усе косці мае скажуць: "Госпадзі, хто падобны да Цябе? Ты вызваляеш убогага ад рукі дужэйшых за яго, а ўбогага і гаротнага — ад тых, што рабуюць яго".

Паўсталі супраць мяне сведкі няправедныя; пра тое, чаго я не ведаў, пыталіся ў мяне;

адплацілі мне злом за дабро, і бясплоднасцю — душы маёй.

Я ж, калі яны даймалі мяне, апранаўся ў зрэб’е, упакорваў по́стам душу́ маю́, і малітва мая вярталася ў гру́дзі мае́.

Як бліжняму, як брату нашаму, так я дагаджаў ім; як той, хто плача і гаруе, так я ўпакорваўся.

А яны ўзрадаваліся і сабра́ліся супраць мяне; сабра́ліся, каб параніць мяне, а я не ведаў; яны раздзяліліся, але не змякчыліся.

Спакушалі мяне, насміхаліся з мяне пагардліва, скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

Госпадзі! Калі Ты ўбачыш гэта? Адвядзі душу́ маю ад злобы іх, ад ільвоў — адзіную маю́.

Буду праслаўляць Цябе на сходзе вялікім, сярод народа шматлікага буду ўсхваляць Цябе.

Няхай не пацяшаюцца з мяне тыя, што ваявалі супраць мяне несправядліва, што без прычыны ненавідзяць мяне і перамігваюцца вачыма.

Бо са мною міралюбна размаўлялі яны, а ў гневе задумвалі каварства.

Адкрывалі супраць мяне вусны свае, казалі: "Добра, добра6, бачылі вочы нашы".

Ты бачыў, Госпадзі, не змаўчы; Госпадзі, не адступі ад мяне.

Устань, Госпадзі, і звярні ўвагу на судовую справу маю́, Божа мой і Госпадзі мой, будзь уважлівы да ця́жбы маёй.

Судзі мяне, Госпадзі, па праўдзе Тваёй, Госпадзі Божа мой, і няхай не ўзрадуюцца яны перамозе нада мною;

няхай не скажуць у сэрцах сваіх: "Добра, добра душы́ нашай"; няхай не скажуць: "Мы праглынулі яго".

Няхай будуць пасаромлены і зганьбава́ны ўсе, хто радуецца няшчасцям маім; няхай пакрыюцца сорамам і ганьбай тыя, хто ўзвышае сябе нада мною.

Няхай узрадуюцца і ўзвесяляцца тыя, хто жадае майго апраўдання, і няхай гавораць заўсёды: "Няхай праславіцца Гасподзь!” — тыя, хто жадае міру рабу Яго.

І язык мой будзе навуча́цца праўдзе Тваёй, увесь дзень абвяшчаць хвалу Табе.

У канец, раба Гасподняга Давіда.

Гаворыць беззаконны сам сабе пра грэх, няма страху Божага перад вачыма яго,

бо схлусíў ён сабе, быццам убачыў беззаконне сваё і ўзненавідзеў.

Словы вуснаў яго — беззаконне і падман, не захацеў ён навучы́цца рабіць дабро;

беззаконне задумваў ён на пасцелі сваёй, станавіўся на ўсякі шлях нядобры, і зла не цураўся.

Госпадзі! На нябёсах міласць Твая, і ісціна Твая — да аблокаў,

праўда Твая — як горы Божыя, суды Твае — як бездань вялікая; людзей і жывёлу захава́еш Ты, Госпадзі.

Як памножыў Ты міласць Сваю, Божа! Сыны чалавечыя пад покрывам крылаў Тваіх у бяспецы будуць.

Насы́цяцца тукам з дома Твайго, і з патоку слодычы Тваёй Ты напо́іш іх;

бо ў Цябе крыніца жыцця, у святле Тваім мы ўбачым святло.

Падоўжы міласць Тваю да тых, хто ведае Цябе, і праўду Тваю — да праведных сэ́рцам.

Няхай не наблізіцца да мяне нага ганарліўца, і рука грэшніка няхай не пахісне́ мяне.

Там папа́далі ўсе, хто чыніў беззаконні, яны былі зры́нуты і не змогуць устаць.

Псалом Асафа. Бог багоў Гасподзь прамовіў і заклíкаў зямлю ад усходу сонца да захаду.

З Сіёна заззяла хараство Яго.

Бог ная́ве прыйдзе, Бог наш, і не будзе маўчаць; агонь перад Ім загарыцца, і вакол Яго — бура вялікая.

Ён заклíча неба з вышыні і зямлю і будзе судзíць народ Свой.

Збярыце Яму праведных Яго, якія прынялí запавет Яго пра ахвяры.

І абве́сцяць нябёсы праўду Яго, таму што Бог — Суддзя.

Слухай, народ Мой, і буду Я гаварыць табе, Ізраіль, і засведчу табе: Я Бог, твой Бог.

Не за ахвяры твае буду Я дакараць цябе, усеспаленні твае перада Мною заўжды;

не прыму ад дому твайго цяльцоў і са статкаў тваіх казлоў.

Бо Мае ўсе звяры лясныя, скаціна ў гарах і валы́,

Я ведаю ўсіх птушак нябесных, і хараство палёў — перада Мною.

Калі б Я галодны быў, то не сказаў бы табе, бо Мне належыць сусвет і ўсё, што напаўняе яго.

Хіба ем Я мяса быкоў ці п’ю кроў казлоў?

Прынясі Богу ахвяру хвалы́ і выканай перад Усявышнім абяцанні твае;

і пакліч Мяне ў дзень смутку твайго, і Я збаўлю цябе, і ты праславіш Мяне.

А грэшніку сказаў Бог: “Нашто абвяшчаеш ты пра ўстанаўленні Мае і гаворыш пра запавет Мой вуснамі сваімі?

Ты ж узненавідзеў настаўленне і адкінуў словы Мае прэч.

Калі бачыў ты злодзея, то ішоў разам з ім, і з пралюбадзеем ты быў супольнікам.

Вусны твае памнажалі зло, і язык твой сплятаў падманы;

ты сядзеў і на брата свайго ўзводзіў паклёп, на сына маці тваёй наводзіў спакусу.

Ты зрабіў гэта, а Я прамаўчаў; і ты падумаў беззаконнае, нібы́та Я буду падобны табе; але Я вы́крыю цябе і вы́яўлю перад абліччам тваім грахі твае.

Зразумейце ж гэта вы, хто забывае Бога, каб Ён не забраў у вас жыццё, і тады не будзе каму вызваліць вас.

Ахвяра хвалы́ праславіць Мяне, і гэта шлях, праз які Я адкрыю яму спасенне Маё”.