Яны спява́юць нíбы пе́сню но́вую перад прасто́лам і перад чатырма́ жывёламі і ста́рцамі; і ніхто не мог навучы́цца той пе́сні, акрамя́ гэтых ста сарака́ чатыро́х ты́сяч, вы́купленых з зямлí.

Гэта тыя, што не апага́ніліся з жанчы́намі, бу́дучы цнатлíвымі; гэта тыя, што іду́ць усле́д за А́гнцам, куды б Ён ні пайшо́ў. Яны вы́куплены з асяро́ддзя людзе́й, як пе́ршынцы Богу і А́гнцу,

і ў ву́снах іх не знайшло́ся хíтрасці, бо яны беззага́нныя перад прасто́лам Божым.

І ўба́чыў я íншага А́нгела, які ляце́ў пасяро́д не́ба і меў ве́чнае Дабраве́сце, каб дабраве́сціць жыхара́м зямлí і ко́жнаму пле́мені, і кале́ну, і мо́ве, і наро́ду;

і гавары́ў ён гу́чным го́ласам: бо́йцеся Бога і ўзнясíце Яму сла́ву, бо наста́ла гадзíна суда́ Яго; і пакланíцеся Таму, Хто ствары́ў не́ба, і зямлю́, і мо́ра, і крынíцы вод.

І другі А́нгел ляце́ў усле́д за ім, гаво́рачы: паў, паў Вавіло́н, го́рад вялікі, бо ён віно́м я́расці блу́ду свайго напаíў усе наро́ды.

І трэ́ці А́нгел ляце́ў усле́д за імі, гаво́рачы гу́чным го́ласам: хто пакланя́ецца зве́ру і выя́ве яго і прыма́е кляймо́ на лоб свой альбо́ на руку́ сваю,

той будзе піць віно́ я́расці Божай, якое прыгатава́на неразба́ўленым у ча́шы гне́ву Яго, і будзе му́чаны ў агнí і се́ры перад святы́мі А́нгеламі і перад А́гнцам.

І дым мучэ́ння іх будзе ўздыма́цца на ве́кі вяко́ў, і не бу́дуць мець спако́ю ні ўдзень, ні ўначы́ тыя, што пакланя́юцца зве́ру і выя́ве яго і прыма́юць кляймо́ íмені яго.

Тут патрэ́бна сто́йкасць святы́х, якія захо́ўваюць за́паведзі Божыя і ве́ру ў Іісуса.

І пачу́ў я го́лас з не́ба, які гавары́ў мне: напішы́: «з гэ́тага ча́су блажэ́нныя мёртвыя, якія паміра́юць у Госпадзе; так, ка́жа Дух, няха́й яны́ адпачну́ць ад пра́цы сваёй, бо спра́вы іх ідуць усле́д за імі».

І ўба́чыў я: вось во́блака бе́лае, і на во́блаку сядзíць падо́бны да Сы́на Чалаве́чага; на галаве́ Яго — вяне́ц залаты́, і ў руцэ́ Яго — серп во́стры.

І íншы А́нгел вы́йшаў з хра́ма і ўсклíкнуў гу́чным го́ласам, звярта́ючыся да Таго, Хто сядзе́ў на во́блаку: пашлí серп Твой і пажнí, таму што прыйшла́ пара́ жніва́, бо ўраджа́й на зямлí паспе́ў.

І Той, Хто сядзе́ў на во́блаку, кíнуў серп Свой на зямлю́, і зямля́ была́ зжа́та.

І íншы А́нгел вы́йшаў з хра́ма, што на не́бе, і ён такса́ма меў серп во́стры.

І íншы А́нгел, які меў ула́ду над агнём, вы́йшаў ад ахвя́рніка і ўсклíкнуў во́клічам гу́чным, звярта́ючыся да таго, што меў серп во́стры, ка́жучы: пашлі серп твой во́стры і зрэж гро́нкі вінагра́ду на зямлí, бо паспе́лі гро́нкі яго.

І кíнуў А́нгел серп свой на зямлю́, і зрэ́заў вінагра́д на зямлí, і кíнуў у вялікую выціска́льню я́расці Божай.

І патапта́ны былí я́гады ў выціска́льні за го́радам, і пацякла́ кроў з выціска́льні аж да вуздэ́чак ко́нскіх, на ты́сячу шэсцьсо́т ста́дыяў.

І ўба́чыў я íншае знаме́нне на не́бе, вялíкае і дзіво́снае: сем А́нгелаў, якія ма́юць сем бе́дстваў апо́шніх, бо імі завярша́лася я́расць Божая.

І ўба́чыў я нíбы мо́ра шкляно́е, змяша́нае з агнём, і тых, што перамаглí зве́ра, і выя́ву яго, і кляймо́ яго, і лíчбу íмені яго; яны стая́ць на мо́ры шкляны́м, трыма́ючы гу́слі Божыя,

і спява́юць пе́сню Маісе́я, раба́ Божага, і пе́сню А́гнца, прамаўля́ючы: «вялíкія і дзіво́сныя спра́вы Твае, Госпадзі Божа Уседзяржы́целю! пра́ведныя і íсцінныя шляхí Твае, Цару́ святы́х!

Хто не пабаíцца Цябе, Госпадзі, і не прасла́віць імя́ Тваё? бо Ты адзіны — святы́. Усе наро́ды пры́йдуць і ўпаду́ць ніц перад Табою, бо адкры́ліся суды́ Твае».

І пасля гэтага ўба́чыў я: вось, адчынíўся храм скíніі све́дчання на не́бе.

І вы́йшлі з хра́ма сем А́нгелаў, што ме́лі сем бе́дстваў, апра́нутыя ў чы́стае і све́тлае льняно́е адзе́нне і апераза́ныя на грудзя́х залаты́мі паяса́мі.

І адна з чатыро́х жывёл дала́ сямí А́нгелам сем залаты́х чаш, напо́ўненых я́расцю Бога, Які жыве́ ў ве́кі вяко́ў.

І напо́ўніўся храм ды́мам ад сла́вы Божае і ад сілы Яго, і ніхто не мог увайсцí ў храм, паку́ль не ско́нчыліся сем бе́дстваў сямí А́нгелаў.