Евангелие от Матфея, глава 9 (Мф.9) на польском языке - Новый Завет - Польский (Biblia Tysiąclecia) перевод Библии

Азбука веры » Biblia » Mateusza » гл.9

9:1

см.:Мк.2:1;

9:2

см.:Мк.2:3;Лк.5:18;

9:3

9:4

9:5

см.:Мк.2:9;Лк.5:23;

9:6

9:7

9:8

9:9

см.:Мк.2:14;Лк.5:27;

9:10

9:11

9:12

9:13

см.:Ос.6:6;Мф.12:7;Мк.2:17;Лк.5:32;

9:14

см.:Мк.2:18;Лк.5:33;

9:15

9:16

см.:Мк.2:21;Лк.5:36;

9:17

9:18

см.:Мк.5:22;Лк.8:41;

9:19

9:20

см.:Мк.5:25;

9:21

9:22

9:23

9:24

9:25

9:26

9:27

см.:Мф.20:30;

9:28

9:29

9:30

9:31

9:32

см.:Лк.11:14;

9:33

9:34

см.:Мф.12:24;Мк.3:22;Лк.11:15;

см.:Мк.6:6;Лк.13:22;

см.:Ис.53:6;Мк.6:34;

см.:Лк.10:2;Ин.4:35;

см.:2Фес.3:1;

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

On wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta.

I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy.

Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni.

A Jezus, znając ich myśli, rzekł: Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach?

Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań i chodź!

Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!

On wstał i poszedł do domu.

A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.

Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: Pójdź za Mną! On wstał i poszedł za Nim.

Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.

Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?

On, usłyszawszy to, rzekł: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.

Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników .

Wtedy podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?

Jezus im rzekł: Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze robi się przedarcie.

Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się psują. Raczej młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje .

Gdy to mówił do nich, pewien zwierzchnik /synagogi/ przyszedł do Niego i, oddając pokłon, prosił: Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie .

Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim.

Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza.

Bo sobie mówiła: żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa.

Jezus obrócił się, i widząc ją, rzekł: Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła. I od tej chwili kobieta była zdrowa.

Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy,

rzekł: Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi. A oni wyśmiewali Go.

Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała.

Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

Gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno: Ulituj się nad nami, Synu Dawida!

Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to uczynić? Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie!

Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie!

I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!

Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Gdy ci wychodzili, oto przyprowadzono Mu niemowę opętanego.

Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!

Lecz faryzeusze mówili: Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy .

Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.

A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.

Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.

Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Mateusza, Rozdział 9