Жакыптын уулдары болсо талаадан келип, бул ишти укканда, капа болуп, аябай ачууланышты, анткени Шекем Жакыптын кызы менен жатып, Ысрайылдын намысын тебеледи, ал мындай кылбашы керек эле.

Хамор аларга мындай деди: «Уулум Шекемдин кызыңарга көңєлє тєшєп калыптыр, аны уулума аялдыкка бергиле.

Биз менен тууган болгула. Кыз алышып, кыз беришели.

Биз менен чогуу жашагыла, бул жер силердин алдыңарда турат, ал жерлерге отурукташып, чарба жєргєзєп, ээлик кылгыла».

Шекем Динанын атасы менен бир туугандарына: «Силердин алдыңарда ырайым тапсам эле болду, силер эмне десеңер, мен баарын берем.

Кандай калың бычып, эмне талап кылсаңар да берем, мага кызыңарды берсеңер эле болду», – деди.

Бирок Жакыптын уулдары Шекемге жана анын атасы Хаморго куулук менен жооп беришти, анткени ал алардын карындашы Динанын абийирин булгап койгон эле.

Жакыптын уулдары аларга: «Анте албайбыз, биз карындашыбызды сєннөткө отургузулбаганга бере албайбыз, анткени бул – биз єчєн маскарачылык.

Эгерде биздей болуп, силердин да бардык эркек аттууңар сєннөткө отургузулса гана макул болобуз.

Ошондо биз кыз алышып, кыз беришип, силер менен чогуу жашап, бир эл болобуз.

Эгерде сєннөткө отургузулганга макул болбосоңор, анда биз кызыбызды алып кетип калабыз», – дешти.

Бул сөздөр Хаморго жана анын уулу Шекемге жагып калды.

Улан муну аткарууга токтоосуз киришти, анткени Жакыптын кызын сєйєп калган эле. Шекем атасынын єйєндөгєлөрєнєн ичинен эң кадырлуусу эле.

Хамор жана анын уулу Шекем шаар дарбазасынын жанына келип, өз шаарынын тургундарына кайрылып, мындай деди:

«Бул адамдар биз менен тынчтыкта. Алар бул жерге отурукташып, чарба жєргєзө беришсин. Жер кенен. Алар менен кыз алышып, кыз беришели.

Биздин да бардык эркек аттууларыбыз алардай болуп сєннөткө отургузулган шартта гана бул адамдар биз менен жашап, бир эл болууга макул.

Алардын єйєр-єйєр малы да, мєлкє да биз єчєн эмеспи? Аларга макул гана болсок, биз менен жашап калышат».

Ошентип, Хамор менен анын уулу Шекемдин айткандарын шаар дарбазасынан чыккандын бардыгы угуп, эркек аттуулардын бардыгы, шаар дарбазасынан чыккандардын бардыгы сєннөткө отургузулду.

Yчєнчє кєнє, алар ооруп жатканда, Жакыптын эки уулу, Динанын бир туугандары Шымон менен Леби кылычтарын алып, шаарга тартынбастан кол салып, эркек аттуулардын баарын кырып салышты.

Хамордун өзєн да, уулу Шекемди да кылыч менен өлтєрєшєп, Шекемдин єйєнөн Динаны алып чыгып кетишти.

Жакыптын уулдары өлтєрєлгөндөрдєн шаарына келишти да, карындашынын абийирин булгагандыгы єчєн, шаарды тоноп кетишти.

Алар майда жана бодо малын, эшектерин, шаарда эмнеси болсо, талаада эмнеси болсо, бардыгын алып кетишти.

Алардын байлыктарын, балдарын, аялдарын туткундап, єйлөрєндө болгон нерсесинин бардыгын талап-тоноп кетишти.

Ошондо Жакып Шымон менен Лебиге мындай деди: «Силер мени кайгыга салдыңар, бул жердин тургундарына, канаандыктар менен периздиктерге мени жек көрєндє кылдыңар. Менин элим аз. Алар мага каршы чогулуп, мени өлтєрєп, єй-жайым менен жок кылышат».

Алар болсо: «Эмне єчєн ал биздин карындашыбызга сойкуга мамиле кылгандай мамиле кылышы керек?» – дешти.