Panie wszechwładny, Boże Izraela, wysłuchaj modlitwy umarłych Izraela i synów tych, którzy grzeszyli wobec Ciebie, którzy nie słuchali głosu Pana, Boga swego. Stąd przylgnęły do nas te nieszczęścia.

Nie pamiętaj o grzechach przodków naszych, lecz pomnij obecnie na ramię Twe i imię Twoje.

Tak, boś Ty Pan i Bóg nasz, przeto chwalić Cię będziemy, Panie!

Dlatego bowiem dałeś bojaźń Twą sercom naszym, abyśmy wzywali imienia Twego i żebyśmy Cię chwalili na wygnaniu naszym, ponieważ odwracamy od serc naszych wszelką niegodziwość przodków, którzy grzeszyli przed Tobą.

Oto my dzisiaj na wygnaniu, gdzie rozproszyłeś nas na pośmiewisko, przekleństwo i za karę za wszystkie niegodziwości przodków, którzy odstąpili od Pana, Boga naszego.

Bądź posłuszny, Izraelu, przykazaniom życiodajnym, nakłoń ucha, by poznać mądrość.

Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej,

uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu?

Opuściłeś źródło mądrości.

Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w pokoju na wieki.

Naucz się, gdzie jest mądrość, gdzie jest siła i rozum, a poznasz równocześnie, gdzie jest długie i szczęśliwe życie, gdzie jest światłość dla oczu i pokój.

Lecz któż znalazł jej miejsce lub kto wszedł do jej skarbców?

Gdzież są zwierzchnicy narodów i panujący nad zwierzętami ziemi,

ci, co igrają z ptakami powietrznymi, ci, co gromadzą srebro i złoto, w których ludzie złożyli ufność, a nie ma końca nabywaniu tych rzeczy,

którzy obrabiają srebro, trudzą się, tak że prawie nie kończy się ich praca?

Zniknęli i do Szeolu zstąpili, a inni stanęli na ich miejsce.

Młodsi ujrzeli światło i zamieszkali na ziemi, ale drogi mądrości nie pojęli,

nie poznali jej ścieżek ani jej nie uchwycili, a synowie ich od drogi swej daleko odeszli.

Nie słyszano o niej w Kanaanie ani w Temanie jej nie widziano.

Synowie Hagar ubiegają się o mądrość tej ziemi, kupcy Merranu i Temanu, opowiadający baśnie i poszukiwacze wiedzy, drogi mądrości nie znają ani nie pamiętają o jej ścieżkach.

O Izraelu, jakże wielki jest dom Boga, jakże obszerne miejsce posiadłości Jego!

Wielki i nie mający końca, wysoki i niezmierzony.

Tam urodzili się olbrzymi, sławni od początku, wielcy, biegli w walce.

Ale nie tych wybrał Bóg ani im nie dał drogi do mądrości.

Zginęli dlatego, że mądrości nie mieli, zginęli z powodu swej nierozwagi.

Któż wstąpił do nieba, aby ją wziąć, któż ją z obłoków sprowadził?

Któż przeprawił się przez morze, a znalazł ją i przywiózł ją w zamian za najlepsze złoto?

Nie ma nikogo, kto by znał jej drogę i kto by rozpoznał jej ścieżkę.

Lecz zna ją Wszechwiedzący i wynajdzie ją swoją mądrością. Ten, który na czas bezkresny urządził ziemię i napełnił ją stworzeniami czworonożnymi,

wysłał światło i poszło, wezwał je, a ono posłuchało Go ze drżeniem.

Gwiazdy radośnie świecą na swoich strażnicach.

Wezwał je. Odpowiedziały: <Jesteśmy>. Z radością świecą swemu Stwórcy.

On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może z Nim się równać.

Zbadał wszystkie drogi mądrości i dał ją słudze swemu, Jakubowi, i Izraelowi, umiłowanemu swojemu.

Potem ukazała się ona na ziemi i zaczęła przebywać wśród ludzi.