Анткени мен да бийлик астындагы адаммын, бирок менин кол астымда да аскерлер бар. Алардын бирине: “кет”, – десем, кетет; дагы бирине: “кел”, – десем, келет; кулума: “муну кыл”, – десем, кылат».

Муну угуп тањ калган Ыйса Љзєнєн артында келе жаткандарга мындай деди: «Мен силерге чындыкты айтып коёюн, Ысрайыл жеринен да мындай ишенимди таппадым.

Силерге айтып коёюн, чыгыш менен батыштан кљптљр келип, Асман Падышачылыгында Ыбрайым, Ыскак жана Жакып менен бирге болушат.

Ал эми Падышачылыктын уулдары сырттагы карањгылыкка ыргытылат. Ал жерде ый жана тиш кычыратуу болот».

Анан Ыйса жєз башыга: «Бара бер, сен ишенгендей болсун», – деди. Кул ошол замат айыкты.

Ыйса Петирдин єйєнљ келип, анын кайын энеси ысытма оорусу менен ооруп жатканын кљрдє.

Ыйса Љзєнєн колун анын колуна тийгизери менен, ал ысытма оорусунан айыгып калды. Анан ал аял туруп, Ага кызмат кыла баштады.

Кеч киргенде, Ыйсага жин оорусуна чалдыккан кљп кишини алып келишти. Сљзє менен жиндерди кууп чыгарып, Ал бардык оорулууларды айыктырды.

Бул Ышайа пайгамбар аркылуу айтылган тљмљнкє сљздєн аткарылышы єчєн болду: «Ал биздин кеселдерибизди Љзєнљ алды, ооруларыбызды алып кетти».

Ыйса Љзєнєн тегерегиндеги элди кљргљндљ, шакирттерине кљлдєн наркы љйєзєнљ сєзєп љтєєнє буйруду.

Ошондо Ага бир мыйзам окутуучу келип: «Устат! Кайда барсањ да, мен Сенин артыњдан барам», – деди.

Ыйса ага: «Тєлкєлљрдєн ийини бар, асмандагы канаттуулардын уясы бар. Ал эми Адам Уулунун баш калкалар жери жок», – деди.

Шакирттердин бири Ага: «Тењир! Адегенде атамдын сљљгєн коюп келейин, мага уруксат бер», – деди.

Бирок Ыйса ага: «Менин артымдан ээрчи. Љлєктљр љлгљн адамдарын љздљрє коюп алышсын», – деди.

Ыйса кайыкка тєшкљндљ, шакирттери кошо тєшєштє.

Кєтєлбљгљн жерден кљлдљ чоњ толкун башталды. Кайыкты толкун ура баштады. Ыйса болсо уктап жаткан эле.

Шакирттери Ага келип: «Тењир, бизди сактай кљр, чљгєп баратабыз», – деп, Аны ойготушту.

Ошондо Ыйса аларга: «Эмне мынча корктуњар, ишеними аздар?!» – деди да, ордунан туруп, шамал менен кљлгљ тыюу салды. Ошондо улуу тынчтык орноду.

Адамдар: «Шамалды да, кљлдє да баш ийдирген бул ким?» – деп тањ калышты.

Ыйса кљлдєн наркы љйєзєндљгє Гадара аймагына келгенде, Аны мєрзљлєк єњкєрлљрдєн ичинен жин оорулуу эки адам тосуп чыкты. Алар аябай жаалдуу болгондуктан, бул жолдон эч ким љтљ алчу эмес.

Анан алар: «Кудайдын Уулу, бизде эмне ишињ бар? Сен бизди белгиленген убакыт келе электе эле кыйнаганы келдињби?» – деп кыйкыра башташты.

Алардан анча алыс эмес жерде чочколор жайылып жєргљн эле.

Жиндер Ыйсадан: «Эгерде Сен бизди кууп чыгара турган болсоњ, анда бизди чочколорго жиберчи», – деп љтєнєштє.

Ыйса аларга: «Баргыла!» – деди. Алар бул адамдардын ичинен чыгып, чочколорго киришти. Ошондо чочколор тик жардан кљлгљ кулап, сууга чљгєп љлєштє.

Чочко кайтаруучулар болсо качып жљнљштє. Алар шаарга кирип, болгон окуяны айтып беришти, жин оорулуу адамдар жљнєндљ да айтышты.

Ошондо шаардын бєт эли Ыйсаны утурлап чыкты. Аны кљргљндљ, алар Андан љздљрєнєн аймагынан чыгып кетєєсєн љтєнєштє.