Яны спява́юць нíбы пе́сню но́вую перад прасто́лам і перад чатырма́ жывёламі і ста́рцамі; і ніхто не мог навучы́цца той пе́сні, акрамя́ гэтых ста сарака́ чатыро́х ты́сяч, вы́купленых з зямлí.

Гэта тыя, што не апага́ніліся з жанчы́намі, бу́дучы цнатлíвымі; гэта тыя, што іду́ць усле́д за А́гнцам, куды б Ён ні пайшо́ў. Яны вы́куплены з асяро́ддзя людзе́й, як пе́ршынцы Богу і А́гнцу,

і ў ву́снах іх не знайшло́ся хíтрасці, бо яны беззага́нныя перад прасто́лам Божым.

І ўба́чыў я íншага А́нгела, які ляце́ў пасяро́д не́ба і меў ве́чнае Дабраве́сце, каб дабраве́сціць жыхара́м зямлí і ко́жнаму пле́мені, і кале́ну, і мо́ве, і наро́ду;

і гавары́ў ён гу́чным го́ласам: бо́йцеся Бога і ўзнясíце Яму сла́ву, бо наста́ла гадзíна суда́ Яго; і пакланíцеся Таму, Хто ствары́ў не́ба, і зямлю́, і мо́ра, і крынíцы вод.

І другі А́нгел ляце́ў усле́д за ім, гаво́рачы: паў, паў Вавіло́н, го́рад вялікі, бо ён віно́м я́расці блу́ду свайго напаíў усе наро́ды.

І трэ́ці А́нгел ляце́ў усле́д за імі, гаво́рачы гу́чным го́ласам: хто пакланя́ецца зве́ру і выя́ве яго і прыма́е кляймо́ на лоб свой альбо́ на руку́ сваю,

той будзе піць віно́ я́расці Божай, якое прыгатава́на неразба́ўленым у ча́шы гне́ву Яго, і будзе му́чаны ў агнí і се́ры перад святы́мі А́нгеламі і перад А́гнцам.

І дым мучэ́ння іх будзе ўздыма́цца на ве́кі вяко́ў, і не бу́дуць мець спако́ю ні ўдзень, ні ўначы́ тыя, што пакланя́юцца зве́ру і выя́ве яго і прыма́юць кляймо́ íмені яго.

Тут патрэ́бна сто́йкасць святы́х, якія захо́ўваюць за́паведзі Божыя і ве́ру ў Іісуса.

І пачу́ў я го́лас з не́ба, які гавары́ў мне: напішы́: «з гэ́тага ча́су блажэ́нныя мёртвыя, якія паміра́юць у Госпадзе; так, ка́жа Дух, няха́й яны́ адпачну́ць ад пра́цы сваёй, бо спра́вы іх ідуць усле́д за імі».

І ўба́чыў я: вось во́блака бе́лае, і на во́блаку сядзíць падо́бны да Сы́на Чалаве́чага; на галаве́ Яго — вяне́ц залаты́, і ў руцэ́ Яго — серп во́стры.

І íншы А́нгел вы́йшаў з хра́ма і ўсклíкнуў гу́чным го́ласам, звярта́ючыся да Таго, Хто сядзе́ў на во́блаку: пашлí серп Твой і пажнí, таму што прыйшла́ пара́ жніва́, бо ўраджа́й на зямлí паспе́ў.

І Той, Хто сядзе́ў на во́блаку, кíнуў серп Свой на зямлю́, і зямля́ была́ зжа́та.

І íншы А́нгел вы́йшаў з хра́ма, што на не́бе, і ён такса́ма меў серп во́стры.

І íншы А́нгел, які меў ула́ду над агнём, вы́йшаў ад ахвя́рніка і ўсклíкнуў во́клічам гу́чным, звярта́ючыся да таго, што меў серп во́стры, ка́жучы: пашлі серп твой во́стры і зрэж гро́нкі вінагра́ду на зямлí, бо паспе́лі гро́нкі яго.

І кíнуў А́нгел серп свой на зямлю́, і зрэ́заў вінагра́д на зямлí, і кíнуў у вялікую выціска́льню я́расці Божай.

І патапта́ны былí я́гады ў выціска́льні за го́радам, і пацякла́ кроў з выціска́льні аж да вуздэ́чак ко́нскіх, на ты́сячу шэсцьсо́т ста́дыяў.

І ўба́чыў я А́нгела, які сыхо́дзіў з не́ба і меў ключ ад бе́здані і ланцу́г вялíкі ў руцэ́ сваёй.

І схапíў ён драко́на, зме́я старажы́тнага, які ёсць дыя́вал і сатана́, і звяза́ў яго на ты́сячу гадо́ў,

і ўкíнуў яго ў бе́здань, і замкну́ў яго, і запяча́таў яго зве́рху, каб ён ужо не ўво́дзіў у зман наро́ды, паку́ль не ско́нчыцца ты́сяча гадо́ў; а пасля́ гэтага ён ма́е быць вы́звалены на каро́ткі час.

І ўба́чыў я прасто́лы і тых, што се́лі на іх, і ім да́дзена было́ судзíць, і ўба́чыў ду́шы абезгало́ўленых за све́дчанне Іісуса і за сло́ва Божае, і тых, што не пакланíліся зве́ру і выя́ве яго і не прынялí кляйма́ на лоб свой і на руку́ сваю́. І яны ажылí і ца́рствавалі з Хрыстом ты́сячу гадоў.

Аста́тнія ж паме́рлыя не ажылí, паку́ль не ско́нчыцца ты́сяча гадо́ў. Гэта — ўваскрасе́нне пе́ршае.

Блажэ́нны і святы́ той, хто ма́е ўдзел ва ўваскрасе́нні пе́ршым: над імі смерць друга́я не ма́е ўла́ды, а бу́дуць яны свяшчэ́ннікамі Бога і Хрыста́ і будуць ца́рстваваць з Ім ты́сячу гадо́ў.

І калі ско́нчыцца ты́сяча гадо́ў, то будзе вы́звалены сатана́ з цямнíцы сваёй і вы́йдзе, каб уве́сці ў зман наро́ды на чатыро́х вугла́х зямлí, Го́га і Маго́га, і сабра́ць іх на бíтву; ко́лькасць іх — як пясо́к марскí.

І вы́йшлі яны на абша́ры зямлí і акружы́лі стан святы́х і го́рад узлю́блены.

І ўпаў агонь з не́ба ад Бога і пажэ́р іх.

А дыя́вал, які ўво́дзіў іх у зман, быў укíнуты ў во́зера во́гненнае і се́рнае, дзе звер і лжэпраро́к, і будуць яны му́чыцца дзень і ноч на ве́кі вяко́ў.

І ўба́чыў я вялíкі бе́лы прасто́л і Таго, Хто сядзíць на ім, ад аблíчча Якога ўцяка́ла не́ба і зямля́, і не знайшло́ся ме́сца ім.

І ўба́чыў я мёртвых, малы́х і вялíкіх, што стая́ць перад Богам, і кнíгі былí разго́рнуты; і яшчэ́ адна́ кнíга была́ разго́рнута — кнíга жыцця́; і судзíлі мёртвых згодна з напíсаным у кнíгах, паво́дле ўчы́нкаў іх.

І аддало́ мо́ра мёртвых, якія былí ў ім, і смерць і пе́кла аддалí мёртвых, якія былí ў іх; і судзíлі іх, кожнага паво́дле ўчы́нкаў яго.

І смерць і пе́кла ўкíнуты былí ў во́зера во́гненнае. Гэта — смерць друга́я.

І каго не знайшлí запíсаным у кнíзе жыцця́, той укíнуты быў у во́зера во́гненнае.