і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з‘яўле́ння свайго Ізра́ілю.