Скрыть
106:3
106:5
106:7
106:8
106:11
106:13
106:14
106:15
106:17
106:19
106:21
106:23
106:26
106:28
106:30
106:31
106:32
106:33
106:36
106:37
106:38
107:1 Wysławiajcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.
107:2 Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika
107:3 i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
107:4 Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
107:5 Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.
107:6 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:7 I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.
107:8 Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,
107:9 bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.
107:10 Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem,
107:11 gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego.
107:12 Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
107:13 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:14 I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.
107:15 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,
107:16 gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.
107:17 Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;
107:18 obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci.
107:19 W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:20 Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać z zagłady ich życie.
107:21 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
107:22 I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła!
107:23 Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,
107:24 ci widzieli działa Pana i Jego cuda wśród głębiny.
107:25 Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.
107:26 Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.
107:27 Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła.
107:28 I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
107:29 Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.
107:30 Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
107:31 Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!
107:32 I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą!
107:33 Rzeki zamienia On w pustynię, oazy na ziemię spragnioną,
107:34 ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
107:35 Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.
107:36 I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.
107:37 Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców.
107:38 Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.
107:39 Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.
107:40 Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,
107:41 podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.
107:42 Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
107:43 Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible