονγαγεν ος συνήγαγεν,

48.2.5

ν᾿ ἔχοντες εἰς ψος τὰς κάρας καὶ τὰς φρένας   πάντων τῶν χαμαιζήλων λάθωσι λοιπόν. Διὸ ἀναχθέντες ἐν τῷ βουνῷ τῶν ἐλαίων   περιεκύκλουν τὸν εὐεργέτην, ὡς διηγεῖται Λουκς ὁ μύστης· ἐπάρας δὲ ὁ κύριος χεῖρας καθάπερ πτέρυγας,

48.2.10 ὡς ἀετὸς ἐσκέπασε τὴν νοσσιὰν ν ἔθαλπε   καὶ λέγει τοῖς νεοσσοῖς· "Ἐπεσκίασα ὑμς ἐκ πάντων τῶν κακῶν· ὡς ον ἔστερξα ὑμς, ἀγαπήσατέ μεκα[ὶ ο]ὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.

48.3.1

περάνωθεν ὑμῶν, ὦ μαθηταί μου, ὡς θεὸς καὶ ποιητὴςλου τοῦ κόσμου  τείνω τὰς παλάμας μου  ἃς οἱ ἄνομοι ἔτειναν, ἔδησαν καὶ καθήλωσαν·

48.3.5 ὑμεῖς ον ὑποθέντες τὰς κάρας ταῖς χερσίν μου   σύνετε, γνῶτε, φίλοι, ἅπερ ἐκτελῶ·

σπερ γὰρ βαπτίζων χειροθετῶ ὑμς ἄρτι   καὶ εὐλογήσας ἐξαποστέλλω πεφωτισμένους, σεσοφισμένους· ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ὑμῶν αἴνεσις καὶ εὐπρέπεια·

48.3.10 ἐπὶ δὲ ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἔλλαμψις, καθς γέγραπται·   ἐκ γὰρ τοῦ πνεύματός μου   ἐκχεῶ ἐπὶ ὑμς, κα[ὶ ἔ]σεσθέ μοι δεκτοίδιδακτοὶ καὶ ἐκλεκτοί, οἰκεῖοι καὶ πιστοί· κα[ὶ ο]ὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν."

48.4.1 Ταῦτα λέξας ὁ σωτὴρ τοῖς ἀποστόλοις   ἱκανήν τε καὶ πολλὴν παρέσχε λύπην·τάχα δὲ καὶ ἔκλαυσαν   καὶ ἐκ βάθους στενάξαντες επον πρὸς τὸν διδάσκαλον·

48.4.5 "Ἀφεὶς ἡμς, οἰκτίρμων, χωρίζτῶν φιλούντωνΤαῦτα γὰρ ς ὁδεύων ἐφθέγξω ἡμῖν· τὰ ήματα ταῦτα ἀποδημίαν σημαίνεικαὶ τούτου χάριν ἀδημονοῦμεν, ἐπειδὴ εναι σύν σοὶ ποθοῦμεν· ζητοῦμέν σου τὸ πρόσωπον, τέρπει γὰρ τὰς ψυχὰς ἡμῶν·

48.4.10 ἐτρώθημεν, ἐδέθημεν τγλυκυτάτθέσου· οὐκ ἔστι πλὴν σοῦ θεός· μὴ μακρύνς ον σαυτὸν τῶν σῶν ἀγαπητῶν,   συμπαράμεινον ἡμῖν καὶ λέξον πρὸς ἡμς· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’

48.5.1 Ἀπελίπομεν ἡμεῖςλον τὸν βίον   καὶ ἐφύγομεν αὐτὸν καθάπερ βίαν·ἵνα σε κερδήσωμενἐπὶ γῆς ἐγενήθημεν ξένοι καὶ παρεπίδημοι·

48.5.5 ὁ πρῶτος ἡμῶν Πέτρος γενόμενός σου φίλος   πάντων λλοτριώθην εχε τὸ πρίν· Ἀνδρέας δ᾿ ὁ τούτου συναίμων, ὅτε σε ερεντῶν ἐν τῷ κόσμεὐθύς ἀπῆρε καὶ τὸν σταυρόν σου ἐπ᾿μων ρε. Τοιαύτην ον διάθεσιν θέλεις ἀφεῖναι, δέσποτα,

48.5.10 καὶ σπεύδεις ἐκδραμεῖν ἡμῶνσπερ ἐπιλαθόμενος; Μὴ γένοιτο, βασιλεῦ· μὴ γελάσωσιν ἡμς οἱ μισοῦντες ἡμςμὴ βοήσωσιν ἡμῖν· ‘Ποῦ ἐστιν ὁ εἰπών· Οὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’  

48.6.1 Παρορς, ὦ λυτρωτά, καὶ οὐ λογίζῃ τὴν φιλίαν τῶν υἱῶν τοῦ Ζεβεδαίου;Μνήσθητι, φιλάνθρωπεπῶς τοῦ θείου σου ήματοςκουσαν κα[ὶ ο]ὐ παρήκουσαν;

48.6.5 Οὐκ επον ἐν καρδίαις· ‘Τίς οτος ὁ καλέσας;’, ἀλλὰ καὶ τοῦ γενέτου προέκρινάν σε. Ματθαῖος δὲ πάλιν τοῦ τελωνίου τὸν πόρον  ὡς ἀπορίαν πολλὴν ἡγεῖτο, ἐπειδὴ πλοῦτον τὸν σὸν ἐπόθει· Θωμς δὲ ὁ καὶ Δίδυμος καὶ τὴν ζωὴν ἐμίσησε.

48.6.10 Καὶ παξ πάντες εἴπομεν· ‘Σὲ ἀντὶ πάντων στέργομεν’· μὴ ον στερήσς ἡμς· ἐναγκάλισαι ἡμς, ὁ τὰ πάντα πληρῶνπερικύκλωσον ἡμς καὶ βόησον ἡμῖν· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’»  

48.7.1

Ἐπακούσας ὁ σωτὴρ τῶν ἀποστόλων   καὶ ἰδν τὸν ὀδυρμὸν τῶν ἀγαπώντων,τότε ἀντελάβετο  ὡς πατὴρ ὑϊούς αὐτοῦ, ᾤκτειρε καὶ ἐβόησε·

48.7.5 "Μὴ κλαίετε, ὦ φίλοι· καιρὸς γὰρ οὐ δακρύωνἀλλ᾿ οτε ἡμέρα ἐστὶν ὀδυρμοῦ· χαρς ἐστιν ρα· πρὸς τὸν ἐμὸν γὰρ πατέρα   ἀναλαμβάνω τὰς πτέρυγάς μου καὶ καταπαύω ἐν τσκηνμου· σκηνὴν γὰρ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ ἐποίησα,

48.7.10 σκηνὴν οὐ περιγράφουσαν, ἀλλὰ περικυκλοῦσάν με,ὡς σαΐας βοᾷ· ’Ὡς καμάραν οὐρανὸν ἐστήσατο Θεὸς   καὶ οἰκεῖ σπερ σκηνήν’, ὁ λέγων τοῖς αὐτοῦ· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’ 48.8.1

λαροὶ ον καὶ φαιδροὶ γίνεσθε ἄρτικαὶ χαρίεσσαν μορφὴν ἀναλαβόντες σμα καινὸν σατε· καὶ γὰρ πν ὃ ἂν γένηταινεκεν ὑμῶν γίνεται

48.8.5 ὑμῶν χάριν κατῆλθον καὶ διὰ πάντων λθον, ἵνα ὑμῖν ἀρέσω καὶ δέξησθέ με· ὑμῶν χάριν πάλιν εἰς οὐρανούς ἀναβαίνω, ἵνα τὸν τόπον ἐξευτρεπίσωπου ὀφείλω ὑμῖν συνεῖναι· πολλαὶ μοναὶ γὰρ πέλουσιν ἄνω πρὸς τὸν πατέρα μου·

48.8.10 αἱ μὲν πατέρας ἔχουσιν, ἄλλαι δικαίων γέμουσιν  καὶ ἄλλαι τῶν προφητῶν· τὴν μονὴν δὲ τὴν ὑμῶν οὐδεὶς οδεν ἀκμήν· ἑτοιμάζω ον αὐτὴν καὶ λαμβάνω ὑμςκα[ὶ ο]ὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.  

48.9.1 Νῦν ἀνάστητε ὀρθοί, στῆτε ἑδραῖοι   καὶ ἀμώμὀφθαλμῷ κατανοεῖτε  ταύτην τὴν ἀνάληψιν  ἣν ὁρῶντες νοήσατε σώματος, οὐ θεότητος·

48.9.5 ἡ σὰρξ γὰρ ν ὁρτε αὐτὴ τὰ ἄνω φθάνει· τῆς γὰρ θεότητός μου πς τόπος μεστός· ἀλλ᾿μως καὶ τούτου τοῦ ὁρατοῦ ὑψουμένου   συνανυψοῦται τὸ ἀφανές μου· καὶ γὰρ ἡνώθην τῷ φαινομένῳ· ες πέλω ἀθεώρητοςμα καὶ θεωρούμενος·

48.9.10 ἐγώ εἰμι ν βλέπετε ὄντως καὶ οὐκ λλοίωμαι,ὡς ἔφησεν ἡ γραφήκαὶ ἀθάνατός εἰμι καὶ μοιος ὑμῶνὑπεράνωθεν ὑμῶν καὶ ἐν μέσὑμῶνκα[ὶ ο]ὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν."

48.10.1

τε ταῦτα ὁ Χριστὸς επε τοῖς φίλοιςδιανεύει τὸ λοιπὸν τοῖς ἀρχαγγέλοις  ἵνα ἑτοιμάσωσι   τοῖς γνοῖς αὐτοῦ βήμασιν ἄνοδον ἀδιόδευτον·

48.10.5 καὶ δὴ ς προσταχθέντες οἱ τῶν ἀγγέλων πρῶτοι   πάσαις ταῖς ἐν τῷ ψει ἔκραζον ἀρχαῖς·

"Ἐπάρατε πύλας καὶ ἐκπετάσατε θύρας   τὰς οὐρανίους καὶ ἐπιδόξους· ὁ γὰρ τῆς δόξης δεσπότης φθάνει. Νεφέλαι, ὑποστρώσατε νῶτα τῷ ἐπιβαίνοντι·

48.10.10 αἰθήρ, ἐξευτρεπίσθητι τῷ διὰ σοῦ ὁδεύοντι·ἀνοίχθητε, οὐρανοί· οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν, ἐκδέξασθε αὐτόν, ὅτι φθάνει πρὸς ὑμς ὁ λέγων τοῖς αὐτοῦ· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν’."

48.11.1

πακούσαντες εὐθύς οἱ ἐν τῷ ψει   καὶ ἀνοίξαντες ὁμοῦ πάντα τὰ ψη,θρόνοι, κυριότητες   σύν ἀρχαῖς καὶ δυνάμεσιν ἔδραμον εἰς ἀπάντησιν  

48.11.5 καὶ στρώσαντες ταχέωςς ρ_#956;α τὴν νεφέληνἐπὶ τὸν ἐλαιῶνα πέμπουσιν αὐτήν· ἡ δὲ κατελθοῦσα ἐνεκολπώσατο τότε   τὸν τὰς νεφέλας ἡνιοχοῦντα καὶ ὀμβροτόκους αὐτὰς ποιοῦντα· λαβοῦσα ον ἐβάσταζεν, μλλον δὲ ἐβαστάζετο·

48.11.10 αὐτὸς γὰρ ὁ φερόμενος ἔφερε τὴν βαστάζουσαν ς τὴν Μαρίαν ποτέ· καὶ αὐτὴν γὰρ ἡ γραφὴ νεφέλην προκαλεῖ  ἣν ἐφύλαξεν οἰκῶν ὁ τοῖς φίλοις εἰπών· "Οὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν."

48.12.1

αθυμεῖ δὲ οὐδὲ ες τῶν ἀποστόλων,ἀλλ᾿ ἐφρόντιζον ὁμοῦ τῶν τελουμένων·πάντες γὰρ ἀνήρτησαν  πρὸς τὸ ψος τὰ πρόσωπα, βλέποντες τὴν ἀνάληψιν·

48.12.5 εὐθύς ον ὑποθεῖσα τὰ νῶτα ἡ νεφέλη  ὄχημα τῷ ἀμώμγέγονε ποδί·χιτῶνος δὲ δίκην ὁ οὐρανὸς διερράγη   κα[ὶ ὁ] ἐκ Μαρίας ἀνῆλθεν ἄνω, χορῶν πυρίνων προηγουμένων, βοώντων· "Σπεῦσον, δέσποτα, ἕτοιμος γὰρ ὁ θρόνος σου·

48.12.10 ἐπίβηθι, πετάσθητι ταῖς τῶν ἀνέμων πτέρυξι καὶ φθάσον κόλπους Πατρός· ὁ γὰρ θρόνος σου σαφῶς αὐτός ἐστιν ἀεὶ  ὃν οἰκεῖς καὶ οὐκ ἐς, κν τοῖς κάτω βος· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν’».

48.13.1

ς ον εδον οἱ πιστοὶ τὰ γεγονόταπαραυτὰ δαυιτικῶς ψάλλοντες επον·"Ὄντως ἀναβέβηκεν   ὁ Θεὸς ἐν ἀλαλαγμῷ, κύριος ἐν φωνσάλπιγγος».

48.13.5 Αὐτῶν ον συμψαλλόντων καὶ ἄνω θεωρούντωνμία ἀγγέλων ζεύγληλθεν πρὸς αὐτούς,

ν τρόπον διδάσκει καὶ ἡ τῶν πράξεων βίβλος, ὅτι τοῦ πλάστου ἀναληφθέντος καὶ τῶν γίων ἀτενιζόντων,   ἐπέστησαν ς ἄνθρωποι δύο λαμπροὶ τῷ σχήματι

48.13.10 βοῶντες· "Τί ἑστήκατε; Τίνι δὲ ἀτενίζετε;Τί θέλετε κατιδεῖν; Ἰδού κάθεται Θεὸς ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ· ἐβασίλευσεν ἡμῶν ὁ βοήσας ὑμῖν· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν, ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’

48.14.1 Μὴ θαμβῆσθε τὸ λοιπόν, ὦ Γαλιλαῖοι· Ἰησοῦς γὰρ ὁ Χριστὸςς ἀνελήφθη  οτως καὶ ἐλεύσεται  ὡς αὐτὸν ἐθεάσασθε ἄνω παραγενόμενον.

48.14.5 Σαφῶς γὰρ ἀνελήφθη καὶ οὐχὶ μετετέθη· οὐχ ς Ἐνχ τὸ πρῶτον, οτως ὁ Χριστός·

Ἐνχ γὰρ ἐκεῖνος τῶν ἐπιγείων μετέστηοὐκ ξιώθη τῶν οὐρανίων, ἀλλ᾿ ἐνετέθη σκηναῖς δικαίων·  

λίας δὲ ὁ πύρινονρμα ἐπικαθήμενος

48.14.10 ἀνῆλθε καὶ οὐκ ἔφθασε τὸν οὐρανόν, ὡς γέγραπται, ἀλλ᾿ς εἰς τὸν οὐρανόν· ὁ Θεὸς δὲ τοῦ Ἐνχ κα[ὶ ὁ] Θεὸς λιοῦ   ἀνελθν εἰς οὐρανούς ἐδήλωσεν ὑμῖν· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’"

48.15.1 Ἀλλ᾿ ἀκουσάντες εὐθύς τούτων τῶν λόγων   οἱ τοῦ ύστου μαθηταὶ επον ἀλλήλοις·"Ὄντως πιστοὶ μάρτυρες   τῆς Χριστοῦ ἀναλήψεως οτοι ς ἐπουράνιοι·

48.15.5 εἰ μὴ γὰρ εδον τοῦτον ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνωοὐκ ν κατῆλθον κάτω κηρῦξαι ἡμῖν· ἀγγέλων δεσπόζει καὶ δι᾿ ἀγγέλων γνωρίζει τὰς φιλανθρώπους οἰκονομίας ὁ ἀνατείλας ἐκ τῆς παρθένου·   ἐτέχθη, καὶ τὴν γέννησιν τούτου ἐδήλουν ἄγγελοι·

48.15.10 ἠγέρθη, καὶ τὴν ἔγερσιν πάλιν ἐδήλουν ἄγγελοι·ἀνῆλθεν εἰς οὐρανούςκαὶ τὴν θείαν καὶ φαιδρὰν ἀνάληψιν αὐτοῦ   δι᾿ ἀγγέλων ἀγαθῶν ἐδήλωσεν ἡμῖν· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’

48.16.1 Νευρωθῶμεν ον ἡμεῖς κατὰ τῶν πλάνωνὁπλισθῶμεν ὁμαδὸν τοῖς συκοφάνταις·πάντες κοπιάσωμενἐπιμόνως παλαίσωμενως ν αὐτούς ήξωμεν·

48.16.5 εἰπῶμεν παρρησίπρὸς τούς τῆς ἀπωλείας· ’Ποῦ ἐστιν, ὃν ἐν τάφεἴχετε νεκρόν; Ποῦ πέλει ἐκεῖνοςν στρατιῶται ἐτήρουν   καὶ αἱ σφραγῖδες ὑμῶν ἐφρούρουν; Πῶς ἀπεκλάπη; ποῦ ἀνελήφθη; Τίς τοῦτον ἀπεσύλησεν; τίς δὲ αὐτὸν ἐβάστασεν;

48.16.10 Ἐκλάπη ἐκ τοῦ μνήματος; Πῶς νῦν τοῦ στερεώματος  ἀπέστειλε πρὸς ἡμς   καὶ ἐδήλωσεν ἡμῖν· Μὴ πτοῆσθε αὐτούς,   οὐ νικήσουσιν ὑμς· ὡς γὰρ επον ὑμῖνοὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’"

48.17.1 Οἱ τοῦ ύστου μαθηταὶ οτω φρονοῦντεςτοῦ Χριστοῦ τε καὶ Θεοῦ ἀναληφθέντος,τότε καταβαίνουσιν   ἐκ τοῦ ὄρους γηθόμενοιμα καὶ ἀγαλλόμενοι·

48.17.5 καὶ φθάσαντες τὰ κάτω, ὡς ἡ γραφὴ διδάσκεικύψαντες προσκυνοῦσι τῷ ἄνω Θεῷ, καὶ πλήρεις ἐπαίνων φωνὰς ἀφῆκαν τῷ ὄρει  ὡς εὐφημοῦντες τὸν ἐλαιῶνατι τοσούτων κατηξιώθη, "Τὸ ὄρος τὸ Σινάτιον, λέγοντες, ὑπερέβαλες·

48.17.10 ἐκεῖνο γὰρ ἐδέξατο τὰ τοῦ Μωσέως βήματα,σύ δὲ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ· ἐν ἐκείννόμος ν, ἡ χάρις δὲ ἐν σοὶ   ἡ καὶ πλάσασα Μωσῆν καὶ λέξασα ἡμῖν· Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’ 48.18.1

περάνω ελοιπὸν καὶ τοῦ ΛιβάνουΘαβρ καὶ ρμονιεὶμ σοὶ ἐλαττοῦνται,ὅτι οὐκ ἐποίησεν   ἐν αὐτοῖς ὁ φιλάνθρωποςπερ ἐν σοὶ ἐποίησεν."

48.18.5 Τοιαῦτα ον εἰπόντες οἱ μαθηταὶ τοῦ πλάστου   ἔστησαν μέχρι τούτου τούς λόγους αὐτῶν, καὶ ἄραντες ἄνω τούς ὀφθαλμούς καὶ τὰς χεῖρας   ἐξιλεοῦντο τὸν βασιλέα τῶν οὐρανίων καὶ ἐπιγείων βοῶντες. "Ἀναμάρτητε, τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν

48.18.10 καὶ δι᾿ ἡμῶν τῷ κόσμσου πρεσβείαις τῆς τεκούσης σε·οὐ στέγει γὰρ ὁ ἐχθρὸς   κατιδεῖν τὰ ὑφ᾿ ἡμῶν γινόμενα καλά· ἀλλὰ σόβησον αὐτὸν ἀφ᾿ ἡμῶν ὁ εἰπών·Ὀὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν καὶ οὐδεὶς καθ᾿ ὑμῶν.’»

49 (XXXIII). Пятидесятница

49.t.1

Κυριακἑβδόμῃ, κοντάκιον εἰς τὴν γίαν Πεντηκοστήν, φέρον ἀκροστιχίδα

τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ]

χος πλάγιος δʹ  

Προοίμιον

49.pro.1

τε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε,διεμέριζεν ἔθνη ὁ ψιστος·

τε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν,εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε·

49.pro.5 καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον πνεῦμα.

49.1.1 Ταχεῖαν καὶ σταθηρὰν δίδου παραμυθίαν τοῖς δούλοις σου, Ἰησοῦἐν τῷ ἀκηδισθαι τὰ πνεύματα ἡμῶν· μὴ χωρίζου τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἐν θλίψεσινμὴ μακρύνου τῶν φρενῶν ἡμῶν ἐν περιστάσεσιν,

49.1.5  ἀλλ᾿ ἀεὶ ἡμς πρόφθασον· ἔγγισον ἡμῖν, ἔγγισον ὁ πανταχοῦ· ὥσπερ τοῖς ἀποστόλοις σου πάντοτε συνῆς,οτω καὶ τοῖς σε ποθοῦσιννωσον σαυτόν, οἰκτίρμων, ἵνα συνημμένοι σοι ὑμνέομεν καὶ δοξολογοῦμεν

49.1.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.  

49.2.1 Οὐκ ἐχωρίσθης, σωτήρ, ἀπὸ τῶν μαθητῶν σου ὁδεύσας εἰς οὐρανούς· καὶ φθάσας γὰρ τὰ ἄνω τὰ κάτω συνέχεις, οὐδὲ ες γὰρ τόπος δίχα σου, ἀχώρητε· κν γὰρ γένηται, ἀπόλλυται καὶ ἀφανίζεται

49.2.5  καὶ ς Σόδομα γίνεται· σύ γὰρ ἱστς τὰ σύμπαντα, πάντα πληρῶν· σὲ ον καὶ οἱ ἀπόστολοι εχον ἐν ψυχαῖς·διὸ ἐκ τοῦ ἐλαιῶνος σοῦ ἀναληφθέντος τότε   κατῆλθον χορεύοντες καὶ ψάλλοντες καὶ δοξολογοῦντες

49.2.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.

49.3.1

πέστρεψαν ἐν χαρἀπὸ τοῦ ἐλαιῶνος οἱ νδεκα μαθηταί·Λουκς γὰρ τοῦτο γράφει ὁ ἱεροφάντης

τι εἰς εροσόλυμα ἀνέλυσαν,ὑπερῴῳ δὲ ἀνέβησαν ἔνθα κατέμενον

49.3.5 καὶ ἐμβάντες ἐκάθισαν Πέτρος καὶ οἱ ἐπίλοιποι τῶν μαθητῶν,ὧν ὁ Κηφς ς ἔξαρχος επε πρὸς αὐτούς·  "Μερισταὶ τῆς βασιλείας, ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας   πρὸς τὸν ὑποσχόμενον καὶ λέξαντα· ‘Ἐγὑμῖν πέμψω

49.3.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.’"

49.4.1 Τοιαῦτα τότε εἰπν Πέτρος τοῖς ἀποστόλοις διήγειρεν εἰς εὐχήνκαὶ στὰς ἐν μέστούτων ἐβόησε λέγων· "Δεηθῶμεν, γόνυ κλίνωμεν, αἰτήσωμενἐκκλησίαν τὸ δωμάτιον τοῦτο ποιήσωμεν·

49.4.5  καὶ γὰρ ἔστι καὶ γίνεται· κλαύσωμεν καὶ κραυγάσωμεν πρὸς τὸν Θεόν· ’Πέμψον ἡμῖν τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ν᾿ ὁδηγήστούς πάντας εἰς τὴν γῆν σου τὴν εὐθεῖαν  ἣν σύ προητοίμασας τοῖς σέβουσι καὶ δοξολογοῦσι

49.4.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.’»   Ἀκούσαντες ον εὐθύς οἱ μετ᾿ αὐτοῦ κληθέντες συνήθροισαν ἑαυτούς  ὡς πρὸς ποιμένα ἄρνες τῷ λόγθελχθέντες, καὶ σιγῶντες ὑπηγόρευονηχοντο   καὶ δεήσεις ἐπανέτεινον τῷ παντοκράτορι

49.5.5  περιεχούσας ταῦτα· "Τῷ τῶν ἀγγέλων πρύτανι καὶ βασιλεῖτῷ τῶν ἀνθρώπων ἄνακτι καὶ δημιουργῷ,τῷ τὰ ἐν γκαὶ θαλάσσμόννεύματι κρατοῦντιοἱ φίλοι καὶ δοῦλοί σου βοῶσί σοι· ‘Ταχύ ἡμῖν πέμψον

49.5.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.’"

49.6.1 Πληρώσαντες ον εὐθύς τὰς ἑαυτῶν δεήσεις ὑπέγραψαν ἐν αὐταῖς   σφραγίσαντες τπίστει καὶ πέμψαντες ἄνω·

ς ἀνέγνω ὁ διδάσκαλος καὶ ἔφησεν· "Αὐτεξούσιε Παράκλητε, μὴ κελευόμενος,

49.6.5  ἀλλ᾿ς θέλεις κατάβηθι· σὲ γὰρ λοιπὸν ἐκδέχονται οἱ μαθηταὶ   οσπερ ἐγσυνήγαγον σοὶ καὶ τῷ πατρί,ος ἐξεπαίδευσα λέγων· ‘Μαθητεύσατε τὰ ἔθνη   πατέρα κηρύττοντες καὶ σέβοντες υἱὸν καὶ ὑμνοῦντες

49.6.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.’"

49.7.1

Ἐπήκουσεν ὁ Θεὸς ὁ Παράκλητος τότε τῶν δεομένων αὐτοῦκαὶ δὴ καταλαμβάνει τούτους εὐχομένους, οὐδαμόθεν μεθιστάμενος ὁ ἄφραστος· οὐ γὰρ γέγονε κατάβασις ἡ συγκατάβασις,

49.7.5  οὐδ᾿ ὑπέμεινε μείωσιν· ἄνω γὰρ ν καὶ κάτω ν καὶ πανταχοῦ· θεία γὰρ φύσις ἄφραστος καὶ ἀναφής·τοῖς ὀφθαλμοῖς οὐχ ὁρται, πίστει δὲ κατανοεῖται· χερσὶν οὐ κατέχεται, καρδίαις δὲ πιστῶν ψηλαφται

49.7.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.   Εἰστήκεισαν ὁμαδόν, συμπληρουμένης τότε τῆς θείας πεντηκοστῆςεὐχαῖς προσκαρτεροῦντες οἱ νδεκα μύσται· καὶ ς λέγει τὸ ἀνάγνωσμα τῶν πράξεων, ὡς πνοῆς βιαίας ἄθροονχος ἐγένετο

49.8.5  οὐρανόθεν κτυπούμενος·

λον δὲ τὸ δωμάτιον ἔπλησε πυρόςμλλον δὲ καὶ κατέπληξεν τούς ἀγαπητούς·διὸ ς σκάφος τὸν οκον σαλευόμενον ὁρῶντες   ἐβόων· "Ὦ δέσποτα, κατάπαυσον τὴν ζάλην καὶ πέμψον

49.8.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα."

49.9.1 Νομίσαντες οἱ σοφοὶλον τὸ ὑπερῷον χαοῦσθαι ἐκ τῆς πνοῆςσυνέστειλαν ἐν φόβτὰ ὄμματα πάντες. Καὶ ἰδού γέγονεν τερον φρικτότερονκαὶ τῷ πρώτφόβδεύτερον τρόμον ἐπήγαγε

49.9.5  τὰ ἐπάλληλα θαύματα·   γλῶσσαι γὰρ πάλιν πύριναιπτοντο αὐτῶν   καὶ ἐπὶ κάραις ρχοντο τῶν ἀγαπητῶν,καὶ οὐ παρέφλεγον τρίχας, ἀλλ᾿ ἐφώτιζον τὰς φρένας· καὶ γὰρ καθαρίζοντας καὶ νίζοντας προέπεμπε ταύτας

49.9.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.

49.10.1

Πέτρος δὲ κατιδν τὰ γεγονότα πάντα ἐβόησεν· "Ἀδελφοίτιμῶμεν ὁρῶμεν, μὴ ἐξερευνῶμεν· μήτις εἴπῃ· ‘Τοῦτο τί ἐστι τ[ὸ ὁ]ρώμενον;’ Ὑπερβαίνει γὰρ διάνοιαν τὸ ἐκτελούμενον

49.10.5  καὶ νικτὴν ἐνθύμησιν· πνεῦμα καὶ πῦρ συνέζευκται, θαῦμα πιστόν· αρα καὶ φλὸξ συνήρμοσται, θέαμα φρικτόν·μετὰ ἀνέμων λαμπάδες, μετὰ δρόσων δὲ σπινθῆρες·   τίς εδε; τίς κουσε; τίς δύναται εἰπεῖν ὑπάρχει

49.10.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα;

μεῖς ον, ἀγαπητοί, στῆτε καὶ καθορτε ἀπεριέργως τὸ πῦρ  ὃ ἔπεμψεν ἐξ ψους ν ἐν τῷ ψει· μὴ φοβεῖσθε· οὐ γὰρ φλέγουσιν οἱ ἄνθρακες· μὴ θαμβεῖσθε, ὅτι ἄκαυστον τοῦτο τὸ πῦρ ἐστιν·

49.11.5  ἀλλ᾿ς φρόνιμοι μνήσθητε πῶς πάλαι πῦρ ἐδέξατο παῖδας τούς τρεῖςπῶς οὐκ ἐκαύθη σώματα τούτων οὐδὲ θρίξ,πῶς ἡ τούς τρεῖς δεξαμένη τέσσαρας αὐτούς ἐδείκνυ· σύν τόκγὰρ ἔδωκεν ος ἔλαβεν, ὅτι ἐφοβεῖτο

49.11.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.

49.12.1

ιψάτω ον, ἀδελφοί, ὁ καθεὶς ἡμῶν ἄρτι τὸν φόβον ἐκ τῆς ψυχῆς   καὶ πόθον ἐνδειξάτω τῷ ἀναληφθέντι,

τι οτως ος ἐκάλεσενγάπησεν,   ὅτι πάντα περ πρόειπεν νῦν ἐξεπλήρωσεν

49.12.5  καὶ ς επεν ἐποίησεν. Τί δειλιῶμεν ἄφλεκτον φλόγα λοιπόν; Ῥόδ^#945; τὸ πῦρ νομίσωμεν, ὅπερ καὶ ἐστίν·ἐπὶ τὰς κάρας γὰρ ἡμῶνσπερ ἄνθη ἐπετέθη   ἐν ος ἐστεφάνωσεν, ἐκόσμησεν, ἐλάμπρυνεν ἡμς

49.12.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.

49.13.1

ς επε ταῦτα Κηφς πσι τοῖς ἀποστόλοις, ἡσύχασε μετ᾿ αὐτῶν   καὶ δέχεται σύν τούτοις τὸ γιον πνεῦμα· ἐληλύθει γὰρ μετέπειτα, ὡς γέγραπται· ὡς προδρόμοις ν χρησάμενον δύο τοῖς θαύμασι,

49.13.5  τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ πνεύματος· ἔδει γὰρ πρὸ τοῦ πνεύματος θαῦμα προδραμεῖν,   ἔδει πρὸ τοῦ φωτίζοντος φλόγα προελθεῖν  καὶ προμηνῦσαι τῷ κόσμῳ ὥσπερ σάλπιγγες χοῦσαι  ὅτι ς ἐπίσταται, ὡς βούλεται, τγἐπιβαίνει

49.13.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα. Μεγάλα ν καὶ φρικτὰ τὰ γεγονότα πάντα, καὶ φρένας πάντων ἱστᾷ· πλησθέντες γὰρ ἐξαίφνης τοῦ πνεύματος πάντες προσωμίλουν τοῖς ἀκούουσινς κουοντοῖς ωμαίοις οὐχ ς βάρβαροι, Πάρθοις ς μοιοι

49.14.5  καὶ τοῖς Μήδοις ς ἴδιοι· τοῖς Ἐλαμίταις ελαλοιφθησαν τρανῶςτοῖς Ἀραβίοις γνώριμοι γέγοναν εὐθύς,Ἀσιανοῖς καὶ Φρυγίοις εδηλοι καὶ τρανόλαλοι,   καὶ πσι τοῖς ἔθνεσιν ἐφθέγγοντος τούτοις ἐδίδου

49.14.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.

49.15.1 Ἀλλ᾿τε εδον αὐτούς γλώσσαις λαλοῦντας πσιν οἱ πανταχόθεν ἐκεῖἐξίσταντο βοῶντες· "Τί βούλεται τοῦτο; Γαλιλαῖοι οἱ ἀπόστολοι ὑπάρχουσινκαὶ πῶς ἄρτι, καθς βλέπομεν, πσι τοῖς ἔθνεσι

49.15.5  πατριῶται γεγόνασιν; Πότε κατεῖδεν Αἴγυπτον Πέτρος ὁ ΚηφςΠότε Ἀνδρέας κησε μέσην ποταμῶν;Οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου πόθεν εδον ΠαμφυλίανΠῶς ταῦτα γνωρίσωμεν; Πῶς εἴπωμεν; Ἦ πάντως ς θέλει

49.15.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα."

49.16.1 Νῦν γέγοναν σοφισταὶ οἱ ἀγρευταὶ τὸ πρώην· νῦν ήτορες καὶ τρανοὶ   οἱ πρὶν κατὰ τὰς ὄχθας τῶν λίμνων ἑστῶτες·   οἱ τὸ πρῶτον καταρράπτοντες τὰ δίκτυα   νῦν πλοκὰς ητόρων λύουσιν καὶ εὐτελίζουσιν

49.16.5  ἁπλουστέρτῷ ήματι·

να γὰρ λόγον λέγουσιν ἀντὶ πολλῶν, ἕνα θεὸν κηρύττουσιν οὐ μετὰ πολλῶν·τὸ ν ς ν προσκυνοῦσιν, ἀκατάληπτον πατέραυἱὸν ὁμοούσιον, ἀμέριστον καὶ μοιον τούτοις

49.16.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα. Οὐκοῦν ἐδόθη αὐτοῖς πάντων περιγενέσθαι δι᾿ν λαλοῦσι γλωσσῶνΚαὶ τί φιλονεικοῦσιν οἱ ἔξω ληροῦντες; Τί φυσῶσι καὶ βομβεύουσιν οἱ λληνεςΤί φαντάζονται πρὸς ρατον τὸν τρισκατάρατον;

49.17.5  Τί πλανῶνται πρὸς Πλάτωνα; Τί Δημοσθένην στέργουσι τὸν ἀσθενῆΤί μὴ νοοῦσιν μηρον ὄνειρον ἀργόν;Τί Πυθαγόραν θρυλλοῦσι τὸν δικαίως φιμωθένταΤί δὲ μὴ προστρέχουσι πιστεύοντες ος ἐνεφανίσθη

49.17.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα;

49.18.1

μνήσωμεν, ἀδελφοί, τῶν μαθητῶν τὰς γλώσσας, ὅτι οὐ λόγκομψῷἀλλ᾿ ἐν δυνάμει θείἐζώγρησαν πάντας,

τι ραν τὸν σταυρὸν αὐτοῦς κάλαμον, ὅτι ήμασιν ς νήμασιν πάλιν ἐχρήσαντο

49.18.5  καὶ τὸν κόσμον ἡλίευσαν,

τι τὸν λόγον ἄγκιστρον ἔσχον ὀξύ, ὅτι καθάπερ δέλεαρ γέγονεν αὐτοῖς  ἡ σὰρξ τοῦ πάντων δεσπότου, οὐ πρὸς θάνατον θηρῶσαἀλλ᾿ εἰς ζωὴν λκουσα τούς σέβοντας καὶ δοξολογοῦντας

49.18.10  τὸ πανάγιον πνεῦμα.  

XXXIX. Исцеление хромого Ап. Петром и Иоанном

39.t.1.1

ΤΟY ΤΑΠΕΙΝΟY ΡΩΜΑΝΟY ΤΟ ΕΠΟΣ

39.pro.t.1

διόμελον

39.pro.1.1 Χριστὸν δοξάσωμεν τὸν ἰώμενον ἡμῶν τὰ συντρίμματα  καὶ τῷ πλήθει τῶν αὑτοῦ οἰκτιρμῶν ἐξαλείφοντα ἡμῶν τὰ πταίσματα  διὰ τῶν ἀποστόλων

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.t.1

Τὰ ήματα τοῦ Χριστοῦ (App. Metr. ix)

39.strop.1.1 Τὸ δέεσθαι συνεχῶς καὶ βον πρὸς κύριον  θεοπνεύστως πανταχοῦ παραγγέλλει πσιν γραφή· τοῖς δεομένοις γὰρ καὶ νύκτωρ καὶ μεθ᾿ ἡμέραν  δίδωσιν ἔλεος, δόξαν καὶ χάριν καὶ ἄφεσιν.

39.strop.1.5 καὶ εἴ τις ἐπαναδράμμετὰ σπουδῆς  πρὸς τὸ πλῆθος τῶν γίων [καὶ] προφητῶν καὶ ἀποστόλων, εὑρήσει ς οἱ δίκαιοι πάντες προσηύχοντο,οἱ τέλειοι ἐν πασι τοῖς κατορθώμασιν·

σγὰρ τέλειοι σαν ταῖς ἀρεταῖς ἐκ τῶν ἔργων,

39.strop.1.10τοσούτπλέον ἔσπευδον κραταιοῦσθαι

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.2.1 Οἱ ζήσαντες εὐσεβῶς προσευχῶν ἐδέοντο  καὶ πσαν τὴν ἀρετὴν ἐκ σπουδῆς κτησάμενοι,

τι δεδοίκεισαν, μὴ συληθῶσι τὸν πλοῦτον  τὸν τῆς ψυχῆς καὶ μακρὰν εὑρεθῶσι τῆς χάριτος·  

39.strop.2.5 ἐντεῦθεν τῶν ἀποστόλων ἡ δωδεκὰς  καὶ κοινῇ [καὶ] κατ᾿ ἰδίαν ἐν προσευχαῖς προσεκαρτέρουν· εὐγνώμονες ἐδείκνυντο τῷ βασιλεῖ καὶ θεῷ,μεσῖται [σωτηρ]ίας δὲ πσιν ἐγίνοντο καὶ τε σαν ἐν κόσμκαὶ ἀπελθόντες ἐντεῦθεν·

39.strop.2.10φωστῆρες γὰρ ὑπάρχουσιν ὁδηγοῦντες

39.strop.2.11

❘:[τἐλπίδι τῆς πίστεως].: ❘

39.strop.3.1

[Ὑπ]άρχουσι τοῖς πιστοῖς βοηθοὶ ἀόρατοι,ἐτύγχανον καὶ τῶν [...]ν ἰατροὶ ὁρώμενοι, οὐ θεραπεύοντες φαρμάκοις καὶ [τα]ῖς βοτάναις,οὐδὲ σιδήρῳ ἢ ἄλλοις τοιούτοις ἰώμενοι,

39.strop.3.5 ἀλλὰ λόγκαὶ τπίστει τεἰς Χριστόν,ἣν κατεῖχον σπερ φλόγα κατὰ παθῶν ἀθεραπεύτων, τὰ πάθη μὲν διώκοντες μετ᾿ αὐθεντίας πολλῆς,ἀνθρώπους δὲ φωτίζοντες ττῆς φλογὸς ἀστραπῇ· ἀλλ᾿ ἄρτι δεῦτε, τοῦ Πέτρου καὶ ωάννου μνησθῶμεν·

39.strop.3.10ἀνῆλθον γὰρ προσεύξασθαι καὶ παρέσχον

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.4.1 [Τῇ] ὥρτῆς προσευχῆς τῆς ἐνάτης, ὥς φησιν,ἀνέβαινον Πέτρος [τε] κα[Ἰ]ωάννης εἰς τὸν ναόν,

που ἐτέλουν μὲνβραῖοι τὰς λειτουργίας,τὰς πανουργίας δὲ πάσας ἐγύμνουν οἱ ἄνομοι.

39.strop.4.5 καὶ συντρέχοντες ἐνταῦθα καὶ πανταχοῦ  τὴν τῆς πίστεως λαμπάδα οἱ μαθηταὶ οτοι κατέσχον, φλογὶ μὲν κατακαίοντες πάντα τὰ τραύματα,φωτὶ δὲ καταυγάζοντες τούς μὴ ἐμβλέποντας· καὶ τῆς ψυχῆς γὰρ τὰς νόσους καὶ τῶν σωμάτων τὰ πάθη

39.strop.4.10ἰάτρευον προσφέροντες τούς ἀνθρώπους

❘:τἐλπίδι [τῆς πίστεως.]: ❘

39.strop.5.1 []κούσωμεν τῆς γραφῆς καὶ κατανοήσωμεν  τὰ μέγιστα καὶ φρικτὰ τοῦ Χριστοῦ θαυμάσια τὰ διὰ Πέτρου τε καὶ ωάννου πραχθέντα  ἐν τδυνάμει καὶ τἐνεργείτοῦ πνεύματος.  

39.strop.5.5 κν γὰρ Πέτρος μόνος ταῦτα θαυματουργῇ,μηδεὶς ἄμοιρον ἡγείσθω τὴν σύν αὐτῷ πεπορευμένην· αὐτὴν γὰρ τὴν ἐνέργειαν ἔχει τοῦ πνεύματος·

39.strop.5.8ἀλλ᾿τι κορυφαῖος ν Πέτρος τῶν δώδεκα, σπουδάζει ὁ θεολόγος πρεσβεῖα τούτδιδόναι·

39.strop.5.10ἡμεῖς ον ἐπιγράψωμεν ἀμφοτέροις

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.6.1 Προσήρχοντο ἐν σπουδεξασθαι οἱ γιοι·χωλὸς δέ τις ἔκειτο πρὸς τὴν πύλην τοῦ ἱεροῦ τσυμφορμόντοῖς πσι μὲν ἐγνωσμένος,ἐλεεινὸς δὲ ὑπάρχων προσαίτης ταλαίπωρος·

39.strop.6.5 χωλὸς μὲν κυοφορεῖται ἐκ τῆς γαστρός,μετὰ δὲ τὸ γεννηθῆναι ταλαιπωρεῖ ἐν προσαιτήσει· ἡ μήτρα μὲν ἐγένετο χείρω πτωχείας αὐτῷ,πενία δὲ θλίωσε πλέον τῆς μήτρας αὐτῆς· ἡ μήτρα πόδας ἐδέσμει, πενία χεῖρας ἐκτείνει·

39.strop.6.10τοῖς δυσὶ κατετήκετο, ἕως λθεν

❘:ἡ ἐλπὶς [] τῆς πίς[τεως].: ❘

39.strop.7.1

Ἐρρίζωτο ἐν αὐτῷ τὸ τοῦ πάθους ἄλγημα,ἐξρη[το δὲ ἐλ]πὶς ἰατρείας πάσης αὐτῷ· πολυετὴς γὰρ ἡ νόσος [ἦν] τηλικαύτη,συγγενηθεῖσα δὲ συντελευτν γωνίζ[ετο

39.strop.7.5 συντέτατο δὲ πρὸς πάντας ὁ ἀσθενῶν  καὶ τούς πάν[τας] εἰσιόντας εἰς τὸν ναὸν καὶ ἐξιόντας ἀεὶ περιβλεπόμ[ενος] πάντας ἱκέτευεν·“Ἐμὲ κατελεήσατε”, λέγων, “φιλάγα[θοιμις ἡμέρας τροφήν μοι χαρίσασθε οἱ ὁρῶντες,

39.strop.7.10[πῶς κεῖμ]αι ὁ ἀδύνατος, ἕως ἔλθ

❘:ἡ ἐλπὶς [] τῆς πίστεως.”: ❘

39.strop.8.1

δν ον ὁ ἀσθενῶν τούς δυό, ὡς γέγραπται,τούς τοῦ [Χριστοῦ] μαθητὰς σπεύδοντας εἰς τὸ ἱερόν, “Δότε μοι”, ἔλεγε, “μ[ικρὰν] τροφῆς θεραπείαν·βλέπω γὰρ ἄνδρας πλουτοῦντας π[...]πὸν ἀδαπάνητον.”

39.strop.8.5 ἐκεῖνος μὲν ον τοιαῦτα κράζει αὐ[τοῖς],οἱ δὲ τοῖς τῆς συμπαθείας κέντροις εὐθύς κατακεν[τῶν]ται,

Ἐλεεινὸν ὁ κείμενος”, λέγοντες, “θέαμα·καὶ οὐδὲ ὀβ[ολὸς] ἡμῖν ὑπάρχει πρόχειρος,

να παράσχωμεν τούττῷ ταπεινῷ καὶ ἀθλίῳ·

39.strop.8.10μὴ ἄχρηστοι παρέλθωμεν, ἀλλὰ δῶμ[εν]

❘:[τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως].: ❘

39.strop.9.1 Νῦν ς Χριστοῦ μαθηταὶ τοῦτον μὴ παρίδωμεν,ἀνόνητοι τῷ χωλῷ μηδὲ ἀναπόκριτοι

λως γενώμεθα· προσμείνωμεν ον ὀλίγον·καί, κν οὐδὲν ν αἰτεῖ ὁ προσαίτης κεκτήμεθα,

39.strop.9.5 ἀφ᾿ν ἔχομεν ἀφθόνως δῶμεν αὐτῷ·ἀφ᾿ν ἡ χάρις παρέχει ἡ τοῦ κυρίου λάβκαὶ οτος· ἐλπίδα ον προπέμψωμεν τούττῆς δόσεως  καὶ λόγους προσλαλήσωμεν καὶ προτρεψώμεθα· τὴν γὰρ ψυχὴν σπουδαστέον πρὸ τῶν ποδῶν ἀνεγεῖραι,

39.strop.9.10ἵν᾿ οτως τῆς ἰάσεως ἀπολαύσ

❘:τἐλπίδι τῆ[ς πίστεως].”: ❘

39.strop.10.1

πονηρὸς μὲνον λαὸς τότε περιίστατο,ὁ Πέτρος δὲ τῷ χωλῷ ἀτενίσας ἔλεγε· “Βλέψον, ὦ ἄνθρωπε, ἡμῖν τοῖς δυσὶ καὶ μόνοις  καὶ πρὸς μικρόν σου τὸ βλέμμα ἐκ πάντων ἀπόστρεψον·

39.strop.10.5 καὶ λως πρὸς θεωρίανδε γενοῦ,τὸ τηρεῖν τούς εἰσιόντας [καταλιπ]ὼν καὶ ἐξιόντας· τῆς συλλογῆς ἀμέλησον, τῆς [προσαιτής]εως,τὸ παρ᾿ ἡμῶν διδόμενον μόνον ἀνάμεινον· [μ]ὴ ἀ[...]λλοῦ πρὸς τούς ἄλλους, ἀλλ᾿ ἄφες πάντας τούς ἄλλους,

39.strop.10.10[ἱνὰ μ]ὴ ἀσχολούμενος ἀπολέσς

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.: ❘  

39.strop.11.1

πὸ πολλῶν ὁ τὸ πρὶν τὴν τροφὴν αἰτούμενος,δι᾿ ὀλίγους ὀβολούς ὁ σχολάσας πσιν ὁμοῦ, ἄφες νυνὶ πάντας, ἡμῖν δὲ [στρέ]ψον τὸ βλέμμα·νῦν γὰρ πλουσίαν παράσχωμεν σοὶ τὴν [ἀπ]όδοσιν·

39.strop.11.5 καὶ λοιπὸν προσενεχθέν σοι τὸ παρ᾿ ἡμῶν  καὶ τὸ [δοθ]έν σοι παρ᾿ ἄλλωνως τοῦ νῦν ἔχεις συγκρῖναι.” τοῦ Πέτρου [ον] ὡς κουσε τότε ὁ ἄνθρωπος,τοῦ πάθους μὲν τὴν ἴασινλως [οὐ]κ λπισεν· ηὐτρέπισε δὲ τὰς χεῖρας τὑποσχέσει τοῦ Πέτρου·

39.strop.11.10[χρ]υσὸν [γὰρ] προσεδόκησεν, οὐ γὰρ ταύτην

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.12.1

[Ῥή]ματι ὑπέσχετο Πέτρος δῶρον πλούσιον·προτείναντα δὲ ἰδν [...]λωτέραν τὴν δεξιὰν πρὸ θεραπείας μὲν ἀπολογίαν προφέρει,ὥσπερ δὲ πλοῦτον προσφέρει πενίας τὸ καύχημα·

39.strop.12.5 “Ἀργύριόν μοι οὐκ ἔστιν οὐδὲ χρυσός”·ὡς πολύκτητον προβάλλει δόξαν εὐθύς τὴν ἀπορίαν· “χρυσὸν ἐγοὐ κέκτημαι οὐδὲ ἀργύριον·τὸν κόσμον καταλέλοιπα τὸν παρερχόμενον· δικτύων μην δεσπότης ποτὲ ἰχθύας θηρεύων·

39.strop.12.10καὶ ταῦτα δὲ κατέλιπον καὶ κατέχω

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.”: ❘

39.strop.13.1

ς ταῦτα δὲ ἔφησεν, ὀφθαλμούς ἀνέτεινε  συνευχομένου αὐτῷωάννου τοῖς λογισμοῖς, καὶ πρὸς τὸν κύριον συντεταμένως ἐβόα·“Καρδιογνῶστα Χριστέ, βασιλεῦ ὁ θεὸς ἡμῶν,

39.strop.13.5 ἐπάκουσον τῆς φωνῆς μους ἀγαθός,ὑπόταξόν μοι τὸ πάθοςς ἰσχυρὸς καὶ πάντων κτίστης –   πολλοὶ γὰρ περιίστανται τῶν σταυρωσάντων σε  ψιλόν σε ἡγησάμενοι ἄνδρα τὸν κύριον – 

39.strop.13.9

να πιστεύσωσιν οτοι καὶ σύν ἡμῖν ἐκβοῶσιν·

39.strop.13.10’σύ ὑπάρχεις ὁ θεὸς ἡμῶν ὁ παρέχων

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.’”: ❘  

39.strop.14.1 Μετὰ δὲ τὴν προσευχὴν πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος  ἀοράτως ἔφησε· “Παρεσχόμην πσιν ὑμῖν τοῖς ἀποστόλοις μου τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν·οὐ στασιάσει ὑμς οὐ παθν οὐδὲ νόσημα·

39.strop.14.5 ψυχῶν γὰρ καὶ τῶν σωμάτων θεραπευτὰς  ἐξαπέστειλα τῷ κόσμπάντας ὑμςς ἐλεήμων· τὸ ὄνομά μου κάλεσον, καὶ ἰαθήσεται  καὶ οτος δὲ καὶ παντες, ὅπου καλέσετε· τὸ ὄνομά μου τὸ μέγα τὸ εὐτελὲς παρ᾿βραίων,

39.strop.14.10ὃ ἄγγελοι δοξάζουσι, τοῦτο κάλει,

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.”: ❘

39.strop.15.1 Ἀναλαβν τὴν ἰσχύν Πέτρος ἐν τχάριτι  τπίστει καθ᾿ ἑαυτὸν αθις συνεσφίγγετο καὶ ς βαλάντιον πατρῷον προσκεκτημένος  οτως προσφέρει καὶ λύει καὶ τούτχαρίζεται·

39.strop.15.5

“Ὃ ἔχω σοι καὶ παρέξω,&nbsnbsp;   ἄνερ”, φησίν,“ἐξ ν ἔχω οὐκ ἔχεις δίδωμι σοὶ τῷ δεομένῳ·

ς ἄρτου μέρος δίδωμι ἄρτι τὴν ἴασιν,καὶ ς ἐκ βαλαντίου σοι ζυμῶ τὸ βάδισμα· οὐχ ς παραλελυμένῳ, ἀλλ᾿ς δι᾿ ὄκνον κειμέν

39.strop.15.10ἐντ[έλ]λομαι καὶ λέγω σοι, ἵνα δράμς

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.”: ❘

39.strop.16.1 Νῦν ἴδωμεν ἀληθῶς θαῦμα παράδοξον,πῶς γέγονε τῷ χωλῷ ἡ πενία ἡ χαλεπὴ καὶ τῆς μητρὸς μλλον τῆς τούτου χρησιμωτέρα  καὶ τοῦ πατρὸς τοῦ γεννήσαντος τοῦτον τὸν ἄνθρωπον·

39.strop.16.5 αὐτοὶ μὲν γὰρ οἱ τεκόντες τὸν ἐξ αὐτῶν

39.strop.16.6χωλόν τε καὶ παρειμένον τοῦτον εἰς γῆν ἀπογεννῶσιν· πενία δὲ ἀνέστησε καὶ ἀνεγέννησεν,ὀρθὸν αὐτὸν ἐξήγειρενσπερ οὐ πάσχοντα· τροφὴν λαβεῖν παρεκάλει, ἀντὶ τροφῆς δὲ λαμβάνει

39.strop.16.10καθάπερ ἀναγέννησιν ἰατρείαν

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.: ❘ 39.strop.17.1

Πέτρος τί τῷ χωλῷ αθις ἀπεκρίνατο;ἐξέτεινε δεξιὰν καὶ κρατήσας τοῦτον βοᾷ·

Ἐν τῷ ὀνόματιησοῦ τοῦ Ναζωραίου  ἔγειραι καὶ περιπάτει συντόνως, ὦ ἄνθρωπε”·

39.strop.17.5 καὶ εὐθέως ἐξανέστη ὁ ἀσθενῶν  καὶ περιεπάτει τρέχων ἐπὶ αὐτῶν καὶ τῶν παρόντων· εὐθύς γὰρ ἀνωρθώθησαν βάσεις ἀδύνατοι,εὐθύς ἐστερεώθησαν καὶ τὰ σφυρὰ αὐτοῦ· πρὸς κίνησιν μὲν ὑπῆρχεν ἀκίνητος σπερ βρέφος,

39.strop.17.10ἀνδρεῖος δὲ ἐγένετο καὶ ἐκτρέχει

❘:τἐλπίδι [τῆς πίστεως].: ❘

39.strop.18.1 Yἱοὶ λοιμοί, φθονεροὶ ἔκθαμβοι ἐγένοντο  καὶ πρὸς τὸν Πέτρον φησίν· “Πόθεν σοί, ὦ ἄνθρωπε, ταῦτα τὰ πράγματα, ἃ δίδως πσιν ος θέλεις  καὶ ἐκπλουτίζεις καὶ λέγεις· ‘ὃ ἔχω καὶ δίδωμι’;

39.strop.18.5 πόθεν ἔχεις περ ἔχεις; λέγε ἡμῖν·οὐδὲ γάρ σε ἀγνοοῦμεν, ὡς ωνγέγονας γόνος· ἡ ἄγρα τῶν ἰχθύων σοι τέχνη ἐτύγχανε·καὶ πῶς ἐκτήσω ἄθροον πλοῦτον ἀδάπανον;

ς ἐν ἰδίοις σεμνύνει τοῖς ησοῦ ταμιείοις·

39.strop.18.10ὡς ζῶντα τὸν θανόντα γὰρ διαγράφω

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.”: ❘

39.strop.19.1 Ταῦτα Κηφς πρὸς αὐτούς ἀπεκρίθη παρευθύς  τῆς συνδρομῆς τοῦ λαοῦ γενομένης ἄθροον·

39.strop.19.3 “†Βλέπετε τοῦτον ν χωλὸν ἐν πρώτοις κατανοοῦντες τι τὸ πάθος πρὸ τούτου ὁ [ἄνθρωπ]ος ἐκέκτητο

39.strop.19.5 ἐτινάχθη ς ἀράχνη κονιορτοῦ†·καὶ λοιπὸν μὴ σπερ ψεύστην ἔχετε μὲλογομάχον· ὁρτε ν ἐβλέπετε πάλαι ἀκίνητον  κινούμενον, ἁλλόμενον καὶ παριστάμενον· θαρρῶν δὲ λέγω τοῖς πσι τῆς ἰατρείας τὸν τρόπον·  

39.strop.19.10σπουδάζω γὰρ ἰάσασθαι καὶ τούς πάντας

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.20.1

[Ὁ] πρότερον λιεύς τῶν ἰχθύων πέλων ἐγγεγένημαι λιεύς τῶν ἀνθρώπων λόγθεοῦ· πρώην μὲν δίκτυα κατέρραπτον λελυμένα  νῦν δὲλελυμένους τούς πόδας τούς τούτου διέσφιγξα·

39.strop.20.5 ἐλεημοσύνην τει ὁ ἀσθενής·ἀργύριον δὲ οὐκ ἔχων παρ᾿ ἐμαυτῷ οὐδὲ χρυσίον ἀντὶ ἀργύρου κέκτημαι πίστιν ἀθάνατον,ἐλπὶς δὲ Χριστοῦ ἐστιν ἀντὶ χρυσίου μοι· μόνη δ᾿ ἀγάπη μοι κτῆμα πρὸς [τὸν] θεὸν καὶ ἀνθρώπους·

39.strop.20.10καὶ ταύτης μεταδίδωμι τοῖς αἰτοῦσι

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.21.1 Εἰ θέλετε ον ὑμεῖς γνῶναι τὴν ἀλήθειαν,τοῦ ἀτενίζειν ἡμῖν παύσασθε καὶ μάθετε· μὴ ἐπιγράφητε ἡμῖν τὸ θαῦμα τὸ μέγα –  καὶ γὰρ ὑπάρχομεν ἄνθρωποι μοιοι πασιν –  

39.strop.21.5 προσκυνήσατε δὲ μλλον τὸν ησοῦν  τὸν τῆς χάριτος δοτῆρα καὶ ποιητὴνλου τοῦ κόσμου, τὸν ησοῦν δὲ λέγομεν τὸν Ναζωραῖον ὑμῖν,ὅνπερ καὶ ἐσταυρώσατε καὶ ἀπεκτείνατε· οὐ γὰρ ἰδίδυνάμει ἐπράξαμεν τὸ τοιοῦτον,

39.strop.21.10ἀλλ᾿ ἔχομεν τὸν κύριον τὸν διδοῦντα

39.strop.21.11

❘:τὴν ἐλπίδα τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.22.1 Πεισθῆτε ον ἐξ αὐτοῦ τοῦ μεγάλου θαύματος,εἰ δύναται δύναμις ἀνθρωπίνη τοῦτο ποιεῖν· μόνου θεοῦ ἐστι τοῦ πάντα πεποιηκότος  τοῦ ἀναστῆσαι τὴν φύσιν κειμένην ἐν πάθεσιν·

39.strop.22.5 ἱνὰ γνῶτε δὲ ς ἔστι μέγας θεὸς  καὶ κτίστης τῶν γενομένων ησοῦς ὁ Ναζωραῖος, θεοῦ οὐκ επον ὄνομα, εἰ καὶ θεός ἐστιν,ἱνὰ μὴ ἀμφιβάλητε πρὸς τὴν ἐπίκλησιν,

τε θεοῦ μνημονεύσας ἔτυχον οἐβουλόμην,  

39.strop.22.10ἀλλ᾿ επον καὶ τὸ ὄνομα καὶ πατρίδα

❘:[τἐλπίδι τῆς πίστεως].”: ❘

39.strop.23.1

τοῦ θεοῦ ὑϊὸς καὶ θεὸς ἀΐδιος  αὐτός ἐστιν ησοῦς ὁ Χριστὸς ν ἔτεκεν ἡ ἀπειρόγαμος· αὐτὸς ον καὶ ἐσταυρώθη,κατ᾿ εὐδοκίαν ἐτάφη, ἀνέστη ἐκ μνήματος,

39.strop.23.5 ἐπιστεύθη ἐν τῷ κόσμὁ ἐκ θ[εοῦ],ἐκηρύχθη εἰς τὰ ἔθνητι ⟦ὡςθεὸς ἔστι δυνάστης, ἀνῆλθε μετὰ δόξης δὲ καθς θέλησε  σαρκὶ καὶ οὐ θεότητι πρὸς τὸν γεν[νή]σαντα· οὐκ ἐχωρίσθη γὰρ κόλπων τῶν πατρικῶν, ὅτε [ἦλ]θε

39.strop.23.10καὶ ἄνθρωπος ἐγένετο δι᾿ ἀνθρώπους

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.: ❘

39.strop.24.1 Σωτὴρ ἡμῶν ησοῦ, ὡς θεὸς ἐλέησον,ἀήττητε ἰατρέ, βασι[λεῦ] ἀθάνατε· σύ δυσωπήθητι πρεσβείαις τῆς θεοτόκου  φείσασθαι τῶν δεομένων τῆς σῆς ἀγαθότητος·

39.strop.24.5 τὴν ὀργὴν τὴν ἐπελθοῦσαν παῦσον, Χριστέ·τὰ πάθη τῶν ἐκβρασμάτων τὰ χαλεπὰ δίωξον, κτίστα·

39.strop.24.7 ἡ μήτηρ σου, φιλάνθρωπε, παρακαλέσσε·ἡμεῖς γὰρ ς ἀνάξιοι μόνον δακρύομεν καὶ [προ]σερχόμεθα ταύτῃ, ἵνα αὐτὴ δεηθσου·

39.strop.24.10“Κατάλαβε, βοήθησον, σῶσον πάντας

❘:τἐλπίδι τῆς πίστεως.”: ❘

50 (XXXIV). Страшный Суд

50.t.1

Τκυριακτῆς ἀποκρέου, κονδάκιον τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ κυρίου

ἡμῶν ησοῦ Χριστοῦ, Ῥωμανοῦ, ἦχος αʹ, φέρον ἀκροστιχίδα τήνδε·[ τοῦ ταπεινοῦ ωμανοῦ τὸ ἔπος].  

Προοίμιον

50.pro.1

ταν ἔλθς, ὁ Θεός, ἐπὶ γῆς μετὰ δόξηςκαὶ τρέμουσι τὰ σύμπαντα,ποταμὸς δὲ τοῦ πυρὸς πρὸ τοῦ βήματος λκεικαὶ βίβλοι διανοίγονται καὶ τὰ κρυπτὰ δημοσιεύονται,

50.pro.5 τότε ῦσαί με ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου   καὶ ἀξίωσον ἐκ δεξιῶν σού με στῆναι,  κριτὰ δικαιότατε.

50.1.1 Τὸ φοβερόν σου κριτήριον ἐνθυμούμενος, ὑπεράγαθε κύριεκαὶ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως,φρίττω καὶ πτοοῦμα_#953; ὑπὸ τῆς συνειδήσεως   τῆς ἐμῆς ἐλεγχόμενος.

50.1.5

ταν μέλλς καθέζεσθαι ἐπὶ τοῦ θρόνου σου καὶ ποιεῖν τὴν ἐξέτασιντότε ἀρνεῖσθαι τὰς μαρτίας οὐδεὶς οὐκ ἐξισχύσειἀληθείας ἐλεγχούσης καὶ δειλίας κατεχούσης. Μέγα μὲν χήσει πῦρ τὸ τῆς γεέννης· ἁμαρτωλοὶ δὲ βρύξουσι· διό με ἐλέησον πρὸ τέλους καὶ φεῖσαί μου,

50.1.10  κριτὰ δικαιότατε.  

50.2.1

τε τὸ πρῶτον ἐλήλυθε καὶ ἐπέφανε τοῖς ἀνθρώποις ὁ κύριος   μὴ χωρισθεὶς τοῦ γεννήτορος,ἔλαθε τὰς ἄνω ἐξουσίας καὶ δυνάμεις   καὶ ἀγγέλων τὰ τάγματα,

50.2.5 καὶ ἐγένετο ἄνθρωπος σπερ θέλησεν ὁ ποιήσας τὸν ἄνθρωπονκαὶ ἀνελήφθη πρὸς τὸν πατέρα ὁ τοῦτον οὐκ ἐάσαςἈνερμήνευτόν σού ἐστι τὸ μυστήριον, σωτήρ μου· οὐδὲ γὰρ ἀπέστηςλως τοῦ πατρός σου καὶ τὸν πατέρα ἔφθασαςὁ τούτου ἀχώριστος πληρῶν καὶ τὰ σύμπαντα,

50.2.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.3.1

πὸ ἀγγέλων ὑμνούμενος ἀνελήλυθε μετὰ δόξης ὁ κύριοςβλεπόντων τῶν μαθητῶν αὐτοῦ·οτω προτρεχόντων τῶν ἀγγέλων ἐλεύσεται   φανερῶς, καθς γέγραπται·

50.3.5

τε καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἐπίγειαμα τὰ καταχθόνια   δοξολογήσει καὶ προσκυνήσει Χριστὸν τὸν σταυρωθέντα   καὶ σαφῶς ὁμολογήσεις θεός ἐστι καὶ κτίστης,   τότε ουδαῖοι ὄψονται θρηνοῦντες εἰς νπερ ἐξεκέντησαν· οἱ δίκαιοι δὲ λάμψουσι κραυγάζοντες· "Δόξα σοι,

50.3.10  κριτὰ δικαιότατε."

50.4.1 Τῆς μὲν προτέρας ἐλεύσεως τοῦ Θεοῦ ἡμῶνωάννης προέδραμεν   κηρύττων πσι μετάνοιαν·πρόδρομος λίας τῆς δευτέρας γενήσεται   παρουσίας ὁ δίκαιος.

50.4.5 Μαλαχίας προφήτης αὐτὸν προεκήρυξε λέγων· "Ἀποσταλήσεται   πρὸ τῆς ἡμέρας τῆς τοῦ κυρίουλίας ὁ Θεσβίτης·» καὶ Ματθαῖος δὲ συγγράφει πῶς ἐδίδασκες, σωτήρ μου, περὶ ωάννου, "Οτός ἐστι, λέγων, ἂν θέλετε προσδέξασθαιὁ μέλλων ἐλεύσεσθαιλίας» κηρύττων σε,

50.4.10  κριτὰ δικαιότατε.  

50.5.1

λλα μεγάλα κα[ὶ ἀ]πόρρητα παραδέδωκε καὶ σαφῶς ἐξεδίδαξεν   εἰς τὴν αὐτοῦ Ἀποκάλυψιν  καὶ ὁ θεολόγοςωάννης καὶ ἔδειξεν  ὡς λίας ἐλεύσεται·

50.5.5 σύν αὐτῷ δὲ ὑπέφηνεν ς παραγίνεται καὶ Ἐνχ ὁ μακάριος, "τούς δύο, λέγων, ἐξαποστείλω προφήτας ἐν τῷ κόσμῳ· περιβάλωνται δὲ σάκκους καὶ κηρύξωσί με πσιΤούτους δὲ χιλίας καὶ διακοσίας ἑξήκοντα διέγραψεν   ἡμέρας προτρέχειν σοι πρὸ τῆς παρουσίας σου,

50.5.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.6.1 Πάντα σαφῶς προεμήνυσε τὰ ἐσόμενα Δανιὴλ ὁ θεσπέσιος, ἂν ἀκριβῶς ἐρευνήσωμεν,"μίαν ἑβδομάδα, λέγων, θήσω διαθήκην», καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν·

50.6.5 "Εἰς τὸ μισυ τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεται τῆς λατρείας τὸ καύχημα·» καὶ ἑρμηνεύεις τρία ἔτη καὶ μισυ κηρύξει   ἡ δυὰς ἡ τῶν γίων τὴν δευτέραν παρουσίαν·   ἄλλον δὲ τοσοῦτον χρόνον κυριεύσει ὁ ἄδικος Ἀντίχριστος   δεινῶς τιμωρούμενος τούς σὲ περιμένοντας,

50.6.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.7.1 Ερδὲ ίζαν πικραίνουσαν ὁ Ἀντίχριστος καὶ ἐκ ταύτης τεχθήσεταιτὴν τοῦ Χριστοῦ ἐνανθρώπησιν  θέλων ἐκμιμεῖσθαι ὁ δεινὸς καὶ παμμίαροςὁ μισῶν τὴν ἀλήθειαν.

50.7.5 Τῆς αὐτοῦ πονηρίας ἐπάξιον ὄργανον ἀναλήψεται σώματος· ἐκ γυναικὸς μὲν ταῖς φαντασίαις γεννται ἀκαθάρτου· ἐκπλανήσει δὲ ἀνόμουςς παρθένος αὐτὸν τίκτει·   τέρατα ποιήσει διὰ φαντασίας ὁ ψεύστης καὶ ἀνόσιος  ὃν στέρξουσιν ἄνομοι, καὶ σὲ ἀπαρνήσονται,

50.7.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.8.1

να δὲ οτως ὀφθήσεται ὁ κατάρατος καὶ ἀλάστωρ διάβολοςὁ τοῖς καλοῖς ἀντικείμενος,ὁ τῆς ἀπωλείας ὑϊὸς ἐπαιρόμενος  ὡς θεὸς προσκυνούμενος

50.8.5 παρὰ τῶν πλανηθέντων τοῖς τούτου φαντάσμασιν, παρ᾿ αὐτῶν καὶ δεχθήσεται   τῶν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας Χριστοῦ μὴ δεξαμένωνἀλλὰ μλλον πιστευσάντων ἐν τῷ ψεύδει τῷ τοῦ πλάνου·   λόγους δὲ λαλήσει κατὰ τοῦ ὑψίστου ὁ δράκων ὁ ἀνήμεροςκαὶ πσιν ἐπέρχεται τοῖς σὲ περιμένουσιν,

50.8.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.9.1 Ναὸν δὲ τότε ποιήσεται περιούσιον τῶν βραίων τὸ σύστημα   πλανῶν καὶ ἄλλους ὁ ἄνομος,ὅταν πεπλασμένας φαντασίας ἐργάσηται   καὶ σημεῖα ὁ τύραννος·

50.9.5 ἐκ μορφῆς εἰς ἑτέραν μορφὴν μεταβάλλεται, εἰς ἀέρα διίπταται   καὶ σχηματίζεισπερ ἀγγέλους τούς δαίμονας πανούργως   τοῖς αὐτοῦ ὑπηρετεῖσθαι ἐπιτάγμασι σπουδαίως. Θλῖψις καὶ ἀνάγκη ἔσται τοῖς ἀνθρώποις μεγάλη τε καὶ ἄμετροςδι᾿ς δοκιμάζονται οἱ δοῦλοί σου παντες,

50.9.10  κριτὰ δικαίοτατε.  

50.10.1

μὲν λιμὸς μέγας γενήσεται, καὶ ἀρνήσεται καὶ ἡ γῆ τούς καρπούς αὐτῆςκαὶ ὄμβροι λως οὐκ ἔσονται·πάντα τὰ φυτὰ δὲ μαρανθήσεται ἄθροον   καὶ βοτάναι ξηραίνονται.

50.10.5 Ἀπὸ τόπου εἰς τόπον οἱ ἄνθρωποι φεύξονται καὶ θρηνήσουσιν ἄπαυστα· ὁ διωγμὸς δὲ ἐπικρατήσει ὁ κατὰ τῶν γίωνκαὶ ἐν ὄρεσιν ἐρήμοις καὶ βουνοῖς καὶ τοῖς σπηλαίοις γίνονται φυγάδες φόβτοῦ τυράννου, τὸν δράκοντα ἐκκλίνοντεςβοῶντες· "Ἐπίβλεψον καὶ σῶσον τούς δούλους σου,

50.10.10  κριτὰ δικαιότατε."

50.11.1

πὸ πολλῆς δολιότητος ὁ παγκάκιστοςσπερ προς ἐλεύσεται, ὡς ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς ἡμῶν·τούτου γὰρ μιμεῖται τὴν φωνὴν καὶ προτρέπεται   ἐκ τῆς μάνδρας τὰ πρόβατα·  

50.11.5 καὶ πολλοὶ ὑπακούσονται καὶ ἀπελεύσονται πρὸς αὐτὸν ἀπατώμενοικαὶ τὴν σφραγῖδα τὴν τοῦ σωτῆρος ἐκ τούτων ἀφαιρεῖται   καὶ σφραγῖδα ἀπωλείαςς ἰδίοις ἐγχαράττει·

σοι δὲ νοοῦσι τούτου τὴν ἀπάτην μισοῦσι καὶ βδελύσσονται   αὐτὴν τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ μόνον σὲ στέργουσι,

50.11.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.12.1

οιζοῦται τότε ὁ δόλιος καὶ παγκάκιστος δυσμενῶς ὀργιζόμενοςκαὶ σπερ δράκων ἀνήμερος  πσι τοῖς ἀνθρώποιςς ἐχθρὸς ἐπελεύσεταιτοῖς γίοις δὲ μάλιστα·

50.12.5 καὶ προβάλλε #964;αι τὸν κεκρυμμένον ἰὸν αὐτοῦ κατὰ πάντων ὁ ἄσπλαγχνος· κινήσει φόβον καὶ φαντασίας καὶ κτύπους ἐν ἀέρι   ἐμποιοῦντας φρίκην πσαν καὶ δειλίαν τοῖς ἀνθρώποις· σείεται τὰ πάντα γῆς καὶ τῆς θαλάσσης· τὰ για ἀρθήσεται· διόπερ οἱ δίκαιοι· "Ἐμφάνηθι, κράζουσι,

50.12.10  κριτὰ δικαιότατε.»  

50.13.1

στε καὶ πάντες θανήσονται διωκόμενοι οἱ Χριστὸν ἀναμένοντες· ψαλμοὶ καὶ μνοι παυθήσονται,οὐδὲ λειτουργία, οὐχ γίασμα ἔσεταιπροσφορὰ θυμίαμα·

50.13.5 ἐπὶ τρεῖς γὰρ καὶ μισυ χρόνους ἀρθήσεται ἡ θυσία, ὡς γέγραπταιΣεισμοὶ καὶ θνήσεις καὶ πσα θλῖψις κρατήσει ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ ἐκλείψουσι παιδία ἐν τοῖς κόλποις τῶν μητέρων· θνσκει γὰρ καὶ μήτηρ καὶ πρὸ τοῦ παιδίου· ἐν ἀγορτὰ λείψανα   ὁ θάπτων οὐ φαίνεται· ἐγείρεις δὲ παντας,

50.13.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.14.1 Μία δὲ πόλις ἔρημος οὐκ ἰσχύσουσι περισώζειν τούς φεύγοντας· συνέχει πένθος τὰ πέρατα·πάντες μετ᾿ ὀδύνης ἐν ἡμέρπροσεύξονται, ἵν᾿ ἑσπέρα γενήσεται·  

50.14.5 ἐπελθούσης δὲ πάλιν νυκτός, ἵνα ἴδωσι τὴν ἡμέραν προσεύξονται· μακαριοῦσι τούς ἐν τοῖς τάφοις δακρύοντες οἱ ζῶντεςκαὶ πατὴρ μὲν συναντήσας περιπλέκεται τῷ τέκνῳ, καὶ περιπλακέντες θνήξουσιν οἱ δύο· πεσοῦνται οἱ ἱστάμενοιμακάριος ἔσται δὲ ὁ φέρων καὶ στέργων σε,

50.14.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.15.1

μα τὴν θλῖψιν τὴν ἄφατονν ἐνδείκνυται ὁ πικρὸς ἀλιτήριοςπληροῦνται τότε τὰ σκάνδαλα,ὅτι ὁ δεσπότης διὰ τούς ἐκλεκτούς αὐτοῦ   κολοβώσει, ὡς γέγραπται,

50.15.5 τὰς ἡμέρας τῆς θλίψεως περιφειδόμενος τῶν ἰδίων ς εσπλαγχνοςΚαὶ λοιπὸν ξει ἐκ τῶν ὑψίστωνς λιος ἀστράπτων   ἐν νεφέλαις μετὰ δόξηςς Θεὸς σεσαρκωμένος,  

σπερ καὶ ἀνῆλθε πάντων βασιλεύων γιος καὶ ἄχραντος, ὃν τρέμουσιν ἄγγελοι κραυγάζοντες· "Δόξα σοι,

50.15.10  κριτὰ δικαιότατε."

50.16.1 Νυμφίε Θεέ, σωτὴρ ἡμῶν, ἵνα δείξς σου τὴν ἀνείκαστον δύναμινἀγγέλων πάντα τὰ τάγματα  καὶ τῶν ἀρχαγγέλων ἀνυμνοῦντα προτρέχουσι   πρὸ τοῦ θρόνου σου, κύριε·

50.16.5 φλὸξ δὲ πέλουσιν οτοι πυρὸς κατακαίουσα καὶ τὴν γῆν ἐκκαθαίρουσα· καὶ ποταμὸς δὲ πεπληρωμένος φρικτοῦ πυρὸς προτρέχει· Χερουβὶμ καὶ Σεραφὶμ δὲ μετὰ τρόμου λειτουργοῦσι καὶ δοξολογοῦσι λέγοντες ἀπαύστως τὸν μνον τὸν τρισάγιον· τὰ πρόσωπα κρύπτουσι κραυγάζοντα· "Δόξα σοι,

50.16.10  κριτὰ δικαιότατε."

50.17.1

λα τὰ μνήματα σείονται καὶ ἀνοίγονται ἐνηχούσης τῆς σάλπιγγοςκαὶ οἱ νεκροὶ ἀναστήσονται·πάντες δὲ οἱ ζῶντεςρπαγήσονται ἄθροονσυντελεῖται δὲ παντα·

50.17.5 θεωροῦσι τὸ κάλλος ἐκεῖνο τὸ ἄφραστον τοῦ νυμφίου καὶ τρέμουσιν  ἁμαρτωλῶν τε καὶ τῶν δικαίων τὰ γένη καὶ τὰ φῦλα·   φοβερὰ ὑπάρχει ὄντως τοῦ Χριστοῦ ἡ παρουσία. Μέγας οὐρανὸς μὲν σχίζεται ἐξαίφνης, ἡ γῆ δὲ ἐναλλάσσεταικαὶ πάντα τὰ ἔθνη σοι ἐξομολογήσονται,

50.17.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.18.1

στερον πάλιν οἱ δίκαιοι θεασάμενοι τοῦ κυρίου τὸ πρόσωπονἐν τῷ νυμφῶνι γενόμενοι  καὶ ἐν παρρησίπροσκυνοῦντες τὸν ψιστον   μετ᾿ ἀγγέλων παρίστανται·

50.18.5 τὸν ἀγῶνα τὸν ἴδιον καστος δίκαιος ἐπιδείξει γηθόμενος, ὅτε τὰ ἔργα γεγυμνωμένα καὶ τετραχηλισμένα   φανεροῦνται ἐναντίον τοῦ κριτοῦ καὶ βασιλέως·

σοι γὰρ τὴν πίστιν μετὰ καὶ τῶν ἔργων βεβαίαν ἐπιδείξουσι   καυχώμενοι κράξουσι· "Τὴν χάριν σου δὸς ἡμῖν,

50.18.10  κριτὰ δικαιότατε.»  

50.19.1 Τότε ὁ δόλιος ἄγεται πρὸ τοῦ βήματος ὑπ᾿ ἀγγέλων δεσμούμενος   σύν πσι τοῖς λειτουργοῖς αὐτοῦ·ἄγονται δὲ μα οἱ αὐτῷ πειθαρχήσαντες   καὶ Χριστὸν ἀρνησάμενοι·

50.19.5 ὁ ἐχθρὸς καὶ οἱ δαίμονες τούτου βληθήσονται εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιονοἱ ἀσεβοῦντες ἀποκληροῦνται μετὰ τοῦ διαβόλου   σύν αὐτῷ τὰς αἰωνίους ὑπομένοντες κολάσεις·

σοι δὲ ἐν νόμῳ ἥμαρτον ἑκόντες ἐννόμως καὶ κριθήσονταιΔικαία ἡ κρίσις σου καὶ ἀπροσωπόληπτος,

50.19.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.20.1

τε δικαίαν ἐξέτασιν πρὸ τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ ὑπομείνωμεν  ἁμαρτωλοί τε καὶ δίκαιοι,τότ᾿ ἐκ δεξιῶν μὲν οἱ εὐάρεστοι στήσονται  ὥσπερ φῶς ἀπαστράπτοντες·

50.20.5 τὰ εὐώνυμα λήψονται οἱ μαρτήσαντες μετ᾿ ὀδύνης καὶ θλίψεως· οὐδὲ γὰρ τόπος ἀπολογίας δοθήσεται ἐκείνοις, ὅτι πάντας διελέγχει τὰ ἑκάστπεπραγμένα.   Καὶ γὰρ σωτηρίας πρόξενος ὑπῆρχεν ἡ πρώτη ἐπιφάνεια· ἡ ἄλλη δὲ κρίσεως, ἣν πσιν πείλησας,

50.20.10  κριτὰ δικαιότατε.

50.21.1

σονται δὲ τότε ἄφθαρτοι καὶ ἀθάνατοι μετ᾿ ἀνάστασιν παντες· φθορὰ γὰρ πσα ἐλήλαται·φόβος δὲ οὐκ ἔσται τοῦ λοιποῦ ς ἐπέρχεται  ἢ τροπὴ καὶ θάνατος·

50.21.5 ἀλλ᾿ αἰώνιον ἔσται ἀεὶ τὸ πολίτευμα, ἀτελεύτητον, ἄτρεπτον· οἱ ἐν τῷ σκότει τῷ ἐξωτέρβαλλόμενοι δικαίως   δι᾿ αἰῶνος τκολάσει ἀφορίζονται θρηνοῦντες· δίκαιοι δὲ πάλιν ἐν τβασιλείχαρὰν τὴν ἀνεκλάλητον, ὡς γέγραπται, λήψονται ὑμνοῦντες τὸ κράτος σου,

50.21.10  κριτὰ δικαιότατε.  

50.22.1 Ποῖα καὶ πόσα θρηνήσουσιν οἱ κατάκριτοι ἐν τῇ ὥρτῆς κρίσεως, ὧν εἰς καὶ πρῶτος καθέστηκα,βλέποντες κριτὴν μὲν φοβερὸν προκαθήμενον   ἐπὶ θρόνου τὸν ψιστον,

50.22.5 τῶν δικαίων τε καὶ τῶν γίων τὰ τάγματα ἐν χαρδιαλάμποντα, ἁμαρτωλούς δὲ ἐν κατηφείκαὶ κρίσει αἰωνίᾳ· καὶ μετάνοιαν ματαίαν ἐπιδείξονται βοῶντες· "Εἴθε ἐν τῷ κόσμτὸν τῆς μετανοίας καρπὸν ἐπεδειξάμεθακαὶ εραμεν ἔλεος καὶ χάριν καὶ ἄφεσιν,

50.22.10  κριτὰ δικαιότατε."

50.23.1 Οτος ὁ τρόπος τῆς κρίσεως. Ἀλλὰ φύγωμεν τὴν αἰώνιον κόλασιν· τὰ πρόσκαιρα βδελυξώμεθα,τῶν δὲ αἰωνίων καὶ μελλόντων φροντίσωμεν, ἵνα ἔλεος ερωμεν.

50.23.5 Μὴ νομίσωμεν τι, ἐπείπερ ἡμάρτομεν, π #940;ντως ἀποβαλλόμεθα·   καὶ γὰρ τὸ τραῦμα τῆς μαρτίας φαρμάκμετανοίας   ἰατρεύσομεν συντόμως, ἐὰν ἄρα βουληθῶμεν. Νῦν ον τοῦ σωτῆρος πάντες δεηθῶμεν βοῶντες· "Δὸς κατάνυξιν   τοῖς δούλοις σου, κύριε, ἵν᾿ ερωμεν ἄνεσιν,

50.23.10  κριτὰ δικαιότατε."

50.24.1 Σῶτερ τοῦ κόσμου πανάγιε, ὡς ἐπέφανας καὶ τὴν φύσιν ἀνέστησας   κειμένην ἐν παραπτώμασιν,οτως ς οἰκτίρμων ἀοράτως ἐμφάνηθι   καὶ ἐμοί, ἀνεξίκακε·

50.24.5 ἐν πολλαῖς μαρτίαις ἐμὲ κατακείμενον ἐξανάστησον, δέομαι, ὅτι λέγω καὶ συμβουλεύω τοῖς ἄλλοις οὐ φυλάττω· ἀλλά, σὲ καθικετεύω, δὸς καιρόν μοι μετανοίας, καὶ ταῖς ἱκεσίαις τῆς ἀειπαρθένου καὶ θεοτόκου φεῖσαί μου   καὶ μὴ ἀπορρίψς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου,

50.24.10  κριτὰ δικαιότατε.  

Комментарии для сайта Cackle