Евангелие от Матфея, глава 9,13 (Мф. 9,13) на латинском языке - Новый Завет

Ut sciatis autem quoniam Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata — tunc ait paralytico - : Surge, tolle lectum tuum et vade in domum tuam».

Et surrexit et abiit in domum suam.

Videntes autem turbae timuerunt et glorificaverunt Deum, qui dedit potestatem talem hominibus.

Et cum transiret inde Iesus, vidit hominem sedentem in teloneo, Matthaeum nomine, et ait illi: "Sequere me". Et surgens secutus est eum.

Et factum est, discumbente eo in domo, ecce multi publicani et peccatores venientes simul discumbebant cum Iesu et discipulis eius.

Et videntes pharisaei dicebant discipulis eius: «Quare cum publicanis et peccatoribus manducat magister vester?».

At ille audiens ait: «Non est opus valentibus medico sed male habentibus.

Euntes autem discite quid est: "Misericordiam volo et non sacrificium". Non enim veni vocare iustos sed peccatores».

Tunc accedunt ad eum discipuli Ioannis dicentes: «Quare nos et pharisaei ieiunamus frequenter, discipuli autem tui non ieiunant?».

Et ait illis Iesus: «Numquid possunt convivae nuptiarum lugere, quamdiu cum illis est sponsus? Venient autem dies, cum auferetur ab eis sponsus, et tunc ieiunabunt.

Nemo autem immittit commissuram panni rudis in vestimentum vetus; tollit enim supplementum eius a vestimento, et peior scissura fit.

Neque mittunt vinum novum in utres veteres, alioquin rumpuntur utres, et vinum effunditur, et utres pereunt; sed vinum novum in utres novos mittunt, et ambo conservantur».

Haec illo loquente ad eos, ecce princeps unus accessit et adorabat eum dicens: «Filia mea modo defuncta est; sed veni, impone manum tuam super eam, et vivet».

Et surgens Iesus sequebatur eum et discipuli eius.

Et ecce mulier, quae sanguinis fluxum patiebatur duodecim annis, accessit retro et tetigit fimbriam vestimenti eius.

Dicebat enim intra se: «Si tetigero tantum vestimentum eius, salva ero».

At Iesus conversus et videns eam dixit: «Confide, filia; fides tua te salvam fecit». Et salva facta est mulier ex illa hora.

Et cum venisset Iesus in domum principis et vidisset tibicines et turbam tumultuantem,

dicebat: «Recedite; non est enim mortua puella, sed dormit». Et deridebant eum.

At cum eiecta esset turba, intravit et tenuit manum eius, et surrexit puella.

Et exiit fama haec in universam terram illam.

Et transeunte inde Iesu, secuti sunt eum duo caeci clamantes et dicentes: «Miserere nostri, fili David!».

Cum autem venisset domum, accesserunt ad eum caeci, et dicit eis Iesus: «Creditis quia possum hoc facere?». Dicunt ei: "Utique, Domine".

Tunc tetigit oculos eorum dicens: "Secundum fidem vestram fiat vobis".

Et aperti sunt oculi illorum. Et comminatus est illis Iesus dicens: «Videte, ne quis sciat».

Illi autem exeuntes diffamaverunt eum in universa terra illa.

Egressis autem illis, ecce obtulerunt ei hominem mutum, daemonium habentem.

Et eiecto daemone, locutus est mutus. Et miratae sunt turbae dicentes: «Numquam apparuit sic in Israel!».

Pharisaei autem dicebant: «In principe daemoniorum eicit daemones».

Et circumibat Iesus civitates omnes et castella, docens in synagogis eorum et praedicans evangelium regni et curans omnem languorem et omnem infirmitatem.

Videns autem turbas, misertus est eis, quia erant vexati et iacentes sicut oves non habentes pastorem.

Tunc dicit discipulis suis: «Messis quidem multa, operarii autem pauci;

rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam».

In illo die exiens Iesus de domo sedebat secus mare;

et congregatae sunt ad eum turbae multae, ita ut in naviculam ascendens sederet, et omnis turba stabat in litore.

Et locutus est eis multa in parabolis dicens: «Ecce exiit, qui seminat, seminare.

Et dum seminat, quaedam ceciderunt secus viam, et venerunt volucres et comederunt ea.

Alia autem ceciderunt in petrosa, ubi non habebant terram multam, et continuo exorta sunt, quia non habebant altitudinem terrae;

sole autem orto, aestuaverunt et, quia non habebant radicem, aruerunt.

Alia autem ceciderunt in spinas, et creverunt spinae et suffocaverunt ea.

Alia vero ceciderunt in terram bonam et dabant fructum: aliud centesimum, aliud sexagesimum, aliud tricesimum.

Qui habet aures, audiat».

Et accedentes discipuli dixerunt ei: «Quare in parabolis loqueris eis?».

Qui respondens ait illis: «Quia vobis datum est nosse mysteria regni caelorum, illis autem non est datum.

Qui enim habet, dabitur ei, et abundabit; qui autem non habet, et quod habet, auferetur ab eo.

Ideo in parabolis loquor eis, quia videntes non vident et audientes non audiunt neque intellegunt;

et adimpletur eis prophetia Isaiae dicens:»Auditu audietis et non intellegetis et videntes videbitis et non videbitis.

Incrassatum est enim cor populi huius, et auribus graviter audierunt et oculos suos clauserunt, ne quando oculis videant et auribus audiant et corde intellegant et convertantur, et sanem eos".

Vestri autem beati oculi, quia vident, et aures vestrae, quia audiunt.

Amen quippe dico vobis: Multi prophetae et iusti cupierunt videre, quae videtis, et non viderunt, et audire, quae auditis, et non audierunt!

Vos ergo audite parabolam seminantis.

Omnis, qui audit verbum regni et non intellegit, venit Malus et rapit, quod seminatum est in corde eius; hic est, qui secus viam seminatus est.

Qui autem supra petrosa seminatus est, hic est, qui verbum audit et continuo cum gaudio accipit illud,

non habet autem in se radicem, sed est temporalis; facta autem tribulatione vel persecutione propter verbum, continuo scandalizatur.

Qui autem est seminatus in spinis, hic est, qui verbum audit, et sollicitudo saeculi et fallacia divitiarum suffocat verbum, et sine fructu efficitur.

Qui vero in terra bona seminatus est, hic est, qui audit verbum et intellegit et fructum affert et facit aliud quidem centum, aliud autem sexaginta, porro aliud triginta».

Aliam parabolam proposuit illis dicens: «Simile factum est regnum caelorum homini, qui seminavit bonum semen in agro suo.

Cum autem dormirent homines, venit inimicus eius et superseminavit zizania in medio tritici et abiit.

Cum autem crevisset herba et fructum fecisset, tunc apparuerunt et zizania.

Accedentes autem servi patris familias dixerunt ei: "Domine, nonne bonum semen seminasti in agro tuo? Unde ergo habet zizania?".

Et ait illis: "Inimicus homo hoc fecit". Servi autem dicunt ei: "Vis, imus et colligimus ea?".

Et ait: "Non; ne forte colligentes zizania eradicetis simul cum eis triticum,

sinite utraque crescere usque ad messem. Et in tempore messis dicam messoribus: Colligite primum zizania et alligate ea in fasciculos ad comburendum ea, triticum autem congregate in horreum meum"».

Aliam parabolam proposuit eis dicens: «Simile est regnum caelorum grano sinapis, quod accipiens homo seminavit in agro suo.

Quod minimum quidem est omnibus seminibus; cum autem creverit, maius est holeribus et fit arbor, ita ut volucres caeli veniant et habitent in ramis eius».

Aliam parabolam locutus est eis: «Simile est regnum caelorum fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinae satis tribus, donec fermentatum est totum».

Haec omnia locutus est Iesus in parabolis ad turbas; et sine parabola nihil loquebatur eis,

ut adimpleretur, quod dictum erat per prophetam dicentem: «Aperiam in parabolis os meum, eructabo abscondita a constitutione mundi».

Tunc, dimissis turbis, venit in domum, et accesserunt ad eum discipuli eius dicentes: «Dissere nobis parabolam zizaniorum agri».

Qui respondens ait: «Qui seminat bonum semen, est Filius hominis;

ager autem est mundus; bonum vero semen, hi sunt filii regni; zizania autem filii sunt Mali;

inimicus autem, qui seminavit ea, est Diabolus; messis vero consummatio saeculi est; messores autem angeli sunt.

Sicut ergo colliguntur zizania et igni comburuntur, sic erit in consummatione saeculi:

mittet Filius hominis angelos suos, et colligent de regno eius omnia scandala et eos, qui faciunt iniquitatem,

et mittent eos in caminum ignis; ibi erit fletus et stridor dentium.

Tunc iusti fulgebunt sicut sol in regno Pa tris eorum. Qui habet aures, audiat.

Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro; quem qui invenit homo abscondit et prae gaudio illius vadit et vendit universa, quae habet, et emit agrum illum.

Iterum simile est regnum caelorum homini negotiatori quaerenti bonas margaritas.

Inventa autem una pretiosa margarita, abiit et vendidit omnia, quae habuit, et emit eam.

Iterum simile est regnum caelorum sagenae missae in mare et ex omni genere congreganti;

quam, cum impleta esset, educentes secus litus et sedentes collegerunt bonos in vasa, malos autem foras miserunt.

Sic erit in consummatione saeculi: exibunt angeli et separabunt malos de medio iustorum

et mittent eos in caminum ignis; ibi erit fletus et stridor dentium.

Intellexistis haec omnia?». Dicunt ei: «Etiam».

Ait autem illis: «Ideo omnis scriba doctus in regno caelorum similis est homini patri familias, qui profert de thesauro suo nova et vetera».

Et factum est, cum consummasset Iesus parabolas istas, transiit inde.

Et veniens in patriam suam, docebat eos in synagoga eorum, ita ut mirarentur et dicerent: «Unde huic sapientia haec et virtutes?

Nonne hic est fabri filius? Nonne mater eius dicitur Maria, et fratres eius Iacobus et Ioseph et Simon et Iudas?

Et sorores eius nonne omnes apud nos sunt? Unde ergo huic omnia ista?».

Et scandalizabantur in eo. Iesus autem dixit eis: «Non est propheta sine honore nisi in patria et in domo sua».

Et non fecit ibi virtutes multas propter incredulitatem illorum.

Matthaeus, Главы 9-13