Азбука веры » Biblia » Księga Rodzaju » гл.25

Księga Rodzaju, Rozdział 25

Толкования

Толкования главы

25:1

25:2

см.:1Пар.1:32-33;

25:3

25:4

25:5

см.:Быт.15:4;Быт.21:10;Быт.24:36;

25:6

25:7

25:8

см.:Быт.35:29;Евр.12:23;

25:9

см.:Быт.49:30-31;

25:10

см.:Быт.23:16;

25:11

см.:Быт.16:14;Быт.24:62;

25:12

см.:Быт.16:15;

25:13

см.:1Пар.1:29;

25:14

25:15

см.:Иов.6:19;

25:16

25:17

25:18

25:19

см.:Быт.21:2;1Пар.1:34;Мф.1:2;

25:20

25:21

25:22

25:23

см.:Рим.9:10-12;Мал.1:2;

25:24

25:25

см.:Быт.27:11;

25:26

см.:Ос.12:3;Деян.7:8;

25:27

25:28

25:29

25:30

см.:Быт.36:1:19;

25:31

25:32

25:33

см.:Евр.12:16;Быт.27:36;

25:34

Польский (Biblia Tysiąclecia)

Языки

Abraham poślubił jeszcze drugą kobietę, imieniem Ketura.

Ona to urodziła mu Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha.

Jokszan był ojcem Saby i Dedana; synami zaś Dedana byli: Aszszurim, Letuszim i Leummim.

Synowie Midiana: Efa, Efer, Henoch, Abida i Eldaa. - Ci wszyscy byli potomkami Ketury.

Abraham całą swą majętność oddał Izaakowi,

synów zaś, których miał z żon drugorzędnych, obdarował i kazał im jeszcze za swego życia odejść od Izaaka ku wschodowi, do kraju leżącego na wschód.

A gdy Abraham dożył lat stu siedemdziesięciu pięciu,

zbliżył się kres jego życia i zmarł w późnej, lecz szczęśliwej starości, syt życia, i połączył się ze swoimi przodkami.

Izaak i Izmael, synowie Abrahama, pochowali go w pieczarze Makpela na polu Efrona, syna Sochara Chetyty, w pobliżu Mamre.

Na tym polu, które nabył Abraham od Chetytów, został on pochowany obok swej żony, Sary.

Po śmierci Abrahama Bóg błogosławił jego synowi Izaakowi. Izaak zamieszkał w pobliżu studni Lachaj-Roj.

Oto potomkowie Izmaela, syna Abrahama, którego Abrahamowi urodziła Egipcjanka Hagar, niewolnica Sary.

Oto imiona synów Izmaela, imiona pochodzących od nich potomków: Nebajot, pierworodny syn Izmaela, Kedar, Adbeel, Mibsam,

Miszma, Duma, Massa.

Chadad, Tema, Jetur, Nafisz i Kedma.

Oto synowie Izmaela i takie są zarazem nazwy miejscowości, w których oni przebywali lub się osiedlili - dwunastu naczelników ich szczepów.

A Izmael, mając sto trzydzieści siedem lat, doszedł do kresu swego życia; umarł i połączył się ze swoimi przodkami.

[Jego zaś potomkowie] mieszkali od Chawila aż do Szur, leżącego naprzeciw Egiptu, na drodze do Aszszuru. Osiedlili się tam, mimo sprzeciwu ze strony spokrewnionych z nimi szczepów.

Oto dzieje potomków Izaaka, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka.

Izaak miał czterdzieści lat, gdy wziął sobie za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Paddan-Aram, siostrę Labana Aramejczyka.

Izaak modlił się do Pana za swą żonę, gdyż była ona niepłodna. Pan wysłuchał go, i Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna.

A gdy walczyły z sobą dzieci w jej łonie, pomyślała: Jeśli tak bywa, to czemu mnie się to przytrafia? Poszła więc zapytać o to Pana,

a Pan jej powiedział: Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego.

Kiedy nadszedł czas porodu, okazało się, że w łonie jej były bliźnięta.

I wyszedł pierwszy syn czerwony, cały pokryty owłosieniem, jakby płaszczem; nazwano go więc Ezaw.

Zaraz potem ukazał się brat jego, trzymający Ezawa za piętę; dano mu przeto imię Jakub. - Izaak miał lat sześćdziesiąt, gdy mu się oni urodzili.

A gdy chłopcy urośli, Ezaw stał się zręcznym myśliwym, żyjącym w polu. Jakub zaś był człowiekiem spokojnym, mieszkającym w namiocie.

Izaak miłował Ezawa, bo ten przyrządzał mu ulubione potrawy z upolowanej zwierzyny; Rebeka natomiast kochała Jakuba.

Gdy pewnego razu Jakub gotował jakąś potrawę, nadszedł z pola Ezaw bardzo znużony

i rzekł do Jakuba: Daj mi choć trochę tej czerwonej potrawy, jestem bowiem znużony. - Dlatego nazwano go Edom.

Jakub odpowiedział: Odstąp mi najprzód twój przywilej pierworodztwa!.

Rzekł Ezaw: Skoro niemal umieram [z głodu], cóż mi po pierworodztwie?

Na to Jakub: Zaraz mi przysięgnij! Ezaw mu przysiągł i tak odstąpił swe pierworodztwo Jakubowi.

Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb i gotowaną soczewicę. Ezaw najadł się i napił, a potem wstał i oddalił się. Tak to Ezaw zlekceważył przywilej pierworodztwa.