Азбука веры » Biblia » Księga Przysłów » гл.20

Księga Przysłów, Rozdział 20

Толкования

Толкования главы

20:1

см.:Ис.28:7;Еф.5:18;

20:2

см.:Притч.19:12;

20:3

20:4

20:5

см.:Притч.18:4;

20:6

см.:Мф.6:2;Лк.18:8;

20:7

см.:Втор.7:13;

20:8

20:9

см.:3Цар.8:46;2Пар.6:36;Иов.14:4;Пс.50:7;Сир.7:5;1Ин.1:8;

20:10

см.:Притч.11:1;

20:11

20:12

см.:Исх.4:11;Пс.93:9;

20:13

20:14

20:15

20:16

см.:Притч.27:13;

20:17

20:18

20:19

см.:Притч.11:13;

20:20

см.:Исх.21:17;Лев.20:9;Мф.15:4;Мк.7:10;

20:21

20:22

см.:Притч.17:13;

20:23

20:24

см.:Пс.36:23;

20:25

см.:Деян.5:4;

20:26

см.:Притч.20:8;

20:27

20:28

см.:Притч.16:12;

20:29

см.:Притч.16:31;

20:30

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Szydercą jest wino, swarliwą - sycera, każdy, kto tutaj błądzi, niemądry.

Jak ryk lwa - tak zapalczywość króla, kto go rozgniewa, życie naraża.

Zaprzestać sporu - zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha.

Nie pracuje leniwy w jesieni, więc w żniwa darmo szuka plonu.

Głęboką wodą plan w sercu człowieka, czerpie z niej człowiek przemyślny.

Dobrocią swą chełpi się wielu, lecz męża pewnego któż znajdzie?

Sprawiedliwy w prawości swej żyje, szczęśliwe po nim są dzieci.

Gdy król zasiada na tronie sędziowskim - wszelkie zło rozprasza spojrzeniem.

Kto powie: Ustrzegłem czystości serca, wolny jestem od grzechu?

Dwojakie ciężarki i miara podwójna - obydwu Pan nie znosi.

Już chłopca można poznać po zachowaniu, czy prawe i czyste będą jego czyny.

I ucho, co słyszy, i oko, co widzi, oba są dziełem Pana.

Nie kochaj spania, byś nie zubożał, miej oczy otwarte - nasycisz się chlebem.

Marne, marne, krzyczy nabywca, lecz po odejściu [z nabytku] się chwali.

Jest złoto i obfitość pereł, lecz wargi rozumne - to rzecz drogocenna.

Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcych, za nieznajomego - weź zastaw!

Chleb oszustwa miły jest człowiekowi, lecz potem usta napełni kamieniem.

Na radzie ustalisz plany, wojnę prowadź roztropnie.

Obmówca wyjawia sekrety, zatem nie obcuj z gadułą!

Temu, kto ojcu i matce złorzeczy, w noc ciemną lampa zagaśnie.

Dziedzictwo w początku pospiesznie zgarnięte na końcu jest bez błogosławieństwa.

Nie mów: Za zło się odpłacę. Zdaj się na Pana: On cię wybawi.

Wstrętne dla Pana dwojakie ciężarki, i waga fałszywa - niedobra.

Pan kieruje krokami człowieka, jakżeby człowiek pojął własną drogę?

Pułapką ludzi - pochopne: Dar [Bogu], a namyślają się dopiero po ślubach.

Król mądry rozpędza zbrodniarzy i koło na nich sporządza.

Lampą Pańską jest duch człowieka: on głębię wnętrza przenika.

Łaskawość i stałość są strażą króla, tron oparty jest na łaskawości.

Rozmach jest chlubą młodzieży, ozdobą starców - siwizna.

Pręgi, rany leczą zło, a razy - głębie wnętrzności.