Азбука веры » Біблія » Псалтыр » Псалом 9

Псалом 9

Толкования

Толкования главы

9:1

9:2

9:3

см.:Пс.30:8;

9:4

9:5

9:6

см.:2Цар.22:15;Пс.33:17;Притч.10:7;

9:7

9:8

9:9

см.:Пс.95:13;Деян.17:31;

9:10

см.:Пс.31:7;

9:11

9:12

9:13

см.:Быт.4:9;Втор.32:43;

9:14

9:15

9:16

см.:Пс.7:16;

9:17

9:18

9:19

см.:Пс.33:7;

9:20

9:21

см.:Ис.31:3;

9:22

9:23

9:24

9:25

9:26

9:27

см.:Рим.3:14;

см.:Деян.23:15;

см.:Пс.16:12;

см.:Ис.3:15;

см.:Иов.22:13;

см.:Мк.4:38;

9:34

9:35

см.:Пс.67:6-7;

9:36

см.:Иез.30:24;

9:37

см.:Иер.10:10;Дан.6:26;

9:38

9:39

Белорусский

Языки

У канец, пра тайны сына, псалом Давіда.

Буду славіць Цябе, Госпадзі, усім сэрцам маім, абвяшчаць усе цу́ды Твае.

Буду весяліцца і радавацца Табою, буду апяваць імя Тваё, Усявышні.

Калі паве́рнуць назад ворагі мае, аслабнуць і загінуць яны ад аблічча Твайго.

Бо Ты здзейсніў суд мой і цяжбу маю; Ты сеў на прастоле, Суддзя праведны.

Ты пакараў народы, і загінуў бязбожны, імя́ яго Ты знішчыў на векі вякоў.

У ворага не засталося зброі зусім, і гарады Ты разбурыў; загінула памяць пра яго з шумам.

А Гасподзь жыве вечна; падрыхтаваў Ён для суда прастол Свой.

І будзе Ён судзіць свет па праўдзе, будзе судзіць народы па справядлівасці.

І стаў Гасподзь прытулкам убогаму, памочнікам у патрэбны час, у горы;

і няхай спадзяюцца на Цябе тыя, хто ведае імя Тваё, бо Ты не пакінуў тых, хто шукае Цябе, Госпадзі.

Спявайце Госпаду, Які жыве ў Сіёне, абвясціце народам справы Яго,

бо, спаганяючы за кроў іх, Ён памятае пра іх, не забыў крыку ўбогіх.

Памілуй мяне, Госпадзі; убач прыніжэнне маё ад ворагаў маіх, Ты, Які вызваляеш мяне з брамы смерці,

каб я абвяшчаў усю славу Тваю каля брамы дачкі Сіёна; буду радавацца спасенню, здзейсненаму Табою.

Увя́злі народы ў згубе, якую самі ўчынілі; у па́стку, якую паставілі яны, тра́піла нага іх.

Гасподзь адкрыва́е Сябе, здзяйсня́ючы суды; справамі рук сваіх злоўлены грэшнік.

Нахай сы́дуць грэшнікі ў пекла, усе народы, што забываюць Бога.

Бо не да канца забыты будзе бедны, надзея ўбогіх не загіне навек.

Устань, Госпадзі, каб не ўмацаваўся чалавек, каб здзейсніўся суд над народамі перад Табою.

Пастаў, Госпадзі, заканадаўца над імі; няхай зразумеюць народы, што яны — усяго толькі людзі.

Чаму Ты, Госпадзі, стаіш зводдаль, не зважаеш на нас у патрэбны час, у горы?

Калі ганарыцца бязбожны, раздражняецца бедны; абодва яны заблы́таны ў намерах, якія самі задумалі.

Бо хваляць грэшніка за пажа́днасці душы́ яго і крыўдзіцеля благаслаўляюць.

Разгне́ваў Госпада грэшнік, з вялікай дзёрзкасцю сваёю сказаўшы: "Не пакарае Бог"; для яго няма Бога.

Нячыстыя шляхі яго ва ўсякі час; не маюць значэння суды́ Твае для яго; над ўсімі ворагамі сваімі ён пануе.

Бо сказаў ён у сэрцы сваім: "Не пахіснуся; з роду ў род не будзе мне зла".

Вусны яго поўныя праклёнаў, злобы і падману; языком сваім ён прычыняе пакуты і боль.

Сядзіць ён у засадзе з багатымі, у патае́мных ме́сцах, каб забіць бязвіннага; вочы яго сочаць за ўбогім.

Падсцерагае ён тайна, як леў у логаве сваім; падсцерагае, каб схапіць беднага, каб схапіць беднага і пацягну́ць яго;

у цянётах сваіх пава́ліць яго; пахіснецца і ўпадзе сам, завалодаўшы ўбогімі.

Бо сказаў ён у сэрцы сваім: "Забыў Бог, адвярнуў аблічча Сваё, каб не ўбачыць ніколі".

Устань, Госпадзі Божа, няхай узнімецца рука Твая, не забудзь убогіх.2

Чым бязбожнік разгневаў Бога? Тым, што сказаў у сэрцы сваім: "Не пакара́е Ён".

Але Ты бачыш, бо глядзіш на пакуты і крыўды, каб былі аддадзены яны ў рукі Твае. Дык вось, Табе пакінуты бедны; сіраце Ты будзь памочнікам.

Знішчы сілу грэшніка і ліхадзея, так што шукаць будуць грэх яго і не знойдуць.

Гасподзь — Цар навек і на векі вякоў. Згіньце, язычнікі, з зямлі Яго!

Жаданне ўбогіх Ты пачуў, Госпадзі, намер сэ́рца іх успрыняло́ вуха Тваё.

Здзейсні правасуддзе сіраце і прыніжанаму, каб больш не ўзвялічваў сябе чалавек на зямлі.