Анан Жусуп єй башкаруучусуна мындай деп буйрук берди: «Бул адамдардын каптарына алып кете алышынча эгин толтуруп, ар биринин кємєшєн өз-өз кабына салып кой.

Ал эми менин кємєш чөйчөгємдє кенжесинин кабынын оозуна эгин сатып алган кємєшє менен кошо салып кой». Yй башчысы Жусуптун айтканындай кылды.

Эртең менен жарык киргенде, аларды эшектерине мингизип жөнөтєп жиберишти.

Алар шаардан узай электе, Жусуп єй башкаруучуга мындай деди: «Жөнө, бул адамдарды кууп жет. Кууп жеткениңде, аларга: “Эмне єчєн жакшылыкка жамандык менен жооп бердиңер?

Бул мырзамдын аш иче турган чөйчөгє эмеспи? Ал бул чөйчөк менен төлгө ачат. Силер жаман иш кылдыңар!” – де».

Ал кууп жетип, аларга ушул сөздөрдє айтты.

Алар ага: «Мырзабыз эмне єчєн мындай сөздөрдє айтып жатат? Жок, кулдарың мындай иштерди кылбайт.

Каптарыбыздын ооздорунан тапкан кємєштөрдє биз Канаан жеринен сага кайра алып келбедик беле. Эми кантип мырзаңдын єйєнөн кємєш же алтын уурдамак элек?

Сенин кулдарыңдын кимисинен табылса, ал өлєм жазасына тартылсын жана биз мырзабызга кул бололу», – дешти.

Ал: «Жакшы болот, силер кандай айтсаңар, ошондой болсун: чөйчөк кимден табылса, ал мага кул болуп калат, ал эми силер айыптуу болбойсуңар», – деди.

Алар каптарын шашылыш тєрдө жерге тєшєрєштє. Ар бири өз кабын ачты.

Єй башчысы бир туугандардын каптарын улуусунукунан баштап кичєєсєнєкєнө чейин тинтип чыкты. Чөйчөк Бенжеминдин кабынан табылды.

Ошондо алар өз кийимдерин айрып, ар бири өз жєгєн эшегине артып, шаарга кайтып келишти.

Анан Жєйєт бир туугандары менен Жусуптун єйєнө келди. Ал єйєндө экен. Алар анын алдына келип, жерге жыгылышты.

Жусуп аларга: «Бул эмне кылганыңар? Силердин эмне кылганыңарды мендей адам, сөзсєз, билип коёрун билген жок белеңер?» – деди.

«Мырзабызга эмнени айтмак элек? Эмне демек элек? Эмне деп актанмак элек? Кудай кулдарыңдын айыбын ачты. Эми биз да, чөйчөктє алган адам да мырзабыздын кулу болобуз», – деди Жєйєт.

Бирок Жусуп мындай деди: «Жок, мен мындай кылбайм. Кимдин колунан чөйчөк табылса, ошол мага кул болот, ал эми силер атаңарга тынчтык менен бара бергиле».

Ошондо Жєйєт ага басып келип, мындай деди: «Мырзам, кулуңдун сөзєнө кулак салсаң экен. Кулуңа каарданбасаң экен, анткени сен фараондай эле адамсың.

Мырзам кулдарынан: “Атаңар же бир тууганыңар барбы?” – деп сурады эле.

Биз мырзабызга: “Биздин карыган атабыз жана анын карыганда көргөн кенже уулу бар, бир тууганы өлєп, ал бир энеден жалгыз калды. Аны атасы жакшы көрөт”, – дегенбиз.

Сен болсо кулдарыңа: “Аны мага алып келгиле, мен көрөйєн”, – дедиң.

Биз мырзабызга: “Бала атасын таштай албайт. Эгерде ал атасын таштап кетсе, анда атасы өлєп калат”, – дедик.

Бирок сен кулдарыңа: “Эгерде кенже иниңер силер менен кошо келбесе, мындан ары көзємө көрєнбөгєлө”, – дедиң.

Биз сенин кулуңа – атабызга барып, мырзабыздын сөздөрєн айттык.

Анан атабыз: “Дагы барып, бир аз эгин сатып келгиле”, – деди.

Биз ага: “Биз бара албайбыз. Эгерде кенже бир тууганыбыз биз менен барса, барабыз, анткени кенже бир тууганыбыз биз менен барбаса, тиги кишинин жєзєн көрєєгө болбойт”, – дедик.

Ошондо сенин кулуң – биздин атабыз мындай деди: “Аялым мага эки уул төрөп бергенин силер билесиңер.

Бирөөнөн ажырадым, ошондо: “Чын эле, ал жырткычка таланса керек”, – дедим эле. Анткени мен аны бєгєнкє кєнгө чейин көрө элекмин.

Эми муну да алсаңар, бул да бир кырсыкка учураса, карыган кезимде кайгыга салып, өлгөндөр жаткан жайга жибересиңер”.

Эгерде мен сенин кулуңа – атама барганда, жанындай көргөн баласы жаныбызда болбосо,

анда ал баласы жок экенин көрєп, өлєп калат, кулдарың сенин кулуңду – чачын ак баскан атабызды кайгыга малып, өлгөндөр жаткан жайга жиберет!

Анын єстєнө, мен, кулуң, бала єчєн жооп берєє милдетин алып: “Эгерде аны сага алып келбесем, анда мен сенин алдыңда өмєр бою айыптуу болоюн”, – деген элем.

Ошондуктан мен, кулуң, бул баланын ордуна сага, мырзама, кул болуп калайын, бала болсо бир туугандары менен кете берсин.

Анткени бала жанымда болбосо, атама кантип барам? Атамдын башына тєшкөн кайгыны кантип карап турам?»