^59:1 Στον πρωτοψάλτη· όπως το «αλ-τασχέθ» (μην καταστρέφεις). ΜικτάμΜικτάμ του Δαβίδ, όταν έστειλε ο Σαούλ να επιτηρούν το σπίτι του για να τον θανατώσει.

^59:2 Θεέ μου, γλίτωσέ με απ’ τους εχθρούς μου, προφύλαξέ με απ’ αυτούς που μ’ απειλούν.

^59:3 Σώσε με απ’ της ανομίας τους εργάτες και λύτρωσέ με απ’ τους αιμοχαρείς.

^59:4 Γιατ’ είν’ αυτοί που ενεδρεύουν τη ζωή μου, οι βίαιοι συνάζονται εναντίον μου, χωρίς, Κύριε, να ’μαι ένοχος ούτε να ’χω αμαρτία.

^59:5 Παρ’ όλο που ’μαι αθώος, εκείνοι τρέχουν κι ετοιμάζονται. Ξύπνησε, Κύριε, έλα κοντά μου, κοίταξε.

^59:6 Κύριε, εσύ, Θεέ πανίσχυρε, Θεέ του Ισραήλ, σήκω να τιμωρήσεις όλα τα έθνη· μη λυπηθείς κανέναν απ’ αυτούς τους άθλιους προδότες. (Διάψαλμα)

^59:7 Το βράδυ επιστρέφουνε ουρλιάζοντας σαν τα σκυλιά, στην πόλη τριγυρνάνε.

^59:8 Άκου, κακό που βγαίνει από το στόμα τους, από τα χείλη τους δόρατα ξεπετιούνται. «Γιατί;» –λένε– «ποιος μας ακούει;»

^59:9 Αλλά συ, Κύριε, γελάς μ’ αυτούς· χλευάζεις όλα τα έθνη.

^59:10 Ω, δύναμή μου, σ’ εσένα αποβλέπω· γιατί εσύ, Θεέ, είσαι το κάστρο μου.

^59:11 Θεέ μου, απ’ την αγάπη σου έρχεσαι να με προϋπαντήσεις· και θα μου δείξεις, Θεέ μου, οι εχθροί μου τι θα πάθουν.

^59:12 Μην τους σκοτώσεις μήπως και λησμονήσει ο λαός μου· κάνε τους, με τη δύναμή σου, πλάνητες και καταδιωγμένους, Κύριε, προστασία μου.

^59:13 Αμαρτωλά τα στόματά τους, τα λόγια καθώς βγαίνουν απ’ τα χείλη τους. Στην ίδια τους την έπαρση ας πιαστούνε για την κατάρα και για το ψέμα που αραδιάζουν.

^59:14 Με την οργή σου αποτέλειωσέ τους, αποτέλειωσέ τους, ώστε να μην υπάρχουν πια· κι έτσι θα μάθουν ότι ο Θεός στον Ιακώβ δεσπόζει, μέχρι τα πέρατα της γης. (Διάψαλμα)

^59:15 Το βράδυ επιστρέφουνε ουρλιάζοντας σαν τα σκυλιά, στην πόλη τριγυρνάνε.

^59:16 Εδώ κι εκεί σκορπίζονται γυρεύοντας να φάνε· αν δεν χορτάσουν περνούν τη νύχτα τους γαυγίζοντας.

^59:17 Αλλά εγώ θα τραγουδώ τη δύναμή σου και θα εξυμνώ το έλεός σου το πρωί, γιατί εσύ ήσουν τ’ οχυρό μου, το καταφύγιό μου στης θλίψης μου τη μέρα.

^59:18 Ω, δύναμή μου, για σένα θα ψάλω· γιατί εσύ, Θεέ, είσαι το κάστρο μου, ο Θεός που μ’ αγαπά.

^69:0 Η ολόψυχη φροντίδα μου για το ναό σου

^69:1 Στον πρωτοψάλτη· όπως το «Σοσανίμ» (τα Κρίνα). Του Δαβίδ.

^69:2 Σώσε με, Θεέ· γιατί φτάσανε ως το στόμα μου τα νερά.

^69:3 Βυθίστηκα βαθιά στη λάσπη και δεν υπάρχει στήριγμα· μπήκα στα βάθη των νερών κι η πλημμύρα με σκέπασε.

^69:4 Κουράστηκα φωνάζοντας, ξεράθηκε ο λάρυγγάς μου, τα μάτια μου σβηστήκανε, προσμένοντας εσένα, Θεέ μου.

^69:5 Πιότεροι απ’ τα μαλλιά της κεφαλής μου γίναν’ αυτοί που αναίτια με μισούν, πήραν ισχύ όσοι γυρεύουν το χαμό μου κι εχθροί μου είναι άδικα· ζητούν να επιστρέψω εκείνο που δεν άρπαξα.

^69:6 Θεέ, ξέρεις εσύ την αφροσύνη μου· κι η ενοχή μου δε σου είναι κρυφή.

^69:7 Ας μη γίνω αφορμή ντροπή να νιώσουν όσοι σ’ εσένα ελπίζουνε, Κύριε, του σύμπαντος Θεέ, κι ας μη γίνω αφορμή ν’ απογοητευτούν αυτοί που σε γυρεύουνε, Θεέ του Ισραήλ.

^69:8 Για χάρη σου υπέφερα τον εξευτελισμό· σκέπασε η ντροπή το πρόσωπό μου.

^69:9 Αποξενώθηκα απ’ τ’ αδέρφια μου· κι αλλοφερμένος έγινα για της μητέρας μου τους γιους.

^69:10 Γιατί η φλογερή αγάπη για το ναό σου με κατέφαγε· κι οι εξευτελισμοί πέσαν απάνω μου εκείνων που με βρίζουν.

^69:11 Με τη νηστεία συγκράτησα την οργή της ψυχής μου, κι αυτοί με χλεύασαν.

^69:12 Όταν τη συντριβή μου έδειξα φορώντας ρούχα πένθιμα μετάνοιας, αυτοί με περιγέλασαν.

^69:13 Για μένα κουβεντιάζουν αυτοί που κάθονται στην είσοδο της πόλης, και τραγουδούν σε βάρος μου, εκείνοι που τα πίνουν.

^69:14 Αλλά εγώ προσεύχομαι σ’ εσένα, Κύριε, την ώρα την κατάλληλη· Θεέ, με την πολλή ευσπλαχνία σου απάντησέ μου, με την αλήθεια σου δώσε τη σωτηρία μου.

^69:15 Τράβηξέ με απ’ το βούρκο ώστε να μη βουλιάξω· σώσε με απ’ τους εχθρούς μου κι απ’ των νερών τα βάθη.

^69:16 Ας μη με κατακλύσει η πλημμύρα των υδάτων, κι ας μη με καταπιεί, ο βυθός· κι ας μην κλείσει του τάφου το στόμα πάνω μου.

^69:17 Απάντησέ μου, Κύριε, γιατί είν’ η αγάπη σου καλή· νοιάσου με όπως ταιριάζει στην ευσπλαχνία σου την πολλή.

^69:18 Και μην κρύψεις την παρουσία σου απ’ το δούλο σου· επειδή βρίσκομαι σε θλίψη, γρήγορα αποκρίσου μου.

^69:19 Σίμωσε την ψυχή μου, λύτρωσέ την· αφού έχω εχθρούς, απάλλαξέ με.

^69:20 Ξέρεις εσύ το διασυρμό μου, τον εξευτελισμό μου, την ντροπή μου· βλέπεις όλους τους καταπιεστές μου.

^69:21 Σύντριψε την καρδιά μου ο χλευασμός κι είναι απελπισμένη· έλπισα ότι θα βρω κάποιον να με συμμεριστεί αλλά μάταια· και παρηγορητές, αλλά δε βρήκα.

^69:22 Και μου ’δωσαν χολή στο φαγητό μου κι όταν διψούσα με ποτίζαν ξύδι.

^69:23 Παγίδα ας γίνουν τα τραπέζια τους μπροστά τους· και δόκανο για τους συνδαιτημόνες τους τα φαγητά απ’ τις ειρηνικές θυσίες τους.

^69:24 Τα μάτια τους ας σκοτεινιάσουν να μη βλέπουν· και δίπλωσε τη μέση τους για πάντα.

^69:25 Άδειασε την οργή σου πάνω τους· κι ο άγριος θυμός σου ας τους βρει.

^69:26 Ας γίνει η κατασκήνωσή τους έρημη· και στις σκηνές τους ψυχή ας μην καθίσει.

^69:27 Γιατί αυτόν που χτύπησες εσύ, τον καταδίωξαν· και στον πόνο εκεινών που τους πλήγωσες πρόσθεσαν κι άλλον.

^69:28 Λογάριασε όλα τους τ’ αμαρτήματα κι ας μην έχουν σ’ εσένα πέραση για δίκαιοι.

^69:29 Απ’ το βιβλίο των ζώντων ας σβηστούν· και με τους δίκαιους ας μην καταγραφούν.

^69:30 Αλλά εγώ ’μαι αδύνατος και πονεμένος· η σωτηρία σου, Θεέ, ας με προστατέψει.

^69:31 Θα εξυμνήσω τ’ όνομα του Θεού μου με τραγούδι· με την ευχαριστία θα τον δοξάσω.

^69:32 Κι αυτό μπροστά στον Κύριο θα ’ναι καλύτερο από θυσία βοδιού και μοσχαριού, με κέρατα και οπλές.

^69:33 Οι ταπεινοί κοιτάξτε και χαρείτε! Σεις που ζητάτε το Θεό ας πάρει θάρρος η καρδιά σας!

^69:34 Άκουσε ο Κύριος τους φτωχούς· και τους φυλακισμένους του δεν καταφρόνεσε.

^69:35 Ας τον υμνήσουν οι ουρανοί κι η γη, τα ύδατα κι όσα κινούνται μες σ’ αυτά.

^69:36 Τη σώζει τη Σιών ο Θεός κι οικοδομεί τις πόλεις του Ιούδα· και θα γυρίσουν εκεί για να ζήσουν μόνιμα.

^69:37 Οι απόγονοι των δούλων του θα την κληρονομήσουν· σ’ αυτήν θα κατοικούν εκείνοι που τ’ όνομά του αγαπούν.

^90:1 Προσευχή του Μωυσή, ανθρώπου του Θεού. Κύριε, καταφύγιό μας έγινες εσύ από γενιά σ’ άλλη γενιά.

^90:2 Πριν γεννηθούνε τα βουνά και πάρει υπόσταση η οικουμένη, από πάντα και για παντοτινά εσύ ’σαι ο Θεός.

^90:3 Ξαναγυρνάς τον άνθρωπο στο χώμα, λέγοντας: «Γυρίστε πίσω, άνθρωποι, σ’ αυτό».

^90:4 Χίλια χρόνια στα μάτια σου είναι σαν τη μέρα τη χτεσινή, που πέρασε, και σαν τη βάρδια τη νυχτερινή.

^90:5 Παίρνεις σαν την πλημμύρα κάθε χρόνο κάτι απ’ αυτούς.Παίρνεις... αυτούς. Είναι καθώς η χλόη, που φυτρώνει το πρωί.

^90:6 Το πρωί ανθίζει και ψηλώνει, το βράδυ γέρνει και ξεραίνεται.

^90:7 Η οργή σου μας αφάνισε και μας συντάραξε ο θυμός σου.

^90:8 Τις ανομίες μας τις έβαλες μπροστά σου, τις αμαρτίες μας τις κρυφές στης όψης σου το φως.

^90:9 Γι’ αυτό όλες τις μέρες μας η οργή σου τις αφάνισε· τα χρόνια μας διαβήκαν σαν στεναγμός.

^90:10 Όλη η ζωή μας είναι δεν είναι εβδομήντα χρόνια, ογδόντα, αν υπάρχει ακόμη ακμή, και τα καλύτερα απ’ αυτά κόπος και πόνος· γιατί φεύγουν γοργά κι εμείς μισεύουμε.

^90:11 Ποιος ξέρει της οργής σου τη δύναμη, και ποιος τη βία του θυμού σου;

^90:12 Δίδαξέ μας, λοιπόν, ότι οι μέρες μας είναι μετρημένες· έτσι βαθιά μας θ’ αποκτήσουμε επίγνωση.

^90:13 Γύρισε, Κύριε, ως πότε; και σπλαχνίσου τους δούλους σου.

^90:14 Χόρτασέ μας το πρωί απ’ την αγάπη σου, και θα ’χουμε ευφροσύνη κι αγαλλίαση όλες τις μέρες της ζωής μας.

^90:15 Δώσε μας τόσες μέρες αγαλλίασης όσες ήταν οι μέρες που μας παίδευες, όσος ο χρόνος που δυστυχούσαμε.

^90:16 Δείξε στους αφοσιωμένους σου το έργο σου, και στα παιδιά τους τη μεγαλοσύνη σου.

^90:17 Ας είναι πάνω μας η καλοσύνη σου, Κύριε, Θεέ μας· και δώσε διάρκεια στο αποτέλεσμα των έργων μας, ναι, στέριωνε το αποτέλεσμα των έργων μας.