У телца́ до́му о́нова возобита́ютъ живу́щiи въ самарі́и, я́ко пла́кашася лю́дiе его́ о не́мъ: и я́коже разгнѣ́ваша его́, пора́дуются о сла́вѣ его́, я́ко пресели́ся от ни́хъ.

И связа́вше его́, во Ассирі́ю отведо́ша въ да́ръ царю́ Иари́му: въ да́ръ Ефре́мъ прiи́мется, и усрами́тся Изра́иль о совѣ́тѣ свое́мъ.

Отве́рже самарі́а царя́ своего́, а́ки хвра́стiе на лицы́ воды́.

Изве́ргутся тре́бища о́нова согрѣше́нiя Изра́илева, те́рнiе и волче́цъ возни́кнутъ на тре́бищихъ и́хъ: и реку́тъ къ гора́мъ: покры́йте ны́: и холмо́мъ: пади́те на ны́.

Отне́лѣже хо́лми, согрѣши́ Изра́иль: та́мо ста́ша: не пости́гнетъ и́хъ на холмѣ́ ра́ть, на ча́да непра́вды.

Прiи́де наказа́ти и́хъ по жела́нiю моему́: и соберу́тся лю́дiе на ня́, внегда́ наказа́тися и́мъ во двою́ непра́вдахъ свои́хъ.

Ефре́мъ ю́ница науче́ная, е́же люби́ти прѣ́нiе: а́зъ же найду́ на добро́ту вы́и ея́, наступлю́ на Ефре́ма, умолчу́ о Иу́дѣ, укрѣпи́тся себѣ́ Иа́ковъ.

Сѣ́йте себѣ́ въ пра́вду, собери́те пло́дъ живота́, просвѣти́те себѣ́ свѣ́тъ вѣ́дѣнiя, до́ндеже вре́мя, взыщи́те Го́спода, до́ндеже прiи́дутъ ва́мъ жи́та пра́вды.

Вску́ю премолча́сте нече́стiе, и непра́вды его́ объима́сте, изъядо́сте пло́дъ лжи́въ? я́ко упова́лъ еси́ на ору́жiе твое́, во мно́жествѣ си́лы твоея́.

И воста́нетъ па́губа въ лю́дехъ твои́хъ, и вся́ огра́ды твоя́ поги́бнутъ, я́коже [поги́бе] кня́зь Салама́нъ от до́му иеровоа́мля, во дни́ ра́тны ма́терь о ча́да разби́ша:

та́ко сотворю́ ва́мъ, до́ме Изра́илевъ, от лица́ непра́вды зло́бъ ва́шихъ.

Поги́бнетъ самарі́а, я́ко сопроти́вися Бо́гу своему́: ору́жiемъ паду́тъ са́ми, и младе́нцы и́хъ разбiю́тся, и во утро́бѣ иму́щыя и́хъ разся́дутся.

Обрати́ся, Изра́илю, ко Го́споду Бо́гу твоему́, зане́ изнемо́глъ еси́ въ непра́вдахъ твои́хъ.

Возми́те съ собо́ю словеса́ и обрати́теся ко Го́споду Бо́гу ва́шему, рцы́те ему́: [мо́жеши вся́къ отврещи́ грѣ́хъ:] я́ко да не прiи́мете непра́вды, но да прiи́мете блага́я, и воздади́мъ пло́дъ усте́нъ на́шихъ.

Ассу́ръ не спасе́тъ на́съ, на ко́ни не взы́демъ, ксему́ не рече́мъ:

бо́зи на́ши, дѣла́мъ ру́къ на́шихъ: я́ко въ тебѣ́ поми́луется сирота́. Изцѣлю́ селе́нiя и́хъ, возлюблю́ я́ явле́нно, я́ко отврати́ся гнѣ́въ мо́й от ни́хъ.

Бу́ду я́коже роса́ Изра́илю, процвѣте́тъ я́ко кри́нъ и простре́тъ коре́нiе свое́ я́коже Лива́нъ.

По́йдутъ вѣ́тви его́, и бу́детъ я́коже ма́слина плодови́та, и обоня́нiе его́ а́ки Лива́на:

обратя́тся и ся́дутъ подъ кро́вомъ его́, поживу́тъ и утвердя́тся пшени́цею, и процвѣте́тъ я́ко виногра́дъ па́мять его́, я́коже вино́ Лива́ново.

Ефре́мови что́ ему́ еще́ и кумíромъ? а́зъ смири́хъ его́, а́зъ и укрѣплю́ его́: а́ки сме́рчiе учаще́ное, от мене́ обрѣ́теся пло́дъ тво́й.

Кто́ прему́дръ и уразумѣ́етъ сiя́? и смы́сленъ, и увѣ́сть сiя́? я́ко пра́вы путiе́ Госпо́дни, и пра́веднiи по́йдутъ въ ни́хъ, а нечести́вiи изнемо́гутъ въ ни́хъ.

Грузинский

Языки

დაცარიელებული ვენახია ისრაელი, ნაყოფსაც თავის მსგავსს იძლევა; რა უხვი ნაყოფიც ჰქონდა, ასევე გააუხვა სამსხვერპლოები; რა კარგი მიწაც ჰქონდა, ასევე დაამშვენა სვეტები.

ორგულნი არიან, მაგრამ ახლა კი მსჯავრი დაედებათ; შემუსრავს მათ სამსხვერპლოებს, დალეწავს მათ სვეტებს.

რადგან ახლა ამბობენ, მეფე არა გვყავსო, რადგან უფლის არ გვეშინიაო; მეფემ კი - რა უნდა გვიყოსო მეფემ.

მხოლოდ სიტყვებს ლაპარაკობენ, ცრუდ ფიცულობენ აღთქმის დადებისას; აღმოცენდება მსჯავრი, როგორც შხამიანი ბალახი ყანის ხნულებში.

შეშინდებიან სამარიის მცხოვრებნი ბეთ-ავენის ხბოების გამო, რადგან იგლოვებენ მას მისი ერი და მისი ქურუმები, მისით ხომ ხარობდნენ; გამოიგლოვენ მის დიდებას, რადგან განეშორა მას.

თავად მას კი იარებ მეფეს მიართმევენ ძღვნად; სირცხვილი აიტანს ეფრემს და ისრაელს შერცხვება თავისი განზრახვისა.

გაქრება სამარია თავისი მეფითურთ როგორც ქაფი წყლის ზედაპირზე.

განადგურდება ავენის გორაკები - ისრაელის ცოდვა; ნარ-ეკალი და ძეძვი ამოვა მათ სამსხვერპლოებზე და ეტყვიან მთებს: გადაგვეფარეთო და ბორცვებს - თავზე დაგვემხეთო!

გიბყას დღეებიდან მოყოლებული სცოდავ, ისრაელო! იქ დგანან; არ მიწვდენიათ მათ გიბყაში ბოროტეულთა წინააღმდეგ გალაშქრება.

ჩემი ნებისაებრ დავსჯი მათ; შეიკრიბებიან მათ წინააღმდეგ ხალხები, როცა შეპყრობილნი იქნებიან ორმაგი უკეთურების გამო.

გაწვრთნილი ხბოა ეფრემი, ლეწვას შეჩვეული; მე თავად გადავივლი მის სქელ ქედზე და გავხედნი ეფრემს; იუდა შეუდგება ხვნას, იაკობი კი დაუფარცხავს.

თესეთ თქვენთვის სიმართლე და მოიმკით წყალობას, გატეხეთ თქვენთვის ყამირი, დროა უფლის ძიებისა, ვიდრე მოვიდოდეს და სიმართლეს გაწვიმებდეთ.

თქვენ ხნავდით ბოროტს და იმკიდით უსამართლობას; ჭამდით სიცრუის ნაყოფს, რადგან ესავდით თქვენს გზას, თქვენი მეომრების სიმრავლეს.

აურზაური ატყდება შენს ხალხში და ყველა შენი ციხე-სიმაგრე დაიქცევა; როგორც შალმანმა დააქცია ბეთ-არბელი ბრძოლის დღეს, როდესაც დედა აკუწეს შვილებთან ერთად.

ასე დაგმართებთ თქვენ ბეთელი თქვენი უზომო ბოროტებისთვის. ამოვა ცისკრის ვარსკვლავი და აღარ იქნება ისრაელის მეფე.

მსჯავრი დაედება სამარიას, რადგან აუჯანყდა თავის ღმერთს. მახვილით დაეცემიან, მათი ბავშვები აიკუწებიან და მათი ორსულნი გაიფატრებიან.

მოიქეც, ისრაელ, უფლისკენ, შენი ღვთისკენ, რადგან წაფორხილდი შენს უკეთურებაზე.

შეიგონეთ სიტყვები და მიიქეცით უფლისკენ. უთხარით, სრულიად აგვხადე-თქო უკეთურება, მიითვალე სიკეთე და ხბოების ნაცვლად ჩვენს ბაგეებს შემოგწირავთ-თქო მსხვერპლად.

ვეღარ გვიხსნის-თქო აშური, ცხენებზე აღარ ავმხედრდებით და ჩვენს ღმერთებად აღარ შევრაცხავთ-თქო ჩვენსავე ნახელავს, რადგან მხოლოდ შენში ჰპოვებს შებრალებას ობოლი.

განვკურნავ მათ განდგომილებისგან და ნებისაებრ შევიყვარებ მათ, რადგან გაივლის ჩემი რისხვა მათდამი.

ვიქნები ცვარი ისრაელისთვის; აყვავდება როგორც შროშანი და ლიბანივით გაიდგამს ფესვებს.

განზე წავლენ მისი რტოები, ზეთისხილის ბრწყინვალება ექნება და ლიბანის სურნელი.

დაბრუნდებიან მის ჩრდილში მსხდომარენი; სიცოცხლეს მიანიჭებენ ხორბალს და ვაზივით აყვავილდებიან; ლიბანის ღვინოსავით გაითქვამს სახელს.

რაღა მესაქმება, ეფრემ, კერპებთან? მე შევიწყნარე და მივხედავ მას; მე ამწვანებული ალვა ვარ, ჩემგან გექნება შენ ნაყოფი.

ვინც ბრძენია, შეიგნოს ეს; ვინც გონიერია, იცოდეს ეს, რადგან სწორია უფლის გზები და მართალნი ადგანან მას, განდგომილნი კი ფორხილობენ მასზე.