Азбука веры » Biblia » Mądrość Syracha » гл.14

Mądrość Syracha, Rozdział 14

Толкования

Толкования главы

Толковая Библия А.П. Лопухина

14:1

см.:Сир.19:17;Иак.3:2;

14:2

см.:1Ин.3:21;

14:3

см.:Сир.31:28;

14:4

см.:Еккл.5:9;

14:5

14:6

см.:Притч.11:17;

14:7

14:8

14:9

см.:Притч.27:20;Кол.3:5;

14:10

см.:Сир.31:14;

14:11

см.:Чис.18:29;Притч.3:9;

14:12

см.:Евр.9:27;

14:13

см.:Тов.4:7;Сир.4:1;Лк.14:13;

14:14

см.:Лк.16:19;

14:15

см.:Лк.12:20;

14:16

см.:Лк.6:38;

14:17

14:18

см.:Ис.40:6;Иак.1:11;1Пет.1:24;Быт.2:17;

14:19

см.:Еккл.1:4;

14:20

14:21

см.:Втор.6:7;Пс.1:2;

14:22

14:23

14:24

см.:Притч.8:34;

14:25

14:26

см.:Еф.6:4;

14:27

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Szczęśliwy mąż, który nie potknął się ustami i nie jest przybity smutkiem grzechów.

Szczęśliwy, którego własna dusza nie potępia i kto nie stracił swojej nadziei.

Dla człowieka skąpego bogactwa nie są dobrem, a sknerze na co pieniądze?

Ten, który gromadzi od ust sobie odejmując, dla innych gromadzi, a z jego dostatków inni wystawnie żyć będą.

Kto jest zły dla siebie, czyż będzie dobry dla innych? - nie ucieszy się on swoimi pieniędzmi.

Nie ma gorszego człowieka niż ten, który jest sknerą dla siebie samego, i to jest odpłatą za jego przewrotność:

jeśli coś dobrego zrobi, przez zapomnienie to uczyni, a na ostatek okaże swą przewrotność.

Zły jest, kto zazdrosnym okiem patrzy, odwraca oblicze i z góry spogląda na innych.

Oko chciwca nie zadowoli się tym, co posiada, a niegodziwa przewrotność wysusza duszę.

Oko złe zazdrości chleba, i brakuje go na jego stole.

Synu, stosownie do swej zamożności, staraj się o siebie, a ofiary Panu godnie przynoś!

Pamiętaj, że śmierć nie zwleka, a przymierze Szeolu nie zostało ci odkryte.

Zanim umrzesz, czyń dobrze przyjacielowi i według swej możności wydobądź coś i daj mu!

Nie pozbawiaj się dobra dzisiejszego, a przedmiot szlachetnego pożądania niech cię nie mija!

Czyż zostawisz drugiemu owoc swoich prac i trudy twoje na podział losem?

Dawaj, bierz i staraj się o rozrywki dla siebie, albowiem w Szeolu na próżno szukać przyjemności.

Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie, i to jest odwieczne prawo: Na pewno umrzesz.

Jak gęste liście na bujnym drzewie, jedne spadają, a drugie wyrastają, podobnie pokolenia ciała i krwi, jedno umiera a drugie się rodzi.

Każde dzieło podlegające zepsuciu przepadnie i razem z nim pójdzie jego wykonawca.

Szczęśliwy mąż, który się ćwiczy w mądrości i który się radzi swego rozumu,

który rozważa drogi jej w swym sercu i zastanawia się nad jej ukrytymi sprawami.

Wyjdź za nią jak tropiciel i na drogach jej przygotuj zasadzkę!

Kto zaglądać będzie przez jej okna, kto słucha przy jej drzwiach;

kto zamieszka blisko jej domu i wbije kołek w jej ściany;

kto postawi namiot swój przy jej boku - ten zajmie miejsce w szczęśliwym mieszkaniu,

postawi swe dzieci pod jej dachem i pod jej gałęziami będzie przebywał.

Ona zasłoni go przed żarem i odpoczywać będzie w jej chwale.