Азбука веры » Би́блия » იობი » гл.30

იობი, Глава 30

Толкования

Толкования главы

30:1

30:2

30:3

30:4

30:5

30:6

30:7

30:8

30:9

см.:Иов.17:6;

30:10

см.:Иов.19:19;Чис.12:14;

30:11

30:12

30:13

30:14

см.:Иов.6:4;

30:15

30:16

см.:Пс.21:15;Пс.41:5;Плач.2:19;

30:17

30:18

30:19

см.:Быт.18:27;Иов.16:15;Сир.10:9;

30:20

см.:Иов.19:7;

30:21

30:22

см.:Евр.9:27;

см.:Иов.3:17;

см.:Рим.12:15;

см.:Иер.14:19;

30:27

30:28

30:29

см.:Пс.101:7-8;Ис.38:14;Мих.1:8;

30:30

см.:Пс.118:83;

30:31

см.:Ам.8:10;Вар.4:34;

Грузинский

Языки

დამცინიან ჩემზე უმრწემესნიც, რომელთა მამებსაც ჩემი ფარის ძაღლებში არ გავრევდი;

რაღაში მარგია მათი მკლავის ძალა? სიბერე ეწია მათ.

შიმშილისგან გაძვალტყავებულნი გარბიან გვალვიან უდაბნოში, დიდი ხნის მიტოვებულ ტრამალებში;

ქათანაცარას წიწკნიან ბუჩქებდაან და კურდღლისცოცხას ფესვებია მათი პური;

ადამიანთაგან აძევებენ და, როგორც ქურდს, ისე მიჰყვებიან;

რომ ხევ-ხუვებში და მიწის მღვიმეებში იცხოვრონ;

ბუჩქებს შორის ყროყინებენ და ჯაგნარების ქვეშ იყუჟებიან;

არამზადებივით, უგვანი ბრბოსავით, განიდევნენ ქვეყნიდან;

ახლა მათი სამღერელი და სალაპარაკო გავხდი;

ვეზიზღები, გარბიან ჩემგან და წამდაუწუმ მაფურთხებენ სახეში,

რადგან ახსნეს ჩემი თოკი და შემაჭირვეს, ლაგამი დამიგდეს წინ.

მარჯვნივ ნაბიჭვარი აღმიდგა და ფეხებში მცემენ, ჩემი დაღუპველი გზები მოასწორეს;

დამინგრიეს გზა-სავალი ჩემს დასამხობად, შემწეც არ უნდათ;

თითქოს ფართე ხვრელით მოდიან, გრიალით მოექანებიან;

საშინელებები დამატყდა თავს, ქარივით გაიქროლა ჩემბა დიდებამ და ღრუბელივით გადავიდა ჩემი დოვლათი;

და ახლა იღვრება ჩემი სული, გაჭირვების დღეები მეწიენ მე;

ღამით მტეხავს ძვლები და მოსვენება არა აქვს ჩემს სახსრებს;

ძლივძლივობით მეხდება ტანსაცმელი, პერანგის საყელოსავით მაქვს შემოჭერილი;

ტალახში მისროლა და მტვერსა და ნაცარს დავემსგავსე;

შველას გთხოვ და ხმას არ მცემ, ვდგავარ შენს წინაშე და ვერ მამჩნევ;

მტარვალად მექეცი, შენი ძლიერი მკლავით მებრძვი;

ამწიე და ქარზე შემაგდე, ქარიშხალს მიმეცი გასაცამტერებლად.

ვიცი, სასიკვდილოდ მიგყევარ ყოველი ცოცხალის შესაკრებელ სახლში;

განა ნანგრევიდან არ იწვდიან ხელს და უბედურებაში არ ითხოვენ შველას?

განა არ მიტირია ბედშავზე? განა არ მიწუხნია გაჭირვებულზე?

ჰოდა, სიკეთეს ველოდი და ბოროტება მოვიდა, ნათელს ვთესავდი და ბნელი მოვიდა;

შიგნეული მიდუღს შეუწყვეტლივ, ვაების დღეები დამიდგა;

ჩაშავებული დავდივარ - არა მზისგან, კრებულში ვდგავარ და შველას ვითხოვ;

ტურებს ძმად გავუხდი და მეგობრად - სირაქლემებს;

კანი გამიშავდა და ამეტყავა, სიცხისაგან მივარვარებს ძვლები;

მოთქმად იქცა ჩემი ქნარი და მოტირალთა ხმად ჩემი სალამური!