Сиондо бейкапар жаткан, Самария тоосуна ємєттљнєп бейгам жаткан, элдердин арасында биринчилер деп аталган, Ысрайыл тукуму келип турган адамдарга кайгы!

Калнейге љткєлљ да, карап кљргєлљ. Ал жерден улуу Хаматка баргыла, анан пелиштиликтердин Гат шаарына тєшкєлљ. Алар бул падышачылыктардан жакшы бекен? Алардын жери силердин жерињерден кенен бекен?

Силер алаамат кєндє алыс деп эсептеп, зомбулуктун бийлигин жакындатып жатасыњар,

пил сљљгєнљн жасалган сљрєдљ жатасыњар, тљшљктљ керилип жатасыњар, койлордун эњ жакшысын, оттуу жайыттагы букачарларды жеп жатасыњар,

гуслинин коштоосунда ырдап, аспапта Дљљткљ окшоп ойнойбуз деп ойлойсуњар,

шарапты ченебей ичип, эњ жакшы майлар менен майланасыњар, Жусуптун кайгысын бљлєшпљйсєњљр!

Ошон єчєн силер азыр туткундардын алдында туткундалып кетесињер. Ошентип, керилип жаткандар, силердин кубанычыњар токтойт.

Кудай-Тењир Љзє менен ант берип жатат, Себайот Кудай-Тењир мындай деп жатат: «Жакыптын текебердигинен жийиркенем, анын єйлљрєн жек кљрљм, ошондуктан Мен шаарды жана анын ичинде эмне болсо, ошонун баарын душмандын колуна салып берем.

Ошондо мындай болот: кайсы бир єйдљ он адам калса, алар да љлљт.

Ошондо алардын тууганы же сљљк љрттљљчє адам алардын сљљктљрєн єйдљн алып чыгып бара жатып, єйдєн жанында тургандан: “Жаныњда дагы киши барбы?” – деп сурайт. Тигил: “Эч ким жок”, – деп жооп берет. Анда ал ага: “Унчукпа! Анткени Тењирдин ысымын эскерєєгљ болбойт”, – деп айтат.

Анткени мына, Тењир буйрук берип, чоњ єйлљрдє уратат, кичине єйлљрдє жарака кетирип кыйратат.

Аттар аска менен чуркай алабы? Асканы љгєз менен айдоого болобу? Силер болсо акыйкаттыкты ууга, чындыктын жемишин эрменге айланттыњар.

Силер болбогон нерселерге кубанып: “Биз бул кудуретке љзєбєздєн кєчєбєз менен ээ болгон жокпузбу?” – дейсињер.

Мына, Мен, – дейт Себайот Кудай-Тењир, – Ысрайыл, силерге каршы бир элди кљтљрљм, ошондо ал эл силерди Хаматтын кире беришинен чљл суусуна чейин эзет».