Азбука веры » Աստվածաշունչը » Յոբ » гл.20

Յոբ, Глава 20

Толкования

Толкования главы

20:0

20:1

см.:Иов.11:1;

20:2

20:3

20:4

20:5

см.:Евр.11:25;

20:6

20:7

см.:1Фес.5:3;Пс.36:36;

20:8

см.:Пс.72:19;Ис.29:7;

20:9

см.:Пс.36:10;Пс.102:16;

20:10

см.:Иов.21:19;Иов.27:14;

20:11

20:12

см.:Пс.54:22;

20:13

20:14

20:15

20:16

20:17

20:18

см.:Иер.12:13;

20:19

см.:Ис.5:8;

20:20

см.:Притч.10:2;Притч.11:4;Сир.5:10;Иез.7:19;

20:21

20:22

20:23

см.:Чис.11:33;

20:24

см.:Ис.24:18;Иер.48:44;

20:25

см.:Пс.7:13;Иез.21:10;

20:26

см.:Втор.32:22;Иер.15:14;Иер.17:4;

20:27

20:28

20:29

см.:Иов.18:21;Иов.27:13;

Армянский

Языки

ԱՐԴԱՐՈՒԹԵԱՆ ՕՐԷՆՔԸ ԲԱՑԱՌՈՒԹԻՒՆ ՉՈՒՆԻ

Սոփար Մինեցին նորից խօսեց ու ասաց.

«Չէի կարծում, թէ դու մեր դիմաց այդպէս կը խօսես:
Մի՞թէ դու ինձնից աւելի իմաստուն ես:

Ես ունկնդրելու եմ իմ ակնածալից խրատին,
եւ իմ բանականութեան ոգին է, որ պատասխան է տալու ինձ:

Մի՞թէ դու դա հիմա ես իմացել եւ ոչ թէ այն ժամանակուանից,
երբ երկրի վրայ մարդն է ստեղծուել:

Ամբարիշտների ուրախութիւնը չարաչար կործանման նշան է,
անօրէնների խնդութիւնը՝ կորուստ:

Եթէ անգամ երկինք բարձրանան նրա ընծաները,
ողջակէզներն էլ ամպերին հասնեն,
-

երբ թուայ, թէ հաստատուած է՝
այն ժամանակ իսպառ կորչելու է.
իսկ ովքեր որ նրան ճանաչում էին, ասելու են՝ ո՞ւր է:

Երազի պէս է թռչելու եւ չի գտնուելու.
գիշերային տեսիլքի պէս է թռչելու նա:

Այն աչքը, որ նայել է նրան, այլեւս չի տեսնելու,
ոչ էլ նրա բնակավայրն է նրան ընդունելու:

Նրա որդիներին վատ մարդիկ են սպանելու.
ձեռքերը ախտերից են բորբոքուելու:

Ոսկորներն իր, որ երիտասարդական ուժով էին յագեցած,
իր հետ էլ հողում են ննջելու:

Եթէ անգամ քաղցրանայ չարութիւնը նրա բերանում,
թաքցնի այն իր լեզուի տակ,
-

չի՛ խնայելու նրան, թողութիւն չի՛ շնորհելու:

Կուտակելու է այն իր կոկորդում,
ու ինքն էլ չի կարողանալու իրեն օգնութեան հասնել.
իժի թոյն կայ նրա փորում:

Անիրաւութեամբ հաւաքուած նրա հարստութիւնը դուրս է փսխուելու.
հրեշտակը նրան քաշել հանելու է տնից:

Վիշապների զայրոյթն է նա ծծելու,
եւ նրան օձի լեզուն է սպանելու:

Չի տեսնելու նա արածող կենդանիների կիթը,
ոչ էլ մեղրի ու կարագի պաշարներ:

Զուր ու պարապ տեղն է նա հարստութիւն վաստակել,
ուստի չի վայելելու այն ու չի կարողանալու կուլ տալ,
ինչպէս չծամուող ու չկտրտուող կարծր բան,

որովհետեւ շատ տկարների տներ է խորտակել,
բնակարաններ խլել, բայց չի կառուցել:

Նրա ունեցուածքին փրկութիւն չկայ.
իր ցանկացած ձեւով չի ազատուելու:

Ուտելու մթերք չի ունենալու:
Դրա համար նրա բողբոջները չեն ծաղկելու:

Երբ իրեն թուայ, թէ ահա առատութեան մէջ է՝
նեղութիւն է կրելու:
Ամէն անգամ տագնապի մէջ է լինելու,

թէ ինչպէ՛ս է լցուելու իր որովայնը:
Աստուած նրա վրայ է ուղարկելու իր սրտմտութիւնն ու զայրոյթը,
վրան ցաւեր է թափելու,

եւ նա սրի ձեռքից չի ազատուելու:

Պղնձէ աղեղն է խոցոտելու նրան.
նետն է թափ անցնելու նրա մարմնով:
Նրա յարկի տակ աստղեր են շուռ գալու,
եւ արհաւիրքներ են թափուելու գլխին:

Համակ խաւարն է սպասում նրան,
եւ անշէջ հուրն է ճարակելու նրան:
Եկուորն է չարչարելու նրա ընտանիքը:

Երկինքը մէջտեղ է հանելու նրա անօրէնութիւնները,
եւ աշխարհն է վեր կենալու նրա դէմ:

Կործանումն է իսպառ քանդելու նրա տունը.
հասնելու է նրա վրայ ցասման օրը:

Տիրոջից այս է բաժին հասնելու ամբարիշտ մարդուն,
եւ այս է լինելու նրա ունեցուածքը՝ Վերակացուից սահմանուած»: