Услы́ши моли́тву мою́, Го́споди, и моле́нiе мое́ внуши́, сле́зъ мои́хъ не премолчи́: я́ко пресе́лникъ а́зъ е́смь у Тебе́ и пришле́цъ, я́коже вси́ отцы́ мои́.

Осла́би ми́, да почі́ю, пре́жде да́же не отиду́, и ктому́ не бу́ду.

Ра́зума Еѳа́ма Изра́илтянина.

Ми́лости Твоя́, Го́споди, во вѣ́къ воспою́, въ ро́дъ и ро́дъ возвѣщу́ и́стину Твою́ усты́ мои́ми.

Зане́ ре́клъ еси́: въ вѣ́къ ми́лость сози́ждется: на небесѣ́хъ угото́вится и́стина Твоя́.

Завѣща́хъ завѣ́тъ избра́ннымъ Мои́мъ, кля́хся Дави́ду рабу́ Моему́:

до вѣ́ка угото́ваю сѣ́мя твое́, и сози́жду въ ро́дъ и ро́дъ престо́лъ тво́й.

Исповѣ́дятъ небеса́ чудеса́ Твоя́, Го́споди, и́бо и́стину Твою́ въ це́ркви святы́хъ.

Я́ко кто́ во о́блацѣхъ уравни́тся Го́сподеви? Уподо́бится Го́сподеви въ сынѣ́хъ Бо́жiихъ?

Бо́гъ прославля́емь въ совѣ́тѣ святы́хъ, ве́лiй и стра́шенъ е́сть надъ всѣ́ми окре́стными Его́.

Го́споди Бо́же си́лъ, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Си́ленъ еси́, Го́споди, и и́стина Твоя́ о́крестъ Тебе́.

Ты́ влады́чествуеши держа́вою морско́ю: возмуще́нiе же во́лнъ его́ Ты́ укроча́еши.

Ты́ смири́лъ, еси́, я́ко я́звена, го́рдаго: мы́шцею си́лы Твоея́ расточи́лъ еси́ враги́ Твоя́.

Твоя́ су́ть небеса́, и Твоя́ е́сть земля́: вселе́нную и исполне́нiе ея́ Ты́ основа́лъ еси́.

Сѣ́веръ и мо́ре Ты́ созда́лъ еси́: Ѳаво́ръ и Ермо́нъ о и́мени Твое́мъ возра́дуетася.

Твоя́ мы́шца съ си́лою: да укрѣпи́тся рука́ Твоя́, и вознесе́тся десни́ца Твоя́.

Пра́вда и судьба́ угото́ванiе престо́ла Твоего́: ми́лость и и́стина предъи́детѣ предъ лице́мъ Твои́мъ.

Блаже́ни лю́дiе вѣ́дущiи воскликнове́нiе: Го́споди, во свѣ́тѣ лица́ Твоего́ по́йдутъ,

и о и́мени Твое́мъ возра́дуются ве́сь де́нь, и пра́вдою Твое́ю вознесу́тся.

Я́ко похвала́ си́лы и́хъ Ты́ еси́, и во благоволе́нiи Твое́мъ вознесе́тся ро́гъ на́шъ:

я́ко Госпо́дне е́сть заступле́нiе, и Свята́го Изра́илева царя́ на́шего.

Тогда́ глаго́лалъ еси́ въ видѣ́нiи сыново́мъ Твои́мъ, и ре́клъ еси́: положи́хъ по́мощь на си́льнаго, вознесо́хъ избра́ннаго от люді́й Мои́хъ:

обрѣто́хъ Дави́да раба́ Моего́, еле́емъ святы́мъ Мои́мъ пома́захъ его́.

И́бо рука́ Моя́ засту́питъ его́, и мы́шца Моя́ укрѣпи́тъ его́:

ничто́же успѣ́етъ вра́гъ на него́, и сы́нъ беззако́нiя не приложи́тъ озло́бити его́.

И ссѣку́ от лица́ его́ враги́ его́, и ненави́дящыя его́ побѣжду́:

и и́стина Моя́ и ми́лость Моя́ съ ни́мъ, и о и́мени Мое́мъ вознесе́тся ро́гъ его́:

и положу́ на мо́ри ру́ку его́, и на рѣка́хъ десни́цу его́.

То́й призове́тъ Мя́: оте́цъ мо́й еси́ Ты́, Бо́гъ мо́й и засту́пникъ спасе́нiя моего́.

И А́зъ пе́рвенца положу́ его́, высока́ па́че царе́й земны́хъ:

въ вѣ́къ сохраню́ ему́ ми́лость Мою́, и завѣ́тъ Мо́й вѣ́ренъ ему́:

и положу́ въ вѣ́къ вѣ́ка сѣ́мя его́, и престо́лъ его́ я́ко дні́е не́ба.

А́ще оста́вятъ сы́нове его́ зако́нъ Мо́й, и въ судьба́хъ Мои́хъ не по́йдутъ:

а́ще оправда́нiя Моя́ оскверня́тъ, и за́повѣдiй Мои́хъ не сохраня́тъ:

посѣщу́ жезло́мъ беззако́нiя и́хъ, и ра́нами непра́вды и́хъ,

ми́лость же Мою́ не разорю́ от ни́хъ, ни преврежду́ во и́стинѣ Мое́й:

ниже́ оскверню́ завѣ́та Моего́, и исходя́щихъ от у́стъ Мои́хъ не отве́ргуся.

Еди́ною кля́хся о святѣ́мъ Мое́мъ: а́ще Дави́ду солжу́?

Сѣ́мя его́ во вѣ́къ пребу́детъ, и престо́лъ его́ я́ко со́лнце предо Мно́ю,

и я́ко луна́ соверше́на въ вѣ́къ, и свидѣ́тель на небеси́ вѣ́ренъ.

Ты́ же отри́нулъ еси́ и уничижи́лъ, негодова́лъ еси́ пома́заннаго Твоего́:

разори́лъ еси́ завѣ́тъ раба́ Твоего́, оскверни́лъ еси́ на земли́ святы́ню его́:

разори́лъ еси́ вся́ опло́ты его́, положи́лъ еси́ тве́рдая его́ стра́хъ.

Расхища́ху его́ вси́ мимоходя́щiи путе́мъ, бы́сть поноше́нiе сосѣ́домъ свои́мъ.

Возвы́силъ еси́ десни́цу стужа́ющихъ ему́, возвесели́лъ еси́ вся́ враги́ его́:

отврати́лъ еси́ по́мощь меча́ его́ и не заступи́лъ еси́ его́ во бра́ни:

разори́лъ еси́ от очище́нiя его́, престо́лъ его́ на зе́млю пове́рглъ еси́:

ума́лилъ еси́ дни́ вре́мене его́, облiя́лъ еси́ его́ студо́мъ.

Доко́лѣ, Го́споди, отвраща́ешися въ коне́цъ, разжже́тся я́ко о́гнь гнѣ́въ Тво́й?

Помяни́, кі́й мо́й соста́въ: еда́ бо всу́е созда́лъ еси́ вся́ сы́ны человѣ́ческiя?

Кто́ е́сть человѣ́къ, и́же поживе́тъ и не у́зритъ сме́рти, изба́витъ ду́шу свою́ изъ руки́ а́довы?

Гдѣ́ су́ть ми́лости Твоя́ дре́внiя, Го́споди, и́миже кля́лся еси́ Дави́ду во и́стинѣ Твое́й?

Помяни́, Го́споди, поноше́нiе ра́бъ Твои́хъ, е́же удержа́хъ въ нѣ́дрѣ мое́мъ мно́гихъ язы́къ:

и́мже поноси́ша врази́ Твои́, Го́споди, и́мже поноси́ша измѣне́нiю христа́ Твоего́.

Благослове́нъ Госпо́дь во вѣ́къ: бу́ди, бу́ди.

Псало́мъ Дави́ду, къ голiа́ѳу.

Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ мо́й, науча́яй ру́цѣ мои́ на ополче́нiе, пе́рсты моя́ на бра́нь.

Ми́лость моя́ и прибѣ́жище мое́, засту́пникъ мо́й и изба́витель мо́й, защи́титель мо́й, и на Него́ упова́хъ: повину́яй лю́ди моя́ подъ мя́.

Го́споди, что́ е́сть человѣ́къ, я́ко позна́лся еси́ ему́? Или́ сы́нъ человѣ́чь, я́ко вмѣня́еши его́?

Человѣ́къ суетѣ́ уподо́бися: дні́е его́ я́ко сѣ́нь прехо́дятъ.

Го́споди, преклони́ небеса́, и сни́ди: косни́ся гора́мъ, и воздымя́тся:

блесни́ мо́лнiю, и разжене́ши я́: посли́ стрѣ́лы Твоя́, и смяте́ши я́.

Посли́ ру́ку Твою́ съ высоты́, изми́ мя и изба́ви мя́ от во́дъ мно́гихъ, изъ руки́ сыно́въ чужди́хъ,

и́хже уста́ глаго́лаша суету́, и десни́ца и́хъ десни́ца непра́вды.

Бо́же, пѣ́снь но́ву воспою́ Тебѣ́, во псалти́ри десятостру́ннѣмъ пою́ Тебѣ́:

даю́щему спасе́нiе царе́мъ, избавля́ющему Дави́да раба́ Своего́ от меча́ лю́та.

Изба́ви мя́ и изми́ мя изъ руки́ сыно́въ чужди́хъ, и́хже уста́ глаго́лаша суету́, и десни́ца и́хъ десни́ца непра́вды:

и́хже сы́нове и́хъ я́ко новосажде́нiя водруже́ная въ ю́ности свое́й, дще́ри и́хъ удо́брены, преукра́шены я́ко подо́бiе хра́ма:

храни́лища и́хъ испо́лнена, отрыга́ющая от сего́ въ сiе́: о́вцы и́хъ многопло́дны, мно́жащыяся во исхо́дищихъ свои́хъ: воло́ве и́хъ то́лсти:

нѣ́сть паде́нiя опло́ту, ниже́ прохо́да, ниже́ во́пля въ сто́гнахъ и́хъ.

Ублажи́ша лю́ди, и́мже сiя́ су́ть: блаже́ни лю́дiе, и́мже Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.

Грузинский

Языки

გუნდის ლოტბარს, იედუთუნს, დავითის ფსალმუნი.

ვიფიქრე: დავიცავ ჩემს გზებს ჩემი ენის შეცოდებისგან, ალიკაპს ავიკრავ პირზე, ვიდრე ბოროტი იმყოფება ჩემს პირდაპირ.

დავმუნჯდი, დავდუმდი სიკეთეზეც კი; მაგრამ ვაება გამიძლიერდა.

გახურდა გული ჩემი ჩემს შიგნით, ჩემს აზრებში ცეცხლი აღეგზნო; ვიწყე ლაპარაკი ჩემი ენით:

მაუწყე, უფალო, ჩემი აღსასრული და როგორია ხანგრძლივობა ჩემი დღეების, შევიტყო, რა არის ჩემი ბედისწერა.

აჰა, გოჯებით მომეცი მე დღენი, ხოლო არსება ჩემი არაფერია შენს წინაშე; არამედ სრული ამაოებაა ყოველი ძე ხორციელი. სელა.

ამიტომ აჩრდილს მიუყვება ადამიანი, მაგრამ ამაოდ ფაციფუცობს, აგროვებს და არ იცის, ვის დარჩება.

და ახლა რას ვესავ, უფალო? შენზეა ჩემი იმედი.

ყოველი ჩემი ბრალისაგან გადამარჩინე, ნუ გამხდი ბრიყვის გასალანძღავად.

დავმუნჯდი, ბაგეს აღარ გავაღებ, რადგან შენ ჰყავი ასეთნაირად.

ამარიდე სასჯელი შენი; შენი ხელის დარტყმისაგან დარბეული ვარ.

თუ ცოდვისათვის მხილებით დასჯი ადამიანს, ვითარცა ჩრჩილი, გაილევა მისი მშვენება, მხოლოდ ამაოებაა ყოველი კაცი. სელა.

მოისმინე ჩემი ლოცვა, უფალო, და ჩემს ვედრებას ყური მოაპყარ; ჩემი ცრემლის მიმართ ნუ დადუმდები, რადგან მწირი ვარ შენთან და ხიზანი, ვითარცა ჩემი მამა-პაპანი.

განზე განმიდექ, რათა მოვმაგრდე, ვიდრე წავიდოდე და აღარ ვიქნებოდე.

მოძღვრება ეთან ეზრახელისა.

უფლის წყალობებს მარადჟამს ვუგალობებ. თაობიდან თაობას ვაცნობებ შენს ჭეშმარიტებას ჩემი პირით.

რადგანაც ვთქვი: უკუნისამდე დაფუძნდეს წყალობა და ცათა შიგან განიმტკიცო ჭეშმარიტება შენი.

დავდე პირობა ჩემს რჩეულთან, შევფიცე დავითს, ჩემს მორჩილს:

უკუნისამდე გავამაგრებ შენს შთამომავლობას და თაობიდან თაობამდე დავაფუძნებ შენს ტახტს. სელა.

განადიდებენ ცანი შენს საოცრებებს, უფალო, ასევე შენს ჭეშმარიტებას წმიდათა კრებულში.

რადგან ვინ შეედრება ცაში უფალს? ვინ მიემსგავსება უფალს ღვთის შვილებში?

ღმერთი დიდებულია წმიდათა კრებულში მეტისმეტად და საშიშია ყველასათვის მის ირგვლივ.

უფალო, ღმერთო ძალთაო! ვინ არის შენებრ მედგარი, უფალო? და შენი ჭეშმარიტება შენს გარშემოა.

შენ ბატონობ ზღვის მოქცევაზე, მის აბობოქრებულ ტალღებს შენ ამშვიდებ.

შენ განართხე რაჰაბი, როგორც განგმირული; შენი ძლიერი მკლავით გაფანტე შენი მტრები.

შენია ცანი, დედამიწაც შენია, სამყარო და მისი სავსება შენ დააფუძნე.

ჩრდილოეთი და სამხრეთი შენ შეჰქმენი; თაბორი და ხერმონი შენს სახელს უმღერებენ.

შენია მკლავი მაგარი; გააძლიერე ხელი შენი, მოამაღლე მარჯვენა შენი.

სიმართლე და მართლმსაჯულებაა შენი ტახტის საფუძველი, წყალობა და ჭეშმარიტება წინ გეგებებიან.

ნეტარ არს ხალხი, მცოდნე ბუკის ხმობისა: ისინი შენი სახის შუქით იარებიან, უფალო;

შენი სახელით ილხენენ ყოველდღე და შენი სიმართლით ამაღლდებიან.

რადგან შენა ხარ მშვენება მათი ძალისა, და შენი ნებით მომაღლდება ღირსება ჩვენი.

რადგან უფლისაგან არის ჩვენი ფარი და წმიდა ისრაელისაგან - მეფე ჩვენი.

მაშინ ელაპარაკე ხილვისას შენს წმიდანებს და ეთხარი: ვუბოძე დახმარება გმირს, ავამაღლე რჩეული ხალხისაგან.

ვპოვე დავითი, მსახური ჩემი, წმიდა ზეთი ვცხე მას.

რომ ჩემმა ხელმა წარმართოს იგი და ჩემმა მკლავმა გაამაგროს.

ვერ დაჯაბნის მას მტერი და ურჯულო ვერ დაჩაგრავს მას.

მოვსრავ მის წინაშე მის მტრებს და მის მოძულეებს დავამხობ.

ჭეშმარიტება და წყალობა ჩემი მასთანაა და ჩემი სახელით მომაღლდება ღირსება მისი.

ზღვას გადავაწვდენ მის ხელს და მდინარეებს - მის მარჯვენას.

ის მომიწოდებს: მამაჩემი ხარ, ჩემი ღმერთი და ბურჯი ჩემი ხსნისა;

მეც უფროსობას ვუბოძებ მას, ქვეყნიერების მეფეებზე უმაღლესობას,

უკუნისამდე შევუნახავ მას ჩემს წყალობას და ჩემი აღთქმა საიმედო იქნება მისთვის.

და დავამკვიდრებ უკუნისამდე ნაშიერს მისას და მისი ტახტი - ვითარცა დღენი ცისანი.

თუ მიატოვეს მისმა შვილებმა ჩემი რჯული და ჩემს სამართალს არ გაჰყვებიან,

თუ ჩემს წესდებებს დაარღვევენ და ჩემს მცნებებს არ დაიცავენ,

კვერთხით მოვკითხავ მათ დანაშაულს და გვემით - შეცოდებას.

მაგრამ ჩემს წყალობას არ მოვუშლი მას და არ გავაცრუებ ჩემს ჭეშმარიტებას.

არ შევბღალავ ჩემს აღთქმას და არ შევცვლი, რაც აღმოხდა ჩემს ბაგეებს.

ერთხელ შევფიცე ჩემი სიწმიდით, განა ვეცრუები დავითს?

მისი ნაშიერი მარადჟამს იქნება და მისი ტახტი, ვითარცა მზე, ჩემს პირისპირ.

მკვიდრი იქნება, მთვარესავით, უკუნისამდე, და ჭეშმარიტი მოწმე ზეცაში. სელა.

მაგრამ მიატოვე და შეიზიზღე, განრისხდი შენს ცხებულზე.

უგულებელყავ აღთქმა შენს მორჩილთან, მიწას დაანარცხე გვირგვინი მისი.

მოშალე ყველა ზღუდენი მისნი, ნანგრევებად აქციე სიმაგრენი მისნი.

გაძარცვეს იგი გამვლელ-გამომვლელებმა, მეზობლების დასაცინი გახდა.

მაღლა ასწიე მის მოშუღართა მარჯვენა, გაახარე ყველა მისი მტერი.

თანაც დააჩლუნგე მისი მახვილი და არ შეეწიე ომში.

გააცამტვერე სიწმიდე მისი და მისი ტახტი მიწასთან გაასწორე.

შეამცირე დღენი მისი სიჭაბუკისა, და სირცხვილით შემოსე იგი. სელა.

როდემდე დაგვემალები, უფალო, განუწყვეტლივ, ააგზნებ ცეცხლივით შენს მრისხანებას?

გაიხსენე, რა არის ჩემი წუთისოფელი; რისთვის შეჰქმენი ფუჭად ყოველი ძე ადამისა?

ვის არის ვაჟკაცი - იცოცხლოს და არ იხილოს სიკვდილი, გადაარჩინოს თავისი სული ჯოჯოხეთის ხელიდან? სელა.

სად არის შენი ადრინდელი წყალობა, უფალო, დავითს რომ შეჰფიცე შენი ჭეშმარიტებით?

გაიხსენე, უფალო, დამცირება შენს მორჩილთა, უბით რომ ვატარებ ყველა ძლიერი ხალხისაგან.

როგორ ლანძღავენ შენი მტრები, უფალო, როგორ ლანძღავენ შენი ცხებულის კვალს.

კურთხეულ არს უფალი უკუნისამდე. ამინ, ამინ!

დავითისა. კურთხეული არს უფალი, ბურჯი ჩემი, რომელმაც ასწავლა ჩემს ხელებს ბრძოლა, ჩემს თითებს - ომი.

მწყალობელო ჩემო და სიმაგრევ ჩემო, მცველო ჩემო და მხსნელო ჩემო; ჩემი ფარი ხარ და მასზე ვარ დანდობილი, ის ჩემს ხალხს გახდის მორჩილად ჩემდა.

უფალო, რა არის კაცი, რომ იცნო ის, ძე ადამისა, რომ მიიჩნიო ის?

ადამიანი ჰგავს ამაოებას, მისი დღეები - ვითარცა ჩრდილი გარდასული.

უფალო, მოდრიკე ცანი შენნი და გადმოდი, შეეხე მთებს, რომ აკვამლდნენ.

გამოაელვე ელვანი და გაფანტე ისინი, გამოუშვი ისარნი შენნი და თავზარი დაეცი მათ.

გამოიწოდე შენი ხელი მაღლიდან; მიხსენი და გადამარჩინე მრავალ წყალთაგან, უცხო ტომთა ხელიდან.

რომელთა ბაგენი ტყუილს ლაპარაკობენ და რომელთა მარჯვენა სიცრუის მარჯვენაა.

ღმერთო, ახალ გალობას გიგალობებ შენ, ათსიმიან ჩანგზე გიგალობებ შენ.

რომელიც უბოძებს ხსნას მეფეებს, იხსნის დავითს - თავის მორჩილს ბოროტი მახვილისაგან.

მიხსენი და გადამარჩინე უცხოელთა ხელიდან, რომელთა ბაგენი ტყუილს ლაპარაკობენ და რომელთა მარჯვენა სიცრუის მარჯვენაა.

რომ ჩვენი ვაჟები ნერგებივით იზრდებოდნენ მათს სიჭაბუკეში; ჩვენი ასულნი, ვითარცა ოსტატურად თლილი სვეტები სასახლისა.

ჩვენი ბეღლები სავსე იყოს ნაირნაირი მოსავლით. ცხვარნი ჩვენნი ათასობდნენ, ათიათასობდნენ ჩვენს საძოვრებზე.

ჩვენი ხარები დტვირთულნი იყვნენ. არც ზარალი და არც დანაკლისი, არც გოდება ჩვენს ქუჩებში.

ნეტარ არს ხალხი, რომლისთვისაც ასეა. ნეტარ არს ხალხი, რომელსაც ჰყავს უფალი, თავისი ღმერთი.