Алар мен жљнєндљ кљптљн бери билишет, ошондуктан, эгерде каалашса, биздин ишенимибиз жљнєндљгє окутууну бекем туткан фарисей болгонумду кєбљлљндєрєп беришсин.

Кудайдын ата-бабаларыбызга берген убадасына ємєттљнгљнєм єчєн, мен бєгєн соттун алдында турамын.

Он эки уруубуз Кудайга кєнє-тєнє тырышчаактык менен кызмат кылып, ошол убаданын аткарылышын кљрєєгљ ємєттљнєп жєрєшљт. Ошол ємєт єчєн, падыша Агрипа, жєйєттљр мени айыптап жатышат.

Эмне єчєн силер Кудайдын љлгљндљрдє тирилтерин акылга сыйбаган нерсе деп эсептейсињер?

Чындыгында, мен да назареттик Ыйсанын ысымына каршы кєрљшєшєм керек деп ойлочумун.

Ошол оюмду мен Иерусалимде иш жєзєнљ ашырдым: башкы ыйык кызмат кылуучулардан уруксат алып, кљптљгљн ыйыктарды тєрмљгљ камадым, аларды љлєм жазасына тартууга љкєм чыгарып жатышканда, добуш бердим.

Синагогалардын баарын кыдырып, Ыйсага ишенгендерди кыйнап, Ыйсага акарат айттырууга аракет кылдым. Аябай ачууланып, аларды башка шаарларда да куугунтуктадым.

Ошол максат менен, башкы ыйык кызмат кылуучулар тарабынан берилген укук жана тапшырма менен Дамаскка бара жатканда,

жолдо, Агрипа падыша, чак тєштљ асмандан бир жарык тєшєп, менин жана жанымдагылардын айланасын жаркыратты. Ал жарык кєндєн жарыгынан да жарык эле.

Баарыбыз жерге жыгылдык. Ошондо “Шабыл, Шабыл! Эмне єчєн Мени кубалап жатасыњ? Учтуу таякка каршы тура албайсыњ” деп, эврей тилинде сєйлљгљн єндє уктум.

Мен: “Сен кимсињ, Тењир?” – деп сурадым. Ал мага: “Сен кубалап жаткан Ыйсамын.

Ордуњан тургун. Менин сага кљрєнгљндєгємдєн себеби мындай: Мен сени кызматчы кылам, сен љзєњ кљргљн нерселерди гана эмес, Мен кљрсљтљ турган нерселерди да кєбљлљндєрљсєњ.

Сени жєйєт элинин жана бутпарастардын колунан куткарып алам да,

алар кљздљрє ачылып, карањгылыктан жарыкка жана шайтандын бийлигинен баш тартып, Кудайга бурулушу єчєн, Мага ишенєє аркылуу кєнљљлљрє кечирилип, ыйыктар менен бирге мураска ээ болушу єчєн, Мен азыр сени аларга жиберем”, – деп жооп берди.

Ошон єчєн, Агрипа падыша, мен асмандан болгон ошол кљрєнєшкљ каршы чыккан жокмун.

Тескерисинче, адегенде Дамасктын жана Иерусалимдин тургундарына, андан кийин бєтєндљй Жєйєт аймагына жана бутпарастарга: “Тобо кылгыла, Кудайга кайрылгыла, тобо кылганыњарга ылайык иштерди кылгыла”, – деп насааттап жєрдєм.

Ошон єчєн жєйєттљр мени ийбадатканадан кармап алып, љлтєрєєгљ аракет кылышты.

Бирок Кудайдын жардамы менен мен бєгєнкє кєнгљ чейин Муса пайгамбардын жана башка пайгамбарлардын айткандарын гана,

атап айтканда, Машайактын азап чегип љлєп, љлгљндљрдєн арасынан биринчи болуп тирилип, жєйєт элине жана бутпарастарга жарык жљнєндљ жарыялаганын гана улуу-кичєє дебей, баарына кєбљлљндєрєп келе жатам».

Пабыл љзєн коргоп сєйлљп жатканда, Фест катуу єн менен: «Акылыњдан адашып жатасыњ, Пабыл! Кљп билгендигињ сени акылыњдан адаштырып жатат», – деди.

«Жок, урматтуу Фест, – деди Пабыл, – акылымдан адашкан жокмун, тескерисинче, чындыкты жана туура сљздљрдє айтып жатамын.

Бул жљнєндљ падыша билет, ошондуктан мен анын алдында кайраттуулук менен сєйлљп жатам. Ушул нерселердин эч бири андан жашыруун эмес экендигине мен толук ишенемин, анткени бул окуялар бир бурчта эле болуп љткљн эмес.

Агрипа падыша, сен пайгамбарларга ишенесињби? Ишенерињди билем».

Ошондо Агрипа Пабылга: «Бир аз убакыттан кийин сен мени машайакчы болууга кљндєргєњ бар го!» – деди.

Пабыл ага: «Аз убакыттан кийинби, кљп убакыттан кийинби, сен гана эмес, бєгєн мени угуп жаткандардын бардыгы мен сыяктуу болушуњарды Кудайдан љтєнљр элем. Бирок мендей болуп кишенделишињерди каалабайм», – деп жооп берди.

Пабыл ушул сљздљрдє айтканда, падыша, башкаруучу, Бернике жана алардын жанында отургандар орундарынан турушту да,

четке чыгып, љз ара мындай деп сєйлљшєштє: «Бул адамдын љлєм жазасына тарткыдай же кишендегидей кылмышы жок экен».

Ошондо Агрипа Фестке: «Рим падышасынын љкємєн талап кылбаганда, аны бошотууга болор эле», – деди. Ошондуктан башкаруучу аны падышага жиберєєнє чечти.