Азбука веры » Biblia » Księga Przysłów » гл.20-30

Księga Przysłów, Главы 20-30

Толкования

Толкования главы

см.:Ис.28:7;Еф.5:18;

см.:Притч.19:12;

20:3

20:4

см.:Притч.18:4;

см.:Мф.6:2;Лк.18:8;

см.:Втор.7:13;

20:8

см.:3Цар.8:46;2Пар.6:36;Иов.14:4;Пс.50:7;Сир.7:5;1Ин.1:8;

см.:Притч.11:1;

20:11

см.:Исх.4:11;Пс.93:9;

20:13

20:14

20:15

см.:Притч.27:13;

20:17

20:18

см.:Притч.11:13;

см.:Исх.21:17;Лев.20:9;Мф.15:4;Мк.7:10;

20:21

см.:Притч.17:13;

20:23

см.:Пс.36:23;

см.:Деян.5:4;

см.:Притч.20:8;

20:27

см.:Притч.16:12;

см.:Притч.16:31;

20:30

Rozdział 30

30:1

см.:1Кор.15:9;Иак.1:10;

30:3

см.:Иов.38:4-5;

см.:Пс.11:7;

см.:Втор.4:2;Втор.12:32;

30:7

см.:Евр.13:5;Мф.6:11;1Тим.6:8;

см.:Втор.8:12-14;

30:10

30:11

см.:Ис.65:5;

см.:Притч.6:17;

см.:Пс.54:22;Притч.12:18;Иер.9:8;

30:15

30:16

см.:Притч.20:20;

30:18

30:19

30:20

30:21

30:22

30:23

30:24

см.:Притч.6:6;

30:26

30:27

30:28

30:29

см.:Дан.7:4;Откр.5:5;

см.:Еккл.8:4;

30:32

см.:Притч.15:18;

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Szydercą jest wino, swarliwą - sycera, każdy, kto tutaj błądzi, niemądry.

Jak ryk lwa - tak zapalczywość króla, kto go rozgniewa, życie naraża.

Zaprzestać sporu - zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha.

Nie pracuje leniwy w jesieni, więc w żniwa darmo szuka plonu.

Głęboką wodą plan w sercu człowieka, czerpie z niej człowiek przemyślny.

Dobrocią swą chełpi się wielu, lecz męża pewnego któż znajdzie?

Sprawiedliwy w prawości swej żyje, szczęśliwe po nim są dzieci.

Gdy król zasiada na tronie sędziowskim - wszelkie zło rozprasza spojrzeniem.

Kto powie: Ustrzegłem czystości serca, wolny jestem od grzechu?

Dwojakie ciężarki i miara podwójna - obydwu Pan nie znosi.

Już chłopca można poznać po zachowaniu, czy prawe i czyste będą jego czyny.

I ucho, co słyszy, i oko, co widzi, oba są dziełem Pana.

Nie kochaj spania, byś nie zubożał, miej oczy otwarte - nasycisz się chlebem.

Marne, marne, krzyczy nabywca, lecz po odejściu [z nabytku] się chwali.

Jest złoto i obfitość pereł, lecz wargi rozumne - to rzecz drogocenna.

Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcych, za nieznajomego - weź zastaw!

Chleb oszustwa miły jest człowiekowi, lecz potem usta napełni kamieniem.

Na radzie ustalisz plany, wojnę prowadź roztropnie.

Obmówca wyjawia sekrety, zatem nie obcuj z gadułą!

Temu, kto ojcu i matce złorzeczy, w noc ciemną lampa zagaśnie.

Dziedzictwo w początku pospiesznie zgarnięte na końcu jest bez błogosławieństwa.

Nie mów: Za zło się odpłacę. Zdaj się na Pana: On cię wybawi.

Wstrętne dla Pana dwojakie ciężarki, i waga fałszywa - niedobra.

Pan kieruje krokami człowieka, jakżeby człowiek pojął własną drogę?

Pułapką ludzi - pochopne: Dar [Bogu], a namyślają się dopiero po ślubach.

Król mądry rozpędza zbrodniarzy i koło na nich sporządza.

Lampą Pańską jest duch człowieka: on głębię wnętrza przenika.

Łaskawość i stałość są strażą króla, tron oparty jest na łaskawości.

Rozmach jest chlubą młodzieży, ozdobą starców - siwizna.

Pręgi, rany leczą zło, a razy - głębie wnętrzności.

Słowa Agura, syna Jake z Massa. Mowa tego człowieka do Itiela, do Itiela i Ukala.

Jestem najgłupszy z ludzi, nie mam ludzkiej zdolności,

nie nabyłem mądrości, wiedza Świętego mi obca.

Kto wstąpił do nieba i zstąpił? Kto zebrał wiatr w swoje garście? Kto wody owinął płaszczem? Kto krańce ziemi utworzył? Jakie jest jego imię? - A jakie syna? Wiadomo ci może?

Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.

Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę.

Proszę Cię o dwie rzeczy, nie odmów mi - proszę - nim umrę:

Kłamstwo i fałsz oddalaj ode mnie, nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, żyw mnie chlebem niezbędnym,

bym syty nie stał się niewiernym, nie rzekł: A któż jest Pan? lub z biedy nie począł kraść i imię mego Boga znieważać.

Nie oczerniaj sługi przed panem, by cię nie przeklął, byś nie poniósł kary.

Jest plemię, co ojcu złorzeczy i matce nie chce błogosławić.

Jest plemię w swych oczach niewinne, a nie jest obmyte z brudów.

Jest plemię o wzroku wyniosłym, powieki ma w górę wzniesione.

Jest plemię o zębach jak miecze, o zębach trzonowych jak noże, by wygryźć uciemiężonych z kraju, a spośród ludzi nędzarzy.

Pijawka ma dwie córki: Przynieś! Przynieś! Trzy rzeczy są nigdy nie syte, cztery nie mówią: Dość:

Szeol, niepłodne łono, ziemia wody niesyta, ogień, co nie mówi: Dość.

Oko, co ojca wyśmiewa, gardzi posłuchem dla matki - niech kruki nad rzeką wydziobią lub niech je zjedzą orlęta!

Trzech rzeczy pojąć nie mogę, a czterech nie znam:

drogi orła po niebie, drogi węża po skale, drogi okrętu po morzu, drogi mężczyzny u młodej kobiety.

Tak postępuje cudzołożnica: zjadła, obtarła swe usta i rzekła: źle nie zrobiłam.

Pod trzema rzeczami drży ziemia i czterech znieść nie może:

pod niewolnikiem, gdy królem zostanie; pod głupcem, gdy je do syta;

pod pogardzaną, gdy żoną i panią zostanie; pod sługą - dziedziczką po pani.

Są na ziemi cztery istoty małe, lecz najrozumniejsze z mądrych:

lud mrówczy, chociaż bez siły, a w lecie nazbiera żywności;

góraliki, lud wprawdzie niemocny, ale w skale mieszkania zakłada;

szarańcza, która choć nie ma króla, cała wyrusza w porządku;

jaszczurka, co nie da się schwycić rękami, a mieszka w pałacach królewskich.

Trzy rzeczy krok mają wspaniały, a cztery chód mają wyniosły:

lew najdzielniejszy wśród zwierząt, przed niczym się nie cofa;

kogut, co dumnie chodzi wśród kur; koń bojowy lub kozioł, i król, z którym jest lud [ jego].

Bezmyślnie uniosłeś się dumą? Po namyśle - rękę na usta!

Bo uciskanie mleka daje masło, uciskanie nosa wywoła krew, uciskanie gniewu - wywoła kłótnie.