Азбука веры » Біблія » Псалтыр » Псалом 7

Псалом 7

Толкования

Толкования главы

7:1

7:2

7:3

7:4

см.:Иов.31:7;

7:5

см.:1Цар.24:7;1Цар.26:9;

7:6

7:7

7:8

7:9

см.:Быт.18:25;Пс.25:1;

7:10

см.:1Цар.16:7;1Пар.28:9;Иер.11:20;Иер.17:10;Иер.20:12;Откр.2:23;

7:11

7:12

7:13

см.:Плач.2:4;Плач.3:12;

7:14

7:15

см.:Иов.15:35;Ис.59:4;

7:16

см.:Пс.9:16;Пс.56:7;Притч.5:22;

7:17

см.:Неем.4:5;Пс.139:10;

7:18

Псалом 9

9:1

9:2

9:3

см.:Пс.30:8;

9:4

9:5

9:6

см.:2Цар.22:15;Пс.33:17;Притч.10:7;

9:7

9:8

9:9

см.:Пс.95:13;Деян.17:31;

9:10

см.:Пс.31:7;

9:11

9:12

9:13

см.:Быт.4:9;Втор.32:43;

9:14

9:15

9:16

см.:Пс.7:16;

9:17

9:18

9:19

см.:Пс.33:7;

9:20

9:21

см.:Ис.31:3;

9:22

9:23

9:24

9:25

9:26

9:27

см.:Рим.3:14;

см.:Деян.23:15;

см.:Пс.16:12;

см.:Ис.3:15;

см.:Иов.22:13;

см.:Мк.4:38;

9:34

9:35

см.:Пс.67:6-7;

9:36

см.:Иез.30:24;

9:37

см.:Иер.10:10;Дан.6:26;

9:38

9:39

Псалом 34

34:1

см.:Ис.49:25;

34:2

34:3

34:4

см.:Пс.69:3;

34:5

см.:Иов.21:18;Пс.1:4;Ис.29:5;Ос.13:3;

34:6

34:7

см.:Лк.23:4;

34:8

см.:Пс.7:16;Дан.6:24;

34:9

34:10

см.:Иов.36:13;

34:11

см.:Мф.26:60;Деян.6:13;Деян.24:26;

34:12

34:13

34:14

34:15

см.:Иов.30:9;Лк.23:35;

34:16

34:17

34:18

см.:Пс.21:26;

34:19

см.:Ин.15:25;

34:20

34:21

см.:Иов.16:9;Пс.39:16;Плач.2:16;

34:22

34:23

см.:Пс.43:24;

34:24

34:25

34:26

см.:Иов.8:22;Пс.6:11;

34:27

см.:Пс.39:17;

34:28

Белорусский

Языки

Псалом Давіда, заспява́ны ім Госпаду з-за слоў Хусíя, сына Іемянíі.

Госпадзі Божа мой, на Цябе я спадзяюся, уратуй мяне ад усіх ганіцеляў маіх і збаў мяне;

каб не схапіў хто, быццам леў, душу́ маю́, калі не будзе ні ратава́льніка, ні збавіцеля.

Госпадзі Божа мой, калі я зрабіў што, калі несправядлівасць у руках маіх,

калі я адпомсціў тым, хто рабіў мне зло, то няхай упаду я, ворагамі маімі зняможаны,

няхай прасле́дуе вораг душу́ маю́, і дагоніць, і ўтопча ў зямлю жыццё маё, і славу маю́ ў пыл звядзе́.

Устань, Госпадзі, у гневе Тваім; уздыміся над абша́рамі ворагаў Тваіх, і ўзнясіся, Госпадзі Божа мой, няхай здзейсніцца тое, што запаве́даў Ты,

і мноства народаў акру́жыць Цябе; і над імі Ты ўздымíся на вышыню́.

Гасподзь су́дзіць народы. Судзі мяне, Госпадзі, паводле праведнасці маёй і паводле незласлівасці маёй ува мне.

Няхай спы́ніцца злоба грэшнікаў, а праведным кіруй Ты, Божа, Які выпрабоўваеш сэрцы і ду́шы праведна1.

Дапамога мне — ад Бога, Які ратуе тых, хто шчыры сэрцам.

Бог — суддзя праведны, і магутны, і доўгацярплівы, і не праяўляе Ён гневу штодзень.

Калі ж не наве́рнецеся, то навострыць Ён меч Свой; а лук Свой нацягнуў Ён і трымае напагатове;

і ў ім падрыхтаваў прылады смерці, стрэлы Свае агняноснымі зрабіў.

Вось грэшнік захварэў няправеднасцю, зачаў пакуты і спарадзіў беззаконне,

выкапаў роў і паглыбіў яго, і ўпаў у я́му, якую выкапаў;

абернецца зло яго на галаву яму́, і на це́мя яго няпраўда яго ўпадзе́.

Буду славіць Госпада за праведны суд Яго і буду апяваць імя́ Госпада Усявышняга.

У канец, пра тайны сына, псалом Давіда.

Буду славіць Цябе, Госпадзі, усім сэрцам маім, абвяшчаць усе цу́ды Твае.

Буду весяліцца і радавацца Табою, буду апяваць імя Тваё, Усявышні.

Калі паве́рнуць назад ворагі мае, аслабнуць і загінуць яны ад аблічча Твайго.

Бо Ты здзейсніў суд мой і цяжбу маю; Ты сеў на прастоле, Суддзя праведны.

Ты пакараў народы, і загінуў бязбожны, імя́ яго Ты знішчыў на векі вякоў.

У ворага не засталося зброі зусім, і гарады Ты разбурыў; загінула памяць пра яго з шумам.

А Гасподзь жыве вечна; падрыхтаваў Ён для суда прастол Свой.

І будзе Ён судзіць свет па праўдзе, будзе судзіць народы па справядлівасці.

І стаў Гасподзь прытулкам убогаму, памочнікам у патрэбны час, у горы;

і няхай спадзяюцца на Цябе тыя, хто ведае імя Тваё, бо Ты не пакінуў тых, хто шукае Цябе, Госпадзі.

Спявайце Госпаду, Які жыве ў Сіёне, абвясціце народам справы Яго,

бо, спаганяючы за кроў іх, Ён памятае пра іх, не забыў крыку ўбогіх.

Памілуй мяне, Госпадзі; убач прыніжэнне маё ад ворагаў маіх, Ты, Які вызваляеш мяне з брамы смерці,

каб я абвяшчаў усю славу Тваю каля брамы дачкі Сіёна; буду радавацца спасенню, здзейсненаму Табою.

Увя́злі народы ў згубе, якую самі ўчынілі; у па́стку, якую паставілі яны, тра́піла нага іх.

Гасподзь адкрыва́е Сябе, здзяйсня́ючы суды; справамі рук сваіх злоўлены грэшнік.

Нахай сы́дуць грэшнікі ў пекла, усе народы, што забываюць Бога.

Бо не да канца забыты будзе бедны, надзея ўбогіх не загіне навек.

Устань, Госпадзі, каб не ўмацаваўся чалавек, каб здзейсніўся суд над народамі перад Табою.

Пастаў, Госпадзі, заканадаўца над імі; няхай зразумеюць народы, што яны — усяго толькі людзі.

Чаму Ты, Госпадзі, стаіш зводдаль, не зважаеш на нас у патрэбны час, у горы?

Калі ганарыцца бязбожны, раздражняецца бедны; абодва яны заблы́таны ў намерах, якія самі задумалі.

Бо хваляць грэшніка за пажа́днасці душы́ яго і крыўдзіцеля благаслаўляюць.

Разгне́ваў Госпада грэшнік, з вялікай дзёрзкасцю сваёю сказаўшы: "Не пакарае Бог"; для яго няма Бога.

Нячыстыя шляхі яго ва ўсякі час; не маюць значэння суды́ Твае для яго; над ўсімі ворагамі сваімі ён пануе.

Бо сказаў ён у сэрцы сваім: "Не пахіснуся; з роду ў род не будзе мне зла".

Вусны яго поўныя праклёнаў, злобы і падману; языком сваім ён прычыняе пакуты і боль.

Сядзіць ён у засадзе з багатымі, у патае́мных ме́сцах, каб забіць бязвіннага; вочы яго сочаць за ўбогім.

Падсцерагае ён тайна, як леў у логаве сваім; падсцерагае, каб схапіць беднага, каб схапіць беднага і пацягну́ць яго;

у цянётах сваіх пава́ліць яго; пахіснецца і ўпадзе сам, завалодаўшы ўбогімі.

Бо сказаў ён у сэрцы сваім: "Забыў Бог, адвярнуў аблічча Сваё, каб не ўбачыць ніколі".

Устань, Госпадзі Божа, няхай узнімецца рука Твая, не забудзь убогіх.2

Чым бязбожнік разгневаў Бога? Тым, што сказаў у сэрцы сваім: "Не пакара́е Ён".

Але Ты бачыш, бо глядзіш на пакуты і крыўды, каб былі аддадзены яны ў рукі Твае. Дык вось, Табе пакінуты бедны; сіраце Ты будзь памочнікам.

Знішчы сілу грэшніка і ліхадзея, так што шукаць будуць грэх яго і не знойдуць.

Гасподзь — Цар навек і на векі вякоў. Згіньце, язычнікі, з зямлі Яго!

Жаданне ўбогіх Ты пачуў, Госпадзі, намер сэ́рца іх успрыняло́ вуха Тваё.

Здзейсні правасуддзе сіраце і прыніжанаму, каб больш не ўзвялічваў сябе чалавек на зямлі.

Давідаў. Судзі, Госпадзі, крыўдзіцеляў маіх, адо́лей тых, хто змагаецца са мною.

Вазьмі зброю і шчыт і ўстань на дапамогу мне;

дастань меч і стань перашкодаю ганіцелям маім; скажы душы маёй: “Я — спасенне тваё”.

Няхай пасаромлены і зганьбаваны будуць тыя, хто шукае душу́ маю, няхай адступяць назад і будуць пасаромлены тыя, што задумалі супраць мяне зло.

Няхай будуць яны, як пыл перад абліччам ветру, і Ангел Гасподні няхай прагоніць іх;

няхай будзе шлях іх цёмны і коўзкі, і Ангел Гасподні няхай праследуе іх;

бо яны без віны маёй скрытна паставілі на пагібель мне пастку сваю, без прычыны ганьбілі душу́ маю́.

Няхай трапіць кожны з іх у пастку, пра якую не ведае, і сіло, якое ён скрытна паставіў, няхай зловіць яго, і няхай трапіць ён у пастку тую.

А душа мая ўзрадуецца ў Госпадзе, узвесяліцца спасенню, якое дае Ён;

усе косці мае скажуць: "Госпадзі, хто падобны да Цябе? Ты вызваляеш убогага ад рукі дужэйшых за яго, а ўбогага і гаротнага — ад тых, што рабуюць яго".

Паўсталі супраць мяне сведкі няправедныя; пра тое, чаго я не ведаў, пыталіся ў мяне;

адплацілі мне злом за дабро, і бясплоднасцю — душы маёй.

Я ж, калі яны даймалі мяне, апранаўся ў зрэб’е, упакорваў по́стам душу́ маю́, і малітва мая вярталася ў гру́дзі мае́.

Як бліжняму, як брату нашаму, так я дагаджаў ім; як той, хто плача і гаруе, так я ўпакорваўся.

А яны ўзрадаваліся і сабра́ліся супраць мяне; сабра́ліся, каб параніць мяне, а я не ведаў; яны раздзяліліся, але не змякчыліся.

Спакушалі мяне, насміхаліся з мяне пагардліва, скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

Госпадзі! Калі Ты ўбачыш гэта? Адвядзі душу́ маю ад злобы іх, ад ільвоў — адзіную маю́.

Буду праслаўляць Цябе на сходзе вялікім, сярод народа шматлікага буду ўсхваляць Цябе.

Няхай не пацяшаюцца з мяне тыя, што ваявалі супраць мяне несправядліва, што без прычыны ненавідзяць мяне і перамігваюцца вачыма.

Бо са мною міралюбна размаўлялі яны, а ў гневе задумвалі каварства.

Адкрывалі супраць мяне вусны свае, казалі: "Добра, добра6, бачылі вочы нашы".

Ты бачыў, Госпадзі, не змаўчы; Госпадзі, не адступі ад мяне.

Устань, Госпадзі, і звярні ўвагу на судовую справу маю́, Божа мой і Госпадзі мой, будзь уважлівы да ця́жбы маёй.

Судзі мяне, Госпадзі, па праўдзе Тваёй, Госпадзі Божа мой, і няхай не ўзрадуюцца яны перамозе нада мною;

няхай не скажуць у сэрцах сваіх: "Добра, добра душы́ нашай"; няхай не скажуць: "Мы праглынулі яго".

Няхай будуць пасаромлены і зганьбава́ны ўсе, хто радуецца няшчасцям маім; няхай пакрыюцца сорамам і ганьбай тыя, хто ўзвышае сябе нада мною.

Няхай узрадуюцца і ўзвесяляцца тыя, хто жадае майго апраўдання, і няхай гавораць заўсёды: "Няхай праславіцца Гасподзь!” — тыя, хто жадае міру рабу Яго.

І язык мой будзе навуча́цца праўдзе Тваёй, увесь дзень абвяшчаць хвалу Табе.