^141:4 Mojego serca nie skłaniaj do złego słowa, do popełniania czynów niegodziwych, bym nigdy z ludźmi, co czynią nieprawość, nie jadł ich potraw wybornych.

^141:5 Niech sprawiedliwy mię bije: to czyn miłości; olejek występnego niech nigdy nie ozdabia mojej głowy! Nieustannie przeciwstawiam swą modlitwę ich złości.

^141:6 Popadli w moc Skały ich sędziowie i usłyszeli, jak łagodne były moje słowa.

^141:7 Jak kamień młyński rozbija się o ziemię, tak rozrzucono ich kości nad czeluścią Szeolu.

^141:8 Do Ciebie bowiem, Panie mój, Panie, (zwracam) moje oczy; do Ciebie się uciekam: Ty nie gub mej duszy.

^141:9 Strzeż mnie od sidła, które zastawili ma mnie, i od pułapek złoczyńców.

^141:10 Niechaj występni wpadną w swoje sieci, podczas gdy ja ujdę cało.