Το δίκιο μου υποστηρίζω και δε σκοπεύω να παραιτηθώ· μες στη ζωή μου ολάκερη για τίποτα δε με κατηγορεί η συνείδησή μου.
Ο Θεός τιμωρεί τους ασεβείς

Ας έχει ο εχθρός μου, ο αντίπαλός μου, τη μοίρα του ασεβή και του παράνομου!

Τι μένει πια στον ασεβή, όταν του κόβει ο Θεός το νήμα της ζωής του;

Δεν πρόκειται να τον ακούσει ο Θεός όταν μονάχα στον καιρό της θλίψης του φωνάζει για βοήθεια.

Θα ’πρεπε στο Θεό τον παντοδύναμο να βρίσκει τη χαρά του και πάντα να προσεύχεται σ’ αυτόν.

Εγώ θα σας διδάξω του Θεού τη δύναμη· τα σχέδια του Παντοδύναμου δε θα σας κρύψω.

Άλλωστε όλοι εσείς καλά τα ξέρετε· γιατί, λοιπόν, τα λόγια σας τόσο είναι κούφια;

Να ποιο μερίδιο θα ’χει ο ασεβής απ’ το Θεό και ποια θα λάβουν τιμωρία οι τύραννοι από τον Παντοδύναμο:

Όσο πολλά κι αν είναι τα παιδιά του, στον πόλεμο θα σκοτωθούν· και το ψωμί η γενιά του δεν θα το χορτάσει.

Αυτούς που θ’ απομείνουν θα τους βρει θανατικό, χωρίς ούτε κι οι χήρες τους να τους μοιρολογήσουν.

Κι αν συσσωρεύει ασήμι σαν το χώμα και φορεσιές μαζεύει πέρα απ’ όσες χρειάζεται,

αυτός μαζεύει, μα θα τις φορέσει ο δίκαιος και το ασήμι ο αθώος θα το πάρει.

Χτίζει ο ασεβής το σπίτι του όπως ο σκόρος: εύθραυστο· σαν την αχυροκαλυβίτσα του αγροφύλακα.

Πλούσιος πέφτει για να κοιμηθεί μέσα στο σπίτι του, κι ώσπου τα μάτια του ν’ ανοίξει, το σπίτι έχει χαθεί.

Οι φόβοι τον προφταίνουν σαν πλημμύρα και μες στη νύχτα τον αρπάζει η θύελλα.

Φυσάει σιρόκος, τον σηκώνει και τον παίρνει· βίαια τον αρπάζει από το σπίτι του.

Πάνω του δίχως λύπηση ορμά κι εκείνος προσπαθεί να του ξεφύγει.

Ουρλιάζει και σφυρίζει πίσω απ’ τον ασεβή καθώς εκείνος τρέχει· και τον τρομοκρατεί με χαστουκίσματα.