Анткени Тењир Жакыптын дањкын Ысрайылдын дањкындай кылып калыбына келтирет, анткени кыйратуучулар аларды кыйратышты, алардын жєзєм сабактарын талкалашты.

Анын баатырларынын калканы кызыл, анын жоокерлери кочкул кызыл кийим кийишкен. Салгылашка даярдануу кєнєндљ майдан арабалары оттой жаркырайт, найзалары калыњ чердей кылкылдайт.

Майдан арабалары кљчљлљрдљ зуулдайт, аянттарда дєњгєрљйт. Алар шаманадай жаркырайт, чагылгандай жаркылдайт.

Ал љзєнєн кайраттууларын чакырып жатат, бирок алар басып баратып мєдєрєлєп жатышат. Алар шаардын дубалдарына шашылып жатышат, бирок курчоо коюлуп калган.

Дарыялардын дарбазалары ачылды, падыша сарайы кулап калды.

Чечилди: аны жылањачтап, туткундап кетишет, анын кєњдљрє тљшєн койгулап, кљгєчкљндљрдљй онтошот.

Байыртадан бери Нинеби сууга толгон кљлмљгљ окшош. Алар болсо качып бара жатышат. «Токтогула! Токтогула!» – деп кыйкырып жатышат. Бирок эч ким кылчайган жок.

Алтын-кємєштљрдє ташып кеткиле! Топтолгон ар кандай кымбат баалуу буюмдарга сан жетпейт.

Ал таланып-тонолду, ээн калды жана кыйратылды, ошондуктан жєрљк љлєп, тизелер титиреп жатат. Бардыгынын бели катуу ооруп жатат, бардыгынын љњє карарып кетти.

Арстандардын єњкєрє, арстан кєчєктљрєнєн жєргљн жери азыр кайда? Ал жерде эркек арстан, ургаачы арстан, кєчєк арстан жєрљр эле, аларды эч ким коркутчу эмес.

Кєчєктљрєн тойгузуш єчєн, башкаларды тыткылап љлтєргљн, ургаачы арстандары єчєн башкаларды муунтуп љлтєргљн, љз єњкєрєн олжого, љз ийинин талап-тоноп алган нерсесине толтурган арстан кайда?

«Мен сага каршымын, – дейт Себайот Тењир, – сенин майдан арабаларыњды тєтљтєп љрттљйм, сенин арстан кєчєктљрєњдє кылыч жалмайт, олжоњду жер бетинен жок кылам, ошондон кийин сенин элчилерињдин єнє угулбайт.